Αναδημοσιεύσεις

«Αγαπημένοι μου, Σας γράφω τις τελευταίες μου γραμμές. Είναι η πρώτη ώρα της 14ης Αυγούστου 1954. Με ξύπνησαν για να με ειδοποιήσουν ότι το πρωί θα γίνει η εκτέλεσή μου. Τις τελευταίες αυτές ώρες που μου απομένουν τις αφιερώνω στους αγαπημένους μου. Εκείνο που έχω να σας πω είναι ότι ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ υπήρξα προδότης, όπως με αποκαλούν οι κατήγοροί μου. Πάντα υπηρέτησα πιστά την ιδεολογία μου πιστεύοντας ότι εξυπηρετώ το λαό. Συγχωρώ τους κατηγόρους μου για τις πίκρες που μου ‘δωσαν την ώρα που χρειαζόμουν συμπάθεια και κατανόηση. Σας παρακαλώ και σας όλους να συγχωρήσετε και σεις τους κατηγόρους μου. Αυτό θα είναι για μένα ανακούφιση. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον πεθερό μου και πεθερά μου. Στον αγαπητό μου Βρασίδα, Δημοσθένη και γυναίκα του, που μου παραστάθηκαν στοργικά στη φυλάκισή μου. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στις αδελφές μου που ταλαιπωρούνταν να με επισκέπτονται κάθε εβδομάδα. Αποχαιρετώ τα’ αδέλφια μου Σπύρο και Γιώργη. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σ’ όλους, γνωστούς και αγνώστους, για τη συμπαράστασή τους ή την καλοσύνη που έδειξαν απέναντί μου στις κακές ώρες της ζωής μου. Στα ανίψια μου και ιδιαίτερα τη Γεωργία εύχομαι κάθε ευτυχία. Στην αγαπημένη μου Ιουλία, που μου στάθηκε αγαπημένη συντρόφισσα στα λίγα χρόνια της ζωής μας, εκφράζω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τη στοργή και την αγάπη της. Της εύχομαι να ζήσει τη ζωή της και να ευτυχήσει. Στο αγαπημένο μου παιδί το ΔΗΜΗΤΡΗ εύχομαι να γίνει ΜΕΓΑΛΟΣ και ΧΡΗΣΙΜΟΣ άνθρωπος για το καλό το δικό του και του ελληνικού λαού. Σας αφήνω γεια Νίκος Φυλακή – Σανατόριο 13 προς 14 Αυγούστου 1954 Υ.Γ. Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω. Σας εύχομαι όλων ευτυχία. Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης. Έτσι είναι. (υπογραφή)»

Είναι όλο και πιο προφανές ότι η Γη θα χωριστεί σε τρεις μεγάλες αυτοκρατορίες, η κάθε μία από τις οποίες θα είναι αυτοδύναμη και δίχως επαφές με τον έξω κόσμο και η κάθε μία θα κυβερνιέται, με τον έναν ή τον άλλο μανδύα, από μια αυτοεκλεγμένη ολιγαρχία. Θα είναι αδύνατο η μία δύναμη να κατακτήσει την άλλη και θα είναι πιθανότερο να συνεχίσουν να κυβερνούν τον κόσμο μεταξύ τους, κάνοντας συνάμα δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να ανατραπεί αυτή η ισορροπία μόνον με αργές και αβέβαιες δημογραφικές μεταβολές. Παρ’ όλα αυτά, βλέποντας τον κόσμο στο σύνολό του, η παρακμή για πολλές δεκαετίες δεν είχε να κάνει με μια κίνηση προς την αναρχία, αλλά με την επαναφορά της δουλείας. Μπορεί να μην κατευθυνόμαστε προς μια ολική καταστροφή, αλλά προς μια εποχή τόσο φρικτά σταθερή, όσο σταθερές ήταν οι δουλοκτητικές αυτοκρατορίες της αρχαιότητας.

Ο Κόλιν Κάπερνικ θέλησε να αναδείξει την υποκρισία και, κυρίως, την ανακολουθία της Αμερικής των λόγων και της Αμερικής των έργων. Ουσιαστικά, έθεσε το δίλημμα, τι είναι πιο πατριωτικό, να στέκεσαι περήφανος κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου πριν από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ή να τιμάς ως ύπαρξη και στην πράξη τους στίχους της αστερόεσσας σημαίας «γη των ελευθέρων, πατρίδα των γενναίων»; Ως παίκτης μιας διοργάνωσης ταυτόσημης με τον αμερικανικό πατριωτισμό, ως πολίτης μιας χώρας που αυτοπροσδιορίζεται ως γη της ελευθερίας και των ευκαιριών, επέλεξε να μιλήσει για τις παθογένειες την πιο «ιερή» στιγμή, τη στιγμή που παιάνιζε ο εθνικός ύμνος της χώρας του. Έναν εθνικό ύμνο που δεν τιμά μόνο την ελευθερία αλλά και τη σκλαβιά, που γράφτηκε από έναν υπέρμαχο της δουλείας και που ακόμα κουβαλά (αν και καλά κρυμμένα) τα σημάδια ενός νοσηρού και βίαιου παρελθόντος.

Ήδη από την έναρξη της τελετής απονομής φαίνεται ότι …κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Οι Σμιθ και Κάρλος μπαίνουν στο στάδιο με μαύρες κάλτσες χωρίς παπούτσια στο στάδιο, για να δείξουν όπως ανέφερε τότε το ρεπορτάζ του BBC, την φτώχεια στην ρατσιστική Αμερική. Ο Smith φορούσε ένα μαύρο φουλάρι για να εκφράσει την μαύρη περηφάνεια. Σήκωσε τη δεξιά γαντοφορεμένη στα μαύρα γροθιά του για να δείξει την μαύρη δύναμη στην Αμερική και ο Carlos την αριστερή για να δείξει την μαύρη ενότητα. Τα περίφημα αυτά δερμάτινα γάντια και ο συγκεκριμένος χαιρετισμός, ο οποίος είχε αυτή τη μορφή επειδή ο Κάρλος απλώς γιατί ξέχασε τα γάντια του και μοιράστηκαν τα γάντια τού Σμιθ, ήταν το σύμβολο των Μαύρων Πανθήρων.

Σε πείσμα της διαδεδομένης αντίληψης περί ατιμωρησίας, η αναπαραγωγή μιας ψευδούς είδησης ως μορφή διάδοσης τιμωρείται στον βαθμό που τα παραπάνω αδικήματα δεν τιμωρούν μόνο τον ισχυρισμό, την πρώτη δηλαδή ανακοίνωση, αλλά και τη διάδοσή του.