Αναδημοσιεύσεις

Νομίζω πως οι άνθρωποι στην ΠΓΔΜ έχουν μπουχτίσει με όλη την αστάθεια που επικρατεί και θα έδιναν τη ζωή τους για να έχουν απλές, όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακές, ευρωπαϊκές ζωές: χρήματα για να στηρίξουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους, να μπορούν να πάνε κάπου διακοπές, να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο, να παντρευτούν, να πάνε σε γιατρό όταν χρειάζεται και να πεθαίνουν με αξιοπρέπεια. Αλλά ως κοινωνία αποτύχαμε. Ποτέ δεν καταφέραμε να αντισταθούμε στις διεφθαρμένες ελίτ που κατέστρεψαν τη χώρα στη διαδικασία να πλουτίσουν ακόρεστα τους εαυτούς τους. Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάποιες παράλογες επιλογές και δυστυχώς δεν βλέπω το τέλος του τούνελ. Αλλά, στο σύνολό τους, δεν έχετε τίποτα να φοβηθείτε: ζεστοί και φιλόξενοι άνθρωποι που θα έδιναν το χέρι σε έναν ξένο οποιαδήποτε στιγμή. Αλλά, φυσικά, όταν αντιμετωπίζουν μια απειλή, είτε πραγματική είτε κατασκευασμένη από τους πολιτικούς, μπορούν να στραφούν στον εθνικισμό και στο μίσος. Αλλά ποιος δεν θα το έκανε;

Το φαι­νό­με­νο της ου­μπε­ρο­ποίη­σης της α­γο­ράς ερ­γα­σίας ε­γκα­θι­δρύ­θη­κε και διευ­ρύ­νε­ται με τις η­λεκ­τρο­νι­κές πλατ­φόρ­μες ερ­γα­σίας, κα­θώς και τις πλατ­φόρ­μες ε­παγ­γελ­μα­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας. Η στα­δια­κή διεύ­ρυν­σή του συμ­βάλ­λει στη­ν α­να­τρο­πή του μο­ντέ­λου του κοι­νω­νι­κού κορ­πο­ρα­τι­σμού και της ι­κα­νο­ποίη­σης τω­ν κοι­νω­νι­κών α­να­γκών, ε­γκα­θι­δρύο­ντας στη θέ­ση του το μο­ντέ­λο του ε­ξα­το­μι­κευ­μέ­νου κορ­πο­ρα­τι­σμού (λό­μπυ ε­ξα­το­μι­κευ­μέ­νω­ν συμ­φε­ρό­ντων), υ­πο­νο­μεύο­ντας την κοι­νω­νι­κή συ­νο­χή και την κοι­νω­νι­κή αλ­λη­λεγ­γύη. Οι συ­νέ­πειές του δεν πε­ριο­ρί­ζο­νται μό­νο στη διεύ­ρυν­ση των οι­κο­νο­μι­κών και τω­ν κοι­νω­νι­κών α­νι­σο­τή­των, αλ­λά ε­πε­κτεί­νο­νται α­νη­συ­χη­τι­κά και στη διεύ­ρυν­ση τω­ν δια­κρί­σεων με βά­ση τη φυ­λή, τη θρη­σκεία, το φύ­λο, τον τό­πο γέν­νη­σης και το­ν α­ντα­γω­νι­σμό με­τα­ξύ των ερ­γα­ζο­μέ­νων, σε βαθ­μό που να α­κυ­ρώ­νο­νται οι δυ­να­τό­τη­τες και οι προϋπο­θέ­σεις συ­γκρό­τη­σης δη­μο­κρα­τι­κών κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­τω­ν πα­ρε­μπό­δι­σης, της ε­γκα­θί­δρυ­σης τω­ν συ­γκε­κρι­μέ­νων συν­θη­κών στην ευ­ρω­παϊκή και διε­θνή οι­κο­νο­μία. Έτσι, εάν κα­τά τα α­μέ­σως ε­πό­με­να χρό­νια, οι διε­θνείς και ευ­ρω­παϊκές δη­μο­κρα­τι­κές πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις δεν α­να­τρέ­ψουν τις συν­θή­κες αυ­τές, τό­τε η ε­πι­κρα­τού­σα στρα­τη­γι­κή ε­πι­λο­γή α­νά­πτυ­ξης της διε­θνούς και ευ­ρω­παϊκής οι­κο­νο­μίας θα εί­ναι τε­χνο­λο­γι­κο-οι­κο­νο­μι­κά κα­τα­τμη­μέ­νη, κοι­νω­νι­κά κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη και ερ­γα­σια­κά υ­πο­βαθ­μι­σμέ­νη.