Αναδημοσιεύσεις

01
06

Τολμήστε!

Είναι λοιπόν η ώρα να μιλήσουν ανοιχτά και καθαρά όλοι αυτοί που βλέπουν την ανάγκη και την ευκαιρία μιας λύσης. Και να ανακτήσει η αντίληψη αυτή την ηγεμονία και την πρωτοβουλία στον δημόσιο χώρο απέναντι στις φωνές του εθνικολαϊκισμού. Η δυναμική που μας έφερε ώς εδώ δεν πρέπει να χαθεί. Ούτε να μπερδευτεί σε φτηνιάρικους μικροπολιτικούς τακτικισμούς. Και η κυβέρνηση δεν πρέπει να χάσει τον προσανατολισμό της από την προοπτική μιας συμφωνίας στη γραμμή του 2008. Τολμήστε!
01
06

Αναγνώσεις και παραναγνώσεις: Η φυσικότητα της βίας

Η έμφυλη διάσταση της βίας έγινε ιδιαίτερα εμφανής στην επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη όχι ως βία που απευθύνεται από άντρες προς γυναίκες ή ΛΟΑΤΚΙ άτομα, αλλά κυρίως ως βία συνδεδεμένη με τα εθνικιστικά αφηγήματα και την προάσπιση του «εθνικού σώματος» και της (τοξικής) αρρενωπότητάς του.
01
06

Σημειώσεις περιθωρίου για το «μετά»

Να σκεφτούμε λοιπόν ότι το «Μετά» είναι αχαρτογράφητο. Οτι «τα δύσκολα είναι μπροστά», όπως υποστηρίζει ο Ν. Φίλης εντοπίζοντας τα «αγκάθια» και τους «γκρεμούς». Οτι η «ανάπτυξη» δεν θα περιορίσει αλλά θα εντείνει τις ανισότητες. Οτι οι αγορές είναι αυτές που κατά κανόνα ανακυκλώνουν τις κρίσεις. Οτι ο πολιτικός βολονταρισμός, ως αποκοπή από τα κοινωνικά του στηρίγματα, παγιδεύεται μέσα στην αυτοαναφορικότητά του· και δεν μπορεί να πετύχει τα πάντα.
31
05

Το διπλό «όχι» Μητσοτάκη στα εργασιακά

«Εχουμε κατανοήσει πλήρως», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης, «τις παρενέργειες που προκαλούσε ιδίως στον τομέα της μεταποίησης αλλά και στη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ο συνδυασμός τριών παραγόντων. Της άνευ προϋποθέσεως επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων . Της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και της αρχής της καθολικής υπερίσχυσης των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών. Αυτό το τρίπτυχο το ξέρετε καλά, καθιστούσε εξαιρετικά άκαμπτη την αγορά εργασίας, σε βάρος των ίδιων των εργαζομένων. Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε αυτές οι ρυθμίσεις να αναβιώσουν με τον τρόπο που τις σχεδιάζει η σημερινή κυβέρνηση».
30
05

Απ’ όπου κι αν προέρχεται…

Ο κ. Μητσοτάκης έχει διπλό πρόβλημα. Δεν είναι μόνο δέσμιος της στήριξης που του παρείχε η δεξιά πτέρυγα της ΝΔ, προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος. Είναι υποχρεωμένος, λόγω της δεξιά στροφής που απωθεί μετριοπαθείς ψηφοφόρους, να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για το τι θα συμβεί στα δεξιά του: θα μπορέσει -και πώς;- να αποσπάσει ψηφοφόρους από ακροδεξιά σχήματα, και θα μπορέσει να αποτρέψει το σχηματισμό νέων κομμάτων στο χώρο της δεξιάς, που ήδη επωάζονται; Τα ερωτήματα αυτά τον κάνουν να υποβαθμίζει την κριτική του στις εθνικιστικές τάσεις και στις ακροδεξιές αποκλίσεις και να αποφεύγει το χαρακτηρισμό «φασιστικός» σε τρόπους συμπεριφοράς που τον αξίζουν, όσο κι αν κρύβονται πίσω από την αμφίεση του πατριωτισμού.
30
05

ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ: Μετά βαΐων και εκρεμμοτήτων

Είναι γνωστό ότι και οι δανειστές θέλουν να παρουσιάσουν μία ακόμη «επιτυχία» της εφαρμοζόμενης φιλελεύθερης πολιτικής τους. Εμείς ,εδώ, βέβαια, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι κοινωνικό κόστος είχε αυτή η «επιτυχία», τι μέρος του παραγωγικού τμήματος της χώρας κατέστρεψε, τι ταπείνωση έκανε να αισθανθούν οι έλληνες πολίτες. Όμως, η έξοδος σήμερα από το τελευταίο μνημονιακό πρόγραμμα, παρά το μνημονιακό κορμό που αφήνει πίσω του, τις ουρές για το μέλλον και την αυξημένη επιτήρηση που θα καταλείπει, είναι και κάτι πολύ σημαντικό, είναι αυταξία. Αυτή η προοπτική και συγχρόνως η νέα διευρυμένη δυνατότητα να ασκηθούν πολιτικές και με την ταυτότητα της Αριστεράς, είναι πλέον ορατή από τους πολίτες, ανεξάρτητα πως, τελικά, αυτοί θα τοποθετηθούν.
29
05

Βαλκανική Δεξιά

Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η επιβαρυντική συνθήκη της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης στην οποία το μετεμφυλιακό δεξιό παρακράτος είχε βρει την πιο γνήσια, κυνική και απεχθή έκφρασή του, η εικόνα που παρουσιάζει η Νέα Δημοκρατία δεν θυμίζει κόμμα που φιλοδοξεί να παίξει προωθητικό ρόλο στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, αλλά βαλκανικό εφιάλτη από το χθες ή, με σημερινούς όρους, ένα μείγμα Τραμπ και Θάτσερ. Τελείως συμπτωματικά, και οι δύο αποτελούν εμβληματικές μορφές στο μυαλό του μέσου στελέχους της Ν.Δ.
29
05

Φρίντριχ Ένγκελς – Για την 20ή επέτειο της Παρισινής Κομμούνας

Ενάντια σ’ αυτή την αναπόφευκτη σε όλα τα ως τώρα κράτη μετατροπή του κράτους και των κρατικών οργάνων από υπηρέτες της κοινωνίας σε αφέντες της κοινωνίας, η Κομμούνα χρησιμοποίησε δυο αλάνθαστα μέσα. Πρώτα, επάνδρωσε όλες τις θέσεις –διοικητικές, δικαστικές και εκπαιδευτικές– με υπαλλήλους εκλεγμένους με βάση την καθολική ψηφοφορία όλων των ενδιαφερομένων, και μάλιστα με την ανά πάσα στιγμή ανάκληση των αντιπροσώπων από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Και δεύτερο, πλήρωνε όλους τους υπαλλήλους της, ανώτερους και κατώτερους, μονάχα με το μισθό που έπαιρναν οι άλλοι εργάτες. Ο μεγαλύτερος μισθός που γενικά πλήρωνε η Κομμούνα ήταν 6.000 φράγκα. Έτσι μπήκε ένα σίγουρο εμπόδιο στη θεσιθηρία και τον καριερισμό, ακόμα και χώρια από τις δεσμευτικές εντολές που έπαιρναν, επιπρόσθετα από τα άλλα, οι εκλεγμένοι στα αντιπροσωπευτικά σώματα.
28
05

H διεθνής απήχηση του κινήματος MeToo και ο κρυμμένος θυμός των γυναικών

Το 2017 αποτελεί σημείο καμπής γιατί αποκαλύπτεται η μεγάλη έκταση του προβλήματος. Οι γυναίκες εμπνεύστηκαν από άλλες που μίλησαν ανοιχτά και αποφάσισαν να μιλήσουν για κάτι που απέκρυβαν και τις πονούσε.
28
05

Τι ενδιαφέρει έναν 17χρονο η Δολοφονία του Λαμπράκη;

Η δολοφονία του Λαμπράκη, το 1963 ήταν η καρφίτσα που έσκασε ένα μεγάλο μπαλόνι. Ολόκληρη η κοινωνία και ο δημοκρατικός κόσμος ξεσηκώθηκε ενάντια στο ακροδεξιό παρακράτος και το Παλάτι. Ο Καραμανλής εγκατέλειψε την χώρα. Η Δεξιά κατέρρευσε πολιτικά, η Ένωση Κέντρου ερχόταν να καλύψει το κενό. Η προσπάθεια του Παλατιού να ελέγξει την μετατόπιση των πολιτικών πραγμάτων προς το Κέντρο οδήγησε στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που είναι γνωστό ως η Αποστασία του 1965. Ο δημοκρατικός ξεσηκωμός που ακολούθησε προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερο πανικό στο Παλάτι και στα κέντρα εξουσίας και παραεξουσίας και οδήγησε τελικά στην Δικτατορία, μια εβδομάδα πριν τις κάλπες του 1967. Ακολούθησε η επταετία με τους εκατοντάδες νεκρούς, τους χιλιάδες εξόριστους και φυλακισμένους, την μαζική σφαγή του Πολυτεχνείου, την απώλεια της μισής Κύπρου. Η κατάρρευση της δικτατορίας, ήταν η ληξιαρχική πράξη θανάτου της μετεμφυλιακής Δεξιάς: ο Καραμανλής κατάλαβε ότι μόνο σε καινούρια ιστορική βάση μπορούσε να ανασυγκροτήσει την παράταξή του και να ξαναβάλει στην πολιτική τον εαυτό του - διαφώνησαν μόνο τα χουντικά υπολείμματα στον στρατό, ο Ευάγγελος Αβέρωφ και κάτι τσιράκια του που σήμερα νοσταλγούν την ιδεολογική ηγεμονία του αντικομμουνισμού. Και στο 1974, ο λαός πέταξε τον Θρόνο στα σκουπίδια, ξεπληρώνοντάς του, με μερικά χρόνια καθυστέρηση, την δολοφονία του Λαμπράκη και την Αποστασία του 65. Έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης: γιατί να ενδιαφέρει έναν 17χρονο η πρόσφατη ελληνική ιστορία και το πως έχει εδραιωθεί η Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο;