Αναδημοσιεύσεις

23
01

Δεν αρκούν οι δυσκολίες του αντίπαλου

Με λίγα λόγια, δεν αρκεί ο αντίπαλος να είναι μη επιλέξιμος. Χρειάζεται εσύ να εμπνέεις εμπιστοσύνη, ότι μπορείς να παλέψεις αποτελεσματικά γι’ αυτά που υπόσχεσαι, ότι αυτά που, τελικά, πράττεις είναι σε θέση να σου συγχωρέσουν και όσα δεν μπόρεσες να πράξεις. Αν αρκεστείς να σε προτιμήσουν γιατί είσαι το «μη χείρον», δίνεις πολλές και αδικαιολόγητες ελπίδες στον αντίπαλο.
Περισσότερα »
22
01

Πώς φτάσαμε στο «Κόκκινο»

Αυτή η απερίσκεπτη διαδρομή, σε κρίσιμες φάσεις, από όταν ιδρύθηκε το «Κόκκινο», γεμάτη ερασιτεχνισμούς, από ένα σημείο και πέρα εγκεφαλικούς υπερφίαλους σχεδιασμούς τεράστιου κόστους και χαμηλής πολιτικής απόδοσης, οδήγησαν στις απολύσεις. Δεν ήταν καθόλου μοιραία αυτή η βλάβη στη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Περισσότερα »
22
01

Πάνος Σκουρλέτης: Η συζήτηση για το «μετά» δεν θα έχει το άλλοθι επίτευξης στόχων

Προέκυψε ένα πλούσιο υλικό προτάσεων από τα προγραμματικά συνέδρια, που αποτυπώνει παραστατικά τις ανάγκες και τις δυνατότητες κάθε περιφέρειας. Αυτό πρέπει να το επεξεργαστεί και να θέσει προτεραιότητες μια ομάδα, στην κατεύθυνση ενός νέου παραγωγικού σχεδίου. Αυτή η δουλειά πρέπει να γίνει από επιστημονικά επιτελεία, που θα έχουν όμως μια πολιτική αίσθηση για τα πράγματα. Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο το κόμμα, ώστε να οργανώσει αυτή τη δουλειά. Και πιστεύω ότι μπορεί και πρέπει να το κάνει. Με αυτό το τρόπο θα αναδειχθούν και τα νέα πεδία συγκρούσεων. Εκτιμώ πως αυτομάτως θα υπάρξουν αντιδράσεις από την Ευρώπη, διότι θα κατηγορηθούμε ότι πάμε να ανατρέψουμε διάφορες μεταρρυθμίσεις, όπως και από οικονομικές δυνάμεις. Ήδη, ο ΣΕΒ εξέδωσε ανακοίνωση όπου χαρακτηρίζει «επιτακτική ανάγκη» τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας.
Περισσότερα »
22
01

Δεν είναι καρναβάλι: δυο λόγια για το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη

Δεξιά-ακροδεξιά και επίσημη εθνική αφήγηση, ιδίως σε ότι αφορά τα «εθνικά θέματα», ταυτίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον ελληνικό 20ό αιώνα. Και όταν αυτά κανοναρχούν το σχολείο, η τηλεόραση και οι ιεράρχες, όταν αυτά κυριαρχούν στον πολιτικό λόγο (τα τελευταία χρόνια πασπαλισμένα, ενίοτε, και με μια γερή δόση αντιιμπεριαλισμού και αντιμνημονίου), ας μην ξαφνιαζόμαστε που χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν. Και ας μην τους θεωρούμε ηλίθιους, παράφρονες ή γραφικούς.
Περισσότερα »
20
01

Άλλο αρχαία και άλλο νέα Μακεδονία

Η εθνική γραμμή καλό θα ήταν να απαιτεί όχι την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των γειτόνων ούτε την αποκλειστικότητα του ονόματος της Μακεδονίας, αλλά την απαίτηση να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία, οι χάρτες και τα σύμβολα που ιδιοποιούνται στοιχεία αυτοπροσδιορισμού της Ελλάδας και διαστρεβλώνουν την ιστορική πραγματικότητα. Η εθνική γραμμή πρέπει να υπηρετεί πανανθρώπινες αξίες, όπως το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού και της επιστημονικά τεκμηριωμένης ιστορικής αλήθειας. Για να το πω μπακαλίστικα: η αρχαία Μακεδονία ανήκει στην Ελλάδα, όχι όμως και η νέα.
Περισσότερα »
20
01

Η ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΩΣ ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Η κουλτούρα της αριστείας είναι, πρωτίστως, κουλτούρα περιφρόνησης: των λιγότερο «άξιων», των από κάτω, εκείνων που βρίσκονται στα χαμηλά της πυραμίδας, εκείνων που τους έλαχαν χαρακτηριστικά που δεν αποδέχεται η κυριαρχία, εκείνων που η τυχαιότητα της καταγωγής τους τους έριξε σε λάθος οικογένεια, σε λάθος χώρα, σε λάθος φυλή. Κουλτούρα περιφρόνησης, εν τέλει, της ίδιας της ουσίας του ανθρώπινου όντος ως όντος με αδυναμίες τις οποίες, λόγω φύσης ή θέσης, τυγχάνει ανήμπορο να υπερβεί. Η κουλτούρα της αριστείας είναι επί της ουσίας απάνθρωπη: απαιτεί από τα ανθρώπινα όντα να φέρονται ως όντα μη πνευματικά, να φέρονται έξω και από τη φύση του ζώου ακόμα, να γίνονται άλογα κούρσας ή εκπαιδευμένα για καυγάδες σκυλιά.
Περισσότερα »
19
01

Ελευθερία του Τύπου, λογοκρισία του χρήματος

Οι όμιλοι επικοινωνίας δεν είναι, άραγε, όλο και περισσότερο εξίσου «παγκοσμιοποιημένες επιχειρήσεις» που ζουν «κάτω από την αυτοκρατορία των αγορών»; Κάθε μέρα που περνά, η δημοσιογραφία είναι ουραγός στις δυνάμεις τις οποίες θα έπρεπε να ελέγχει. Σε έναν αυξανόμενο αριθμό χωρών, όποιος κατέχει τα μέσα ενημέρωσης σέρνει το κράτος και την πολιτική από τη μύτη. Τη μετατροπή αυτή, οι δημοσιογράφοι την ονόμασαν «τέλος της Ιστορίας» και αποθέωση της «ελευθερίας του Τύπου». Αλλά η νίκη αυτή δεν αποτελούσε γι' αυτούς παρά μόνο μια φάση στον δρόμο της ενισχυμένης εξάρτησης. Οι τοίχοι της κρατικής λογοκρισίας που έπεσαν αντικαταστάθηκαν από άλλους, λιγότερο ορατούς. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να επιβάλουν παρουσιαστές με στολή, όπως τους γνώρισαμε μέσα από τις δικτατορίες, όταν η αληθινή εξουσία μπορεί να διαθέτει δημοσιογράφους, οι οποίοι, χωρίς φανερές αλυσίδες, μιλούν τη γλώσσα των ενστόλων; Οι στολές στις μέρες μας φέρουν το λογότυπο των αγορών.
Περισσότερα »