Αναδημοσιεύσεις

17
05

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Στη μέση του δρόμου για τα δικαιώματα

Όσο θα υπάρχει ανισοτιμία ανάμεσα σε ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια, όσο θα υπάρχουν παιδιά ομόφυλων ζευγαριών, που είναι «αόρατα», όσο οι διακρίσεις στους χώρους εργασίας σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας παραμένουν, όσο η φασιστική βία θα είναι υπαρκτή, όσο Αμβρόσιοι θα απειλούν και θα ασχημονούν με τον πιο βάναυση τρόπο, θα παραμένει η ανάγκη ενός μετώπου ελευθερίας και δικαιωμάτων. Θα παραμένει το αίτημα, επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε: πολιτικός γάμος και παιδοθεσία τώρα…
17
05

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση

Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε την εκλογική έκρηξη της πολιτικής του επιρροής αποκλειστικά στις κοινωνικές του συμμαχίες. Στους μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, στους διαθέσιμους εκπαιδευτικούς του τότε υπουργού της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη, στους συνταξιούχους, στους ιδιωτικούς και στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, στους δοκιμαζόμενους αγρότες, στους γονείς των μαθητών και μαθητριών, αλλά και των πτυχιούχων που εγκατέλειψαν την πατρίδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Σήμερα υπό το βάρος των μνημονιακών απαιτήσεων, αλλά και των αναπόφευκτων για κάθε κυβέρνηση σφαλμάτων και αδυναμιών, οι κοινωνικές μας συμμαχίες δοκιμάζονται. Και εδώ προβάλλει αμείλικτο το ερώτημα: Ποιος θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι ο ρόλος του κόμματος στη διατήρηση, αλλά και στην ανάπτυξη αυτών και άλλων κοινωνικών συμμαχιών; Η βασική απάντηση εκτιμώ πως βρίσκεται πριν απ’ όλα στη συνεδριακή μας απόφαση: «Οι οργανώσεις του κόμματος και τα όργανά του πρέπει να αποκτήσουν καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση του πλαισίου της κυβερνητικής πολιτικής σε κάθε πτυχή της. Έτσι, θα μπορέσουν να στηρίζουν αποτελεσματικά την κυβέρνηση, να την τροφοδοτούν με τα αιτήματα της κοινωνίας, να την κρίνουν και να διορθώνουν, ως «αριστερή συνείδηση», λάθη και αστοχίες».
16
05

Μάης 1968: Καλή η ελευθερία, καλό και το σοσιαλδημοκρατικό συμβόλαιο

Οι εξεγερμένοι του ’68 μπέρδεψαν το κίνημα με τον μετασχηματισμό της κοινωνίας. Μια επανάσταση του ελεύθερου χρόνου, χωρίς μέριμνες, πειθαρχίες και κόστη, δεν είναι η πάλη των τάξεων! Είναι η πάλη των γενεών, ηλίθιε!
16
05

Η Ανοιχτή Πόλη αντίθετη στη λογική της καταστολής και της αστυνομοκρατίας στα Εξάρχεια

Επανειλημμένως έχουμε αντιταχθεί στη λογική της καταστολής και της αστυνομοκρατίας που προωθεί η παρούσα δημοτική αρχή, υποστηρίζοντας παράλληλα το δικαίωμα των κατοίκων να ζουν στην περιοχή με ηρεμία και ασφάλεια.
15
05

Αννέτα Καββαδία: Όχι στην κυνική εξομοίωση του θύτη με το θύμα

Σ΄αυτήν εδώ την αίθουσα, στις 22 Δεκεμβρίου 2015, το ελληνικό Κοινοβούλιο είχε διατρανώσει την αμέριστη συμπαράστασή του στον παλαιστινιακό λαό αναγνωρίζοντας – ομόφωνα - το κράτος της Παλαιστίνης, και επαναλαμβάνοντας την πάγια θέση της χώρας μας για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού Κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και ειρηνική συνύπαρξη των 2 κρατών. Ειρήνη, όμως, χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει. Γι΄αυτό και η καταδίκη των φυσικών - αλλά και των ηθικών - αυτουργών του χθεσινής μαζικής δολοφονίας, οφείλει να είναι κατηγορηματική και απερίφραστη. Χωρίς «ναι μεν αλλά». Ειδικά από μία χώρα όπως η Ελλάδα της οποίας οι ιστορικοί δεσμοί με την Παλαιστίνη παραμένουν άρρηκτοι.
15
05

Ανακοίνωση του Προεδρείου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κατά της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα

«Ο τραγικός απολογισμός από την επίθεση του στρατού του ισραηλινού κράτους κατά διαδηλωτών στη Λωρίδα της Γάζας, περιλαμβάνει την απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών, μεταξύ των οποίων και παιδιών, καθώς και σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών. Η διεθνής κοινότητα, είδε με φρίκη και αποτροπιασμό τη χτεσινή ημέρα, που έχει γραφτεί ήδη με μελανά χρώματα στην παγκόσμια ιστορία και θα επιδεινώσει την σταθερότητα στην περιοχή». «Ασφαλώς χρειάζονται πρωτοβουλίες από την πλευρά του ΟΗΕ και της ΕΕ και επικράτηση της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Στηρίζουμε την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου θα συνυπάρχει ειρηνικά με το κράτος του Ισραήλ».
15
05

Διάσπαση του ΚΚΕ και ανανεωτική Αριστερά

Για μερικούς, η απάντηση σ' αυτή τη γενικότερη κρίση της Αριστεράς είναι η πλήρης εγκατάλειψη των πολιτικών και των αξιών της, η ενσωμάτωση στις πολιτικές και τις ιδεολογίες της Δεξιάς. Η προσέγγιση αυτή παραβλέπει πως η σημερινή κρίση της σοσιαλδημοκρατίας και τα αδιέξοδα των δυτικών κοινωνιών μας έρχονται ακριβώς μετά από μια πολυετή περίοδο ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού, ακόμη και μέσα στη σοσιαλδημοκρατία. Θα ήταν συνεπώς πιο γόνιμο να αναζητήσουμε λύσεις στον μετασχηματισμό και την υπέρβαση των καπιταλιστικών κοινωνιών προς την κατεύθυνση της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους.
13
05

Αννέτα Καββαδία: Το συντηρητικό μέτωπο δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στην κοινωνία

Η αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών επιβεβαίωσε ότι ο αγώνας για την κατοχύρωση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων θέλει αποφασιστικότητα, επιμονή και απαρέγκλιτη πίστη στον στόχο. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι μαζί μας σε αυτές τις προσπάθειες και αυτό το εισπράξαμε την προηγούμενη εβδομάδα από όλους όσοι ασχολούνται με τα δικαιώματα των παιδιών. Υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν. Η πλήρης ισότητα των φύλων παραμένει ζητούμενο, η κατάσταση στις φυλακές απέχει πολύ από αυτό που επιτάσσει μια ευνομούμενη Πολιτεία, υπάρχει το μεγάλο ζήτημα των εργασιακών δικαιωμάτων, τα δικαιώματα της τρίτης ηλικίας, υπάρχουν τα δικαιώματα των αναπήρων, όσα αφορούν τους ψυχικά άρρωστους, τα άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, τους μετανάστες. Και ο κατάλογος είναι μακρύς.
13
05

Τι έγραψαν εν θερμώ οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι της εποχής για το Μάη του ’68

Αυτή η επανάσταση επιτίθεται στον καπιταλισμό, όχι μόνο επειδή αυτός αποτυγχάνει να πραγματώσει την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και επειδή καταφέρνει πολύ καλά να δελεάσει τους ανθρώπους με το απάνθρωπο πρόταγμά του της μετρήσιμης ευημερίας. Επιτίθεται στη γραφειοκρατία, όχι μόνο επειδή είναι δυσκίνητη και αναποτελεσματική, αλλά επειδή κάνει τους ανθρώπους σκλάβους απέναντι στο σύνολο των εξουσιών, των ιεραρχικών δομών και σχέσεων, οι οποίες τους έχουν γίνει ξένες. Επιτίθεται τέλος στο μηδενισμό μιας κοινωνίας που, σαν ένας καρκινικός ιστός, δεν έχει άλλο σκοπό από τη δικιά της ανάπτυξη. Απέναντι στην κοινωνία δίχως νόημα, επιχειρεί να δώσει προτεραιότητα στη δημιουργία αγαθών, ιδεών και αξιών παρά στην κατανάλωσή τους.