στο κόκκινο

«Η κατάσταση στην οποία έχουμε βρθεί μπορεί είτε να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε μέσα από το σοκ τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση εδώ και δεκαετίας (π.χ. στο δημόσιο σύστημα Υγείας) και ότι πρέπει να στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος και το ίδιο το εργατικό δίκαιο, είτε με αφορμή την κατάσταση αυτή θα υπάρξουν άτσαλες αλλαγές σε ό,τι αφορά την εργασία και θα εισαχθούν με έναν άτακτο τρόπο νέες μορφές εργασίας». Η τηλεεργασία που προτείνεται από τους ακραία νεοφιλελεύθερους ως μια μορφή απελεύθερωσης του εργαζόμενου συνιστά το ακριβώς αντίθετο. «Είσαι συνέχεια διαθέσιμος στον εργοδότη, δεν έχεις ωράριο αλλά επί 24 ώρες πρέπει να παρέχεις την εργασία σου και άρα δε μπορείς να διαχειριστείς τον χρόνο σου. Δεν έχεις τις προβλεπόμενες ημέρες ανάπαυσης για τις οποίες ακόμη και το ΣτΕ έχει πει πόσο σημαντικές είναι για να ανακτήσεις την εργασιακή σου δύναμη και να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου. Και σταδιακά δεν έχεις μισθό γιατί καθώς βγαίνεις έξω από το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη, αυτός έχει τη δυνατότητα να σε αντιμετωπίσει ως ελεύθερο επαγγελματία δηλαδή ως μπλοκάκι, είναι η διαδικασία που στην Ευρώπη αναφέρεται ως uberisation».

Η κρίση με τρόπο τραγικό μας βοήθησε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό ήταν ότι τόσα χρόνια παλεύαμε για την αναβάθμιση του δημόσιου τομέα, κι ας μας χαρακτήριζαν παρωχημένους «κρατιστές» και ιδεοληπτικούς. Οι κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας είναι σοβαρές. Ακόμα και νεοφιλελεύθεροι που μια ζωή πλειοδοτούσαν για το πόσο «άχρηστο είναι το κράτος» και λοιδορούσαν κάθε υπαρκτή ή ανύπαρκτη αστοχία, τώρα βλέπουν τις αρετές του και φτάνουν να επικρίνουν -σαν να ξύπνησαν σήμερα- τον ιδιωτικό τομέα. Μετά την κρίση η αναβάθμιση των υπηρεσιών του δημοσίου τομέα στην υγεία, στην εκπαίδευση, στη μέριμνα στους αδύνατους θα είναι η μεγαλύτερη πολιτική μας προτεραιότητα και με αυτή την οπτική πρέπει να μπολιαστεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εντύπωση που έχουμε για τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων είναι η μεγάλη και πρόθυμη συμμετοχή τους. Στα πανεπιστήμιά μας, επίσης, γίνεται εξαιρετική προσπάθεια. Οι εκπαιδευτικοί μας δείχνουν το ενδιαφέρον που πρέπει και αυτό είναι κάτι που τιμά τον κλάδο. Θα είναι το θετικό κεκτημένο και αυτής της δοκιμασίας. Το ίδιο είχαν πράξει οι εκπαιδευτικοί στο απόγειο της οικονομικής κρίσης, το ίδιο όταν τη δεκαετία του ‘90 το σύστημα δέχθηκε τόσους μετανάστες από Αλβανία. Με δυο λόγια οι εκπαιδευτικοί βάζουν πλάτη, γίνονται ξανά στυλοβάτες, κάνουν το καθήκον τους, παρά τις επιθέσεις που δέχονται, από τα γνωστά κέντρα παραπληροφόρησης και απαξίωσης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Ότι ισχύει για την Υγεία, ισχύει και για την Παιδεία. Εμείς μένουμε σπίτι, εσείς (εννοώ την κυβέρνηση) σταματήστε να υπονομεύετε το κοινωνικό κράτος, ενισχύστε το Ε.Σ.Υ., την Παιδεία και την κοινωνική προστασία.

Αν επικρατήσουν Γερμανοί και Ολλανδοί, η πολιτική κατάσταση στη νότια Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ιταλία δεν θα είναι πολύ φιλοευρωπαϊκή στο μέλλον, δεν έχει βοηθήσει ότι πηγαίνουν οι Κουβανοί να βοηθήσουν, στέλνουν βοήθεια οι Κινέζοι, αλλά όχι Ολλανδοί και Γερμανοί. Τώρα, ο κόσμος καταλαβαίνει τι αξιολογούμε περισσότερο, έχουμε χρέος να επενδύσουμε στη δημόσια Υγεία, να βάλουμε θεμέλια τώρα, να επενδύσουμε στα πράγματα που μας κάνουν κοινωνίες πιο ανθεκτικές, αλληλεγγύης και συμβίωσης.

Τέτοιου είδους παγκόσμια φαινόμενα διαλύουν τις ιδεοληψίες και τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού, σχολίασε εξάλλου για την βίαιη επαναφορά της ΝΔ και της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην πραγματικότητα και την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ισχυρού δημόσιου συστήματος Υγείας. «Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τέτοιου είδους μεγάλα θέματα χωρίς δημόσιο σύστημα Υγείας που να στέκεται στα πόδια του. Χωρίς συλλογικότητα, συνεργασία, αλληλεγγύη, απέναντι στον ατομικισμό, στο ιδιοτελές, στο ρατσισμό, στον εθνικισμό. Τέτοια ζητήματα θέτουν αυτά τα μεγάλα ερωτήματα. Από ποια πλευρά είσαι, πώς τα αντιμετωπίζεις σαν κοινωνία» τόνισε ο κ. Μαντάς.

Την ίδια ώρα, «δεν έχουμε δει την ΕΕ να παίρνει αντίστοιχη θέση υπεράσπισης των ευρωπαϊκών και ελληνικών συνόρων, όταν αυτά αμφισβητούνται από την Τουρκία, σε κατεύθυνση αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Εκεί, κωφεύουν…», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Δρίτσας. «Αν έχει ένα νόημα η υπεράσπιση των συνόρων, πρέπει να αναφερθούμε σε αυτού του είδους τα ζητήματα. Απέναντι στις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας … αυτό το μπέρδεμα γίνεται σκόπιμα και με πολύ οδυνηρές συνέπειες». «Αυτή την στιγμή, ενώ οργιάζουν στα νησιά και σε περιοχές του Έβρου ακροδεξιοί … δεν υπάρχει καμία εκπροσώπηση της Πολιτείας, να παρέμβει γι΄ αυτούς τους προφανείς τραμπουκισμούς και τις υπερβάσεις της νομιμότητας. Είναι σαν να “κλείνει το μάτι” η κυβέρνηση με τις κρατικές υπηρεσίες σε αυτού του είδους τις συμπεριφορές».

Αποδεικνύεται πλέον στην πράξη ότι η Νέα Δημοκρατία που έχει προσκολλημένο στο DNA της το μνημόνιο και στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές - πως με εξαγγελίες, με νομοθετικές πρωτοβουλίες, είτε με απουσία νομοθετικών πρωτοβουλιών, επιβεβαιώνει ότι είναι μια σκληρά νεοφιλελεύθερη δεξιά, η οποία ήρθε να ξαναφέρει τα μνημόνια που αφήσαμε πίσω μας. Και αυτό για να διασώσει τα funds και τις τράπεζες. (...) Αυτό το μέτρο αν και εφόσον μετά το τέλος της προστασίας έως τα τέλη Απριλίου αφεθεί στην τύχη του και δεν νομοθετήσει κάτι, τότε να είναι βέβαιοι στη ΝΔ ότι θα υπάρξει πολύ μεγάλη σοβαρή λαϊκή αντίδραση. Όπως τόνισε η απουσία προστασίας τη πρώτης κατοικίας δεν έχει καμιά σχέση με την αποτελεσματικότητα και την ωφέλεια της Οικονομίας. (...) Με το μόνο που πραγματικά έχει σχέση είναι να καταστρέψει κυριολεκτικά όσους ανθρώπους έχουν χτυπηθεί από την κρίση και έχουν να χάσουν τα σπίτια τους.

[Το ζήτημα] έχει φύγει από μια διαμάχη ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού κι έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη πιο έντονη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής (...) Είναι νοσηρό φαινόμενο και έχω την εντύπωση ότι ακόμη και βουλευτές της ΝΔ ένιωσαν αμήχανα ψηφίζοντας μια τροπολογία που είναι εκφυλισμός και πολιτική ντροπή για τη ζωή του τόπου (...) όταν παίρνει αυτές τις διαστάσεις η πολιτική, όταν εισχωρεί το ποδόσφαιρο στην πολιτική και αντίστροφα, όταν οι βουλευτές και τα κόμματα νιώθουν την ανάγκη να στηρίξουν τη μία ή την άλλη ομάδα ή προσπαθούν να φανεί ότι στηρίζουν όλες, χάνεται η λογική μιας στάσης που πρέπει να τηρούμε όλοι απέναντι στον αθλητισμό και τις ΠΑΕ και έχουμε να κάνουμε μόνο με συμφέροντα και τίποτα παραπάνω.

Ο κ. Μητσοτάκης δυστυχώς χρησιμοποίησε μια γυναίκα για να περάσει ένα μήνυμα, ότι η ΝΔ προωθεί τα ζητήματα της ισότητας των φύλων, κάτι το οποίο δεν ισχύει.