Παύλος Κλαυδιανός

12
09

Οι συνεχείς αντιφάσεις μιας ασταθούς αξιωματικής αντιπολίτευσης

Την ίδια στιγμή ο Κ. Μητσοτάκης παρά το γεγονός ότι πραγματοποίησε μια προεμφάνιση στην πόλη για να προλάβει τις εντυπώσεις από τους προγραμματισμούς της κυβέρνησης, μάλλον ενίσχυσε την υπάρχουσα σύγχυση γύρω από την πολιτική της ΝΔ. Δεν κατάφερε να διαμορφώσει μια ικανή αμυντική προπαγανδιστική ασπίδα στην υπεροχή του κυβερνητικού λόγου. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε σύγχυση και εκνευρισμό. Αυτό εισπράττει κανείς από τις τοποθετήσεις τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και της κ. Μ. Σπυράκη, για να μην αναφερθούμε σε άλλους. Αλλά που οφείλεται όμως αυτό; Οφείλεται στη διάψευση βασικών παραδοχών της πολιτικής της γραμμής, όχι δευτερευόντων. Η πρώτη, ήταν ότι η κυβέρνηση θα καταρρεύσει πολιτικά πολύ σύντομα. Η δεύτερη ήταν ότι το πρώτο μνημόνιο δεν βγαίνει, δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ και πολύ περισσότερο τα περί παράλληλου προγράμματος είναι αριστερές κουβέντες χωρίς βάση. Η τρίτη διάψευση ήταν πολύ πρόσφατη, ότι δεν υπήρξε έξοδος από το πρόγραμμα, αλλά συνεχίζουμε σε ένα τέταρτο μνημόνιο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για να ασκηθεί αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική.
04
09

Να αισιοδοξούμε, χωρίς εφησυχασμούς

Το ζήτημα της διεύρυνσης της επιρροής ενός κόμματος, μιας κυβέρνησης, η καλλιέργεια πιθανών μελλοντικών συμμαχιών κ.τ.λ δεν υπήρξε ποτέ ζήτημα «πολιτικής τοπογραφίας», όπως φαίνεται να θεωρούν πολιτικές δυνάμεις παραδοσιακά. Θα ήταν κρίμα να το πιστεύει αυτό —έχει δώσει αφορμές— ένα κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, όταν έχει κάνει το μείζον θεσμικό βήμα που είναι η θέσπιση της απλής αναλογικής, δηλαδή διασφαλίσει τα συμμαχικά σχήματα, ως άποψή του. Ασφαλώς, βρήκε αυτιά κλειστά και έτοιμες επιλογές, ποιος δεν το βλέπει αυτό; Όμως αν ελέγχεται σε κάτι είναι το κατά πόσον με υπομονή και ευελιξία εργάστηκε, αποφεύγοντας τον άγονο μανιχαϊσμό, την αχρείαστη πόλωση και αντιπαράθεση, την φροντίδα να ηγεμονεύσει η ποιότητα στην επικοινωνιακή του πολιτική, η επιχειρηματολογημένη πειστικότητά της. Ακόμα είναι απαραίτητες οι προσπάθειες επαφής με τους διανοούμενους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και ακτιβιστές, που, κάνοντας αποδεκτή την ενδεχόμενη κριτική τους, να γονιμοποιείτε η πολιτική του κόμματος και της κυβέρνησης με αυτήν. Πρόκειται για μια αντίληψη ηγεμονίας που δεν χρειάζεται, αλλά παρακάμπτει το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί», διότι αυτό δεν εκφράζει την εμβέλεια, το εύρος της πολιτικής μας. Όπως είπε ο σύντροφος Άλκης Ρήγος στην ΚΕ ένα τέτοιο σχήμα δεν θα χωρούσε ασφαλώς τις εξελίξεις, τις τοποθετήσεις και τις ανακατατάξεις για το Μακεδονικό.
31
07

Ορόσημο για αλλαγή πολιτικής

Δύσκολα μπορεί να υπάρξει ένα συμβάν που να έχει τόσο μεγάλο βάρος και ανάγκη στοχασμού ταυτόχρονα, τόσο για τις παρούσες τραγικές αιτίες που το προκάλεσαν και τις συνέπειες του, όσο και τις συσσωρευμένες παρελθούσες αιτίες που το εξέθρεψαν. Όπως, βέβαια, και για τις μελλοντικές συνέπειές του. Προφανώς, ο τραγικός απολογισμός στο Μάτι θα έχει και πολιτικές επιπτώσεις και πάντοτε αυτές είναι σε βάρος αυτού που έχει τη διαχείριση. Αυτές, όμως, θα είναι συνάρτηση, σε ικανό βαθμό, και του πώς αυτός, δηλαδή η κυβέρνηση, θα επιλέξει να δράσει. Όσο πιο πολύ αποφύγει να κυριαρχηθεί από το φόβο του κόστους στις επικείμενες εκλογές και αντιστοιχηθεί με το ιστορικό βάρος που θα έχει η φωτιά της Δευτέρας, τόσο μικρότερες θα είναι και οι πολιτικές συνέπειες.
24
07

Δύο αντίπαλες γραμμές μπροστά στην κάλπη

Απ’ αυτή την άποψη η περίοδος όπου έχουμε μπει είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την έκβαση της σύγκρουσης. Και είναι ευνοϊκότερη για τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το επίπονο έργο που τον περιμένει, εφόσον πρέπει να απομακρύνει αβεβαιότητες και δυσαρέσκειες. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερα περιθώρια, πλέον, άσκησης πολιτικής στη μεταμνημονιακή περίοδο. Τώρα θα μπορέσει πιο εύκολα να ενισχύσει τη δική του ταυτότητα με σειρά πρωτοβουλιών. Αντίθετα, η ΝΔ την ίδια περίοδο, αν και έχει διαμορφωμένη και σταθερή συσπείρωση δυνάμεων, θα είναι υποχρεωμένη να παρουσιάζει τη δική της αρνητική και αντιλαϊκή εικόνα ακόμη πιο καθαρή. Κι αυτό θα συμβαίνει, είτε αντιδρώντας στα κάθε φορά μέρα που θα φέρνει η κυβέρνηση, είτε προτείνοντας, εμφαντικά, νέες δικές της νεοφιλελεύθερες θέσεις χάριν ακριβώς της ευστάθειας του μετώπου της. Η τελευταία τοποθέτηση στελεχών της ΝΔ, πχ, για το δωδεκάωρο, είναι χαρακτηριστική. Το οχτάωρο είναι ξεπερασμένο, είπαν!
11
07

Οι εργοδότες αντιδρούν στην τροπολογία των εργολαβικών εργαζομένων

Οτιδήποτε επιχειρηθεί ν΄ αλλάξει στην εργασιακή ζούγκλα που θεμελιώθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων προκαλεί αμέσως οξύτατες αντιδράσεις και δέσμη επικρίσεων από «σοβαρούς» αναλυτές ότι έτσι «χαλάει το επενδυτικό κλίμα» και «διώχνει τις επενδύσεις». Αυτό ζήσαμε και την προηγούμενη εβδομάδα με αφορμή την κατάθεση από το υπουργείο Εργασίας ενός νομοσχεδίου–σκούπα που ρυθμίζει πολλά «μικρά» πράγματα, που είναι όμως πολύ «μεγάλα» για την ζωή και τις συνθήκες εργασίας των πιο ακραία εκμεταλλευομένων εργαζομένων στο σύγχρονο αχαλίνωτο καπιταλισμό. Αυτών που έχουν εφευρεθεί για να εργάζονται χωρίς δικαιώματα.
10
07

Συμπεράσματα από τη συζήτηση στη Βουλή

Η τακτική της ΝΔ, καθώς τελεσίδικα πλέον έχει αποφασίσει να πάει έτσι ως τις εκλογές, με την άκρατη καταστροφολογία, την πόλωση χωρίς περιεχόμενο, προσωπικές επιθέσεις κ.τ.λ. δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Εμποδίζει, τουλάχιστον, να ακουστούν στην κοινωνία οι προτάσεις της κυβέρνησης, οι πρωτοβουλίες της, το έργο της. Κι αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο. Προφανώς, η ΝΔ έχει μια πολιτική που δεν πείθει ούτε τα κυβερνητικά στελέχη της —η διαφοροποίηση του κ. Μεϊμαράκη είναι μόνο αυτό που άφησαν να φανεί— ούτε και το ευρύτερο σύστημα στήριξής της. Ωστόσο, αυτό ταυτόχρονα τους ανησυχεί, διότι η πολιτική αυτή κάνει δομικές ζημιές στην ικανότητα να ηγεμονεύει ένα μεγάλο συντηρητικό κόμμα. Στενεύει, επικίνδυνα, τη βάση της με τα ανοίγματα στην ακροδεξιά —είδαμε τον αδιανόητο θαυμασμό στελέχους της ΝΔ στον Ουρμπάν της Ουγγαρίας!— και την καταστροφολογία της. Το να πηγαίνει ανάποδα από τα παραδοσιακά ιδεολογικά διεθνή στηρίγματα της μόνο οι κουτοί και φανατικοί δεν βλέπουν ότι υποσκάπτει, μακροπρόθεσμα την τελική αξιοπιστία της.
02
07

Δύο στρατηγικές σε σύγκρουση

Για μια ακόμη φορά η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε έναν κόμπο δύσκολο. Και αυτή τη φορά η διαμάχη δεν οφείλεται τόσο σε οικονομικούς λόγους όσο στις τεράστιες διαφορές που έχουν οι διάφορες χώρες στο μεταναστευτικό. «Είχαμε μια πολύ δύσκολη σύνοδο Κορυφής, φαίνεται ότι δεν ισχύει ότι μοιραζόμαστε όλοι τις ίδιες αξίες και τις ίδιες αρχές, είπε ο Αλέξης Τσίπρας μετά στη συνέντευξη Τύπου». Και με έκδηλη την απαισιοδοξία του συνέχισε σχολιάζοντας: «αυτά που γνωρίζαμε ως ιδρυτικές αρχές και αξίες της ΕΕ, την αλληλεγγύη, ουμανισμό, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο διεθνές δίκαιο, δεν αποτελούν κοινό τόπο και για τους 28». Τόνισε ακόμη ότι «η ΕΕ είναι βαθιά διχασμένη ανάμεσα σε δύο αντιλήψεις: μια ακραία συντηρητική, σωβινιστική/αντιμεταναστευτική και μια δημοκρατική ουμανιστική».
27
06

Συμφωνία με το βλέμμα στις θυσίες των πολιτών

Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η Πέμπτη 21 του Ιουνίου είναι μια ιστορική ημέρα, ή σωστότερα μια τομή στη διαδρομή των οχτώ μνημονιακών χρόνων. Η χώρα κατάφερε να συνάψει μια συμφωνία με τους δανειστές της καλύτερη απ΄ αυτή που προβλεπόταν πριν λίγους μήνες και η οποία διαμορφώνει ένα πλαίσιο, με σοβαρούς περιορισμούς βέβαια, αλλά πάντως που της επιτρέπει να ασκήσει, πλέον, μια πολιτική που θα μειώνει βαθμιαία τη λιτότητα και θα θεμελιώνει, παρά το εμπόδιο των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, τη σταθερή ανάπτυξη. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει αν αναλυθούν τα μέτρα — «μέτρα εξαιρετικά σημαντικά» μάς είπε με τη γνώριμη μετρημένη γλώσσα του ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος— που συμφωνήθηκαν, όπως και το καθεστώς εποπτείας που ορίστηκε για το μεταμνημονιακό διάστημα.
20
06

Εν όψει ενός κρίσιμου Eurogroup

Εξαιρετική πολιτική σημασία έχει για την ελληνική κυβέρνηση η μεταμνημονιακή επιτήρηση να αφήνει τόσους βαθμούς ελευθερίας που να μπορεί να ασκήσει πολιτική που ναι μεν δεν θα αλλάζει τους στόχους, αλλά θα επιτρέπει να εφαρμοστεί το πρόγραμμά της ή να αμβλύνει επώδυνα ψηφισμένα μέτρα. Φαίνεται ότι και αυτή η συζήτηση δεν πάει άσχημα και πια αξιωματούχοι της κυβέρνησης, ενθαρρυμένοι κάπως, παραδέχονται ότι συμπεριλαμβάνουν και την έκταση των περικοπών των συντάξεων. Και ο κ. Ντομπρόβσκις, όταν ρωτήθηκε σχετικά, απάντησε κάπως χαλαρά ότι «επ’ αυτού του θέματος θα ήθελα να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει κάτι νέο πέραν των αλλαγών που έχουν νομοθετηθεί».
20
06

Μάχη που μπορεί να κερδηθεί

Υπάρχει πολύς κόσμος, πολίτες, στη συντηρητική παράταξη και το Κέντρο που θέλουν να λυθεί το μακεδονικό, που δεν θέλουν να ανακοπεί ο δρόμος προς την έξοδο από το πρόγραμμα. Υπάρχει κόσμος που ακολουθεί το ΚΚΕ ή ακολουθούσε τη ΛΑΕ και πέφτει από τα σύννεφα με τον εθνικισμό που αποκαλύπτουν αυτά τα κόμματα. Τα οποία ανακαλύπτουν ως και αλυτρωτισμούς στη Βόρεια Μακεδονία όπως και οι δεξιοί! Το θέμα είναι σοβαρό και το βλέπουν σημαντικές δυνάμεις πέρα από μας. Διανοούμενοι, διεθνολόγοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι-αναλυτές που μέχρι χθες επέκριναν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, συχνά με εμπάθεια, χωρίς να προσέχουν τα λόγια τους, τώρα στηρίζουν τη λύση για τη Βόρεια Μακεδονία, τη μακεδονική γλώσσα, τη μακεδονική εθνότητα κ.τ.λ. Εκτιμούν την προσπάθεια που έγινε και κατανοούν τις δυσκολίες και του γειτονικού λαού, που υποχρεώθηκε να αλλάξει όνομα χάριν της επίλυσης ενός δύσκολου προβλήματος. Μ΄ αυτούς μαζί μπορούμε να οργανώσουμε ανοιχτές συζητήσεις ενημέρωσης των πολιτών, του λαού σ΄ ολόκληρη τη χώρα. Αυτή η μάχη μπορεί να κερδηθεί αν οργανωθεί σωστά, με ευρύ πνεύμα.