Στράτος Κερσανίδης

17
07

Στο σύμπαν ενός ανοϊκού

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι ούτε η ασθένεια ούτε οι ταινίες που γυρίστηκαν με αυτό το θέμα. Είναι μία συγκεκριμένη ταινία η οποία πραγματεύεται το θέμα της άνοιας και είναι μία από τις πιο αναμενόμενες του φετινού καλοκαιριού. Μια ταινία η οποία αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς αφού πρόκειται για σπαρακτική προσέγγιση μέσα από τη μνημειώδη ερμηνεία του 83χρονου Άντονι Χόπκινς, ο οποίος κέρδισε το Όσκαρ ερμηνείας Α΄ ανδρικού ρόλου και έγινε ο γηραιότερος ηθοποιός που το κέρδισε ποτέ. Πρόκειται για την ταινία «Ο πατέρας» (The father) του Φλόριαν Ζέλερ, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, βασισμένο σε δικό του θεατρικό έργο. Εδώ, στην πρώτη του κινηματογραφική σκηνοθετική δουλειά, χτίζει μια ιστορία, απλή μεν, η οποία όμως δίνεται σε όλες τις δραματικές της διαστάσεις. Την οποία σκηνοθετεί με τρόπο διακριτικό, απόλυτα αληθινό και χωρίς καμία διάθεση να εκμαιεύσει τη συγκίνηση. Η οποία δεν χρειάζεται σκηνοθετικά και σεναριακά κόλπα για να έρθει, αρκεί μόνον μια κίνηση, ένα βλέμμα, μια λέξη του μεγάλου Άντονι Χόπκινς ο οποίος πρωταγωνιστεί και τον οποίο ο Ζέλερ ήθελε από την αρχή για το ρόλο. Μάλιστα του είχε στείλει το σενάριο από το 2017 και μέχρι να πάρει απάντηση δεν προσέγγισε άλλον ηθοποιό. Οι πληροφορίες λένε πως αν ο Χόπκινς απαντούσε αρνητικά, ο Ζέλερ θα προσπαθούσε να κάνει την ταινία στη Γαλλία. Ας περάσουμε τώρα στην υπόθεση της ταινίας. Σε ένα σπίτι ζει μια μεσήλικη γυναίκα, η Αν, μαζί με τον πατέρα της, Άντονι, ο οποίος πάσχει από άνοια. Όμως η Αν είναι παντρεμένη και στο ίδιο σπίτι υπάρχει και ο σύζυγός της, ο Πολ. Ένας άνδρας ο οποίος δεν βλέπει με καλό μάτι τον άρρωστο πεθερό τους, καθώς τον θεωρεί βάρος. Η ιστορία ξεκινά με την Αν να ανακοινώνει στον πατέρα της πως θα μετακομίζει στο Παρίσι. Εκείνος δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει το σπίτι του στο Λονδίνο αλλά η Αν ανησυχεί καθώς ο Άντονι αρχίζει να παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα άνοιας. Δηλαδή εκεί που όλα είναι καλά, ξαφνικά χάνεται, ξεχνά και αδυνατεί να θυμηθεί την ίδια του την κόρη αλλά και το χώρο που ζει. Επιπλέον ο Άντονι διαφωνεί με την κόρη του, η οποία αποφασίζει να προσλάβει μια νοσοκόμα για να τον προσέχει καθώς επιμένει πως δεν χρειάζεται βοήθεια. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Άντονι δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος αφού έχει φτάσει στο σημείο να μπερδεύει την κόρη του και να την βλέπει σαν εχθρό. Επίσης ξεχνά ποιος είναι ο Πολ και κάποιες στιγμές νομίζει πως είναι ο πρώην άνδρας της κόρης του!
Περισσότερα »
28
05

Ένας καθημερινός άνθρωπος

Ο σκηνοθέτης, Φωκίων Μπόγρης, που σκηνοθέτησε επίσης το 2009 την παρωδία εκδίκησης «Κάθαρση», λέει για το «Πρόστιμο»: «Το 2014 γνώρισα τον πραγματικό ήρωα της ιστορίας μου, έναν ντίλερ κάνναβης που τύχαινε να είναι ξάδερφος ενός καλού φίλου μου. Ο “Βαγγέλης” δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε “υπόκοσμος” ή “περιθώριο”, είναι ένας άκακος άνθρωπος της διπλανής πόρτας που περνάει απαρατήρητος. Συζητώντας μαζί του, εντυπωσιάστηκα από την ιστορία του και το μπλέξιμό του με τον αρραβωνιαστικό της αδελφής του, “Πέτρο” – έναν άνθρωπο της νύχτας. Η “οικογενειακή” τους επαφή εξελίχθηκε σε φιλία και στη συνέχεια συνεργασία σε παράνομες δραστηριότητες. Με βάση αυτή την ιδιαίτερη σχέση, το “Πρόστιμο” μελετάει τους συγκεκριμένους χαρακτήρες, τις αντιλήψεις τους και τις συγκρούσεις τους μέσα στη δουλειά και την οικογένεια. Η ιστορία έχει έντονα και βίαια στοιχεία αλλά και χιούμορ. Πολλές σκηνές που γράφαμε με τον Πάνο, τις αντιμετωπίζαμε ως κωμικές. Η προσέγγιση είναι ρεαλιστική, καθώς οι ηθοποιοί μιλούν τη γλώσσα και φοράνε τα ρούχα των πραγματικών ανθρώπων που υποδύονται. Ζώντας στα νοτιοανατολικά προάστια της Αθήνας και γνωρίζοντας τους ανθρώπους αυτούς, ήθελα εδώ και αρκετά χρόνια να κάνω αυτή την ταινία και να ασχοληθώ με αυτό τον κόσμο που βρίσκεται δίπλα μου (ενώ είναι ταυτόχρονα και αθέατος) και σπάνια έχει απασχολήσει το ελληνικό σινεμά. Έχει τη σεναριακή δομή μιας αμερικάνικης crime ταινίας αλλά με γεύση βαλκανική».
Περισσότερα »
  • 1
  • 2