Αναδημοσιεύσεις

14
11

Διαδηλώνοντας τον καιρό του COVID-19

Δούλεψα στους θαλάμους COVID-19 και έχω δει πόσο μεταδοτικός μπορεί να είναι αυτός ο ιός και πώς είναι αυτοί οι θάνατοι. Χρειάζονται πέντε έως επτά ημέρες για να εμφανιστούν συμπτώματα. Επτά έως 10 ημέρες μετά από αυτό, οι άνθρωποι μπορεί να χειροτερέψουν και να εμφανιστούν στο νοσοκομείο. Το είδαμε αυτό στο νοσοκομείο μας τον Απρίλιο, όταν πολλαπλασιάστηκαν τα περιστατικά δύο εβδομάδες μετά το Σαββατοκύριακο του Πάσχα. Πολλοί από εμάς στον ιατρικό τομέα ανησυχούσαμε ότι εάν οι διαδηλωτές δεν λάβουν προφυλάξεις κατά την άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός τους να διαμαρτυρηθούν, οι άνθρωποι θα αρρώσταιναν σε μεγάλους αριθμούς, με τους Μαύρους, τους Αμερικανούς Ιθαγενείς και τους Λατίνους να επηρεάζονται δυσανάλογα. Ωστόσο, έχουμε τώρα στοιχεία που δείχνουν ότι το ποσοστό μόλυνσης COVID-19 μεταξύ των διαδηλωτών ήταν εξαιρετικά χαμηλό: 2,5% εδώ στη Μασαχουσέτη, με το συνολικό ποσοστό μόλυνσης να συνεχίζει να μειώνεται. Αυτό αντικατοπτρίζει την τάση σε όλη τη χώρα μεταξύ των διαδηλωτών και ο λόγος είναι αυτός: οι διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε εξωτερικούς χώρους και ως επί το πλείστον οι άνθρωποι φορούσαν μάσκες και διατηρούσαν αποστάσεις.
13
11

Η Alexandria Ocasio-Cortez για τη νίκη του Biden, τις απώλειες στο Κονγκρέσο και το τι ακολουθεί για την Αριστερά

[Με εξέπληξε] το μερίδιο της λευκής υποστήριξης για τον Τραμπ. Νόμιζα ότι οι δημοσκοπήσεις είχαν πέσει έξω, αλλά μόλις το είδα συνειδητοποίησα τι δουλειά έχουμε να κάνουμε. Πρέπει να διαδώσουμε το αντιρατσιστικό μήνυμα στους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο σε όλη τη χώρα. Διότι εάν συνεχίσουμε να χάνουμε λευκά ποσοστά και απλώς επιτρέπουμε στο Facebook να ριζοσπαστικοποιεί όλο και περισσότερα στοιχεία της λευκής ψήφου και τους λευκούς ψηφοφόρους, δεν υπάρχουν αρκετοί έγχρωμοι και νέοι που μπορούν να το αντισταθμίσουν. Αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή μεγάλο κομμάτι της στρατηγικής των Δημοκρατικών είναι να αποφύγουμε να δουλέψουμε πάνω σ’αυτό. Να αποφύγουμε να αντιπαρατεθούμε. Αυτό είναι το επιχείρημά τους απέναντι στην αποχρηματοδότηση της αστυνομίας, σωστά; Να μην ανακινούμε τη φυλετική δυσαρέσκεια. Δεν νομίζω ότι είναι βιώσιμο αυτό.
11
11

Η Σοφία Βιδάλη και η Ιφιγένεια Καμτσίδου μιλούν για την αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια

Βιδάλη: Να κάνω κάποιες παρατηρήσεις. Πρώτον, δεν είναι γενικά στοχοποιημένοι οι νέοι, στοχοποιούνται οι νέοι που διεκδικούν, οι φοιτητές και οι μαθητές που αναμειγνύονται στα κοινά. Για την υπόλοιπη νεολαία δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον· για τα παιδιά που ζουν στο δρόμο, για τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί, για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, για τους άνεργους νέους, για την εγκατάλειψη του σχολείου. Δεν υπάρχει καμία πολιτική για τη νεολαία. Υπάρχει μόνο επιλεκτική στροφή προς την καταστολή εκείνων των τμημάτων της νεολαίας που είναι κατά κανόνα στην πρωτοπορία και αντιδρά. Δεύτερον, η στροφή εναντίον της νεολαίας αποτελεί τη βάση για μια βίαιη διακοπή της κοινωνικής ζωής. Δείτε ενδεικτικά τα μέτρα για τον κορονοϊό, που πλήττουν ένα μέρος της διαμόρφωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας, μέσω της στέρησης του ψυχαγωγικού χρόνου που ο νεωτερικός άνθρωπος έχει κατακτήσει και θεσπίσει: η αιχμή του δόρατος αυτών των μέτρων στην παρούσα φάση έγινε η νεολαία, την οποία ουδείς θέλησε να πείσει αλλά αντίθετα έγιναν τα πάντα για να στοχοποιηθεί. Καμτσίδου: Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις εντάσσονται στην στρατηγική «Νόμος και Τάξη» που  ακολουθεί η κυβέρνηση και η οποία στοχεύει να θεμελιώσει τις κοινωνικές σχέσεις, από τη μια, σε μια ιεραρχία και, από την άλλη, στην καταστολή. Μια πρώτη συνέπεια που μπορεί να έχει είναι η δημιουργία έντονων κοινωνικών αντιδράσεων, απέναντι όχι μόνο σε αυτή τη συγκεκριμένη επιλογή για τα πανεπιστήμια, αλλά και απέναντι στην προσπάθεια της πολιτείας να ρυθμίσει δύσκολα και κρίσιμα θέματα, όπως για παράδειγμα η τήρηση των μέτρων της πανδημίας. Όταν το κράτος επιλέγει την καταστολή για να εφαρμόσει τους κανόνες και να εξασφαλίσει την ομαλή κοινωνική συμβίωση, τότε θα πρέπει να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει εξίσου βίαιες αντιδράσεις από κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται. Σε ό,τι αφορά την κατάδειξη της νεολαίας ως πηγή παραβατικής συμπεριφοράς και προβλημάτων για το κοινωνικό σύνολο είναι μια εξαιρετικά συντηρητική αντίληψη, η οποία όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη ότι χαρακτηριστικό της νεολαίας είναι να αμφισβητεί τους κανόνες, τις πρακτικές, τα στερεότυπα που παραλαμβάνει από τις προηγούμενες γενιές, αλλά και τη σημασία που έχει αυτή η αμφισβήτηση για την κοινωνική πρόοδο. Διαφορετικά θα υπάρξει μια καθήλωση σε όλα τα επίπεδα (επιστημονικό, κοινωνικό, φιλοσοφικό, ιδεολογικό), η οποία θα ανασχέσει την κοινωνική εξέλιξη.
11
11

Ειρήνη Αγαθοπούλου: Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη άφησε ανοχύρωτη τη χώρα

Είχαν περισσότερους από 6 μήνες στη διάθεσή τους για να προετοιμάσουν έναν σχεδιασμό, που θα τους επέτρεπε να αντιμετωπίσουν με πιο ήπια μέτρα το δεύτερο κύμα της πανδημίας, και το έκαναν. Αντίθετα, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη άφησε όλον αυτόν τον χρόνο να πάει χαμένος. Επένδυσε στην επικοινωνία της επιτυχημένης διαχείρισης του πρώτου κύματος και αμέλησε να ασχοληθεί με τη θωράκιση της χώρας εν όψει του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Η απόφαση για ματαίωση του 80% των προγραμματισμένων χειρουργείων στις κόκκινες περιοχές, αλλά και η εσπευσμένη ανάκληση όλων των αδειών του υγειονομικού προσωπικού ήταν η επίσημη παραδοχή ότι ο έλεγχος στο ΕΣΥ έχει χαθεί. Δεν προνόησαν να προχωρήσουν κανέναν από τους – ήδη επί ΣΥΡΙΖΑ – προγραμματισμένους διορισμούς γιατρών και νοσηλευτών για τα δημόσια νοσοκομεία, ούτε και τις προσλήψεις για τη στελέχωση και λειτουργία των νέων ΜΕΘ. Απέτυχαν, όμως, και να ελέγξουν την μετάδοση του ιού. Προχώρησαν σε τραγικά λάθη με το άνοιγμα του τουρισμού, χωρίς τεστ και ειδικά μέτρα, με το άνοιγμα των σχολείων με μόνο μέτρο προστασίας τις μάσκες και όχι την αποσυμφόρηση των αιθουσών και την πρόσληψη επιπλέον εκπαιδευτικών και φυσικά με πλήρη απουσία παρέμβασης για να αντιμετωπιστεί ο συνωστισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι τα χρησιμοποιούν αναπόφευκτα για να πάνε στις δουλείες τους. Σήμερα, αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες αυτής της ολιγωρίας και της αδράνειας, που έχει τεράστιες συνέπειες στην οικονομία και κατ’ επέκταση στην κοινωνία. Ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, κ. Χατζηθεοδοσίου, σήμερα δήλωνε σε πρωινή εκπομπή, ότι η Ελλάδα έχει πάρει τα λιγότερα μέτρα ενίσχυσης επιχειρήσεων και εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη.
11
11

Αριστερή διεθνιστική ενσυναίσθηση

Οι αριστεροί δεν ενδιαφέρονται μόνο για όσα συμβαίνουν ή αφορούν τη χώρα τους, αλλά με τη διεθνιστική τους ενσυναίσθηση νοιάζονται για τους φτωχούς και τους αποκλεισμένους που πεθαίνουν από τον κορονοϊό σε όλες τις αμερικανικές πολιτείες, επειδή ο ακροδεξιός, δήθεν αντισυστημικός, πρόεδρος της χώρας δίνει προτεραιότητα όχι στην υγεία αλλά στην καπιταλιστική οικονομία, και γιατί είναι αλληλέγγυοι με τα αμερικανικά κινήματα: το κίνημα Black Lives Matter που αρνείται να υποταγεί στη δολοφονική αστυνομική καταστολή, το γυναικείο κίνημα που αλληλομισείται με τον μισογύνη Τραμπ, και το κίνημα κατά της κλιματικής αλλαγής, την οποία σαρκάζει αυτός ο επικίνδυνος τύπος, στηρίζοντας τις αμερικανικές εξορυκτικές εταιρείες. Όλοι αυτοί δεν θέλουν να ζήσουν άλλη μια τετραετία με τον ίδιο ένοικο του Λευκού Οίκου. Είμαστε μαζί τους γιατί τους θεωρούμε αδέλφια μας, γιατί οι αριστερές αξίες υπερβαίνουν τα σύνορα, γιατί η αριστερή ταυτότητα είναι διεθνική, γιατί αν θέλουμε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για τις εξελίξεις στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου.
11
11

Το Ημερολόγιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου: Μοιρολατρία: το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού…

Συνεχίζονται οι ανταλλαγές με τον κ. Σταϊκούρα για τις επιδόσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: η κυβέρνησή μας επέστρεψε την οικονομία στην ανάπτυξη, βελτίωσε σημαντικούς κοινωνικούς δείκτες, όπως της ανισότητας και της φτώχειας, ρύθμισε το χρέος για τα επόμενα χρόνια. Όπως αμείλικτη είναι και η σύγκριση των πλαισίων άσκησης πολιτικής. Η κυβέρνηση του του κ. Σαμαρά μας άφησε με άδεια ταμεία, μη ρυθμισμένο χρέος, και ένα πρόγραμμα που έληγε, ενώ εμείς αφήσαμε στην επόμενη κυβέρνηση το μαξιλάρι, μια χώρα με πρόσβαση στις αγορές και άρα, όχι μόνο εκτός μνημονίων, αλλά χωρίς την ανάγκη για νέα μνημόνια. Ωστόσο καταλαβαίνω την ανάγκη της τωρινής κυβέρνησης να επιμένει, ακόμα και κόντρα στα αντικειμενικά στοιχεία, για τη συνολική απόδοση της κυβέρνησης μας, αλλά ιδιαίτερα για τους πρώτους μήνες πριν από το δημοψήφισμα. Γιατί είναι σημαντικό για αυτή, όπως εύστοχα έχει επισημάνει ο Νίκος Βούτσης, να βάλει ένα Χ σε όλη την προηγούμενη δεκαετία: στις πλατείες, στο δημοψήφισμα, στις αντισυστημικές κινητοποιήσεις, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι καταλαβαίνει την επιστροφή στην κανονικότητα, ως επιστροφή σε ένα πλαίσιο που προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ως επιστροφή δηλαδή στο δόγμα του TINA (There is no alternative), που για λίγα χρόνια, και όχι μόνο στην Ελλάδα, είχε υποχωρήσει. Όπως γράφει και ο Paul Mason, το βασικό αφήγημα των νεοφιλελεύθερων, παρά τις πενιχρές οικονομικές αποδόσεις και τις συνεχείς κρίσεις του συστήματος που έχουν οικοδομήσει, παραμένει πειστικό για σημαντικές μερίδες του πληθυσμού: κάποια στιγμή τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, αν όχι για όλους, τουλάχιστον για εσένα και την οικογένεια σου, όποτε μη ρισκάρεις τη δουλειά σου, την οικονομία, το στάτους σου, ψηφίζοντας κάτι ριζοσπαστικά διαφορετικό. Η «στρατηγική της επιβίωσης» που προκύπτει αποτελεί μια ατομική βερσιόν του τέλους της ιστορίας που θέλει να ξεμπερδέψει, μια και καλή, με τη «στρατηγική της αντίστασης», όπου για όλη τη προηγούμενη περίοδο του καπιταλισμού τα άτομα πάλευαν, όχι μόνο για τη βελτίωση τη δίκη τους ζωής, αλλά για να αλλάξει το σύστημα που τους κρατούσε τους ίδιους, αλλά και τη συλλογικότητα στην οποία αισθανόταν ότι ανήκαν, χωρίς προοπτική. Και ένα τελευταίο. Ακριβώς επειδή η στρατηγική της επιβίωσης δε βασίζεται πια μόνο στην εργασία, λόγω της κατάρρευσης του φορντικού μοντέλου παραγωγής, οι στρατηγικές των ανθρώπων οικοδομούνται και γύρω από την ταυτότητά τους, και τις αξίες της ευρύτερης κοινότητας μέσα από την οποία έχουν καθημερινή επαφή ή δράση. Αυτό αποτελεί την αντικειμενική βάση πάνω στην οποία η Νέα Δεξιά παγκοσμίως επιδιώκει να χτίσει την ηγεμονία της, σε μια πολιτισμική ατζέντα, στο πεδίο των αξιών και την αίσθηση του ανήκειν. Είναι καιρό που πιστεύω ότι η Αριστερά δεν μπορεί να περιοριστεί στη δημιουργία ενός ρεαλιστικού ριζοσπαστικού οικονομικού και κοινωνικού προγράμματος. Πρέπει να εμπλακεί και σε αυτό το επίπεδο των αξιών, αν είναι να ξανακερδίσει την ηγεμονία. Με προτεραιότητες βέβαια, και επιλογή των μαχών που θα δώσουμε σε κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κο-κο-κο, όπως θα έλεγε ο Αντώνης Καρπετόπουλος, στα θέματα του εθνικισμού, του προσφυγικού ή του ρόλου της εκκλησίας.
10
11

Judith Butler: Το τελευταίο σόου του Ντόναλντ Τραμπ

Ο Τραμπ δεν ήταν ούτε ένας Χίτλερ ούτε ένας Νέρωνας, αλλά ένας πολύ κακός καλλιτέχνης που επιβραβεύτηκε από τους υποστηρικτές του για τις άθλιες παραστάσεις του. Η απεύθυνσή του στο μισό πληθυσμό της χώρας, στηρίχθηκε στη διαμόρφωση μιας πρακτικής ενθουσιώδους σαδισμού, απαλλαγμένου από οποιαδήποτε δέσμευση ηθικής ντροπής ή νόρμας. Ο εξουθενωμένος πρόεδρος, ωστόσο, διακήρυξε πως έχει κερδίσει, αν και όλοι γνωρίζουν πως αυτό δεν είχε συμβεί, τουλάχιστον όταν έκανε τη δήλωσή του. Ούτε καν το δίκτυο Fox δεν αποδέχθηκε τον ισχυρισμό του, ακόμα και ο Πενς είπε πως κάθε ψήφος πρέπει να προσμετρηθεί. Ο σχεδόν έκπτωτος τύραννος ήθελε να βάλει ένα τέλος στα τεστ κορονοϊού, στην καταμέτρηση, στην επιστήμη, ακόμα και στον εκλογικό νόμο και στις μεθόδους επαλήθευσης, που καθόλου δεν τον εξυπηρετούν, προκειμένου να πει την ψεύτικη αλήθεια του για μια ακόμα φορά. Αν έπεφτε, θα προσπαθούσε να πάρει μαζί του και τη δημοκρατία. Όταν, όμως, ο πρόεδρος αυτοανακηρύσσεται νικητής και γελοιοποιείται, αφού ακόμα και οι φίλοι του καλούν ταξί για να το πάρει να φύγει, μένει μόνος του με την ψευδαίσθηση πως είναι ένα πανίσχυρος ισοπεδωτής. Μπορεί να προσφύγει σε όσα δικαστήρια θέλει, όταν όμως οι δικηγόροι του σκορπιστούν στον άνεμο, και τα δικαστήρια, εξουθενωμένα, παύσουν να τον ακούν, θα βρεθεί μόνος του να κυβερνά το νησί που λέγεται Τραμπ, με την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Φαίνεται ότι, επιτέλους, θα έχουμε την ευκαιρία να αφήσουμε τον Τραμπ να γίνει το υπερθέαμα ενός προέδρου, ο οποίος, στην προσπάθειά του να καταστρέψει τους νόμους που οικοδομούν τη δημοκρατία, έγινε η μεγαλύτερη απειλή της.
10
11

Επισημάνσεις

Το θετικό είναι ότι έχουμε καβάτζα τα 37 δισ. που μάζευε ο Σταϊκούρας από το 2015. Καλά λέει ο κόσμος, ευτυχώς που δεν κυβερνάνε οι προηγούμενοι. Ένα σωρό λεφτά θα μας είχε στοιχίσει η πανδημία. Αυτοί εδώ τουλάχιστον είναι νοικοκύρηδες. Πρέπει να δουλέψανε πολύ αυτό το διάστημα πάντως, γιατί στο προηγούμενο λοκντάουν ο Πέτσας έλεγε ότι τα 37 δισ. δεν υφίστανται. Κρίμα θα ήταν να τα χαλάσουμε σε ΜΕΘ πάντως. Γιατί να μην τα κάνουμε φοροαπαλλαγές στους πλούσιους; Οι φτωχοί ούτως ή άλλως χαμένοι θα πάνε. Ωραίος ο Μητσοτάκης. Και πού να τα βρω τα λεωφορεία, είπε, να τα γεννήσω; Σωστά, στα επιτελικά κράτη τα λεωφορεία τα γεννάνε. Συγγνώμη που ενοχλήσαμε κιόλας. Αλλά δεν μπορεί ο άνθρωπος. Έχει πρώτα να γεννήσει τις 1.200 ΜΕΘ που υποσχέθηκε.
10
11

Γιάννης Μπασκόζος: «Μεγάλη ήττα για κυβέρνηση και ΕΣΥ το λοκντάουν»

Βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Ή θα συνεχίσουμε να αναλύουμε, να εξηγούμε και να επεξεργαζόμαστε προτάσεις με βάση μία κοινωνική, ταξική ανάλυση της πραγματικότητας που με τη σειρά της εδράζεται σε πραγματικά επιστημονικά δεδομένα ή θα διολισθήσουμε σε αντιεπιστημονικές, κυνικά ατομοκεντρικές και κοινωνικά ρατσιστικές απόψεις. Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να εδραιωθεί μία ιδιότυπη ηγεμονία του ακροδεξιού λόγου. Επίσης, ή θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας ή θα υποκύψουμε σε "συντεχνιακές" πιέσεις που βέβαια εξηγούνται από τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της κυβέρνησης και που οδηγούν σε πτώχευση και σε καταστροφή μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Η αντιπολίτευσή μας θα συνεχίσει να είναι υπεύθυνη όσον αφορά το ζήτημα της προστασίας της ζωής των συμπολιτών μας, αλλά θα είναι παράλληλα σκληρή και πάντα τεκμηριωμένη όσον αφορά τα ταξικά κοινωνικά αποτελέσματα που έχει η συνολική πολιτική της κυβέρνησης, η διαχείριση της πανδημίας αλλά και το ίδιο το λοκ ντάουν. Θα διεκδικήσουμε κοινωνικά προσανατολισμένες πολιτικές σωτηρίας της κοινωνίας.
10
11

Μπροστά στα ερείπια του αυτοθαυμασμού

Ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία επικαλέστηκε [τα 37 δισ. του μαξιλαριού ασφαλείας] στη συνέντευξή του ο Κ. Μητσοτάκης ως σπουδαίο όπλο. Το ανέφερε και ο κ. Σταϊκούρας. Ήταν αναμενόμενο να παρέμβει αμέσως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με το γνωστό καυστικό χιούμορ του. «Έχουμε 37 δισ. διαθέσιμα, είπε ο πρωθυπουργός. Άκου κάτι πράγματα… Είπε μάλιστα ότι με αυτά θα στηρίξει την οικονομία. Και εγώ που πίστευα ότι ήταν αχρείαστα και η μεγαλύτερη γκάφα οικονομικής πολιτικής όπως έλεγε ο κ. Σκυλακάκης…» σημείωσε. Και ο γράφων, διαβάζοντάς το, θυμήθηκε και την «έξυπνη» κριτική κατά του Ευκλείδη Τσακαλώτου που είχε αναπτυχθεί και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτή την επιλογή. Τι να πεις. Και πρόσθεσε: «Τόσο καιρό που φωνάζουμε να αξιοποιηθεί το μαξιλάρι για να στηριχθεί το δημόσιο σύστημα υγείας, οι μεταφορές, ώστε να στηριχτούν οι άνθρωποι και η οικονομία, να έχουμε μικρότερη ύφεση και ταχύτερη ανάκαμψη, γιατί δεν το έκανε η ΝΔ; Η κυβέρνηση σε υγεία και οικονομία έχει επιδείξει απαράδεκτη καθυστέρηση». Η κυβέρνηση από τα τρία σημεία-στόχους της ατζέντας της έχει να παρουσιάσει ένα Βατερλό στα δυο πρώτα -οικονομία, υγεία- με τα οποία θα άμβλυνε, υποτίθεται, την αγριάδα του τρίτου, τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, και μια υπεραπόδοση στο τρίτο. Είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που προκλητικά και με δογματική προσήλωση, μόλις την Τρίτη, είπε το εξής: «Έχουμε μια σειρά από εμβληματικά νομοσχέδια τα οποία πρέπει να ψηφιστούν, κάποια από αυτά θα έχουν ολοκληρωθεί και πριν από τα Χριστούγεννα και είναι πολύ σημαντικό σε καμία περίπτωση να μην ανασταλεί το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης λόγω Covid». Προσέξτε το σκηνικό: οι γιατροί θα αναζητούν θέσεις ΜΕΘ ανά την επικράτεια, επιλέγοντας ποιον θα αφήνουν να πεθάνει, και η Βουλή θα ψηφίζει, με δέκα βουλευτές, τις «εμβληματικές» μεταρρυθμίσεις. Οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. καραδοκούν να τον κατηγορήσουν, αποδομώντας την κριτική και τις προτάσεις του, για μικροπολιτική εκμετάλλευση κρίσιμων ζητημάτων. Ότι δήθεν θεωρεί τα δεινά που ζούμε ότι είναι «προϊόν νεοδημοκρατικών εργαστηρίων». Και η Καθημερινή σπεύδει στο κύριο άρθρο της την Παρασκευή, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο που διατρέχει πλέον η κυβέρνηση, γυμνή επιχειρημάτων και φορτωμένη με ευθύνες μπροστά στους πολίτες, να κατηγορήσει, «προληπτικά», τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «δείχνει διάθεση να εκμεταλλευθεί καταστροφολογικά την υγειονομική απειλή». Μα, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ανάγκη ούτε καν τους τόνους να υψώσει. Το αντίθετο. Θα είναι ακόμη πιο πειστική με τη συνετή της στάση.