Αναδημοσιεύσεις

Όπως έχει στηθεί φάμπρικα ενημέρωσης για να εξωραΐζεται η πραγματικότητα, έτσι υπάρχει πέπλο αδιαφάνειας στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. (...) Η κυβέρνηση, με καύσιμη ύλη τον διχαστικό λόγο και την προπαγάνδα, στο όνομα των ιδεοληψιών της για μεροληπτική ικανοποίηση συμφερόντων, υπονομεύει την δημοκρατία. Γι‘ αυτό και οι επιθέσεις στον Τσίπρα και στον Τζανακόπουλο για τοποθετήσεις τους που δεν επιδέχονταν παρερμηνείες. (...) Υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για μια σειρά νόμων που πέρασε εν μέσω πανδημίας για το ότι έχουν εξαφανιστεί ή απογυμνωθεί κρίσιμες υπηρεσίες, όπως είναι το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, των Εποπτών Υγείας, του Περιβάλλοντος. Κατήργησε τους φορείς προστασίας ειδικών περιοχών που χρήζουν προστασίας λόγω φυσικού κάλλους, μεθαύριο φέρνει εργασιακό νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση και υποβαθμίζει τα εργασιακά δικαιώματα. Έχουμε τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων , έχουμε συμβάσεις σε όλη την κλίμακα του κράτους, με απευθείας αναθέσεις και συμβάσεις με ΠΝΠ για τις οποίες αρνήθηκαν την προτεραιοποίηση τους. Δεν είναι μόνο οι απευθείας αναθέσεις της κας Νικολάου. (...)

Οι πολλοί πρέπει να συνεχίσουν να τηρούν τους νόμους και τις αποφάσεις που λαμβάνονται σύμφωνα με την υπόσχεση ότι όλοι αντιμετωπίζονται ισότιμα, ενώ στην πραγματικότητα έχουν την εύλογη αντίληψη ότι μόνο οι λίγοι απολαμβάνουν μια πραγματική -ίση- ισχύ στη δημοκρατία μας; Το τέλος της ευρείας ισότητας (ή ανεκτής ανισότητας) των κοινωνικών συνθηκών και η έλλειψη ευκαιρίας βελτίωσης για μεγάλο αριθμό ανθρώπων δημιουργεί αμφιβολίες για το γεγονός ότι εξακολουθούμε να ζούμε σε συνταγματική Δημοκρατία. Ο συμβιβασμός μεταξύ των πολλών και των λίγων ισχύει εάν οι πρώτοι αντιλαμβάνονται πως η νομική και πολιτική τους υπόσταση δεν είναι απλώς μια καταγέλαστη διατύπωση. Η Δημοκρατία είναι ένα πολιτικό σύστημα που δεν υπόσχεται σοσιαλισμό ούτε επίπεδη εξίσωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών. Ωστόσο, είναι ένα σύστημα που δεν θα διαρκέσει εάν η διάσπαση μεταξύ των λίγων και των πολλών είναι τόσο ριζική σαν να είναι δύο χώρες σε μία. Χρειάζεται κάποια κοινωνική ισότητα για να διατηρηθεί η πολιτική Δημοκρατία. Το μάθημα του Σόλωνα εξακολουθεί να ισχύει σήμερα: όταν εξελέγη άρχων (περί το 594 π.Χ.), η πρώτη του πράξη ήταν να ελευθερώσει τη γη και να καταστρέψει τα σύμβολα δουλείας και υποθήκης των γαιών. Με την πράξη του αυτή, γνωστή ως σεισάχθεια ή «παραίτηση από όλα τα βάρη», ακύρωσε όλα τα χρέη, απελευθέρωσε τους αγρότες και έδωσε γη στους καλλιεργητές της. Η δεύτερη πράξη του Σόλωνα ήταν η απαγόρευση της υποθήκευσης γης και της δουλείας εξαιτίας των ενυπόθηκων δανείων. Χωρίς αυτές τις πράξεις, δεν θα υπήρχε πολιτική ελευθερία και ούτε ασφάλεια στη δικαιοσύνη. (...) Ως πολιτικός, ο Μπάιντεν γεννήθηκε μετριοπαθής. Ως Πρόεδρος, ίσως αναγκάζεται να είναι ριζοσπαστικός. Η νίκη του Μπάιντεν κατάφερε να αναζωογονήσει τον κομματικό διάλογο στην αμερικανική πολιτική σκηνή χωρίς καν να αναζητήσει τη συναίνεση των (πολύ λίγων) μετριοπαθών Ρεπουμπλικανών. Μπορούμε τώρα να δούμε ότι ένα κόμμα, το Δημοκρατικό Κόμμα -χάρη και στο ότι τελικά άκουσε την Αριστερά-, βρίσκεται σε θέση να δείξει ότι είναι δυνατόν να κάνουμε θαρραλέες κοινωνικές πολιτικές ακόμη και αν η κοινωνία είναι διχασμένη και τα κόμματα κινητοποιούνται σύμφωνα με αντίθετες απόψεις ως προς το τι πρέπει να γίνει. Ο Μπάιντεν προσπαθεί να... ρίξει δημόσιο χρήμα στο εξασθενημένο κοινωνικό σύστημα προκειμένου να δημιουργήσει σταθερές θέσεις εργασίας, να βελτιώσει τα δημόσια σχολεία, να λύσει τα χρόνια προβλήματα αδικίας στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, να ελαφρύνει φοιτητές από τα χρέη και, τέλος, να φορολογήσει τους λίγους πλούσιους και τις εταιρείες. Ακόμη και σε σύγκριση με τους -λίγους ακόμη- Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, οι πολιτικές του Μπάιντεν φαίνονται ριζοσπαστικές.

Οπως έκανε πρόσφατα ο Μητσοτάκης, έτσι και όταν ξέσπασε το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», ο Μακρόν είπε πως τα σόσιαλ μίντια καταστρέφουν τη δημοκρατία και πίεσε τις πλατφόρμες για να φιμώσουν σελίδες του κοινωνικού κινήματος. Η δικαιολόγηση μιας τέτοιας φίμωσης βασίζεται στο ιδιωτικό συμφωνητικό με το οποίο ο κάθε χρήστης αποδέχεται τους όρους χρήσης της πλατφόρμας, που ειδικά στο Facebook είναι γενικόλογοι ώστε να του αφήνουν περιθώρια για ερμηνείες κατά το δοκούν που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εταιρείας και των συμμάχων της. Να σημειώσουμε ότι μέσα στο Facebook βρίσκουμε πολιτικά πρόσωπα σε υψηλές θέσεις. Ο υπεύθυνος επικοινωνίας του Facebook παγκοσμίως είναι ο Νικ Κλεγκ, πρώην πρόεδρος του Φιλελεύθερου Κόμματος και μέλος της κυβέρνησης Κάμερον. Στη Γαλλία ο διευθυντής του Facebook λέγεται Λοράν Σολί και ξεκίνησε την καριέρα του ως ειδικός σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί στο υπουργείο Εσωτερικών. Επίσης το Facebook ακολουθεί και τις επιταγές του συμπλέγματος των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ, κάτι που ξέρουμε από τις αποκαλύψεις του Ασάνζ αλλά και του Σνόουντεν. Στην περίπτωση του Κουφοντίνα, δεν αποκλείεται αυτό να έπαιξε σημαντικό ρόλο. (...) Πρέπει να καταλάβουμε ποια είναι η ιστορική συγκυρία που μας οδήγησε εδώ. Αυτή η σεκάνς ξεκινά το 2016 με το Brexit και την εκλογή του Τραμπ για τα οποία το Facebook δέχθηκε μεγάλη κριτική αφού επέτρεψε μαζικές καμπάνιες προπαγάνδας και παραπληροφόρησης. Το 2017 πάρθηκε μια στρατηγική απόφαση και είναι δηλωμένη επιλογή του Ζούκερμπεργκ να μειώσει στην πλατφόρμα τον χώρο όπου διενεργείται πολιτική συζήτηση γιατί μια τέτοια δραστηριότητα δεν είναι ιδιαίτερα επικερδής αλλά δημιουργεί προβλήματα στην εταιρεία. Η αυστηροποίηση της διαχείρισης περιεχομένου στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς εντάσσεται σε αυτή τη στρατηγική. (...) Αυτό που λείπει από τα κινήματα είναι μια συνολική στρατηγική. Πώς θέλουμε να χειριστούμε τις πλατφόρμες με αυτά τα εργαλεία και αυτά τα δεδομένα; Είμαι υπέρ της χρήσης όλων των δυνάμεων και των μέσων που διαθέτουμε για να πιέσουμε τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση που θέλουμε εμείς οι προοδευτικοί άνθρωποι: από ένα report στους φασιστικούς λογαριασμούς μέχρι ένα ψήφισμα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οταν ασκούμε πίεση, υπάρχουν αποτελέσματα. Πρέπει να θεωρούμε τις πλατφόρμες πεδίο πάλης, όπως τα ΜΜΕ ή τον δρόμο, και δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το κράτος.