Οι ιδεολογικές και πολιτικές χρήσεις της ιστορίας – δηλαδή η αλλοίωση των ιστορικών δεδομένων προκειμένου να υπηρετηθούν κάθε είδους εθνικές ή κοινωνικές επιδιώξεις – στηρίχθηκε στην ιδιοτελή και επιλεκτική, κατά το εκάστοτε σκοπούμενο αξιοποίηση και χρησιμοποίηση, των ιστορικών δεδομένων, με συνειδητό εξοβελισμό όλων των στοιχείων που θεωρήθηκαν ότι δεν εξυπηρετούν το επιδιωκόμενο ιδεολόγημα. Εκείνο που θα περίμενε κανείς είναι ότι στην εποχή μας, με το υψηλό επίπεδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί οι επιστήμες του ανθρώπου και ιδίως η ιστοριογραφία, δεν θα υπήρχαν Έλληνες ιστορικοί, οι οποίοι με τόση άνεση, θα αθετούσαν τη δεοντολογία της επιστήμης τους, για να προσφέρουν τόσο κακά επιχειρήματα σε μια εξυπαρχής υπονομευμένη υπόθεση, όπως είναι η υπόθεση του λεγόμενου Μακεδονικού.