Macro

[…] «Μη μου μιλάτε για το προλεταριάτο/ Γιατί το να είσαι φτωχός και αδερφή είναι ακόμα χειρότερο/ […]/ Για την τρυφερότητα μιλάω σύντροφε/ Εσείς δεν ξέρετε/ Πόσο κοστίζει να βρει κανείς τον έρωτα/ Σ’ αυτές τις συνθήκες/ Εσείς δεν ξέρετε τι είναι να κουβαλάει κανείς αυτή τη λέπρα/ Ο κόσμος κρατάει τις αποστάσεις/ Ο κόσμος δείχνει κατανόηση και λέει:/ Είναι αδερφή αλλά γράφει καλά/ Είναι αδερφή αλλά είναι καλός φίλος/ […] / Εχω στην πλάτη ουλές από τα γέλια / Εσείς νομίζετε ότι σκέφτομαι με τον κώλο/ Και ότι με το πρώτο ηλεκτροσόκ της CNI/ Θα τα ξερνούσα όλα/ […]/ Γι’ αυτό και σε τούτο το τρένο δεν ανεβαίνω/ Χωρίς να ξέρω πού πάει/ Εγώ δεν θ’ αλλάξω από τον μαρξισμό/ Που μ’ απέρριψε τόσες φορές/ Δεν χρειάζεται ν’ αλλάξω/ Είμαι πιο ανατρεπτικός από σας/ […]/ Σ’ εσάς δίνω τούτο το μήνυμα/ Είναι τόσα τα παιδιά που θα γεννηθούν/ Με μια μικρή φτερούγα τσακισμένη/ Κι εγώ θέλω να πετάξουν σύντροφε/ Θέλω η επανάστασή σας/ Να τους δώσει ένα κομματάκι κόκκινο ουρανό/ Για να μπορέσουν να πετάξουν». (Σ.σ. CNI, ήταν η μυστική αστυνομία επί Πινοτσέτ.)

Η δημόσια ανησυχία των πολιτών για τον τόπο τους ερμηνεύτηκε από την εταιρεία σαν «συκοφαντική δυσφήμιση, διαφυγόντα κέρδη και ηθική βλάβη» τον Φεβρουάριο του 2021, όταν και κατέθεσε την πρώτη αγωγή σε βάρος του Παρατηρητηρίου, ύψους 1 εκατ. ευρώ, ενώ ακολούθησαν άλλες δύο (1 εκατ. επίσης έκαστη) προς τα δύο μέλη, επειδή αναφέρθηκαν στο ζήτημα σε συνέντευξή τους. Σημειώνεται πως το Παρατηρητήριο και τα μέλη του ουδέποτε υποστήριξαν το κλείσιμο του ναυπηγείου, όπως φάνηκε και από το σύνθημα έξω από το δικαστήριο («Περιβάλλον καθαρό και Νεώριο ανοιχτό»), αλλά μόνο τη διενέργεια της περιβαλλοντικής μελέτης. Έτσι, είναι απορίας άξιο γιατί επιλέχθηκε από την εταιρεία μια τόσο επιθετική στάση, ζητώντας μάλιστα εξοντωτικά ποσά από πολίτες, τη στιγμή που απλά θα μπορούσε να βγάλει μια ανακοίνωση που να ξεκαθαρίζει ότι η δική της δραστηριότητα είναι καθ’ όλα νόμιμη περιβαλλοντικά και να ζητήσει και αυτή την όσο πιο γρήγορη εκπόνηση της μελέτης, προκειμένου να μην υπάρχει κανένα σύννεφο σχετικά με την ίδια. Η περιβαλλοντική ανησυχία και η διατύπωση ερωτημάτων, άλλωστε, δεν μπορεί να θεωρηθεί συκοφάντηση, ούτε μπορεί να γίνεται λόγος για διαφυγόντα κέρδη και ηθική βλάβη τη στιγμή που η εργασία της εταιρείας στο ναυπηγείο και τα έσοδά της από εκεί παρουσιάζουν αύξηση. Τελικά, τον Μάιο του 2021 η εταιρεία αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση της μελέτης, χωρίς όμως να αποσύρει τις αγωγές εναντίον των πολιτών (η μελέτη πρόκειται να διενεργηθεί από το Πολυτεχνείο Κρήτης, αλλά προς το παρόν έχει παγώσει πάλι). Παράλληλα με τη στάση της εταιρείας, μερίδα εργαζομένων του ναυπηγείου έχουν καταφερθεί εναντίον όποιου τολμήσει να υποστηρίξει τη διενέργεια της μελέτης (πχ για τον βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Συρμαλένιο ότι είναι «ανθρωπάκι» κτλ, επειδή είχε καταθέσει σχετική ερώτηση μαζί με άλλους 25 βουλευτές του κόμματος στη Βουλή). Την περασμένη Παρασκευή, μάλιστα, έξω από το δικαστήριο, όταν ήταν συγκεντρωμένες οι «δύο» πλευρές, ορισμένοι εργαζόμενοι προχώρησαν σε λεκτικές επιθέσεις εναντίον όσων είχαν παραβρεθεί για τη στήριξη του Παρατηρητηρίου. Ενώ ένας φοιτητής όταν αποχωρούσε από τη συγκέντρωση των μελών και φίλων του Παρατηρητηρίου, προπηλακίστηκε και τραυματίστηκε από αγνώστους.

Μετά τη λήξη του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου (1870-1871), ο Γερμανός πρέσβης στο Παρίσι Κόμης Münster είχε δώσει το λόγο του στην κυβέρνηση της χώρας ότι οι ακόλουθοί του θα απείχαν από απόπειρες δωροδοκίας Γάλλων αξιωματούχων. Ένας νέος ακόλουθος όμως της πρεσβείας, ο συνταγματάρχης Maximilian Von Schwartzkoppen συνέχιζε την καταβολή πληρωμών προς κατασκόπους – κάτι που η Γαλλία γνώριζε και γι’ αυτό το λόγο τον είχε υπό διακριτική παρακολούθηση, με τη βοήθεια της υπαλλήλου καθαριότητας της πρεσβείας μαντάμ Bastian, η οποία συνέλεγε όλα τα σκισμένα ή μισοκαμένα έγγραφα που εντόπιζε στα απορρίμματα του συνταγματάρχη. Με αυτό τον τρόπο, έγινε γνωστό ότι το 1892 γαλλικά κρατικά μυστικά που αφορούσαν την εθνική άμυνα της χώρας, είχαν διαρρεύσει προς τους Γερμανούς. Τα έγγραφα που πέταξε ο Von Schwartzkoppen ανέφεραν έναν «κανάγια D;» ως αυτόν που παρέδωσε τα σχέδια ενός φρουρίου στη Νίκαια, ενώ σε άλλα έγγραφα ο Γερμανός ακόλουθος ανέφερε ότι είχε βρει πληροφοριοδότη που θα του έφερνε ντοκουμέντα που μόλις εξέδωσε το γαλλικό Γραφείο Πολέμου. Οι γαλλικές υπηρεσίες είχαν πλέον αποδείξεις ότι υπήρχε ένας προδότης ανάμεσά τους. Την εποχή εκείνη, ο νεαρός αξιωματικός του πυροβολικού Alfred Dreyfus υπηρετούσε στο Γενικό Επιτελείο. Τόσο οι συνεργάτες του όσο και οι ανώτεροί του αναγνώριζαν την ευφυία, την καλλιέργεια, την εργατικότητα και την ιδιαίτερα καλή μνήμη του – αν και δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω της κάπως υπεροπτικής συμπεριφοράς και της ελαφρά ξενικής προφοράς του. Παρόλα αυτά, όλα έδειχναν ότι επρόκειτο να έχει μια λαμπρή στρατιωτική καριέρα, ενώ η περιουσία του τού επέτρεπε να ζει με άνεση. (...)

Με ΜΑΤ, χημικά και όξυνση της αστυνομοκρατίας αντιμετώπισε η κυβέρνηση την ειρηνική συγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων το Σάββατο στο Λαύριο, όπου συνεδρίαζε η Σύνοδος των Πρυτάνεων παρουσία της κας Κεραμέως. Οι φοιτητές, όπως άλλωστε και όλοι οι πανεπιστημιακοί φορείς, διεκδικούν μεγαλύτερες δημόσιες δαπάνες για τα πανεπιστήμια, τα οποία και φέτος υποχρηματοδοτούνται. Διεκδικούν επίσης δημοκρατία και σεβασμό στην πανεπιστημιακή αυτοδιοίκηση. Η κα Κεραμέως απάντησε με περιφρόνηση στην έκκληση των Πρυτάνεων για οικονομική ενίσχυση των ΑΕΙ. Δε βρήκε ούτε 1 € για πετρέλαιο θέρμανσης και για μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας. Βρήκε όμως 10 εκατ. € για να προμηθευτούν τα πανεπιστήμια κάμερες παρακολούθησης, δηλαδή να αρχίσει σταδιακά η εφαρμογή της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Στην αλυσίδα του αυταρχισμού προστίθεται άλλος ένας κρίκος. Η υπουργός Παιδείας εξήγγειλε νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, που ανατρέπει τη δημοκρατική λειτουργία τους και εγκαθιδρύει το θεσμό του manager, ο οποίος θα ελέγχεται αποκλειστικά από το υπουργείο Παιδείας, παρακάμπτοντας το αυτοδιοίκητο με προφανείς επιπτώσεις στην ποιότητα των σπουδών. Με τέτοιους σχεδιασμούς είναι προφανές ότι θα αναπτυχθούν αντιστάσεις και για αυτό η κυβέρνηση υφαίνει έναν ιστό αυταρχικών μέτρων. Ας θυμάται όμως η κα Κεραμέως την τύχη που είχαν ανάλογες πολιτικές και υπουργοί Παιδείας, όταν επιχείρησαν μετωπική σύγκρουση με τους φοιτητές και τα πανεπιστήμια. Δε σώθηκαν από τις ασπίδες των ΜΑΤ…

Γενικά, δεν είμαι λάτρης των διαφόρων "παγκόσμιων ημερών", καθώς το αναφέρουμε τη συγκεκριμένη ημέρα και την επομένη το ξεχνάμε, σαν να μην υπήρξε. Απλώς κάναμε το... καθήκον μας, ίσως για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας. Όσοι και όσες το κάναμε δηλαδή. Σήμερα, διαβάζω, πως είναι η παγκόσμια ημέρα μεταναστών. Και προσφύγων θα πω εγώ. Αλλά τι σημασία έχει; Μιλάμε για τους ξεριζωμένους. Γι' αυτούς και αυτές, που άφησαν την πατρίδα τους ή για να κυριολεκτούμε, που τους ανάγκασαν να φύγουν από τον τόπο τους, με βία.... Γιατί δεν είναι μόνο ο πόλεμος, που ξεριζώνει. Είναι και η πείνα, οι κοινωνικές διακρίσεις, οι διώξεις, η εξαθλίωση, το νερό, που σε μια σειρά χώρες είναι πολυτέλεια, η καταστροφή του περιβάλλοντος. Και θυμάμαι, τον 16χρονο Αχμέτ, ο οποίος ταξίδεψε με ένα πόδι λιγότερο από το Πακιστάν στη χώρα μας για να βρεθεί σε ένα άθλιο μπουντρούμι στις φυλακές μεταναστών Κορίνθου. Τον Αλτόν, που άλλαξε το όνομά του σε Θανάση για τον δεχτούν τα ελληνόπουλα στο σχολείο, να γίνει αποδεκτός. Τις άθλιες ρατσιστικές ιαχές "Αλβανέ, δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ". Τον Λουκμάν, που έχασε τη ζωή του εξαιτίας της ρατσιστικής δολοφονικής επίθεσης χρυσαυγιτών, Τον Αντετοκούμπο, που μεγαλουργεί και αναγκάζει τους ρατσιστές να σκύβουν το κεφάλι. Την Αισέ, που έφυγε από την πατρίδα της για να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο. Μια γυναίκα, η οποία είχε τη δύναμη να σηκώσει το ανάστημά της στον άντρα αφέντη. Και όχι μόνο... Τον Μουσταφά, που μαζί με τον φίλο του (δεν θυμάμαι το όνομά του), κράταγαν περήφανα το πανό του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη στην πορεία της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Τις ρατσιστικές "σκούπες", έτσι τις έλεγαν και έτσι τις λένε και σήμερα κάποιοι άθλιοι. Αλλά και τους έλληνες μετανάστες, οι οποίοι ζουν σε άλλες χώρες, στην Γερμανία, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ωστόσο, αδέλφια, δεν φτάνει να θυμόμαστε ή να λέμε ιστορίες πόνου. Δεν φτάνει μέσα από το Φβ να κατακεραυνώνουμε την αναλγησία, την εκμετάλλευση, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την πείνα, τις περιφερειακές και κοινωνικές διακρίσεις, το ρατσισμό. Όχι δεν φτάνει. Χρειάζεται κάτι παραπάνω.... Χρειάζεται κίνημα, δρόμος, ανυπακοή στην υστερία του ρατσισμού και του εθνικιστικού παραληρήματος. Όσο υπάρχουν φράκτες θα είμαστε υπόλογοι. Όσο υπάρχουν κέντρα κράτησης για πρόσφυγες θα είμαστε ντροπιασμένοι. Όσο η πλούσια και ισχυρή Ευρώπη θα δίνει ψίχουλα για να είναι μακριά από αυτήν οι ξεριζωμένοι θα είμαστε ηττημένοι. Για τον Αιλάν, τον Αχμέτ, την Αισέ, τον Μουσταφά, τον Λουκμάν, για τους χιλιάδες, για τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων....

Διαθέτουμε απόθεμα άδειων και αναξιοποίητων κτιρίων κατοικιών στην Ελλάδα. Δεν διαθέτουμε όμως πολιτική κοινωνικής κατοικίας,…

«Υπάρχουν δικαστές στη Νάξο»! Με ανάλογα σχόλια υποδέχθηκαν τις χθεσινές εξελίξεις όσοι παρακολουθούν την υπόθεση του περιβαλλοντικού εγκλήματος που συντελούνταν με την οικοδόμηση ενός μνημείου φυσικού κάλλους στην Ιο. Το Τριμελές Πρωτοδικείο Νάξου καταδίκασε με ποινή φυλάκισης 16 μηνών με αναστολή τον επιχειρηματία Αγγ. Μιχαλόπουλο, η εταιρεία του οποίου («105 Α.Ε.») είχε ξεκινήσει την ανέγερση σύνθετου τουριστικού καταλύματος στο νησάκι-ακρωτήρι Κουμπάρα-Διακοφτό, ένα από τα πιο άθικτα τοπία στο Αιγαίο, που μέχρι πρότινος δεν είχε γνωρίσει ανθρωπογενείς παρεμβάσεις. Περιβαλλοντικές οργανώσεις, φορείς, κάτοικοι είχαν προειδοποιήσει για ανεπανόρθωτες βλάβες στο φυσικό περιβάλλον αυτής της γωνιάς της Ιου από τις μεγάλης κλίμακας δομικές παρεμβάσεις, οι οποίες εξελίσσονταν μάλιστα κατά παράβαση της νομοθεσίας, σύμφωνα με έκθεση που συνέταξαν οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος κατόπιν αυτοψίας τους στην περιοχή του έργου. (...) Η παραλία της Κουμπάρας συνδέεται με το νησάκι Διακοφτό με μια στενή λωρίδα αμμουδιάς. Η πρόσβαση στο νησάκι διακόπτεται τους χειμερινούς μήνες (εξ ου και το όνομα Διακοφτό) από τη φουσκωμένη θάλασσα. Το συγκεκριμένο σημείο κοσμεί σχεδόν όλες τις καρτ ποστάλ της Ιου και της παραλίας Κουμπάρας με το νησάκι Διακοφτό. Σε αυτό το ανεπανάληπτης ομορφιάς τοπίο, ο επιχειρηματίας θέλησε να κατασκευάσει ένα τουριστικό χωριό…

Τον Νοέμβριο του 2021, ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Κομισιόν, Κοινοβουλίου και Συμβουλίου για τον νέο…

Paco Ignacio Taibo II «Το μυστήριο της αράχνης», μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου, εκδόσεις Έρμα, 2021 Ο Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II δεν χρήζει ιδιαίτερων συστάσεων: ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Ούτος και μερικοί ακόμη καθιέρωσαν την novella negra, το μαύρο μυθιστόρημα, νότια του Ρίο Γκράντε. Ο Τάιμπο, εξαιρετικός βιογράφος του Τσε Γκεβάρα και του Πάντσο Βίγια, ψυχή της Semana Negra, ήγουν της Mαύρης Eβδομάδας – ετήσιου φεστιβάλ νουάρ της γενέτειράς του, στην Χιχόν της Ισπανίας. Στο Μυστήριο της αράχνης παρουσιάζονται 15 διηγήματα που τυπώθηκαν τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες, επιλογές από έναν προσφάτως εκδοθέντα συνολικό τόμο με τα υπόλοιπα να κυκλοφορούν μελλοντικά απ’ τις εκδόσεις Έρμα. Οι λάτρεις του τάιμπικού σύμπαντος διαβάζουν: για τη συνέλευση των Μεξικάνων θυρωρών της Νέας Υόρκης όπως σηκώσουν των πολλών τόνων μονόλιθο του θεού της βροχής και της γονιμότητας Τλάλοκ για να το επιστρέψουν στους πραγματικούς ιθαγενείς ιδιοκτήτες του. ‘Η, για την παράξενη μυρωδιά θανάτου στα χέρια ενός δολοφόνου αστυνομικού που εξαπλώνεται και στους ανωτέρους του. Ή, ακόμη για στρατευμένα μέλη αριστερής οργάνωσης εμφορούμενης από τα ιδεώδη του Γαλλικού και του Μεξικάνικου Μάη του ’68 που δουλεύουν σε εργοστάσιο και τον νικηφόρο αγώνα τους. Προσωπικά βιώματα του Τάιμπο συμβαδίζουν με τη ζωή των καθημερινών ανθρώπων σε σουρεαλιστικές άμα και βίαιες καταστάσεις. Εικόνες, ξεφεύγουν απ’ τα μαύρα μυθιστορήματα του. Όπως το άγχος του διευθυντή της αστυνομίας στην Πόλη του Μεξικού να τραβήξει όσες περισσότερες κόκκινες πινέζες δύναται από συγκεκριμένες ύποπτες γωνιές του μεγάλου χάρτη του αστικού ιστού της, πράγμα που σημαίνει κυριολεκτικό μακελειό για τα «αποβράσματα». Επισημαίνει ο ΠΙΤ ΙΙ: «Η ιστορία είναι άσκηση πυγμαχίας: σκληρή, στο κεφάλι και γρήγορη. Αυτό που μου αρέσει σε τούτες τις ιστορίες είναι ότι μοιάζουν με χτυπήματα, έτσι ώστε να τις διαβάζεις και να σου αφήνουν την αίσθηση μιας ιστορίας που κλείνεται ξαφνικά στον ίδιο της τον εαυτό».

Ξεκινώντας την τοποθέτησή του στην συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2022 το Σάββατο, ο κοινοβουλευτικός…