Δικαιοσύνη ταξική και με πρόσημο ιδεολογικό
Για την Ένωση Εισαγγελέων, ο δυτικός κόσμος, της ταπεινής μας χώρας συμπεριλαμβανομένης, είναι ένα κόσμος εμπεδωμένα δημοκρατικός, αλλά στα μέτρα τους.
«Η δυνητική κανονικότητα» των απορριμμάτων
«Το «Survivor» μας πηγαίνει στον κόσμο που χάσαμε», καταλήγει ο αρθρογράφος καθηγητής. Η νοσταλγία άρα, ο πόνος του γυρισμού στην εποχή του «Big Brother», στην εποχή του Κώστα Σημίτη και της ξοφλημένης κοινωνίας της αφθονίας και της κατανάλωσης, αυτό το μέγα άλγος είναι που οδηγεί τον κόσμο –που, όπως προείπαμε, κουράστηκε από το ταξικό μίσος- στο ριάλιτι
«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»
Νέοκοπος εκδότης -κληρονόμος, μικρής πλην δίχως χρέη, δάνεια κ.ο.κ. εφημερίδας που πρόσκειται στη δεξιά- αποφάσισε πως δεν χρειάζεται να εξοφλήσει στο σύνολό τους τις αποζημιώσεις τριών (3) απολυμένων εργαζομένων, όχι επειδή του έλειπε η ρευστότης –πετυχημένος επιχειρηματίας γαρ- αλλά επειδή έτσι του άρεσε. Εννοείται, επιπλέον, πως, σύμφωνα με τα νέα ήθη στον εργασιακό χώρο των ΜΜΕ, στο ίδιο έντυπο, έχουν πολλάκις παραβιαστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων.
ΔΟΛ και ταξική μεροληψία
Με τον Όκαμ να κραδαίνει το ξυράφι του πάνω απ’ τα κεφάλια μας, αναζητώντας δηλαδή…
«Εκείνη η γλοιώδης κοινωνική ομάδα…»
Αυτή η μικρή αλλά βαθιά παρεμβατική, αντιδραστική και φασίζουσα ομάδα, αμαυρώνει με καμώματά της το σύνολο του κόσμου των ΜΜΕ. Των εργατών της τέχνης της δημοσιογραφίας, που, αντιστεκόμενοι, προσπαθούν ακόμα για την αυθεντική ενημέρωση.
Κι αν το τρομαχτικό τσίρκο της διαπλοκής, σιγά σιγά, διαλύεται, ο αγώνας για την επόμενη μέρα αποτελεί υπόθεση όλων των εμπλεκομένων. Και των συνδικάτων του Τύπου –φυσικά.
Ο δυτικός τύπος του Homo inhumanus
Όταν η τελεολογία της προόδου και της οικονομικής μεγέθυνσης προσκρούει στη συστημική κρίση και όταν η κοινωνική επιστήμη των οικονομικών εργαλειοποιείται, προς όφελος των ολίγιστων, και μετατρέπεται σε επιστήμη του ζόφου, οι κοινωνίες, αντί να ριζοσπαστικοποιούνται, μοιάζουν να επιστρέφουν στο συντηρητικότερο εαυτό τους. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν, εκ πρώτης όψεως, τα πράγματα.
Έξεστι Ιερωνύμω ασχημονείν
«…Έχουν για πατρίδα τους έναν ορισμένο τόπο, αλλά κατοικούν εκεί σαν μετανάστες. Συμμετέχουν σαν πολίτες στα κοινά, αλλά υπομένουν σαν μέτοικοι τα πάντα. Κάθε ξενιτιά είναι πατρίδα τους και κάθε πατρίδα ξενιτιά…» (Προς Διόγνητον Αγνώστου, 2ος μ.Χ.αι.)
«Να αγωνιστούμε για τις λέξεις, για τις σωστές λέξεις…»
Όχι, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δύναται, από μόνη της, να κατατροπώσει τον καπιταλισμό. Και ναι, στη μοναξιά της, επιτρέπεται, κατά περίσταση, να συνομιλεί και με την εξαχρειωμένη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Αλλά, με ιδεολογική παρρησία, να επιμένει στις διαχωριστικές γραμμές και, με ταξική μεροληψία, να κρατιέται σε κάθε περίπτωση πίσω από αυτές.
Πασιφισμός σε εποχές «ένοπλης ειρήνης»
Ότι η καπιταλιστική ευωχία βασίστηκε εν πολλοίς στη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας, όπως, επίσης, ότι…
Κατέ Καζάντη: «Απαλλάξτε την αστυνομία από το νεοφασιστικό άγος»
«Αφοπλισμός όλης της αστυνομίας, όλων των αξιωματικών και των μη προλετάριων στρατιωτών. Αφοπλισμός όλων όσοι…