Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Καλαμάτα και η παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την Κύπρο χάραξαν ακόμη πιο αδρά το περίγραμμα του περιεχομένου και των στόχων των δυο πόλων που συγκρούονται. Και παρά το ότι πρόκειται για ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές, η ένταση της σύγκρουσης, το πάθος για τη νίκη είναι εφάμιλλο των κοινοβουλευτικών εκλογών.
Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ όλο και περισσότερο καταφέρνουν να επικεντρώνονται, με τις εμφανίσεις των στελεχών τους, στο έργο που έχει γίνει έως τώρα, στο έργο που είναι έτοιμο, αφού θεσμοθετηθεί, να παραχθεί και λιγότερο στο πρόγραμμα του για την επόμενη τετραετία. Παρά τις περισπάσεις από τις προπαγανδιστικές επιθέσεις, κατά κανόνα χαμηλού ή και χαμηλότατου επιπέδου, της αντιπολίτευσης, που μερικές φορές «τσιμπά» αδικαιολόγητα, όλο και περισσότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα διαμορφώνει τη φυσιογνωμία του σε επίπεδο κοινωνίας, μέσα στο λαό.
Ως ο κορμός μιας κυβέρνησης, που παρά τις δύσκολες σχέσεις των συνιστωσών της, τις αντίξοες συνθήκες που πορεύθηκε, τα κατάφερε να παράξει τεράστιο έργο, που ναι μεν δεν μπόρεσε να εξαλείψει τα προβλήματα που υπάρχουν, και θα υπάρχουν για πολύ ακόμη, όμως κατάφερε να σταματήσει την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, να μπει μπροστά η παραγωγική μηχανή, να εξασφαλίσει μια δημοσιονομική ισορροπία που να επιτρέπει καλύτερη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές και μέτρα ελάφρυνσης, να προχωρήσει σε κατοχύρωση δικαιωμάτων και να φέρει τη χώρα σε καλύτερη θέση στο διεθνές περιβάλλον, αυξάνοντας την αξιοπιστία της και πολλά άλλα ακόμη.
Αλλαγή του πολιτικού κλίματος
Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ενώ έως λίγο καιρό πριν υπήρχε ένας συγκρατημός σε πολλούς από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ του 2015, αποστασιοποίηση ή ακόμη και δυσαρέσκεια, το κλίμα τώρα αλλάζει. Ο καθένας και καθεμία, στην τελική ευθεία για τις κάλπες, κάνει τους λογαριασμούς του, υποχρεωτικά, με τον απαραίτητο ρεαλισμό και συγκρίνοντας τους δυο πόλους.
Σε αυτό λειτουργεί θετικά το γεγονός ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο γίνεται πειστική η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μετά το τέλος των προγραμμάτων και των άμεσων καταναγκασμών του μνημονίου, θα υπάρχει περιθώριο για μέτρα, πια, ελάφρυνσης, για μια βαθμιαία ανάκτηση δικαιωμάτων, μικρή άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Οι τόνοι προπαγάνδας και καταστροφολογίας της αντιπολίτευσης, καθώς δεν επαληθεύονται η μια μετά την άλλη, λειτουργούν ενισχυτικά για το κύρος της κυβέρνησης. Συγκροτούνται, συνολικά, τα χαρακτηριστικά ενός αριστερού πόλου έναντι μιας συντηρητικής, νεοφιλελεύθερης, και σε πολλά σημεία βαθιά οπισθοδρομικής, δεξιάς.
Η δημιουργία με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ της προοδευτικής συμπαράταξης, στο πλαίσιο αυτό, είναι μια πολύ θετική εξέλιξη, που ενισχύει το εύρος και τον χαρακτήρα του προοδευτικού πόλου. Πρώτον, διότι προέκυψε στη διαδρομή της τετραετίας, καθόλου εύκολα, στο έδαφος της πολιτικής που εφαρμόστηκε, που διαμόρφωσε τη δυνατότητα δημιουργίας της. Το γεγονός ότι συγκροτήθηκε από δυνάμεις και πρόσωπα που άσκησαν, κατά καιρούς, κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μειώνει τη σημασία της, το αντίθετο. Μπορεί, σήμερα, οι δυνάμεις αυτές να μην διαθέτουν ευρεία λαϊκή επιρροή, όμως, καθώς είναι οι αψευδείς μάρτυρες της ήττας της επιδίωξης απόλυτης απομόνωσης του ΣΥΡΙΖΑ, συγκροτούν μαζί μ΄ αυτόν μια αξιόπιστη πολιτική οντότητα με λαϊκό, ευρύτερο κύρος. Το να υπάρχει προσοχή στις επιλογές προσώπων που προσέρχονται, κάτι που δεν υπήρξε σε κάποιες περιπτώσεις και μας εκθέτουν, είναι ένα στοιχειώδες καθήκον.
Ο εγκλωβισμός της ΝΔ
Το σοβαρότερο πρόβλημα της ΝΔ είναι ότι δεν μπορεί πλέον να απεγκλωβιστεί από την άσκηση μιας πολιτικής βραχυπρόθεσμης αντίληψης. Αυτό την οδηγεί σε μια εντελώς αστήριχτη μεγάλη οξύτητα στον αντιπολιτευτικό της λόγο, που δημιουργεί, λόγω της στειρότητας της, ρήγματα πλέον και στο εσωτερικό της. Τώρα, κυριαρχείται από το άγχος της μεγάλης δημοσκοπικής διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ και ήδη νέα γενιά δημοσκοπήσεων αυτό θα το αυξάνουν. Η δημοσκόπηση π.χ. της Μέτρον Ανάλυσις, την Πέμπτη, κατέγραψε 7,2 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά, έναντι 8,4 τον Μάρτιο και 12,1 τον Φεβρουάριο.
Αλλά το «ταβάνι» στη συσπείρωση του κόσμου της και στα δημοσκοπικά ποσοστά, η ΝΔ μπορεί ή ελπίζει ότι θα τα παλέψει. Εκείνο που ως φαίνεται είναι δύσκολο, έως αδύνατο, είναι να αλλάξει τα επιχειρήματά της, να αντιπαρατεθεί με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με σοβαρότητα, με θέσεις. Το να λέει, για παράδειγμα, ασκώντας κριτική σε ένα σημαντικό και πολυδύναμο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτό φέρνει –έτσι υποστήριξε ο Κ. Μητσοτάκης από τη Λευκωσία– τα ναρκωτικά και τις μολότοφ μέσα στο πανεπιστήμιο, δεν πείθει ούτε τους δικούς του. Ο Κώστας Γαβρόγλου, έτσι, θα έχει εύκολο αντίπαλο στη Βουλή.
Υπάρχει, βέβαια, και άλλη ερμηνεία για την επιλογή αυτής της τακτικής. Η ΝΔ δεν θέλει να εμφανίσει καθαρά το –νεοφιλελεύθερο– πρόγραμμά της. Γι΄ αυτό και ο πρόεδρός της περιορίστηκε απλώς να πει, σε ένα συνέδριο ούλτρα νεοφιλελεύθερων που παρακολούθησε, ότι θα «μελετήσει» τις προτάσεις τους. Ο κ. Βρούτσης, μάλιστα, έσπευσε να προσεγγίσει και κάποιες θέσεις τους για το ασφαλιστικό. Είναι ένας τομέας, όπως και η αμοιβή της εργασίας, που ενδιαφέρει αφάνταστα και τον ΣΕΒ. Πρέπει να ανταμειφθούν και οι τελευταίες δηλώσεις του προέδρου του κ. Φέσσα, ο οποίος μίλησε για παροχολογία και ζήτησε άμεσα εκλογές.
Παύλος Κλαυδιανός
Πηγή: Η Αυγή
