στο κόκκινο

Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Παιδείας, εξαπολύει μια επίθεση που έχει στόχο την ιδιωτικοποίηση των πάντων και την συκοφάντηση των ΑΕΙ όπως και πριν την κατάργηση του ασύλου που χαρακτηρίζονταν «άνδρα ανομίας». Έτσι, επιβάλλει την αξιολόγησή τους με χρηματοοικονομικά κριτήρια σύμφωνα με το βρετανικό συντηρητικό μοντέλο και από την άλλη πλευρά ανοίγει διάπλατα την πόρτα προς τις ιδιωτικές σχολές, χωρίς αξιολόγηση σπουδών (εδώ ξεχνάει τα περί αριστείας), δίνοντας στους αποφοίτους τους την δυνατότητα ακόμη και να γίνουν εκπαιδευτικοί. Ο σχετικός διαγωνισμός έχει ήδη ξεκινήσει, από την Δευτέρα 13 Ιανουαρίου, ενώ αντιτίθενται όλοι οι φορείς όπως τα ίδια τα ΑΕΙ, η ΟΛΜΕ, η ΟΙΕΛΕ κλπ. Εμείς ζητάμε από την κοινωνία να σταθεί απέναντι σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις. Όλα αυτά είναι αιτία πολέμου.  

Για εμάς που είμαστε εδώ και 4 χρόνια μέσα στην αίθουσα, η αγόρευση της εισαγγελέως δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, λαμβάνοντας υπόψη και την συνολική στάση της στην ακροαματική διαδικασία. Φυσικά ο εισαγγελέας έχει καθήκον αληθείας, παρόλα αυτά έχουμε συνηθίσει στα δικαστήρια να έχουμε μια στιβαρή εισαγγελική παρουσία. Όμως, το περιεχόμενο και το σκεπτικό της εισαγγελικής πρότασης ήταν ακραίο. Αντιμετώπισε εργαλειακά το υλικό για να καταλήξει στην αθώωση των κατηγορουμένων. Ειδικά, δε, στο κομμάτι της εγκληματικής οργάνωσης αυτό που ουσιαστικά πρότεινε με την αγόρευσή της ήταν η επιστροφή στον κανόνα των μεμονωμένων περιστατικών, όπως πριν 4 χρόνια. Ακόμα και το γεγονός ότι από την έναρξη της δίκης και μετά μειώθηκαν δραστικά οι τόσο συχνές το 2012 – 13 επιθέσεις της Χ.Α., αποδεικνύει την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης. Το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, οι αστυνομικοί που ήταν εκεί διαβιβάζουν στο Κέντρο ότι οι χρυσαυγίτες είχαν σιδηρογροθιές και ρόπαλα. Η εισαγγελέας, παρότι άκουσε στην αίθουσα το ντοκουμέντο αυτό, δεν το υιοθετεί, το παρεβλέπει. Προτείνει την αθώωση όχι μόνο των ηθικών αλλά και των φυσικών αυτουργών (όπως τα 17 άτομα από τη Νίκαια). Είναι απαλλακτική η πρόταση και γι’ αυτούς. Η εισαγγελέας πήγε πέρα και από τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων. Η πρότασή της υπερακοντίζει ακόμα κι αυτούς. Δεν θεωρώ ότι ήταν μια τυχαία εισαγγελική πρόταση. Δεν είναι τέτοια, όμως, γιατί η δράση της Χ.Α. πάει πολλά χρόνια πίσω και αντιμετωπιζόταν με απάθεια από τις διωκτικές αρχές. Όλο αυτό είχε να κάνει με την Αστυνομία (και αυτό προέκυψε και στην δίκη), ίσως όμως να έχει να κάνει και με εισαγγελικούς και δικαστικούς κύκλους. Για παράδειγμα στο πογκρόμ κατά των μεταναστών το 2011 μετά την δολοφονία του Μανώλη Κανδάρη, δεν υπήρξε καμία εισαγγελική παρέμβαση. Στεκόμαστε, πλέον ως πολιτική αγωγή χωρίς την συνδρομή του κράτους το οποίο εκπροσωπείται στην έδρα από τον/την εισαγγελέα. Είναι αδύνατον να θεωρήσει κανείς ότι η εισαγγελική αρχή δεν λαμβάνει υπόψη της όλα τα διακυβεύματα αυτής της δίκης. Μια απαλλακτική απόφαση θα σημάνει επαναφορά των επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου. Η απαλλαγή της ηγεσίας της θα σημάνει και την επιστροφή της κρατικής χρηματοδότησης, που ανέρχεται σε περίπου 8 εκατομμύρια ευρώ. Εκτός από το διεθνές σήμα που θα εκπέμψει μια τέτοια απόφαση, στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό θα επανανομιμοποιήσει την Χ.Α. και θα την ξαναφέρει στους δρόμους. Έχουμε μαζί μας τη φωνή της αντιφασιστικής κοινωνίας. Υπάρχει χρόνος, πρέπει να εκφραστεί η κατακραυγή, κάθε φορέας, κάθε πολίτης να εκφράσει την αντίθεσή του. Υπάρχει μια πλατιά πλειοψηφία που στηρίζει τα θύματα των χρυσαυγιτών που, χθες, ένιωσαν να παγώνουν με την αγόρευση της κ. Οικονόμου. Ήταν όπως το είπε στην εισαγγελέα η Μάγδα Φύσσα «ξαναμαχαιρώσατε τον Παύλο». Πρέπει να σταλεί το μήνυμα ότι δεν θέλουμε να δεχθούμε την επιστροφή στο 2012 – 13. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει πως μέσα στην εισαγγελία υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν λογικό το να επιστρέψει η Χ.Α. Το ηθικό της Πολιτικής Αγωγής είναι ακμαίο, η αποδεικτική διαδικασία έχει δώσει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται το δικαστήριο. Από τις 8 Ιανουαρίου έχουν προγραμματιστεί 13 συνεδριάσεις όλες στο εφετείο. Η Πολιτική Αγωγή θα εκθέσει τα επιχειρήματά της και νομίζω πως την Άνοιξη θα πρέπει να περιμένουμε την ετυμηγορία.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου έχει χαρακώσει μια ολόκληρη γενιά, ο Αλέξανδρος πλέον δεν είναι πρόσωπο, είναι σύμβολο μια γενιάς η οποία έχει αδικηθεί από πάρα πολλές πλευρές και αδικείται, η γενιά αυτή τον φόνο αυτόν τον πήρε πάνω της, τον δέχτηκε ολόκληρο κατάστηθα, δεν είναι τυχαίο αυτό το σύνθημα ‘στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες’ αυτές τις σφαίρες τις έχει δεχτεί η κοινωνία των νέων με πάρα πολλούς τρόπους, με την ανεργία που την περιμένει, με την οικονομική κρίση, με όλη αυτή την κατάπτωση των δημοκρατικών αξιών, με τους χειρισμούς και την απίστευτη βιαιότητα που δέχεται από την αστυνομία, όλα αυτά έχουν κάνει αυτή τη γενιά να ταυτίζεται πλέον με το πρόσωπο του Γρηγορόπουλου και ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ανήκει σε όλη αυτή τη γενιά ως ένα σύμβολο πλέον και όχι ως ένα πρόσωπο. Οι αντιδράσεις που υπήρξαν και υπάρχουν δεν είναι τυχαίες, πολλοί έσπευσαν να καταδικάσουν για όλα αυτά που έγιναν, τα έκτροπα, όμως ο ηθικός αυτουργός όλων αυτών είναι ο Κορκονέας, ο Κορκονέας ευθύνεται για όλα αυτά που συνέβησαν το βράδυ εκείνο στην Αθήνα και όλα τα επόμενα βράδια, η βία γεννάει βία, αν ο Κορκονέας δεν είχε πατήσει την σκανδάλη τίποτα δεν θα γινόταν, τον Κορκονέα πρέπει να δείχνουμε ως ένοχο γι αυτή την εκτροπή. (...) Πόσο εύκολο είναι να έχουμε έναν Ζακ Κωστόπουλο ακόμη; Πάρα πολύ εύκολο. Δεν ήταν πάρα πολύ εύκολο όταν τον σκότωσαν και πολίτες και αστυνομικοί; Με την ίδια ευκολία θα επαναληφθεί, τι τους συγκρατεί; Αυτή είναι η αλαζονεία της αστυνομίας, να θεωρούν όχι ότι υπακούν τον νόμο αλλά ότι είναι ο νόμος και αυτός ο νόμος μπορεί να επιβάλλεται με οποιονδήποτε τρόπο και όπως θέλουν και να θεωρείται μετά αν κάνουν κάποιο αδίκημα ή και ανθρωποκτονία να τους αναγνωρίζεται και ο πρότερος σύννομος βίος όπως αναγνωρίστηκε και στον Κορκονέα, όσον αφορά την απόφαση του Αρείου Πάγου, υπάρχει ελπίδα γιατί είναι πολύ καλά τεκμηριωμένη η εισήγηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Η κα Κνήτου αναφέρθηκε τόσο στις πρακτικές της ΕΛΑΣ στη βία, στο απρόκλητο ξύλο και εντός Ευελπίδων, στην τοποθέτηση κοριών σε οχήματα διαδηλωτών, στο εξευτελισμό προσαχθέντων – συλληφθέντων και προέτρεψε τους πολίτες να απευθύνονται στον Συνήγορο του Πολίτη για αυθαιρεσία και βία από τις αστυνομικές δυνάμεις-, όσο και στην αναγκαιότητα να υπάρξουν πρωτοβουλίες, ερωτήσεις κά από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πολλές οι εκφάνσεις καταστολής και ανάγονται στο ευρύτερο δόγμα «Νόμος και Τάξη». Κάθε κυβέρνηση οφείλει να νομιμοποιήσει την εκλογή της στον λαό, στους ψηφοφόρους της. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να ενεργήσει ελεύθερα ούτε στην οικονομία, ούτε στην εξωτερική πολιτική ή σε άλλους τομείς, οπότε το μόνο που μπορεί να κάνει αυτόνομα είναι το «Νόμος και Τάξη». Κάτι, που στην πραγματικότητα είναι ουτοπία, γιατί δε μπορεί ποτέ να υπάρξει πλήρως νόμος και τάξη, όπως δεν μπορεί να υπάρξει πλήρως η ελευθερία.  Όλο αυτό το αφήγημα απευθύνεται στο αίσθημα ανασφάλειας που τροφοδοτείται κυρίως από τα ΜΜΕ. Οι μελέτες δείχνουν ότι το αίσθημα ανασφάλειας είναι μεγαλύτερο στις πιο ασφαλείς περιοχές και εντείνεται όταν αυξάνονται τα μέτρα ασφάλειας. Όλα γίνονται με επικοινωνιακούς όρους με αποτέλεσμα να έχουμε καταστολή, όχι όμως νόμο και τάξη. Για παράδειγμα στα Εξάρχεια, η Δίωξη Ναρκωτικών ήταν και παραμένει αδρανής και το εμπόριο ναρκωτικών συνεχίζεται, όπως και η μικροεγκληματικότητα. Βλέπουμε παντού ΜΑΤ, όμως τα ΜΑΤ αν δουν λίγο πιο κάτω μια κλοπή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τη θέση τους για να πιάσουν τον δράστη. Παραμένουν στα σημεία που τους έχουν υποδειχθεί για ώρες χωρίς να κάνουν τίποτα. Η εικόνα που δίνουν στους πολίτες είναι αρνητική. Μια αργόσχολη Αστυνομία, που δεν έχει τίποτα να κάνει. Οι πολίτες τους πληρώνουμε για να κάθονται;