Αναδημοσιεύσεις

02
10

Κώστας Χριστόπουλος: Πολιτισμός και μετεμφυλιακό κράτος

ΑΡΕΤΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ, Τέχνη & ψυχροπολεμική διπλωματία: Διεθνείς εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα (1950- 1967), University Studio Press, σελ.424 Οι πολιτιστικές διεργασίες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και του μετεμφυλιακού κράτους στην Ελλάδα αποτελούν κλειδί για την εξέταση των μετέπειτα μεταβολών. Και ως προς αυτό το εγχείρημα της Αδαμοπούλου, κάνοντας ένα βήμα πίσω στον χρόνο, καθίσταται πολλαπλά επίκαιρο και χρήσιμο, συμβάλλοντας όχι μόνο στην αναγκαία πλέον ιστορικοποίηση μιας περιόδου αλλά και στη διαμόρφωση μιας ιστορίας των μεταβάσεων, των στιγμών εκείνων που μπορούν να φωτίσουν τόσο το παρελθόν όσο και να εξηγήσουν τις μετέπειτα διαδρομές.
Περισσότερα »
01
10

Η λεηλασία της ηλεκτρικής ενέργειας στις μικρές χώρες

Η ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση της ευρωπαϊκής αγοράς παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί έναν από τους μεγάλους μύθους - απάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας μύθος - απάτη που καλλιεργήθηκε με επιμονή και υπομονή από τις μεγάλες δημόσιες ηλεκτρικές εταιρείες κυρίως των τριών μεγαλύτερων χωρών της κοινότητας, που στηριζόμενες στον μύθο αυτό προχώρησαν στη λεηλασία των μικρότερων εθνικών αγορών, παραχωρώντας μόνο μικρά ποσοστά στις δικές τους εγχώριες αγορές. Ο μύθος - απάτη δεν οικοδομήθηκε μόνο από την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη Δεξιά και το οικονομικό κατεστημένο στον ενεργειακό τομέα, τις τράπεζες και τα κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν ήταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, πρώην καγκελάριος της Γερμανίας και πρωταγωνιστής του αποκαλούμενου «Τρίτου Δρόμου» με τους Μπλερ, Ζοσπέν και Ντ’ Αλέμα, ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης που πέρασε στο μισθολόγιο μιας ενεργειακής εταιρείας, στη συγκεκριμένη περίπτωση της «εχθρικής» Gazprom, με στόχο την κατασκευή του πρώτου Nord Stream, που διασφάλισε ουκ ολίγα κέρδη στις γερμανικές ΕΟΝ και BASF. Εάν σήμερα ο Πέδρο Σάντσεθ δυσκολεύεται να πάρει έστω και ένα μέτρο που να αφορά την ηλεκτρική αγορά στη χώρα του, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από την εποχή του Φελίπε Γκονθάλες, σχεδόν μια εικοσαετία πριν τον Σρέντερ, έως την περίοδο της Έλενα Σαλγκάδο, της τελευταίας υπουργού Οικονομικών του Θαπατέρο, ο πρώην πρωθυπουργός, υπουργοί και ηγετικά στελέχη του ισπανικού PSOE πέρασαν και περνούν από τα Διοικητικά Συμβούλια των ηλεκτρικών εταιρειών.
Περισσότερα »
01
10

Παύλος Κλαυδιανός-Μιχάλης Υδραίος: Κυπριακό, τριμερής, υπονομευμένη ένθεν κακείθεν

Δεν είναι δυνατόν να μην επισημάνουμε και πάλι τις τεράστιες ευθύνες του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος, από τη μία, δηλώνει ότι είναι έτοιμος να επανέλθει στις διαπραγματεύσεις και, από την άλλη, θέτει συνεχώς προσκόμματα με αόριστες και προβληματικές προτάσεις, όπως αυτή περί αποκεντρωμένης ομοσπονδίας ή ακραία επικίνδυνες προτάσεις που αμφισβητούν το πλαίσιο του γ.γ. του ΟΗΕ, όπως αυτή περί επιστροφής στο σύνταγμα του 1960! Δηλαδή ακύρωση όλων των συγκλίσεων που έχουν έως τώρα επιτευχθεί. Ακραία και επικίνδυνη ήταν η ενέργεια του ΠτΔ να συζητήσει θέμα δύο ξεχωριστών κρατών, βολιδοσκοπώντας ακόμα και τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών, αγνοώντας ότι η διχοτόμηση αποτελεί καταστροφικό σενάριο. Επί της ουσίας θα αναγνωρίσει τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και θα μετατρέψει τη Βόρεια Κύπρο σε τουρκική επαρχία. Μερικές φορές ο ΠτΔ φαίνεται να λειτουργεί με τρόπο που υπονομεύει την προοπτική λύσης, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της δικής του θητείας, αλλά σαν να επιθυμεί να δεσμεύσει στο αδιέξοδο και την επόμενη προεδρική ηγεσία. Στον αντίποδα της αδιέξοδης πολιτικής, το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι η μόνη συμφέρουσα δυνατότητα για την ειρήνη στην Κύπρο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, είναι η επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και η οριστική επίλυση του κυπριακού. Πολύ περισσότερο που αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός το ότι πριν 4 χρόνια, στη Γενεύη, οι δύο πλευρές έφθασαν σε απόσταση αναπνοής από την τελική λύση. Η Αριστερά υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να κυριαρχήσει μία ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας, καταθέτοντας, όπως ήδη σημειώθηκε, μία ολοκληρωμένη πρόταση προς τις δύο κοινότητες. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι σε περίπτωση υιοθέτησης και υλοποίησης της πρότασης από την επίσημη ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία θα αντιδράσει θετικά. Θα έχει, όμως, πιεσθεί διπλωματικά και θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για το αδιέξοδο σε αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι επίρριψης ευθυνών.
Περισσότερα »
01
10

Βασίλης Ρόγγας: Ένα χρόνο μετά

Δημοσιογράφος ΕΡΤ στον Υφυπουργό Παιδείας, σήμερα το πρωί για όσα έγιναν στη Σταυρούπολη: "Εγώ από μέσα είδα βία. Απέξω είδα συγκέντρωση, είδα κόσμο, συγκέντρωση, μαθητές, φοιτητές. Δεν είδα καμιά επίθεση απέξω." Άγγελος Συρίγος, Υφυπουργός Παιδείας: "αυτά που λέτε έγιναν χθες. Προχθές εγώ είδα βία απέξω. Δε μας ενδιαφέρει από που προέρχεται πρέπει να υπάρχει απερίφραστη καταδίκη της". Στο μεταξύ, προχθές, δυο αντιφασίστες διαδηλωτές τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις των "μέσα". Στο μεταξύ, έχουν γίνει 11 συλλήψεις φασιστών, μαθητών και εξωσχολικών. Ο "εξοπλισμός" είναι αυτός που βλέπετε στη φωτογραφία. ΥΓ Κατά τα άλλα ο Συρίγος είναι ο άνθρωπος που έγραψε άρθρο στην Καθημερινή πριν δυο μέρες κάνοντας αναφορά σε αυθαίρετα -εντελώς δικά του- ποσοστά αλλόγλωσσων μαθητών που πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχουν σε μια τάξη για να μάθουν τα παιδιά καλά ελληνικά. Ή πως τα παιδιά αλβανικής καταγωγής μαθαίνουν καλύτερα από άλλα γιατί το λέει ο Συρίγος και πουθενά δεν παρουσιάζει μια έρευνα που να το πιστοποιεί. Ρατσιστικές και ακροδεξιές απόψεις έχει αρκετός κόσμος. Ο υφυπουργός Παιδείας όμως δεν επιτρέπεται να έχει. Δεν επιτρέπεται να δημιουργεί φυλετικά προφίλ διότι αυτό συνιστά θεσμοποιημένο ρατσισμό. Δεν επιτρέπεται να λέει ψέματα και να τον διαψεύδει ποιός; Η αστυνομία, μέσω των συλλήψεών και των όπλων που βρήκε. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να τον αποπέμψει. Κι όποιος ή όποια ενστερνίζεται τη θεωρία των δυο άκρων, επί της ουσίας ενισχύει το φασιστικό φαινόμενο, τελεία και παύλα.
Περισσότερα »
01
10

Θεανώ Φωτίου: Άνθρακες, δυστυχώς, ο θησαυρός του εμβληματικού νομοσχεδίου

Το πρόγραμμα προσχολικής αγωγής ««Κυψέλη» αφορά 360.000 παιδιά από 0-4 χρόνων. Είναι ένα «πρόγραμμα φάντασμα», που το προσχέδιό του που εκπόνησε ο ιδιωτικός φορέας ΔιαΝΕΟσις, Πρόκειται για κολάζ προγραμμάτων με που σχεδιάστηκε για αναπτυσσόμενες χώρες (Μπαγκλαντές, Τζαμάικα, Ινδία, Κολομβία), και εφαρμόστηκαν κατ΄ οίκον από τους γονείς και όχι σε οργανωμένες δομές. Είναι αντιεπιστημονικό, γιατί εισάγει ένα «ενιαίο» περιεχόμενο και ωρολόγιο πρόγραμμα για όλα τα παιδιά 0-4 χρόνων, ενώ το στάδιο ανάπτυξης κάθε παιδιού είναι μοναδικό. Γιατί δεν έχει όραμα και φιλοσοφία και είναι ξένο για την Ελληνική πραγματικότητα, γιατί φακελώνει τα βρέφη και τα νήπια δια βίου αφού καταγράφει σε ψηφιακό φάκελο τη νοητική, μαθησιακή και ψυχοκοινωνικής κατάστασή ωτους.
Περισσότερα »
01
10

Νίκος Φίλης: Χθες Χρυσή Αυγή – Κασιδιάρης, σήμερα ΝΔ – Συρίγος!

Προχτές τους φασίστες στη Σταυρούπολη στήριξαν η Χρυσή Αυγή και ο Κασιδιάρης. Σήμερα ο υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος, που ισχυρίστηκε ότι δεν είδε βία «από μέσα», δηλ. από τις φασιστικές συμμορίες, αλλά «απέξω» δηλ. από τους αντιφασίστες μαθητές και τους φοιτητές που διαδήλωναν κόντρα στις φασιστικές επιδρομές! Ματαίως οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ του επισήμαναν το αυτονόητο, αυτό που όλοι παρακολουθήσαμε σε δεκάδες βίντεο. Αυτός επέμενε να ξεπλένει τους Χρυσαυγίτες και να λερώνει τους νέους. Ας θαυμάσει υφυπουργό Παιδείας ο κ. Μητσοτάκης! Έχουμε ιστορική μνήμη. Ζήσαμε την εκκόλαψη του χρυσαυγιτισμού το 2012-2015, όταν οι τότε κυβερνώντες έκαναν δηλώσεις «ίσων αποστάσεων». Ο Συρίγος βέβαια κάνει «το κάτι παραπάνω». Δεν τηρεί καν ίσες αποστάσεις, λέει οι απέξω φταίνε, δηλαδή οι νέοι, όχι οι κουκουλοφόροι με τις μολότοφ, τις αλυσίδες και τις σιδερογροθιές, που χαιρετούν ναζιστικά σε δεκάδες φωτογραφίες. Δεν περιμέναμε από τη ΝΔ του ακροδεξιού υπογείου τίποτα καλύτερο, ωστόσο ο κ. Συρίγος ξεπέρασε τα όρια. Είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία το παιχνίδι που παίζει η ΝΔ, αφήνοντας την ακροδεξιά της συνιστώσα να ψηφοθηρεί στο βάλτο των φασιστών. Ο Μπογδάνος, ο Συρίγος και τα άλλα «λουλούδια» της νεοδημοκρατικής ακροδεξιάς, επιδίδονται συστηματικά σε ρατσιστικά παραληρήματα χωρίς να παραλείπουν να βάζουν στο στρόχαστρό τους ολόκληρη τη νεολαία. Η σιωπή του κ. Μητσοτάκη συνιστά κάλυψη. Τις απαντήσεις στη δράση των ακροδεξιών με λοστάρια ή με κουστούμια δίνουν οι μαθητές και οι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη, και προ ολίγου στο Σύνταγμα, με κεντρικό σύνθημα «ούτε στη Σταυρούπολη ούτε πουθενά, μπλόκο στους φασίστες, σε κάθε γειτονιά».
Περισσότερα »
01
10

Δημήτρης Χριστόπουλος: “Η Χρυσή Αυγή στη φυλακή, οι ναζί στα σχολεία”

"Συζητάμε για παράνομες πράξεις. Κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη επιληφθεί η αρμόδια Εισαγγελία αυτών των ενεργειών. Είναι απλό. Η Εισαγγελία επιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτως εγκληματικών πράξεων. Το γεγονός ότι αυτό δεν έχει γίνει ακόμα, όσο μιλάμε, είναι από μόνο του πρόβλημα. Όλοι είδαμε on camera ότι στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολής τελούνται εγκληματικές πράξεις. Ο αρμόδιος εισαγγελέας κοιμόταν; Θα έπρεπε ήδη να κινήσει ποινική δίωξη. Από την άλλη, η πολιτική ηγεσία της χώρας, από την πλευρά της, αντί να μασάει τα λόγια της και να μας λέει πως «καταδικάζουμε τις καταλήψεις απ΄όπου κι αν γίνονται» κατά το προσφιλές «καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται» θα έπρεπε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Όταν δεν κάνει λόγο για φασιστική ή ναζιστική βία και μιλάει γενικά για «καταλήψεις» η αρμόδια υπουργός ή υφυπουργός, απλώς ξεπλένει με τον αποτελεσματικότερο τρόπο τους νεοναζί. Σκεφτείτε το: «έλα μωρέ, μια κατάληψη κάνουν τα παιδιά!». Στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης δεν έχουμε καταληψίες. Έχουμε νεοναζί νεολαίους. Τελεία και παύλα σε αυτό. Πέρα, λοιπόν, από το δικονομικό, υπάρχει κι ένα επίδικο πολιτικό: έχουμε μία κυβέρνηση που αρνείται να δει – ή κάνει ότι δεν βλέπει - πως υπάρχει ένα ζήτημα ακροδεξιάς ναζιστικής βίας στην Ελλάδα. Η νεοσυντηρητική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί πως η βία έχει μόνο αριστερό πολιτικό πρόσημο – το έχει πει εξάλλου και ο πρωθυπουργός αυτό – και τούτο από μόνο του είναι επικίνδυνα μυωπικό για τη δημοκρατία μας. Όταν αρνείσαι να δεις και να αντιμετωπίσεις το προφανές, τότε αυτό γίνεται προφανέστερο. Τι άλλο έγινε μέχρι το 2013 όταν η ασύδοτη Χρυσή Αυγή που νόμιζε ότι για πάντα θα μείνει ατιμώρητη ανέβαζε διαρκώς την στρατηγική της έντασης; Έπρεπε να σκοτώσουν τον Παύλο Φύσσα, προκειμένου να δείξει το κράτος ότι υπάρχει. Γι’ αυτό σας λέω, πως η άκρα δεξιά βία δεν κινείται εναντίον του κράτους. Κινείται μαζί με το κράτος και εναντίον του. Κινείται πάντα με την ανοχή του κράτους. Όταν το κράτος δείξει τα δόντια του, λουφάζει". Στο διάστημα που μεσολάβησε από την περσινή 7η Οκτωβρίου, αποδείχτηκε πως η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν μεν μία σημαντική νίκη της Δημοκρατίας, που όμως δεν σήμανε και το τέλος της. Είδαμε άλλωστε το έντονο ακροδεξιό στοιχείο και σε αρκετές ακόμη περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στις διαμαρτυρίες των αντιεμβολιαστών. Πιστεύετε, ωστόσο, πως με αυτά τα περιστατικά, όπως αυτό της Σταυρούπολης, πλέον ελλοχεύει ο κίνδυνος επαναφοράς ακόμη και των ταγμάτων εφόδου στους δρόμους; “Δεν επιστρέφουν τα τάγματα εφόδου στους δρόμους. Δεν πρέπει να κινδυνολογούμε, ούτε να θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε ενόψει της αναβίωσης της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή ως μηχανισμός δεν υπάρχει. Φυσικά, οι ομάδες οι οποίες έχουν αυτού του είδους τα χαρακτηριστικά, δεν θα σταματήσουν αυτομάτως επειδή η Χρυσή Αυγή τελείωσε. Η συγκυρία της πανδημίας και όλη η συζήτηση περί εμβολίων λειτούργησε διεθνώς ως αναβιωτική συνθήκη για την Άκρα Δεξιά: από τη Βραζιλία και τις ΗΠΑ, ως τη Ρωσία και την Ελλάδα. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν μεγάλη νίκη, όχι όμως οριστική. Δεν πάμε για ύπνο μετά την περσινή καταδίκη. Σας είπα: Κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά, χωρίς να εφησυχάζουμε, ούτε όμως να πανικοβαλλόμαστε. Θέλω, ωστόσο, εδώ να επισημάνω έναν μείζονα κίνδυνο που παρατηρώ στην Αριστερά. Μία ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση πως οι αντίπαλοι είναι όλοι φασίστες. Αυτός ο παν-φασισμός είναι πολιτικά ολέθριος για τη δημοκρατία και συνταγή ήττας για την ίδια την αριστερά. Δεν είναι όλοι οι δεξιοί φασίστες και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε μετρημένοι όταν μιλάμε για «Άκρα Δεξιά». Πχ. Ακούω συχνά σε αριστερά καφενεία να λέγεται ότι έχουμε νια ακροδεξιά κυβέρνηση. Αυτό είναι λάθος: έχουμε μια δεξιά κυβέρνηση με κάποιους ακροδεξιούς υπουργούς. Δεν είναι το ίδιο αυτό. Δεν μπορούμε να χαρίζουμε όλη τη συντηρητική παράταξη της χώρας στην Άκρα Δεξιά. Αυτό είναι ανόητο και άδικο σε τελευταία ανάλυση".
Περισσότερα »
01
10

Κατεδαφίστηκε το ιστορικό κτίριο στο κτήμα Δρακόπουλου

Σήμερα το πρωί κατεδαφίστηκε το ιστορικό κτίριο στο κτήμα Δρακόπουλου, με την ανοχή της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη. Τώρα τελευταία υπάρχει μια τάση, διάφορες «σταθερές» που επί χρόνια προφύλασσαν τα κινήματα και θεωρούνταν «δύσκολα» κάστρα, να πέφτουν εν μια νυχτί, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις ή τουλάχιστον χωρίς τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο ορισμένα χρόνια νωρίτερα (δείτε ας πούμε πόσοι «έπαιξαν» σήμερα το συγκεκριμένο γεγονός). Δεν είναι μόνο θεσμικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Φαίνεται πως είναι και το ίδιο το αρχιτεκτονικό σώμα της πόλης. Βέβαια, ένα παλιό κτήριο, για ποιους είναι πολύτιμο; Τι νόημα έχει η μνήμη, σε μια πόλη που κινείται με ταχύτητα προς το μέλλον, με την τουριστικοποίηση, τα boutique hotels, τις golden visa, τα διαμερίσματα του ’60 και του ’70 που αγοράζουν μετά μανίας ξένα funds, για να τριπλασιάσουν τις τιμές; Σε όλα αυτά πράγματι ένα παλιό κτήριο, αφρόντιστο, παρατημένο από τη δημοτική αρχή, δεν σημαίνει και κάτι το ιδιαίτερο. Πρώτα απ’ όλα είναι αντιαισθητικό. Επιστροφή στο προηγούμενο. Είναι άραγε η απέναντι πλευρά πολύ επιθετική και το κίνημα «στα κάτω του»; Είναι η …πανδημία που τα έχει αλλάξει όλα; Είναι μήπως ότι πράγματα που παλιά κινητοποιούσαν και είχαν αξία, σήμερα μοιάζουν να μην είναι τόσο σημαντικά; Το Σάββατο 2/10 στις 11 το πρωί, η Ανοιχτή Πόλη καλεί σε συγκέντρωση στο χώρο, με σκοπό να συνταχθεί ψήφισμα ώστε ο Δήμος να προβεί άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες για απαλλοτρίωση του χώρου και δημιουργία ελεύθερου χώρου - πάρκου υψηλού πρασίνου - παιδικής χαράς. Το ψήφισμα θα κατατεθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 4/10.
Περισσότερα »
01
10

Κατέ Καζάντη: The Bachelor, το σόου της γυναικείας κακοποίησης

Οι γυναικοκτόνοι και οι λοιποί κακοποιητές δεν φυτρώνουν παρασιτικά, ανάμεσα σε λιβάδια με τριαντάφυλλα και άλλα καλλωπιστικά φυτά. Καθορίζονται από τις συνθήκες της ύπαρξής τους και όχι μοναχά τις υλικές: καθορίζονται κυρίως από την κουλτούρα της εποχής η οποία πριμοδοτεί ή δεν πριμοδοτεί την ανισότητα των φύλων και τους επιτρέπει ή δεν τους επιτρέπει να φέρονται αυταρχικά, με βάση ένα, τρόπον τινά, κατεστημένο εθιμικό πατριαρχικό δίκαιο. Οι εκφάνσεις μιας τέτοιας κακοποιητικής κουλτούρας γίνονται παραπάνω από φανερές στην βιομηχανία του θεάματος. Η αναπαραγωγή των στερεοτυπικών ρόλων, από το χοντροκομμένο γυναίκα πρωτίστως μάνα πλένει πιάτα, άντρας κουβαλητής, μέχρι τη σεξουαλικοποίηση της γυναικείας ταυτότητας, με την αποθέωση μιας στερεοτυπικής ομορφιάς κ.ο.κ., λειτουργεί σε δυο επίπεδα: ως καταπιεστικός μηχανισμός για τα θηλυκά και ως μηχανισμός επικύρωσης της αρσενικής κυριαρχίας, ταυτόχρονα. Η φιλοσοφία του “άντρας είμαι, ό,τι θέλω κάνω” και οι γυναίκες κτήμα μου υποκρύπτεται παντού: πίσω από την κυρίαρχη θρησκεία με τον ώμο του Αδάμ, πίσω από την ιεροποίηση της μητρότητας, πίσω από την ενοχή της σεξουαλικής απόλαυσης. Υποκρύπτεται, στις σύγχρονες κοινωνίες, πίσω από τις περισσότερες, δήθεν για “λαϊκή κατανάλωση”, εκπομπές της τηλεόρασης, κι ας παραμένει ζητούμενο αν οι ινστρούχτορες της τηλοψίας γνωρίζουν τι εστί λαός. Κι επειδή συχνά αναφέρεται ο ρόλος της μάνας, άρα της γυναίκας, στην ανατροφή των κακοποιητών, λογική που μετατρέπει και πάλι το θύμα σε θύτη, απαλλάσσοντας από κάθε ενοχή τους όντως ενόχους, να κραυγάζεις με κάθε ευκαιρία τις ευθύνες των από πάνω, που κατασκευάζουν αξιακά συστήματα και ανθρωπολογικά πρότυπα, είναι χρέος. Κορωνίδα του είδους που χαϊδολογεί τα ένστικτα του κυρίαρχου “ό,τι θέλω κάνω”, το διαβόητο The Bachelor. Το οποίο, σημειωτέον, προβλήθηκε σε ένα σωρό χώρες του δυτικού κόσμου, από τις ΗΠΑ όπου και δημιουργήθηκε, μέχρι την Αυστραλία, τη Σουηδία ή τη Ρουμανία. Στην Ελλάδα προβάλλεται για δεύτερη σεζόν. Φυσικά, ουδείς θεσμός παρενέβη για την απαγόρευση της προβολής του, πουθενά. Συνεχίζει απρόσκοπτα τον κακοποιητικό του ρόλο, με τον αφέντη να διαλέγει γυναίκα από το χαρέμι κατά τις ορέξεις του. Έτσι, η αδυνατότητα του αρσενικού να κατανοήσει ότι το όχι είναι όχι, γίνεται υπόθεση ενός συγκεκριμένου πολιτισμού ο οποίος παράγει και καταναλώνει τέτοια σκουπίδια.
Περισσότερα »
01
10

Η ιστορία του πώς το Βερολίνο τα έβαλε με τις εταιρείες ιδιοκτήτριες ακινήτων και κέρδισε

Ανεξάρτητα από το αν το δημοψήφισμα θα πετύχει οριστικά ή όχι τον στόχο του, δηλαδή την κατάσχεση των διαμερισμάτων των μεγαλοϊδιοκτητών, σίγουρα επέβαλε μια σημαντική ατζέντα. "Πριν, οι ιδιοκτήτριες εταιρείες μας αγνοούσαν και μας κορόιδευαν", δήλωσε η Katrin Schmidberger, τοπική υποψήφια των Πρασίνων του Βερολίνου. "Τώρα, μας μιλούν". Η υπόλοιπη Ευρώπη - τόσο οι ενοικιαστές όσο και οι ιδιοκτήτες - παρακολουθούν προσεκτικά για να δουν αν παρόμοιες λύσεις θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε πόλεις που επίσης αντιμετωπίζουν στεγαστική κρίση. "Αυτό που θα μπορούσε να πετύχει μια τέτοια νίκη είναι να μετατοπίσει τα γκολπόστ και να δημιουργήσει περισσότερο χώρο για τη δημιουργία εναλλακτικών τρόπων παροχής στέγης, που να εφαρμόζονται στην πραγματικότητα από το κράτος και όχι από ιδιωτικές εταιρείες", δήλωσε ο δρ Alexander Vasudevan, αναπληρωτής καθηγητής Ανθρωπογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συγγραφέας του βιβλίου The Autonomous City: A History of Urban Squatting, δήλωσε. "Αυτό θα μπορούσε να είναι ένας ισχυρός καταλύτης για κάτι νέο". (...) Όπως και να εξελιχθεί το δημοψήφισμα τις επόμενες ημέρες και μήνες, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα μιας πραγματικά λαϊκής εκστρατείας που αποδεικνύει ότι η πόλη δεν θέλει να καθίσει με σταυρωμένα χέρια ενώ οι δυνάμεις της αγοράς προκαλούν τον όλεθρο και αναγκάζουν τους πιο ευάλωτους -μετανάστες, την εργατική τάξη και πολλούς μη Γερμανούς κατοίκους που δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν- να φύγουν. Τουλάχιστον η πετυχημένη καμπάνια για το δημοψήφισμα θα προσφέρει κάτι που δεν έχουν πολλοί άνθρωποι που αγωνίζονται για τα δικαιώματα στη στέγη: ελπίδα.
Περισσότερα »