Αναδημοσιεύσεις

31
08

Ένα πολύτιμο πόρισμα στα σκουπίδια

Αυτό που ενοχλεί την κυβέρνηση στο Πόρισμα Γκολντάμερ είναι ότι στηρίζεται στην ανάπτυξη μηχανισμών ενός κοινωνικού κράτους, αναφέρεται στην ενίσχυση της δασικής υπηρεσίας και αποκλείει τις λύσεις ενός γραφειοκρατικού προσωποκεντρικού συστήματος που αδυνατεί να συντονίσει τους δεκάδες ασύμβατους μηχανισμούς. Εξάλλου το Πόρισμα αποδίδει το πρόβλημα στην Ελλάδα μεταξύ άλλων και στο γεγονός ότι έχει υιοθετηθεί ένα «μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που αντιλαμβάνεται τον δασικό χώρο ως γεωτεμάχιο και όχι ως παραγωγικό πόρο» (σ. 141).
31
08

Το “Ερώτημα Κίνα”: Προς ένα μετα-σοσιαλιστικό τεχνο-Καπιταλισμό;

Το μοντέλο που φαίνεται να προκρίνεται είναι ένα είδος μετα-σταλινικής κοινωνίας ελέγχου, το οποίο όμως διαθέτει από τη μία μηχανισμούς μεταφοράς της λαϊκής δυσαρέσκειας (οι Κινέζοι, παρά τα λεγόμενα στη δύση ψηφίζουν πολύ συχνά, ενώ το Κόμμα είναι ένας αποτελεσματικότατος μηχανισμός μετάδοσης των λαϊκών αιτημάτων προς τα πάνω) και από την άλλη υπόσχεται μέχρι το 2035 να εγγυάται κοινωνικές παροχές αδιανόητες σήμερα. Είναι ένα πλάνο εφαρμόσιμο; Έχουμε πολύ σοβαρούς λόγους να αμφιβάλλουμε. Η Κίνα δεν είναι ακόμα μια χώρα του ιμπεριαλιστικού κέντρου. Το πλάνο προβλέπει εν πολλοίς την μετατροπή της σε τέτοια. Δύο είναι τα επακόλουθα μιας τέτοιας πορείας. Πρώτον, είναι αδύνατο η Κίνα να ανέβει επίπεδο χωρίς πραγματική σύγκρουση με τον ως τώρα επικεφαλής της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας. Και δεύτερο, παρά τις διακηρύξεις του πλάνου για πράσινη ανάπτυξη και σεβασμό στο περιβάλλον, είναι απολύτως βέβαιο ότι η μετατροπή της Κίνας σε «μεσαία αναπτυγμένη» χώρα θα σημάνει την σε αβίωτο βαθμό αύξηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου (αφού δεν υπάρχουν ακόμα τεχνολογίες, που να μπορούν να υποστηρίξουν τέτοια άνοδο τόσο γρήγορα, άλλες από τα ορυκτά καύσιμα). Επομένως, όπως παρατηρεί και ο Minqi Li, τρία είναι τα πιθανά σενάρια: Το πρώτο είναι η άνοδος της Κίνας να απελευθερώσει στο εσωτερικό της κρισιακές δυναμικές, οι οποίες δρώντας διαλυτικά, θα καθηλώσουν τη χώρα σε ένα επίπεδο όχι υψηλότερο από το σημερινό. Δεύτερο, η Κίνα να συνεχίσει να ανεβαίνει στην διεθνή ιεραρχία. Κάτι τέτοιο όμως σημαίνει ότι αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερους πόρους από χώρες της περιφέρειας (Αφρική, Ασία, Λατ. Αμερική) με όλο και χειρότερους όρους, εξάγοντας έτσι σε αυτές διαλυτικές δυναμικές. Σε συνδυασμό με τον διεθνή ανταγωνισμό για ενεργειακές πηγές και την κλιματική αλλαγή, θα έχουμε επαναστατικές αλλαγές, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Τέλος, το χειρότερο δυνατό ενδεχόμενο είναι η Κίνα να τα καταφέρει και να πλησιάσει το ιμπεριαλιστικό κέντρο. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι καταστροφικό, γιατί το λιγότερο που θα σήμαινε θα ήταν σημαντική αύξηση κατανάλωσης πόρων (άρα σοβαρή επιτάχυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου) μαζί με καταστροφική υπερκεμετάλλευση των χωρών της περιφέρειας μπαίνοντας βαθιά στην περιοχή των μη αναστρέψιμων επικίνδυνων αλλαγών. Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι μέθοδοι “ανάπτυξης” του παρελθόντος δεν ισχύουν πια. Μπορούμε άραγε να ελπίσουμε ότι ο Σι Τζιν-πινγκ και η ηγεσία του ΚΚ θα πάρουν στα σοβαρά αυτό που είπε ο αγαπημένος τους Χαν Φέι πριν σχεδόν 2500 χρόνια και που ακούγεται παράδοξα μαοϊκό: “Αυτό που ήταν κατάλληλο για τους παλιούς ηγεμόνες δεν είναι κατάλληλο για τους σημερινούς ηγέτες”;  Βέβαια μπορούμε· η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει, δυστυχώς, τελευταία.
30
08

Ανδρέας Ξανθός: Το εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την πανδημία

Δυστυχώς για την κοινωνία και τη χώρα, την υγειονομική κρίση την διαχειρίζεται μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που δεν πιστεύει στο ισχυρό ΕΣΥ, στον κομβικό ρόλο των δημόσιων δομών Υγείας και στην πολιτική της καθολικής κάλυψης. Η πανδημία είναι σε αναζωπύρωση, το τέταρτο κύμα είναι σε εξέλιξη και δεν υπάρχει η παραμικρή προετοιμασία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αναγκών της νέας φάσης. Μια προοδευτική διακυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, προσηλωμένη στην αναχαίτιση της πανδημίας και στην ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, θα έθετε ως προτεραιότητα την πρόληψη της διασποράς, την επιτάχυνση των εμβολιασμών και την καλή επιδημιολογική επιτήρηση, την έγκαιρη ανίχνευση κρουσμάτων με συστηματικά και αξιόπιστα τεστ στις εστίες υπερμετάδοσης (χώροι εργασίας, πολυπληθείς εκδηλώσεις, μέσα μεταφοράς, κλειστές δομές, σχολεία, καταυλισμοί κ.λπ.), την πρόβλεψη και κατάλληλη φροντίδα (νοσηλευτική - φαρμακευτική) των περιστατικών με πιθανότητα σοβαρών παρενεργειών, τη δραστική ενίσχυση και αναδιοργάνωση των κρίσιμων κρίκων του συστήματος (ΠΦΥ, προνοσοκομειακή φροντίδα, ΤΕΠ, κλινικές και ΜΕΘ - Covid, αποθεραπεία - αποκατάσταση για το σύνδρομο long Covid), και -φυσικά- τη γενναία επένδυση στο ΕΣΥ και στις υπηρεσίες δημόσιας Υγείας της χώρας. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε την πλήρη αποδιοργάνωση των δομών Υγείας, τους αποτρέψιμους θανάτους και τα οριζόντια περιοριστικά μέτρα το φθινόπωρο. Αυτό προφανώς είναι ένα άλλο πολιτικό σχέδιο για την υπέρβαση της υγειονομικής κρίσης, με το ΕΣΥ όρθιο και αναβαθμισμένο και με λιγότερες ανισότητες στην Υγεία.(...) Επειδή αποτελεί επιστημονική ανακρίβεια η εκτίμηση ότι έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων», είναι λάθος να εξαγγέλλονται περιοριστικά μέτρα και ρυθμίσεις που αφορούν μόνο τους μη εμβολιασμένους. Η κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην Πολιτεία και τους θεσμούς της δεν ξεπερνιέται χωρίς κοινωνική συναίνεση και συνειδητή τήρηση από τους πολίτες των αναγκαίων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας. Οι σκληροί διαχωρισμοί, οι διακρίσεις και οι αποκλεισμοί με βάση τον εμβολιασμό θα εντείνουν τη δυσπιστία και τον φανατισμό. Η κυβέρνηση καλλιεργεί την «ιερή αγανάκτηση» των εμβολιασμένων, που με τη σειρά της πυροδοτεί τον φανατισμό των αρνητών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει μέρος μιας κοινωνικής αγριότητας που επωάζεται και η οποία θα καταδικάσει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας στην ανεργία και στη στέρηση μισθού ή θεμελιωδών δικαιωμάτων. Για να πείσεις, χρειάζεται ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση, διαφάνεια και δημόσια πρόσβαση στα δεδομένα, σοβαρό σχέδιο αποτελεσματικού ελέγχου της πανδημίας, επιστημονική λογική και αναλογικότητα στα υγειονομικά μέτρα, προγράμματα Αγωγής Υγείας, δέσμη κινήτρων - αντικινήτρων, εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης και ασφάλειας στην κοινωνία. (...) Ο αντιεπιστημονικός σκοταδισμός και η ακροδεξιάς κοπής συνωμοσιολογία αντιμετωπίζονται μόνο με τον ορθό λόγο, με επιχειρήματα, με επιστημονική τεκμηρίωση, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, με πειστικές απαντήσεις και όχι με εχθροπάθεια. Τα διεθνή και εγχώρια ερευνητικά δεδομένα είναι απολύτως σαφή ως προς την πολύ σημαντική προστασία των εμβολιασμένων έναντι σοβαρής νόσου, διασωλήνωσης και θανάτου, αλλά και της μετάδοσης σε άλλους. Το θέμα του εμβολιασμού δεν είναι επιστημονικό, αλλά πολιτικό ζήτημα.
30
08

Νίκος Βούτσης: Το αίτημα για πολιτική αλλαγή ωριμάζει μέσα στην ελληνική κοινωνία

Οι προφανείς ευθύνες της κυβερνητικής πολιτικής και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά για την αδυναμία πρόληψης αλλά και για την αποτυχημένη διαχείριση των πρόσφατων πυρκαγιών κλονίζουν ακόμα περισσότερο μέσα στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού την «αγιογραφημένη» ικανότητα του ιδίου και του δήθεν επιτελικού του κράτους για την αντιμετώπιση κρίσεων. Την ίδια ώρα η μεγάλη ακρίβεια δίνει αποφασιστικό πλήγμα στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, ενώ και η πανδημία, δυστυχώς για όλους μας, φέρνει στην επιφάνεια προφανείς κυβερνητικές ευθύνες. Αδιόρθωτοι συνεχίζουν να εργαλειοποιούν την κρίση φέρνοντας υπονομευτικές για το απεργιακό δικαίωμα ρυθμίσεις λίγο πριν έρθει προς ψήφιση αυτή την εβδομάδα στη Βουλή το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Σε αυτό το περιβάλλον το αίτημα για πολιτική αλλαγή ωριμάζει μέσα στην κοινωνία που διακατέχεται από φόβο, από αβεβαιότητα αλλά πλέον και από οργή για τη σημερινή διακυβέρνηση. Εκτιμώ ότι αυτό το αίτημα θα ενισχύεται συν τω χρόνω ανεξάρτητα από το πότε θα επιλέξει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει εκλογές. Άλλωστε αυτό το μήνυμα έχουν πάρει και οι κυβερνώντες από την κοινωνία γι’ αυτό επιδίδονται σε μια τυφλή, πολωτική και διχαστική ρητορική είτε προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ιδιαίτερα βεβαίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε προς τις κοινωνικές ομάδες που ευαισθητοποιούνται και πλήττονται περισσότερο μέσα στην κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τεκμηριωμένη προγραμματική και μαχητική αντιπολίτευση έχει την υποχρέωση αλλά και τη δυνατότητα να δώσει την ελπίδα για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Έτσι μόνο το αίτημα για πολιτική αλλαγή θα αποκτήσει και πρόσημο για την προσδοκία προοδευτικής διακυβέρνησης.
30
08

Πού πάει το Κυπριακό ο Νίκος Αναστασιάδης;

Το τελευταίο επεισόδιο με τα διαβατήρια των Τουρκοκύπριων δεν είναι μεμονωμένο. Συνδέεται με μια αλληλουχία γεγονότων που εγείρουν το καίριο ερώτημα: τι πραγματικά έχει στο μυαλό του ο Ν. Αναστασιάδης; Κατά την πρώτη θητεία του (2013- 2017) διαπραγματεύτηκε τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία. Συμφώνησε σε όλο το φάσμα των συγκλίσεων που επιτεύχθηκαν από τους προκατόχους του (Χριστόφιας - Ταλάτ). Ακολούθως με τον Μουσταφά Ακιντζί έφτασαν στο πλέον προωθημένο στάδιο επίλυσης – τα έξι σημεία του Πλαισίου Γκουτέρες (Κραντ Μοντανά 2017). Μόλις διαφάνηκε η «ιστορική ευκαιρία» για τη λύση -ακριβώς έτσι την καταγράφει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ- ο Ν. Αναστασιάδης ανέκρουσε πρύμναν. Σε συνέντευξή του στον «Πολίτη» ο διαπραγματευτής Α. Μαυρογιάννης έκανε λόγο για «ιδεοθύελλα για δυο κράτη». Με αρκετούς παράγοντες στην Κύπρο ο Ν. Αναστασιάδης έκανε τέτοιου είδους «εμπιστευτικές» συζητήσεις. Ενας από αυτούς, ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, μίλησε ανοιχτά και αποκάλυψε ότι ο Ν. Αναστασιάδης τον βολιδοσκόπησε για δυο κράτη. Κατά τις μυστικές συναντήσεις με τον Τσαβούσογλου ο Τούρκος ΥΠΕΞ ισχυρίστηκε και επιμένει ότι συζήτησαν τα δυο κράτη και μετά τη Συνομοσπονδία. Εσχάτως ο Ν. Αναστασιάδης άρχισε να μιλά για αποκεντρωμένη Ομοσπονδία. Κανείς στον ΟΗΕ μέχρι σήμερα δεν ξέρει το περιεχόμενό της και ας πέρασαν 3 χρόνια. Τώρα, με αφορμή την αντιπαράθεση για τα διαβατήρια, ο Ν. Αναστασιάδης απεύθυνε δημόσια πρόταση προς τον Τατάρ για επιστροφή στο Σύνταγμα του ’60. Μάλλον ο Ν. Αναστασιάδης ξέρει πολύ καλά τι δεν θέλει: «καμία λύση» κι ας είναι η Κύπρος στα πρόθυρα της διχοτόμησης…
30
08

Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι: Μαζί θα οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους ανθρώπους

Η Ελλάδα πρέπει πάντα να ενισχύει τον ρόλο της, ιδίως στην Ε.Ε., με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της ίδιας της Ε.Ε., η οποία υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα, τη δημοκρατία και την ειρήνη, πέρα από την υπεράσπιση των αρχών και της δέσμευσής της στο Διεθνές Δίκαιο και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η ενίσχυση των σχέσεων με μια χώρα -το Ισραήλ- η οποία κατηγορείται για πρακτικές απαρτχάιντ και εγκλήματα πολέμου, όχι μόνο από εμάς, αλλά και από διεθνείς οργανισμούς και ομάδες που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη στον κόσμο, ακόμη και εβραϊκές οργανώσεις λόγω των παραβιάσεών του Διεθνούς και Ανθρωπιστικού Δικαίου και των Συνθηκών της Γενεύης, με τις οποίες η Ελλάδα δεσμεύεται ως συμβαλλόμενο μέρος, δεν εξυπηρετεί την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Θα ήθελα να επισημάνω ότι το κράτος της Παλαιστίνης είναι δεσμευμένο στο Διεθνές Δίκαιο και έχει συνυπογράψει τη Συνθήκη του Δικαίου των Θαλασσών, σε αντίθεση με το Ισραήλ, το οποίο δεν τηρεί το πρώτο και δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος του δεύτερου. Πάντα μοιραζόμασταν ισχυρούς δεσμούς κατανόησης και κοινές στάσεις με τους φίλους  Έλληνες, που αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία και την ελευθερία πολλές φορές στην ιστορία τους. Τώρα είμαστε μάρτυρες της εξέγερσης της συνείδησης των λαών του κόσμου κατά του ρατσισμού, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης όλων των ανθρώπων. Μαζί θα οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους ανθρώπους και τις επόμενες γενιές, είμαι σίγουρος.
30
08

Φάρμακα ή εμβόλια; Το λάθος ερώτημα

Η τελική ισορροπία ανάμεσα στην κερδοφορία από τα φάρμακα ή τα εμβόλια θα εξαρτηθεί από δεκάδες άλλους παράγοντες, όπως η ταχύτητα μετάδοσης του ιού, ο χρόνος έναρξης του εμβολιαστικού προγράμματος, η βαρύτητα των συμπτωμάτων των νοσούντων κ.ά. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, ο Κρέμερ και ο Σνάιντερ έδειξαν ότι οι φαρμακοβιομηχανίες κερδίζουν περισσότερο από τα φάρμακα και λιγότερο από τα εμβόλια. Το 2001, όταν οι δύο οικονομολόγοι ξεκίνησαν την έρευνά τους, η παγκόσμια αγορά φαρμάκων υπολογιζόταν στα 300 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι πωλήσεις εμβολίων απέδιδαν 5 δισεκατομμύρια. Είναι βέβαια γεγονός ότι έκτοτε οι πωλήσεις και η κερδοφορία από εμβόλια σημείωσαν τρομακτική αύξηση. Δεν κατάφεραν, όμως, να ανατρέψουν μια βασική αρχή στην πολιτική οικονομία του φαρμάκου: ότι οι εταιρείες προτιμούν να πωλούν φάρμακα για χρόνιες παθήσεις και όχι εμβόλια που αντιμετωπίζουν την ασθένεια. Η πανδημία του κορονοϊού, που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η «αρπαχτή του αιώνα» για ορισμένες φαρμακοβιομηχανίες, φαίνεται να επισκιάζει αυτή τη διαπίστωση, τροφοδοτώντας μια ανηλεή μάχη ανάμεσα σε ακραίους εμβολιαστές και αντιεμβολιαστές, οι οποίοι δεν συνειδητοποιούν ότι χρειαζόμαστε εμβόλια και φάρμακα -απελευθερωμένα όμως από τις πατέντες, οι οποίες στοιχίζουν εκατομμύρια ζωές.
29
08

Λεωνίδας Καρίγιαννης: Ο Θάνατος του Άκη, Ο Διαπλεκόμενος Πλουτισμός και η Μικροαστική Ηθικολογία

‘’A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν, Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα 'ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.’’ Μανώλης Αναγνωστάκης Διαβάζω μετά τον θάνατο του Άκη Τσοχατζόπουλου πολλά ‘’υποκριτικά’’( και όχι μόνο), σημειώματα θλίψης και θα ήθελα ολιγόλογα να εκφράσω κάποιες σκέψεις. -Είναι φυσικό να λυπάται κάποιος για την απώλεια ενός ανθρώπου(ιδιαίτερα εάν εχει ευεργετηθεί από αυτόν). -Όμως είναι υποκριτικό να θρηνείς το ίδιο για την απώλεια: -ενός απλού ανθρώπου και ενός βασανιστή. -Ενός δικτάτορα και ενός απόλυτα δημοκρατικού κυβερνήτη . -Ενός τίμιου πολίτη και ενός διαπλεκόμενου, που εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη που του έδειξαν οι πολίτες για να πλουτίσει εξυπηρετώντας επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι αντιπαραθετικές αναφορές θα μπορούσαν να είναι πολλές όμως για την οικονομία του κειμένου ας μείνουμε στις παραπάνω. ΗΘΙΚΕΣ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΑΔΙΣΤΑΚΤΗΣ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ -Ο Ακης Τσοχατζόπουλος ανήκε στην τελευταία κατηγορία. -Υπήρξε στην ηγεσία ενός κόμματος που ευαγγελιζόταν τον Σοσιαλισμό και την κοινωνική αλλαγή. -Ενός κόμματος όπως έλεγε ‘’των μη προνομιούχων ‘’. -Γι' αυτά που υποτίθεται ότι πρέσβευε του δόθηκαν όλες οι θέσεις υπευθυνότητας(βουλευτής, υπουργός, αντιπρόεδρος κυβέρνησης, μέλος της Κ.Ε και του Π.Γ του ΠΑΣΟΚ) και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. -Αντί να αγωνίζεται (για αυτά που εκατομμύρια άνθρωποι ονειρευτήκαν και του έδωσαν εντολή),για μια κοινωνία δίκαιη, στην υπεράσπιση των αδύνατων, κλπ αυτός έγινε δούλος των επιχειρηματικών συμφερόντων και πάμπλουτος, εκμεταλλευόμενος την εντολή του λαού και την θέση του. -Ο ίδιος ζούσε, αν και ‘’Σοσιαλιστής’’ στα λόγια μέσα στον πλούτο και την χλιδή σαν μεγαλοκαπιταλιστης. -Με την ζωή του και την συμπεριφορά του ,αυτός καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έγιναν πρότυπα μιας εξουσίας αλαζονικής, αδίστακτης , ρουσφετολογικής, διαπλεκόμενης με επιχειρηματικά συμφέροντα ,προτάσσοντας έντονα μια πολιτιστική υποκουλτούρα των σκυλάδικων και της έλλειψης οποιουδήποτε ηθικού φραγμού. -Με αυτό το παράδειγμα ζωής έκανε το όραμα του Σοσιαλισμού να ταυτιστεί με ότι χειρότερο και να ξεθωριάσει, ακυρώνοντας τα όνειρα για κοινωνική αλλαγή εκατομμυρίων ανθρώπων . ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: ΔΙΑΡΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ -Αναφέρω τα παραπάνω για να απαντήσω σε όλους αυτούς που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον Ακη και ταυτόχρονα για να τονίσω ότι πρέπει να αποφύγουμε αντίστοιχα φαινόμενα στο μέλλον από την αριστερά. -Το φαινόμενο του εκφυλισμού της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είχε πολλές αίτιες, όμως μια από τις σημαντικότερες ήταν το ότι η ηγεσία, αφέθηκε χωρίς έλεγχο από την βάση του κόμματος και της κοινωνίας. -Όπως τόνιζε ο Λένιν ‘’και τον καλύτερο επαναστάτη αν τον βάλεις κάπου χωρίς έλεγχο, θα γίνει Τσάρος’’ Εν ολίγοις δεν υπάρχει αλάθητο σε καμία ηγεσία και σε κανέναν ηγέτη. -Έλεγχο λοιπόν, διαρκής συμμέτοχη, δημοκρατικές διαδικασίες από την κορυφή ως την βάση για να μην ζήσουμε αντίστοιχα φαινόμενα. ΕΠΙΛΟΓΟΣ -Ο καθένας μας στενοχωριέται για μια ανθρώπινη απώλεια ακόμα και αν αυτή είναι του Άκη Τσοχατζόπουλου . -Όμως δεν μπορώ να στεναχωρηθώ για αυτό που εκπροσωπούσε καi ποιητικά ο Αναγνωστάκης τόσο παραστατικά το αποδίδει - Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός, O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων, Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες. A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν, Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα 'ρθώ την ησυχία σου να ταράξω. (Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.) Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός, O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Δε θά 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
29
08

Μανώλης Πλειώνης: Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών πρέπει να παραμείνει Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου

Απότοκο της διεθνώς αναγνωρισμένης πρωτογενούς έρευνας που διεξάγεται στο ΕΑΑ είναι, ανάμεσα σε πολλά άλλα, η παραγωγή καινοτόμων επιστημονικών υπηρεσιών, εργαλείων, τεχνογνωσίας και εμπειρογνωμοσύνης που μπορούν να συνεισφέρουν τόσο στην ασφάλεια και προστασία της κοινωνίας όσο και στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση του πολίτη. Στα πλαίσια αυτά το ΕΑΑ και μπορεί και πρέπει (και ήδη το πράττει εδώ και χρόνια) να συνεισφέρει στην Πολιτική Προστασία. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία η πρωτογενής έρευνα και η ανάπτυξη καινοτόμων επιστημονικών εργαλείων και υπηρεσιών. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι είναι εντελώς διαφορετικό η αξιοποίηση έτοιμων εργαλείων και μεθόδων και εντελώς διαφορετικό η ανάπτυξη πρωτότυπων και καινοτόμων εργαλείων που βασίζονται στις πιο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο στο περιβάλλον ενός ακαδημαϊκού ερευνητικού οργανισμού όπως το ΕΑΑ. Είναι λοιπόν προδήλως γνωστό ότι χωρίς την πρωτογενή έρευνα, η οποία για να εκπονηθεί απαιτείται το ελεύθερο ακαδημαϊκό περιβάλλον ανάπτυξης νέων ιδεών και διάδρασης των διαφορετικών επιστημονικών κατευθύνσεων, αλλά και της άοκνης εργασίας σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον επιστημόνων διεθνούς επιπέδου, όπως αυτών που εργάζονται στο ΕΑΑ, δεν παράγονται ούτε καινοτόμα εργαλεία και υπηρεσίες, ούτε αναπτύσσεται σοβαρή εμπειρογνωμοσύνη σε θέματα που ενδιαφέρουν άμεσα την Πολιτική Προστασία, όπως αυτών σχετικών με Φυσικές ή Ανθρωπογενείς καταστροφές, αλλά φυσικά και σε πληθώρα άλλων επιστημονικών κατευθύνσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια από τις βασικές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια είναι ακριβώς η περαιτέρω αξιοποίηση των ερευνητικών αποτελεσμάτων που αναπτύσσονται στα Πανεπιστήμια και τα Ερευνητικά Κέντρα, και η δημιουργία κατάλληλων μηχανισμών και αποτελεσματικών πλαίσιων συνεργασίας με επιχειρησιακούς φορείς για την χρήση τους. Είμαστε στη διάθεση της Πολιτείας, όπως έχουμε επανειλημμένα δηλώσει αλλά και επιδιώξει εδώ και χρόνια, διοργανώνοντας και σχετικές Ημερίδες και σεμινάρια ενημέρωσης αλλά υπογράφοντας και MoU συνεργασίας με επιχειρησιακούς φορείς, να συνδράμουμε την Πολιτική Προστασία στα θέματα της ειδικότητας μας, αλλά απαραιτήτως από το μετερίζι του Δημόσιου Ερευνητικού Φορέα, όπως το φαντάστηκαν και οι πρώτοι ευεργέτες, η οικογένεια Σίνα, χάριν των δωρεών της οποίας συστήθηκε αρχικά το ΕΑΑ και λειτουργεί εδώ και περίπου 175 συναπτά έτη ως ανεξάρτητος δημόσιος ερευνητικός φορέας. Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ο εμβληματικός και ανεξάρτητος αυτός επιστημονικός φορέας του νεότερου Ελληνικού Κράτους, είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, και έτσι πρέπει να παραμείνει.
28
08

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Η απέχθεια της κ. Κεραμέως για την δημόσια εκπαίδευση είναι πρωτόγνωρη για υπουργό παιδείας

40.000 παιδιά συνολικά εκτός πανεπιστημίων, τα 18.000 λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. 1 στους 3 από τα γενικά λύκεια και 2 στους 3 από τα ΕΠΑΛ έμειναν εκτός. Η απέχθεια της κ. Κεραμέως για την δημόσια εκπαίδευση είναι πρωτόγνωρη για υπουργό παιδείας. Άφησε επι τούτου τμήματα όπως την Αρχιτεκτονική Ξάνθης με 0 (μηδέν) εισακτέους. Το ερώτημα είναι απλό: Ή παραδέχεται την παταγώδη αποτυχία του συστήματος της και θα κάνει κάτι σήμερα κιολας για να διορθώσει την αδικία ή θεωρεί ότι πέτυχε και μας λέει ξεκάθαρα ότι ο στόχος της είναι πανεπιστήμια για λίγους και εκλεκτούς. Δηλαδή πρέπει να διαλέξει αν έχει τόσο σκληρή ταξική μεροληψία που αγγίζει την απέχθεια για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών και των μεσαίων στρωμάτων ή είναι απολύτως ανίκανη.