Χριστόφορος Παπαδόπουλος

Σύμφωνα με το καλά πληροφορημένο ειδησεογραφικό σάιτ ieidiseis, (10/3/2022), πολλές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενοποιήθηκαν στη…

Η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία άφησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη άναυδη, άλλες είναι…

Την πρώτη περίοδο, με αφετηρία το 2015, το κοινό πρόγραμμα Σοσιαλιστών και Αριστεράς είχε δέσμευση τετραετίας. Τη δεύτερη περίοδο, από το 2019, καθιερώθηκε η ετήσια διαπραγμάτευση με ύλη τον Προϋπολογισμό του κράτους. Στον φετινό προϋπολογισμό η ρήξη ήταν αναπόφευκτη αφού οι Σοσιαλιστές του Κόστα απέρριψαν, χωρίς διάθεση συμβιβασμού, τις κοινωνικές προτεραιότητες της Αριστεράς. Θεωρώ ότι η αδιάλλακτη στάση τους είχε μεγάλο μερίδιο εκλογικού υπολογισμού. Ο νικητής τα παίρνει όλα. Στις κυβερνήσεις συνεργασίας η δύναμη είναι οι προωθητικοί συμβιβασμοί, κανένα κόμμα, και ιδιαίτερα της Αριστεράς, δεν είναι διατεθειμένο να παραιτηθεί από το Πρόγραμμα και τις κοινωνικές του εκπροσωπήσεις, αμαχητί. Ο Κόστα καταλαβαίνει ότι η άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις, τους συστημικούς εκβιασμούς εντός και εκτός της χώρας, γι’ αυτό η πρώτη του δήλωση μετά το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν «η απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν σημαίνει απόλυτη εξουσία». Χρήσιμο θα είναι να το σκεφτούν όσοι ονειρεύονται αυτοδυναμίες και πολιτική αδιαλλαξία.

Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ έγινε τη σωστή στιγμή, δηλαδή στον χρόνο που η οργή της πλειοψηφίας ξεχειλίζει από τη διαχείριση της κυβέρνησης στην κακοκαιρία, την πανδημία, την ακρίβεια. Δεν θα σχολιάσω τις αντιδράσεις των κομμάτων, αυτές έχουν να κάνουν με την πολιτική στρατηγική καθ’ ενός εξ αυτών. Θα σταθώ σε απόψεις που κατατίθενται, κυρίως στο διαδίκτυο και σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας οι οποίες φιλοδοξούν να εμφανιστούν αμερόληπτες, σπάνια όμως μπορούν να κρύψουν την ιδεολογική και γιατί όχι, πολιτική τους μεροληψία. Γράφεται ότι η μομφή που κατάθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στοιχείο μικροπολιτικής, ότι δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να υπεκφύγει των ευθυνών της και να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική της ομάδα. Αληθές και παραπειστικό ταυτόχρονα. Εξηγούμαι, σπάνια, πολύ σπάνια μια πρόταση μομφής δημιουργεί φαινόμενα αποσύνθεσης ενός κόμματος που κυβερνά. Το γιατί είναι εύκολο να ερμηνευτεί. Επίσης στα δεδομένα συγκαταλέγεται ότι ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. Ίσως χρειάζεται να αναρωτηθούμε γιατί οι εκλογές δεν εισπράττονται τις περισσότερες φορές ως λύση της πολιτικής εμπλοκής. Αλλά, μια πρόταση μομφής δουλεύει σε ένα άλλο επίπεδο, το συμβολικό, που εκφράζεται στην προκειμένη με το «δεν πάει άλλο». Το δεν πάει άλλο με αυτή την κυβέρνηση το συμμερίζονται πολλοί, οι συντριπτικά περισσότεροι, άνδρες και γυναίκες. Μπορεί να μην εμφανίζεται στις προθέσεις ψήφου, καταγράφεται όμως στις ποιοτικές αναλύσεις κάθε δημοσκόπησης, ακόμα και στις προκατειλημμένες και τις αναξιόπιστες. Η υποχρέωση κάθε πολιτικού υποκειμένου, ιδιαίτερα ενός κόμματος της Αριστεράς, είναι να εκφράσει στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο τη γνώμη και τα συναισθήματα του κόσμου, ιδιαίτερα του κόσμου που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει. Να τα πολιτικοποιήσει στο θεσμικό επίπεδο με το Πρόγραμμα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει εμφατικά με την πρόταση μομφής, θα δούμε πως θα ανταποκριθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, εκείνες που αυτοπροσδιορίζονται στα αριστερά της πολιτικής γεωγραφίας. Έχουν να αναμετρηθούν με «θανατηφόρα» πολιτικά διλήμματα: κομματική «υπερηφάνεια» ή συμμετοχή σε ένα πολιτικό σχέδιο απαλλαγής, από μια αδίστακτη –οικονομικά και κοινωνικά, δεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Θα πούνε, και θα έχουν δίκιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο, όλη την προηγούμενη περίοδο δεν εργάστηκε για να αρθούν οι επιφυλάξεις, να αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης και κατανόησης, να σπάσει το αντιΣΥΡΙΖΑ Ρεύμα. Το αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο διασπάστηκε στα εξ ων συνετέθη αλλά επιβιώνει ως προκατάληψη στα συναισθήματα των ανθρώπων. Θα πούνε επίσης και θα έχουν πάλι δίκιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δυόμιση χρόνια παράγει γεγονότα, συνήθως διαιρέσεις, από το εσωτερικό του οι οποίες δεν αφορούν τους περισσότερους εκτός του κόμματος του. Ίσως να αφορά εκείνους που αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως εισβολέα στον κεντρώο χώρο και τους άλλους που τον βλέπουν ως παραχωρητή του αριστερού. Σε κάθε περίπτωση ο Κ. Μητσοτάκης κοιμόταν ήσυχος. Είναι πια καιρός να κάνει ανήσυχο ύπνο.

Η πρόταση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. για την εκλογή των μελών της Κεντρικής…

Πολλά χρόνια πριν, δεκαετία του ’80, ο Μιτεράν είχε πει ότι πολιτική είναι η διαχείριση…

Τι μας λέει η Δώρα Αυγέρη στην ΕφΣυν; Ότι είναι«αριστερόμετρο» και «κομματικοί μπράβοι» όσοι και όσες απορρίπτουν τους «ολίγο» ρατσιστές, «ολίγο» εθνικιστές, ομοφοβικούς, σκοταδιστές, που δέρνουν τη γυναίκα τους, καμιά φορά τη σκοτώνουν, επειδή είναι λεβέντες! Το ζήτημα δεν είναι μόνο τι λέει και τι δεν λέει, αλλά και από που αντλεί την αυτοπεποίθηση της να λέει ότι της κατέβει, με γλώσσα εφάμιλλή της «εκσυγχρονιστικής» δεξιάς. Σίγουρα οι πεποιθήσεις της δεν ταιριάζουν με το κόμμα που «υπηρετεί» στο κοινοβούλιο. Η τηλεόραση είναι διαβατήριο, δεν είναι όμως πιστοποιητικό.

Η διαχείριση του φόβου είναι μια επικερδής επιχείρηση όταν κυβερνάς, μόνο που είναι εποχιακή, δεν εξασφαλίζει την κερδοφορία εσαεί. Ήδη τα κέρδη είναι λίγα, ενώ το κόστος ανεβαίνει. Οι απώλειες σε ζωές δεν κρύβονται, ούτε η εγκατάλειψη του ΕΣΥ, προκειμένου να επεκταθεί ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας. Ο τελευταίος είναι η ατμομηχανή της «ανάπτυξης» όπως την οραματίζεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Στους πρωταθλητές της «ανάπτυξης» τα κολέγια της ιδιωτικής παιδείας. Οι τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής είναι η κότα με τα χρυσά αυγά για τη διατήρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το ίδιο και η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, τα δίκτυα και οι επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος. Η ΝΔ δεν αποδέχθηκε ποτέ ότι τα Trikle–Down Economics, δηλαδή ο ισχυρισμός ότι η ευημερία των πλουσίων θα διαχυθεί κάποτε και στους από κάτω, διαψεύστηκαν διαχρονικά. Αντίθετα, επαληθεύθηκε η διεύρυνση των ανισοτήτων. Στη χώρα μας οι ανισότητες αυξήθηκαν θεαματικά την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, μειώθηκαν με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και επανήλθαν στο προηγούμενο επίπεδο λίγους μήνες μετά τη διακυβέρνηση της ΝΔ. Για τους δύσπιστους τα συμπεράσματα ανήκουν στην Έρευνα Εισοδημάτων και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών, που ανακοινώνονται από την Eurostat. Η επόμενη μέρα έχει ξεκινήσει πριν εκπνεύσει η προηγούμενη, η ακρίβεια ήρθε για να μείνει. Η αναστολή της καπιταλιστικής επέκτασης, λόγω της πανδημίας, είχε ως συνέπεια την κατάρρευση της ζήτησης της ενέργειας, τη μείωση της παραγωγής εξαιτίας της χαμηλής ζήτησης και την πτώση των τιμών. Η επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας εκτίναξε το ελατήριο της κερδοσκοπίας, προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία του κέρδους. Πόσο μάλλον που η κερδοσκοπία στο φυσικό αέριο αποτελεί διαπραγματευτικό ατού της Ρωσίας, για την επιτάχυνση του αγωγού Nord stream 2. Οι τιμές δεν θα επανέλθουν, γιατί, εκτός των άλλων, το φυσικό αέριο αποτελεί το μεταβατικό καύσιμο για το πέρασμα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Στη χώρα μας οι 4 μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις αφορούν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο, πρέπει όμως να «βιαστούν» γιατί ο χρόνος είναι λίγος για κέρδη. Το 2030 και το 2050 πρέπει να υπάρξει η πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, του φυσικού αερίου συμπεριλαμβανομένου. Εκτός εάν…