Παύλος Κλαυδιανός

25
04

ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ: Η ολοκλήρωση των πολιτικών θέσεων αυξάνει τη σύγκρουση

Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ έως λίγο καιρό πριν υπήρχε ένας συγκρατημός σε πολλούς από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ του 2015, αποστασιοποίηση ή ακόμη και δυσαρέσκεια, το κλίμα τώρα αλλάζει. Ο καθένας και καθεμία, στην τελική ευθεία για τις κάλπες, κάνει τους λογαριασμούς του, υποχρεωτικά, με τον απαραίτητο ρεαλισμό και συγκρίνοντας τους δυο πόλους. Σε αυτό λειτουργεί θετικά το γεγονός ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο γίνεται πειστική η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μετά το τέλος των προγραμμάτων και των άμεσων καταναγκασμών του μνημονίου, θα υπάρχει περιθώριο για μέτρα, πια, ελάφρυνσης, για μια βαθμιαία ανάκτηση δικαιωμάτων, μικρή άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Οι τόνοι προπαγάνδας και καταστροφολογίας της αντιπολίτευσης, καθώς δεν επαληθεύονται η μια μετά την άλλη, λειτουργούν ενισχυτικά για το κύρος της κυβέρνησης. Συγκροτούνται, συνολικά, τα χαρακτηριστικά ενός αριστερού πόλου έναντι μιας συντηρητικής, νεοφιλελεύθερης, και σε πολλά σημεία βαθιά οπισθοδρομικής, δεξιάς.
05
04

Ευρωψηφοδελτίου συνέχεια

[Ο κόσμος] «Θα μας ξαναψηφίσει και τώρα! Ξέρετε γιατί; Όχι επειδή είμαστε αλάθητοι -γιατί ο κόσμος βλέπει ότι κάνουμε λάθη, μερικές φορές ασυγχώρητα λάθη- αλλά επειδή έχει πειστεί ότι αν υπάρχει μια ελπίδα για τον κόσμο, είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ».
26
03

Η κυβέρνηση αντιδρά στην κωλυσιεργία των δανειστών

Η δυσκολία στις σχέσεις μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών ανέκυψε κατά τη διαβούλευση για την έκθεση της πορείας της οικονομίας. Οι μικρές καθυστερήσεις στα προαπαιτούμενα δεν δικαιολογούσαν τη στάση των δανειστών και τώρα πλέον τα προαπαιτούμενα έχουν όλα εκπληρωθεί. Μένει μόνο ο νέος νόμος για τα δάνεια, που σύμφωνα με έγκυρους αξιωματούχους της κυβέρνησης, είχαν φθάσει σε τέτοιο σημείο προσέγγισης, που δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τη στάση των δανειστών. Μια πολιτική ερμηνεία της παρελκυστικής στάσης της Κομισιόν, αλλά και της ΕΚΤ, δεν ήταν καθόλου παρακινδυνευμένη.
12
03

Έξοδος ορόσημο, αλλά…

Τα μέτρα που παίρνονται τώρα και όσα άλλα ψηφιστούν ως τον Οκτώβριο είναι πάρα πολύ θετικά και κοινωνικά αναγκαία. Όμως, η μάχη θα κριθεί από το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ για το «μετά», την επόμενη τετραετία που διεκδικούμε. Εδώ πρέπει να γίνει και η αντιπαράθεση με τη ΝΔ και αργούμε, μεθυσμένοι από την ευνοϊκή για τον ΣΥΡΙΖΑ ρευστότητα που αυξάνει την ελκτικότητά του, πολύ.
25
02

Τα μέτωπα της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, όταν προσεγγίζουμε το ζήτημα [των συμμαχιών] είναι ότι δεν υπάρχει μια περιοχή μόνο που οφείλουμε να μελετήσουμε και να σχεδιάσουμε πολιτική γι΄ αυτήν, την κεντροαριστερά, αλλά και μια άλλη περιοχή που είναι ο κόσμος που ψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, ακόμη και τον Σεπτέμβρη, και τώρα σταθερά κρατά απόσταση, χωρίς να πηγαίνει σε άλλο κόμμα. Προφανώς δεν κρατά αυτή τη στάση διότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε πολύ αριστερότερα. Οι απλοποιήσεις, στο θέμα αυτό, βλάπτουν. Συνολικά, όμως, η διεύρυνση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του πρέπει να στηριχθεί σε έναν διάλογο πάνω σε προγραμματικές θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προχωρήσει γρήγορα σ΄ αυτό το θέμα, δεν αρκούν τα μέτρα –πολύ σημαντικό σίγουρα– ανακούφισης της κοινωνίας. Δεν αρκεί ούτε το ό,τι φτάσαμε στο τέλος του προγράμματος χωρίς να ναυαγήσουμε, προστατεύοντας συγχρόνως όσο μπορούσαμε τα θύματα των μνημονίων και της κρίσης και θεμελιώνοντας την προοπτική σταθερής ανάπτυξης. Χρειάζεται και το επεξεργασμένο πρόγραμμα για τη νέα τετραετία. Γι΄ αυτό, κυρίως, θα σε επιλέξουν. Αυτό είναι, εξάλλου, και το στέρεο έδαφος που μπορεί να συντεθούν απόψεις και να συνυπάρξουν οι δυνάμεις και από τις δυο πλευρές που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
16
02

Ανασχηματισμός που προκαλεί ερωτήματα

Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές - διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Υπάρχει πολιτική και γι΄ αυτή την πλευρά; Υπάρχει σχέδιο προσέγγισης με όλο αυτό το δυναμικό; Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση εδώ.
14
02

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Απρόθυμη για σύμμαχος της αντιπολίτευσης

Οι χειμερινές προβλέψεις της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία επιβεβαιώνουν ότι βαθμιαία σταθεροποιείται η πορεία ανάκαμψής της. Το γεγονός, όμως, ότι στην Ευρωζώνη κατέφθασε ήδη η σαφής συγκράτηση και η αβεβαιότητα για το μέλλον, μπορεί να τονίζει την αντοχή της ελληνικής οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί και ανησυχία. Το σημαντικό είναι ότι η άνοδος του ελληνικού ΑΕΠ οφείλεται κυρίως στην άνοδο της εγχώριας ζήτησης, σε μεγάλο βαθμό λόγω αύξησης της απασχόλησης, αλλά και στις εξαγωγές. Πράγματι, οι εξαγωγές το 2018 αυξήθηκαν κατά 15,7% ενώ και τον Νοέμβριο –έναν πολύ δύσκολο μήνα για την απασχόληση- συνεχίστηκε η μείωση της ανεργίας στο 18,5% από 18,6% τον Οκτώβριο και 21,1% τον Νοέμβρη του 2017.
31
01

Μια δύσκολη υπόθεση έκλεισε νικηφόρα. Μια δυσκολότερη έχει ήδη αρχίσει.

Χρειάζεται σύνεση και σοβαρή μελέτη στο πώς θα παρέμβουμε να μαζέψουμε τους πικρούς καρπούς που γέννησε η αντιπαράθεση και η μισαλλοδοξία. Όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να συμπορευθούν για να αποκρουστεί αυτός ο μείζον κίνδυνος για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Η ΝΔ, το είδαμε όλοι αυτό, δεν είναι μια, είναι τουλάχιστον τρεις. Πρέπει κι αυτές οι δυνάμεις της να κληθούν σ΄ αυτό τον αγώνα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι όσοι στήριξαν και ψήφισαν «ναι» στη συμφωνία, με ανοιχτό πνεύμα και χωρίς αποκλεισμούς, πρέπει να οργανώσουν αυτό το κίνημα διαλόγου και συζήτησης για τη σημασία της. Να αρχίσουν αμέσως η συνεργασία και οι επαφές μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, των επιστημονικών και πολιτιστικών δυνάμεων, των συνδικάτων, των κινημάτων πολιτών των δύο χωρών. Οι δυο κυβερνήσεις να πάρουν αμέσως κοινές πρωτοβουλίες στα Βαλκάνια για την ειρήνη, τη συνεργασία και την συνανάπτυξη. Όσοι στάθηκαν στο «όχι», ως συνέπεια μιας σύνθετης και δύσκολης διαδικασίας δεκαετιών, που καλλιεργούσε το φόβο, την επιθετικότητα και τον εθνικισμό, πρέπει γρήγορα να δουν τους θετικούς καρπούς της συμφωνίας.
23
01

Το αντισυριζαϊκό μέτωπο σε δοκιμασία

Η αντιπολίτευση με την τυφλή στάση της απέναντι στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατανόησε ότι με την συμφωνία των Πρεσπών ανατρέπονται πολλά από τα στερεότυπα που λέγονταν, ιδίως για τον ΣΥΡΙΖΑ: κόμμα λαϊκιστικό, αντιευρωπαϊκό, καιροσκοπικό, προσκολλημένο στην εξουσία, άτολμο κ.τ.λ. κ.τ.λ. Ποιος τα πιστεύει, πλέον, όλα αυτά; Κανείς ούτε εδώ, ιδίως μετά το διαζύγιο, λόγω των Πρεσπών, με τους ΑΝΕΛ, ούτε στο εξωτερικό. Είναι πραγματικά κωμικό να διαβάζει κανείς αναλύσεις στον αντικυβερνητικό Τύπο, οι οποίες να εγκαλούν τους ξένους ηγέτες, όπως π.χ. την κ. Μέρκελ, ότι «μετά τον Αύγουστο του 2015 δεν ενδιαφέρθηκαν να παρακολουθήσουν, πίσω από τους δημοσιονομικούς δείκτες, τη μοίρα της ελληνικής μεσαίας τάξης. Τη μοίρα των θεσμών και των πανεπιστημίων». Το πιο πιθανό είναι η ψηφοφορία για τη Συμφωνία των Πρεσπών την ερχόμενη Παρασκευή να διαψεύσει για μια ακόμη φορά την αντιπολίτευση, της οποίας η βλάβη βάθους στο κύρος της δεν θα μετρηθεί με τους 151 ή παραπάνω ψήφους ή έστω με τη σχετική πλειοψηφία που θα πάρει η συμφωνία. Η αδυναμία των κομμάτων να πειθαρχήσουν τους βουλευτές τους είναι φανερή. Είτε με αποφάσεις για την ψήφο κατά συνείδηση (Το Ποτάμι), είτε με απειλές (ΚΙΝΑΛ), το ίδιο είναι. Ιδίως το ΚΙΝΑΛ, μετά την ανοιχτή διαφωνία του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και τη διαφοροποίηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλου, είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσει την ίδια, έως τώρα, επιθετική στάση έναντι στην κυβέρνηση. Οι Πρέσπες ήταν, και θα φανεί σύντομα μετά την έγκρισή της, τομή στο πολιτικό σύστημα.
14
01

Ευθύνη και ανευθυνότητα

Το πιο αποκαρδιωτικό, το πιο υπονομευτικό των αριστερών ιδεών, μας χάρισε όμως το ΚΚΕ. Μόνο πως αυτή τη φορά η στάση της ηγεσίας του δεν συνιστά ένα λάθος τακτικής, που μετά από μερικές δεκαετίες κάποια άλλη ηγεσία θα αναγνωρίσει ότι ήταν λάθος. Η βλάβη είναι ιδεολογική και πάει πολύ βαθιά. Σε καμία ιστορική περίοδο κομμουνιστές, μπροστά στα εύλογα δικαιώματα ενός γειτονικού λαού, δεν είπαν ότι αυτό συνιστά αλυτρωτισμό! Συνδράμοντας έτσι και στην καταπίεση συμπολιτών μας, που αναγνωρίζονται ως Σλαβομακεδόνες και όλοι τους γνωρίζουμε. Για τη στάση του ΚΙΝΑΛ, ή σωστότερα του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και αν κανείς χρειαστεί να θυμηθεί επιλογές του όπως το εμπάργκο επί Ανδρέα Παπανδρέου, μόνο ψυχολογικοί λόγοι μπορεί να την ερμηνεύσουν. Πρόκειται για το τραύμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να ξεπεράσει και να λειτουργήσει φυσιολογικά μέσα στο πολιτικό σύστημα. Όσο για τη ΝΔ, παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι που δεν εμποδίζει απλώς τη λύση προβλημάτων όπως το Μακεδονικό, αλλά διαμορφώνει κλίμα πρόσφορο για την κανονική και επικίνδυνη έως φασιστική ακροδεξιά. Η εμπλοκή με τους ΑΝΕΛ ή σωστότερα η εμπλοκή από την αλλαγή από τον Π. Καμμένο της αρχικής στάσης τους, που προέβλεπε τη στήριξη της κυβέρνησης παρά την ισχυρή αντίθεση προς τη συμφωνία των Πρεσπών, κινδύνεψε και κινδυνεύει ακόμη να διακόψει το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων σε ένα κρίσιμο σημείο. Η άρνηση της μεγάλης πλειοψηφίας των στελεχών των ΑΝΕΛ να δεχθεί αυτή τη θέση της ηγεσίας μπορεί και να οδηγήσει στη λύση της εμπλοκής.