Χριστόφορος Παπαδόπουλος

Η διαχείριση του φόβου είναι μια επικερδής επιχείρηση όταν κυβερνάς, μόνο που είναι εποχιακή, δεν εξασφαλίζει την κερδοφορία εσαεί. Ήδη τα κέρδη είναι λίγα, ενώ το κόστος ανεβαίνει. Οι απώλειες σε ζωές δεν κρύβονται, ούτε η εγκατάλειψη του ΕΣΥ, προκειμένου να επεκταθεί ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας. Ο τελευταίος είναι η ατμομηχανή της «ανάπτυξης» όπως την οραματίζεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Στους πρωταθλητές της «ανάπτυξης» τα κολέγια της ιδιωτικής παιδείας. Οι τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής είναι η κότα με τα χρυσά αυγά για τη διατήρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το ίδιο και η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, τα δίκτυα και οι επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος. Η ΝΔ δεν αποδέχθηκε ποτέ ότι τα Trikle–Down Economics, δηλαδή ο ισχυρισμός ότι η ευημερία των πλουσίων θα διαχυθεί κάποτε και στους από κάτω, διαψεύστηκαν διαχρονικά. Αντίθετα, επαληθεύθηκε η διεύρυνση των ανισοτήτων. Στη χώρα μας οι ανισότητες αυξήθηκαν θεαματικά την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, μειώθηκαν με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και επανήλθαν στο προηγούμενο επίπεδο λίγους μήνες μετά τη διακυβέρνηση της ΝΔ. Για τους δύσπιστους τα συμπεράσματα ανήκουν στην Έρευνα Εισοδημάτων και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών, που ανακοινώνονται από την Eurostat. Η επόμενη μέρα έχει ξεκινήσει πριν εκπνεύσει η προηγούμενη, η ακρίβεια ήρθε για να μείνει. Η αναστολή της καπιταλιστικής επέκτασης, λόγω της πανδημίας, είχε ως συνέπεια την κατάρρευση της ζήτησης της ενέργειας, τη μείωση της παραγωγής εξαιτίας της χαμηλής ζήτησης και την πτώση των τιμών. Η επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας εκτίναξε το ελατήριο της κερδοσκοπίας, προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία του κέρδους. Πόσο μάλλον που η κερδοσκοπία στο φυσικό αέριο αποτελεί διαπραγματευτικό ατού της Ρωσίας, για την επιτάχυνση του αγωγού Nord stream 2. Οι τιμές δεν θα επανέλθουν, γιατί, εκτός των άλλων, το φυσικό αέριο αποτελεί το μεταβατικό καύσιμο για το πέρασμα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Στη χώρα μας οι 4 μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις αφορούν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο, πρέπει όμως να «βιαστούν» γιατί ο χρόνος είναι λίγος για κέρδη. Το 2030 και το 2050 πρέπει να υπάρξει η πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, του φυσικού αερίου συμπεριλαμβανομένου. Εκτός εάν…

Ο προϋπολογισμός δείχνει πάντα πού το πάει η κυβέρνηση, ακόμα και όταν αναθεωρείται στην πορεία.…

Πάλι αποχαιρετώ φίλους. Αγαπημένους φίλους που φεύγουν από τη ζωή. Ο Τάσος Κουράκης έφυγε σήμερα Κυριακή, μια φθινοπωρινή Κυριακή του Οκτώβρη. Με τον Τάσο μας δένανε πολλά, κοινές διαδρομές: στην πολιτική, στο Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ, στο αντιπαγκοσμιοποιητικό, μαζί στις ευρωπορείες στην Πράγα, τη Γένοβα, τη Φλωρεντία. Μοιραζόμαστε τις ίδιες προτεραιότητες στα κοινωνικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, την έγνοια στου μετανάστες και τους πρόσφυγες. Μοιραστήκαμε και τη μάχη με τον καρκίνο, εκείνος δεν τα κατάφερε. Ο Τάσος Κουράκης, ήταν ιδιαίτερος, μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ευρύχωρη, όπου χωρούσε ταυτόχρονα η πολιτική, με την ιατρική και την έρευνα, η αγάπη του για τη Θεσσαλονίκη, που την υπηρέτησε μέχρι τέλους, από τη Βουλή και την αυτοδιοίκηση, ο έμπρακτος διεθνισμός με εμβληματική συμμετοχή του στο Free Gaza Movement, και την ποίηση. Λίγο καιρό πριν φύγει μας έλεγε τη χαρά του που πρόλαβε να εκδώσει το συγκεντρωτικό τόμο με τα ποιήματα του «Τάσος Κουράκης: Ποιήματα 1995-2020». Ο τελευταίος αποχαιρετισμός. Χριστόφορος Παπαδόπουλος

Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο Βελίδειο έκανε στοχευμένη παρέμβαση με παραλήπτες τους πολλούς, αλλά και ειδικές κοινωνικές κατηγορίες. Επέλεξε 6 κεφάλαια τα οποία προσδιορίζουν τις προτεραιότητες μιας νέας κυβερνητικής υπόσχεσης, μέτρα άμεσης απόδοσης και μέτρα μεσομακροπρόθεσμα. Οι 6 ενότητες, δηλαδή: 1η η Διακυβέρνηση και το Κράτος, 2η η Δημόσια υγεία, 3η η Παιδεία, 4η η Εργασία, 5η η Ακρίβεια και το Χρέος, 6η η Οικονομία και η Φορολογία, περιλαμβάνουν μέτρα στήριξης απαραίτητα σε μια κοινωνία που βιώνει πολλαπλές κρίσεις. Κάποια από αυτά είναι στον πυρήνα ενός αριστερού προγράμματος, για παράδειγμα το κοινωνικό κράτος, με μέτρα για την καθολική πρόσβαση στην Υγεία και την Παιδεία. Άλλα ανταποκρίνονται στη συγκυρία, όπως τα 800 ευρώ του κατώτατου μισθού, η διαγραφή του χρέους της πανδημίας, τα μέτρα για το κύμα των ανατιμήσεων, ιδιαίτερα στην ενέργεια, και πολλά ακόμα συγκεκριμένα. Απουσίασαν από την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δύο κεφάλαια κρίσιμα και στην ουσία στρατηγικά, εκείνο της κλιματικής κρίσης και το άλλο του μετασχηματισμού της παραγωγικής δομής της χώρας. Η απουσία αναφορών στην κλιματική κρίση γίνεται έντονη στο βαθμό που το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκρίθηκε στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη, είναι οργανωμένο πάνω στη στρατηγική πρόκληση της μετάβασης, ενώ λίγο μετά εξαγγέλθηκαν μέτρα εφαρμοσμένης πολιτικής για τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας με την κοινωνία όρθια και συμπεριληπτική. Ίσως η απουσία να οφείλεται στο ότι δεν έχει λυθεί το πρόβλημα των εξορύξεων, του φυσικού αερίου συμπεριλαμβανομένου, και των ανεμογεννητριών από τη βιομηχανία των ΑΠΕ. Ζητήματα που κινητοποιούν τοπικές κοινωνίες απέναντι σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, διλλήματα και διαιρέσεις στα οποία είσαι υποχρεωμένος να επιλέξεις. Απουσίαζε, επίσης, το κεφάλαιο της παραγωγής, της αλλαγής του αναπτυξιακού μοντέλου. Θα πείτε ότι είναι δύσκολο και πολυπαραγοντικό, έτσι είναι, πάντως η καθημερινή πολιτική ατζέντα σε υποχρεώνει. Σε υποχρεώνει η αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, δηλαδή με τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στους μεγάλους ομίλους, με την εγκατάλειψη της μικρής και πολύ μικρής επιχείρησης, με τις ιδιωτικοποιήσεις, με την «έρημη χώρα» της αγοράς εργασίας, με την επισφάλεια, που την φέρνει έντονα στην επιφάνεια η e-food. Ιδιαίτερα οι ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν μόνο τα δίκτυα, όπως ο ΔΕΔΔΗΕ, αλλά περιλαμβάνουν επίσης τις δημόσιες εταιρείες παραγωγής των κοινών αγαθών, την Υγεία και την Παιδεία, αλλά και τους δημόσιους χώρους, τις προστατευμένες περιοχές, τις παραλίες, κ.ά. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τα πεδία αντιπαράθεσης των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση της ΝΔ. Η σύνταξη όμως των παραπάνω σε ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο σε βάζει σε «αντιδημοφιλή» πεδία, όπως της επανάκτησης από το δημόσιο κρίσιμων τομέων της οικονομίας και ταυτόχρονα τη σύγκρουση με μεγάλα και μεσαία επιχειρηματικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Επίσης στη Νεολαία αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά, ένα επιπλέον κεφάλαιο, όχι μόνο γιατί είναι εκείνη η κοινωνική κατηγορία η οποία κάνει την πολιτική διαφορά με τον συντηρητισμό, τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά ιδεολογία, αλλά γιατί υφίσταται πρώτη τις συνέπειες του αποκλεισμού, της εργασιακής αβεβαιότητας, της καταστολής και της συκοφάντησης της ταυτότητα της.

Στην ολομέλεια της Συνδιάσκεψης μίλησαν περίπου 120 άτομα, άλλοι τόσοι μίλησαν στα 6 θεματικά τραπέζια. Το ενδιαφέρον των εφημερίδων το απορρόφησαν οι τοποθετήσεις των κεντρικών στελεχών που μίλησαν στην ολομέλεια. Δεν τις αδικώ, διότι εκεί φάνηκαν οι 2 διαφορετικές προσεγγίσεις, όχι μόνο στα ζητήματα γραμμής για την περίοδο, αλλά κυρίως για τα ζητήματα φυσιογνωμίας του κόμματος. Χοντρικά θα τις κατέτασσα σε 2 ρεύματα: εκείνο της Κεντροαριστεράς και το άλλο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Διακριτές γραμμές, διακριτές ιδεολογικές προσεγγίσεις, αν και το ιδεολογικό κεντροαριστερό στίγμα είναι δυσδιάκριτο, αφού παλινδρομεί μεταξύ πολιτικού κυνισμού και κυβερνητισμού πάση θυσία. Εντός και εκτός είναι ο κόσμος του κόμματος, ο οποίος υπερασπίζεται την αριστερή του ταυτότητα και ταυτόχρονα επιθυμεί εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα. Αυτός ο κόσμος μίλησε στα τραπέζια, εκφράστηκε επίσης από τον γραμματέα Δ. Τζανακόπουλο στην εισαγωγική του ομιλία και στην παρουσίαση της πολιτικής απόφασης, δικαίως. Ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί βάσιμα ότι υπάρχουν κεντρώες λύσεις στην πολλαπλή κρίση: της πανδημίας, των ανισοτήτων, της οικολογικής και ψηφιακής μετάβασης;

Όταν ο νεοσυντηρητισμός συμπλέει με τον νεοφιλελευθερισμό, τότε το μείγμα γίνεται επικίνδυνο και το μέλλον δυστοπικό. Η περίπτωση της διακυβέρνησης από τη ΝΔ, και όχι μόνο. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από κοινού με το οικονομικό και κοινωνικό μπλοκ που την στηρίζει επιβάλει μια επιθετική αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας, της διαστρωμάτωσης και των πεποιθήσεων της. Ο ιδεολογικός προσδιορισμός του μπλοκ εξουσίας είναι ο δεξιός ριζοσπαστισμός και ο πόλεμος καθολικός. Επιτίθεται με κάθε μέσο, παραβιάζοντας ακόμα και τη νομιμότητα, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, το δημόσιο υπέρ του ιδιωτικού, πλήττει την εργασία, την κατοικία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, το περιβάλλον. Διατάσσει τη ροή και τη διανομή των δημόσιων πόρων υπέρ των ισχυρών. Τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιπολιτεύονται στο πολιτικό επίπεδο τις συντηρητικές και αντικοινωνικές επιλογές, δεν είναι αρκετό. Καταλαβαίνουν και τα δύο κόμματα ότι πρέπει να συμβάλουν στην κινητοποίηση της κοινωνίας και ταυτόχρονα να νικήσουν στο πεδίο των ιδεών. Τα κόμματα μεταλαμπαδεύουν αξίες στο κοινωνικό σώμα, για την Αριστερά οι αξίες της ισότητας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, με συντεταγμένες τη στήριξη των αδύναμων και του κοινωνικού κράτους σε ένα περιβάλλον οικολογικά βιώσιμο, αποτελούν το δικό της σώμα. Τα κόμματα της Αριστεράς γνωρίζουν ότι η κίνηση της κοινωνίας γονιμοποιεί και πολλαπλασιάζει την ισχύ των ιδεών της. Για παράδειγμα, η κινητοποίηση των φοιτητών απέναντι στην αστυνομία στα πανεπιστήμια, των κατοίκων των συνοικιών και της νεολαίας απέναντι στην αστυνομική βία, των ανθρώπων του πολιτισμού, των γυναικών απέναντι στη σεξουαλική κακοποίηση και τη γυναικοκτονία, των τοπικών κοινωνιών απέναντι στη βαριά βιομηχανία των εξορύξεων και της αλόγιστης και αντιπεριβαλλοντικής χρήσης ανεμογεννητριών, οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων απέναντι στον αντεργατικό Νόμο, όλες μαζί και κάθε μία χωριστά αλλάζουν συνειδήσεις και τροποποιούν τη πρόσληψη των ιδεών στην κοινωνία. Χρειαζόμαστε λοιπόν κόμματα ανοικτά, μαζικά, γειωμένα στην κοινωνία, μέσα από την οποία θα αποκτήσουν και εμπειρίες αλλά και καινούργιες πρακτικές. Η κατανόηση δηλαδή ότι οι πόροι αντίστασης και συγκρότησης εναλλακτικών σχεδίων είναι διάχυτοι στην κοινωνία και η πληροφορία παγκόσμια διασυνδεδεμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ξεκινήσει μια διαδικασία για τη διεύρυνση και τη κοινωνική γείωση του κομματικού σώματος, το ίδιο και το ΑΚΕΛ, όπως χαρακτηριστικά έλεγε στη συνέντευξη ο Άντρος Κυπριανού: πρέπει να βρούμε πρωταγωνιστικό ρόλο στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση στα κινήματα, στη γειτονιά. Για να έχει επιτυχία το εγχείρημα χρειάζεται η ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού και των διαδικασιών, δηλαδή της λειτουργίας του κόμματος. Συνυπογράφουμε