Τα κυκλώματα διαπλοκής με την επινόηση άυλων, μη απαραίτητων αναγκών στα μέτρα αντίστοιχων εταιριών, την κατάτμηση αντικειμένων, τη χειραγώγηση διαγωνισμών σε περιβάλλον εικονικού-ελεγχόμενου ανταγωνισμού που ανέβαζε το τίμημα των προκηρύξεων σε υπερβολικά επίπεδα, διανέμουν στα μέλη τους τη διαφορά οικονομικού και φυσικού αντικειμένου ως υπεραξία. Δημιουργούν γύρω από κάθε τομέα του δημοσίου ένα παρασιτικό βιότοπο περιορισμένου αριθμού εργολάβων προμηθευτών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που απορροφούν το σύνολο των έργων και προμηθειών. Η διοίκηση αναπτύσσει τις κλασικές πελατειακές σχέσεις με τις αντίστοιχες τοπικές εκλογικές βάσεις, διανέμει χρηματικά ποσά κατ’ εντολή γραμματέων, υπουργών. Ο ανάδοχος ελέγχει τη διοίκηση, υπαγορεύει αποφάσεις, ακόμα και ΕΔΕ, επιβάλει τη διάλυση των υπηρεσιών και την υποστελέχωσή τους με υπαλλήλους της αρεσκείας του. Καταστρατηγείται, έτσι, κάθε έννοια νομιμότητας δημοκρατικής και δημοσιονομικής. Επομένως, το μοντέλο της στρατηγικής εκχώρησης βασικών λειτουργιών διαχείρισης του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, έχει αποτέλεσμα την ανάπτυξη κυκλωμάτων διαπλοκής, διαφθοράς διοικήσεων και υπαλλήλων, με πυλώνα τον εκάστοτε ανάδοχο.
