Καμία οργανωμένη πολιτική για την ισότητα των φύλων από την κυβέρνηση (Ηχητικό)
Ο κ. Μητσοτάκης δυστυχώς χρησιμοποίησε μια γυναίκα για να περάσει ένα μήνυμα, ότι η ΝΔ προωθεί τα ζητήματα της ισότητας των φύλων, κάτι το οποίο δεν ισχύει.
Παντελής Κυπριανός: Η ΝΔ προσπαθεί να πετύχει ένα σύστημα «ενάμισι κόμματος»
Υπάρχει η αντίληψη ότι η Αριστερά ταυτίζεται με την απλή αναλογική, ως άδολης έκφρασης των πολιτών. Η Δεξιά, αντίθετα, είναι υπέρ της ενισχυμένης, καθώς εδώ υπερισχύει η μέριμνα της κυβερνησιμότητας. Ωστόσο, δεν ισχύει παντού αυτό. Σε πολλές χώρες, πχ Γερμανία και Σκανδιναβικές, η Χριστιανοδημοκρατία προτάσσει την αναλογικότητα του συστήματος, ενώ αντίθετα στη Γαλλία, όπου κυβέρνησε η Αριστερά, το σύστημα είναι πλειοψηφικό, στηρίζεται στις περιφέρειες. Η επιλογή της ψήφου συνδέεται με το εκλογικό σύστημα το οποίο πράγματι την επηρεάζει σ’ ένα βαθμό, αλλά συνδέεται και με άλλους παραμέτρους: τη συμμετοχή στις εκλογές, το βάρος της πολιτικής στη λήψη των αποφάσεων (το ζήτημα της μεταδημοκρατίας), τη σχέση των πολιτών με τα κόμματα (πελατειακά δίκτυα), τη διαπάλη των ιδεών και, τέλος, κάτι που ξεχνάμε, τις σχέσεις μεταξύ κομμάτων. Αυτό προσπαθεί, εξάλλου, να αποφύγει η ΝΔ με το εκλογικό σύστημα που προτείνει, να μην βγει συμμαχική κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα κάτι που το συναντάμε, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπου δύο – τρεις όμορες δυνάμεις συγκροτούν κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανακτήσει την ιδεολογική του ηγεμονία. Να κάνει παρεμβάσεις στους χώρους εργασίας, των γραμμάτων και του πολιτισμού. Γι’ αυτό οφείλει να αφουγκραστεί ομίλους σκέψης και πολιτισμού. Στην Πάτρα, έχουμε την «Αορτή», έναν πολιτιστικό όμιλο, χώρο διαλόγου και δημιουργίας. Δυνάμεις ζωντανές υπάρχουν παντού. Θα έλεγα υπάρχουν καλές προϋποθέσεις. Παραδείγματα, όπως της Πορτογαλίας και τώρα της Ισπανίας, θα βαρύνουν θετικά. Η Ισπανία έχει ειδικό βάρος, είναι μεγάλη χώρα. Εκεί, όπως φαίνεται Ποδέμος και Σοσιαλιστές κάνουν ανοίγματα και σε κοινωνικές δυνάμεις, αλλά και σε προσωπικότητες. Ο Εμ. Καστέλς, συνεργάτης του Νίκου Πουλαντζά και επιφανής επιστήμονας και διανοητής, ορίστηκε υπουργός Παιδείας. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και στην Πορτογαλία. Σκεφτείτε ότι το πορτογαλικό υπουργείο Ανώτατης Εκπαίδευσης ετοίμασε το 2019 στρατηγικό σχέδιο για τα πανεπιστήμια μέχρι το 2030.
Εξάρχεια: Tο ποινικό έγκλημα μπορεί να περιμένει…
Ο Νάσος Ηλιόπουλος, αναφερόμενος στη συζήτηση και την προτεραιότητα της κυβέρνησης να χτυπηθεί πρώτα το πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα και μετά το ποινικό, ανέφερε ότι: «Προφανώς ο κ. Χρυσοχοΐδης αντιλαμβάνεται ως πολιτικό έγκλημα τις μάνες και τα μικρά παιδιά που κυνήγησαν το προηγούμενο διάστημα». Χαρακτήρισε μάλιστα «κομμάτι του προβλήματος» τη δράση της αστυνομίας στη γειτονιά.
«Εγκατάλειψη από τη μεριά της δημοτικής αρχής, real estate – Airbnb και οργανωμένο έγκλημα συνθέτουν σήμερα το εκρηκτικό πρόβλημα μια ιστορικής γειτονιάς» επισήμανε, ασκώντας δριμεία κριτική και στη νέα δημοτική αρχή, που «δεν έχει καταφέρει ακόμα να πει ούτε μια λέξη για το ζήτημα της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των κανόνων που πρέπει να μπουν και δεν έχει πει τίποτα για την συστηματική παραβίαση του δικαιώματος της ασφάλειας από την αστυνομική αυθαιρεσία. Όσο για την κατάσταση της γειτονιάς, μια βόλτα στους σκοτεινούς δρόμους και στον παρατημένο λόφο του Στρέφη δείχνει ότι τίποτα δεν άλλαξε».
«Ο κ. Μπακογιάννης έχει δείξει ότι σε μία σειρά από ζητήματα δεν θα πάρει θέση, η αφωνία είναι το άθλημά του. Δεν μου φαίνεται φυσιολογικό να μπαίνει η αστυνομία σε σπίτια χωρίς ένταλμα και ο δήμαρχος της πόλης να μην τοποθετείται. Γίνεται όλο αυτό στα Εξάρχεια, έχει γίνει κινητοποίηση των κατοίκων για το οργανωμένο έγκλημα, πάλι δεν τοποθετείται» δήλωσε στο Κόκκινο ο Ν. Ηλιόπουλος.
Χρήστος Καραγιαννίδης: Στα μουλωχτά ο Άδωνης «τρώει» τις Κυριακές προς όφελος πολυκαταστημάτων (ηχητικό)
Αυτό σημαίνει ότι οπουδήποτε στη χώρα, με μια Υπουργική Απόφαση, θα μπορούν να λειτουργούν καταστήματα όλες τις Κυριακές του χρόνου. (...) Ο ανταγωνισμός θα σημάνει τον “θάνατο” των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Μάκης Σπαθής: Μετασχηματισμός και ανασυγκρότηση: ο μονόδρομος προς το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ
Οι απαντήσεις στα επίδικα ζητήματα που αφορούν το πολιτικό υποκείμενο του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονοσήμαντες. Για παράδειγμα, ένα από τα κεντρικά διλήμματα που τον απασχολούν μετά τις εκλογές είναι το ερώτημα «μετασχηματισμός η ανασυγκρότηση». Στην τελευταία διακήρυξή της η Κεντρικής Επιτροπής απάντησε στο δίλημμα αυτό με «την τομή σε συνέχεια», με ένα σύνολο εκδοχών και προϋποθέσεων που παραπέμπουν σε μία σύγχρονη εκδοχή κεντροαριστεράς που να συμπεριλάβει μια ευρύτερη συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα εκπροσωπεί την προοδευτική αντιδεξιά παράταξη ως αντίπαλο δέος της ΝΔ.
Όμως μια προσεκτική ανάγνωση των όσων λέγονται από τα στελέχη που υποστηρίζουν την άποψη αυτή και από τον τρόπο με τον οποίον ασκείται σήμερα αντιπολίτευση προκύπτει ξεκάθαρα μία στρατηγική που καθορίζεται από τις διαφορές και τις αντιθέσεις που εγγράφονται μόνο στη σφαίρα της πολιτικής ενός Βοναπαρτικού Κράτους. «Εμείς που βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια και κρατήσαμε την κοινωνία όρθια, χωρίς όμως να θίξουμε το νεοφιλελεύθερο πυρήνα της καπιταλιστική εξουσίας και εκμετάλλευσης, είμαστε καλύτεροι διαχειριστές από την δεξιά. Μπορούμε να εμπεδώσουμε μία κανονικότητα με μοναδική ρυθμιστική αρχή τον ορθό λόγο και την αλήθεια, ο οποίος αν επικοινωνείται αντικειμενικά θα επιλύει τις κοινωνικές αντιθέσεις προς όφελος των εργαζομένων». Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα περίοδο οργανώνεται γύρω από το ίδιο λάθος που διαπερνούσε την πολιτική του στην πεντάχρονη διακυβέρνηση του.
Αυτό που διακήρυττε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ η ανάγκη να υλοποιεί χωρίς να υιοθετεί τα μνημόνια μέχρις ότου ξεπεράσουμε την κρίση για να εφαρμόσει στο ακέραιο το μελλοντικό κοινωνικό του πρόγραμμα. Όπως τότε έτσι και τώρα αποσιωπούσε τις ταξικές διαφορές που είναι σε τελευταία ανάλυση η «απούσα» αιτία της κατάστασης των κυριαρχούμενων τάξεων, ακυρώνοντας έτσι μία κοινωνική δυναμική απαραίτητη για να προκαλέσει πραγματικές κοινωνικές εξελίξεις.
Τα επιχειρήματα ήταν η σύγχρονη μορφή του παγκόσμιου καπιταλισμού, η παντοδυναμία των χρηματοπιστωτικών αγορών και η ηγεμονία των κρατικών μηχανισμών σε συνδυασμό με το επίπεδο συνείδησης και οργάνωσης του κόσμου της εργασίας, γεγονότα που δεν επέτρεπαν κάτι περισσότερο. Αυτό, έχοντας απέναντι ένα παντοδύναμο σύστημα ενημέρωσης, σχολιασμού και κριτικής που ακύρωνε τα επιχειρήματα του ορθού λόγου τον οποίον επικαλούταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι προσπάθειες να οργανώσει ένα φιλικό μιντιακό περιβάλλον με τον τρόπο και τα μέσα των αντιπάλων του κατέληξε σε Βατερλό. Αν στην νέα περίοδο συνεχίσει το ίδιο λάθος η κατάληξη θα είναι μοιραία και αν ακόμη συμβεί να επανέλθει στην εξουσία πχ. εξαιτίας της αναζωπύρωσης της οικονομικής κρίσης, γεωπολιτικών συγκρούσεων, ή της απογοήτευσης της κοινωνίας από την πολιτική της ΝΔ. εδώ να τονισθεί ότι αυτό μέχρι στιγμής δεν προκύπτει εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ κληροδότησε στη ΝΔ ένα δημοσιονομικό χώρο έτσι ώστε να μην είναι αναγκασμένη να προβεί σε αιματηρές περικοπές και μειώσεις αφού τουλάχιστον τα πράγματα έχουν ρυθμιστεί για τη νέα δεκαετία.
Και αν ακόμη λοιπόν συμβούν όλα αυτά και επανέλθει στην κυβέρνηση μέσα από το σχήμα της προοδευτικής παράταξης και συμμαχικών κυβερνήσεων, το τελικό σκηνικό δεν θα αφορά σε καμία περίπτωση τίποτα από όσα η αριστερά περιλαμβάνει στο ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δε μετασχηματισθεί και ανασυγκροτηθεί ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο με την δομή και τη λειτουργία ενός κόμματος της μαρξιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς, η μάχη θα είναι χαμένη εκ των προτέρων. Επομένως το ερώτημα «μετασχηματισμός η ανασυγκρότηση» είναι παραπλανητικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν συνεχίσει να πολιτεύεται με τον ίδιο τρόπο που έκανε μέχρι τώρα αποϊδεολογικοποιώντας τις ταξικές αντιθέσεις στο όνομα μιας ρεαλιστικής πολιτικής που έχει ανάγκη το «Έθνος και η Πατρίδα» για τη σωτηρία του, θα πάρει οριστικό διαζύγιο με την αριστερά. Έχει ανάγκη λοιπόν από την ανασυγκρότηση και μετασχηματισμό στην παραπάνω κατεύθυνση διότι η θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα δεν χαρακτηρίζεται ως αριστερή, με εξαίρεση κάποιες λεπτές αποχρώσεις και κοινωνικές ευαισθησίες.
Θα έπρεπε οι Εργατικοί να κινηθούν προς τα δεξιά για να διασφαλίσουν την εργατική τους βάση ;
Οι εκλογές του Δεκεμβρίου 2019 αποκάλυψαν μια εργατική τάξη διαιρεμένη σε βασικά ζητήματα που αφορούν τον εθνικισμό και τη μετανάστευση καθώς και τη ξενοφοβία που σήμερα αποκαθίσταται ως «πατριωτισμός». Οι αγωνιστές σοσιαλιστές πρέπει να βασιστούν στα πιο προχωρημένα τμήματα της εργατικής τάξης και να ξεκινήσουν από εκεί. Προσκυνώντας εκείνο το τμήμα της εργατικής τάξης που το κέρδισαν ψευδή επιχειρήματα τα οποία παρουσίαζαν μια καρικατούρα του Κόρμπιν και τους σοσιαλιστές ως «φιλελεύθερη ελίτ» δεν οδηγεί πουθενά. Ενάντια στις αντιδραστικές αντιλήψεις του πατριωτισμού, πρέπει να διεξάγεις πολιτικό αγώνα. Διαφορετικά, καταλήγεις να παραδίδεις όλο και περισσότερο έδαφος.
Η θέση για το Brexit του Εργατικού Κόμματος ξεσκίστηκε, επειδή προσπάθησε να «συμφιλιώσει» ασύμβατες θέσεις. Προσπάθησε να ενοποιήσει την εργατική τάξη πίσω από ασύμβατες θέσεις. Η Λονγκ-Μπέιλι υιοθετώντας τον «προοδευτικό πατριωτισμό» δείχνει ότι αυτή η ουσιαστικά γραφειοκρατική στάση εξακολουθεί να είναι διαδεδομένη στα ανώτερα στρώματα του "Κορμπινισμού".
Υπάρχουν πολύ ανησυχητικές ενδείξεις ότι μεγάλο μέρος της Εργατικής Αριστεράς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι προετοιμάζεται από το τη Δεξιά του κόμματος. Θέλουν μια από πάνω ως κάτω αντεπανάσταση στο Εργατικό Κόμμα. Θέλουν να απομακρύνουν - γραφειοκρατικά ή δια της απογοήτευσης- εκατοντάδες χιλιάδες αριστερά μέλη. Θα βοηθηθούν από μια ανανεωμένη επίθεση στον αντισημιτισμό, ειδικά μόλις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παραδώσει την έκθεσή του για το Εργατικό Κόμμα. Η δεξιά επίθεση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αγώνα, όχι με συνθηκολόγηση και προσαρμογή.
Νίκος Φίλης: Αναπροσανατολισμός της εξωτερικής μας πολιτικής, ο τρόπος που πολιτευόμαστε είναι αδιέξοδος
Η χώρα μας προτίθεται να συμμετάσχει με κάποιο τρόπο στις αντιπαραθέσεις στη Μέση Ανατολή. Να γίνει δηλ. μέρος των πολεμικών προβλημάτων της Μέσης Ανατολής και όχι της ειρηνικής τους επίλυσης. Και αναφέρομαι στην αποστολή «ελληνικών» patriot στη Σαουδική Αραβία, με εισήγηση του υπουργείου Εξωτερικών -αν και το υπουργείο Άμυνας φέρεται να εκδήλωσε επιφυλάξεις.
Πάντως για να μη μιλάμε μόνο για τους άλλους που έχουν τα δικά τους συμφέροντα πρέπει και εμείς να δούμε τι σημαίνει εξυπηρέτηση των καλώς νοούμενων συμφερόντων της χώρας μας. Ο τρόπος που πολιτευόμαστε σε αυτό τον τομέα, είναι αδιέξοδος· το τονίζω: αδιέξοδος. Δεν αποδίδει. Για αυτό χρειάζεται αναπροσανατολισμός της εξωτερικής μας πολιτικής.
Η ενεργειακή πολιτική, που έχει αποκτήσει ισχυρή θέση στην εξωτερική μας πολιτική, βλέπω ότι δεν αποδίδει. Πρέπει να τη σκεφτούμε ξανά. Δυστυχώς, στο θέμα αυτό από ό,τι βλέπω δεν υπάρχει στην Ελλάδα δημόσιος διάλογος. Μπορεί να υπάρχουν συναινέσεις εξ αδράνειας, αλλά όχι πραγματικός διάλογος για ένα τόσο σοβαρό θέμα προσανατολισμού.
Πάνος Κορφιάτης: Αδρανοποίηση του ΣΕΠΕ, ανοιχτό μήνυμα στους εργοδότες ότι η παραβατικότητα συμφέρει (Ηχητικό)
Ουσιαστικά έχουμε αφοπλισμό του Σώματος Επιθεώρηση Εργασίας, καθώς «καλείται να αντιμετωπίσει παραβατικότητα και τα εργαλεία που θα έχουν οι επιθεωρητές στα χέρια τους για να κάνουν τη δουλειά τους θα είναι τελείως δυσανάλογα με τον στόχο τους». Ο ίδιος έκανε λόγο για μία «κίνηση που οδηγεί το ΣΕΠΕ στην αδρανοποίηση και ταυτόχρονα εκπέμπει ανοιχτό μήνυμα στους εργοδότες ότι η παραβατικότητα συμφέρει». «Αυτό είναι ένα πολύ λυπηρό συμπέρασμα και θεωρώ ότι δεν είναι και τυχαίο ότι η ίδια η πολιτική ηγεσία του υπουργείου εργασίας έχει πλήρη συναίσθηση του τι κάνει».
Σχετικά με τις επιπτώσεις που θα έχουν οι αλλαγές αυτές στους εργαζόμενους, ο πρώην ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ επισήμανε πως «πλέον θα είναι πολύ πιο δύσκολο η απεύθυνση στο ΣΕΠΕ να παράξει πραγματικά αποτελέσματα για την δουλειά τους και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν στην καθημερινότητά τους». «Και», «συμπλήρωσε ο ίδιος, «το ακόμη πιο ανησυχητικό που είναι φυσικό επακόλουθο της υπουργικής απόφασης είναι ότι πολλοί εργοδότες -που μπορεί να μην ήταν παραβατικοί μέχρι τώρα- θα δουν ότι η παραβατικότητα για το υπουργείο Εργασίας πλέον κοστίζει φθηνότερα».
Θεανώ Φωτίου: Δεν υπάρχει κοινωνία ισονομίας χωρίς τις κοινωνικές παροχές (Video)
«Το νομοσχέδιο μετονομάζει το ΚΕΑ σε Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα και το κόβει από τις οικογένειες και τα παιδιά που επαναλαμβάνουν μια τάξη λόγω απουσιών. Τιμωρεί λοιπόν όλη την οικογένεια και τα υπόλοιπα παιδιά αν υπάρχουν».
Η μετονομασία, πρόσθεσε, «γίνεται με σκοπό να παραπέμψει στο αποτυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα του 2014 για 30.000 δικαιούχους και να οικειοποιηθεί το ΚΕΑ, το οποίο δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας 700 εκατομμύρια για 650.0000 συμπολίτες που είχαν αφεθεί στην ακραία φτώχεια και στην τύχη τους μέχρι το 2015». Πρόκειται, σημείωσε, «για τα γνωστά επικοινωνιακά παραμύθια της ΝΔ για να σβήσει από την συλλογική μνήμη τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ ενώ ταυτόχρονα τα οικειοποιείται».
Μαρία Λυκούρα: Κάλλιο πρώτος στο στρουμφοχωριό, παρά δεύτερος στο Βερολίνο
Το επιτελικό κράτος θριαμβεύει και στο προσφυγικό, παρά τις γκρίνιες των συριζοδρακουμέλ περί ολιγωρίας και ανεπάρκειας. Σε μια εξαιρετική κίνηση που αποδεικνύει ότι πράγματι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν πανέτοιμη να αναλάβει τα ηνία της χώρας, επανιδρύθηκε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, που είχε καταργηθεί από την ίδια δύο εικοσιτετράωρα μετά την εκλογική της νίκη. Με τον τρόπο αυτό, γινόμαστε μάρτυρες μιας ακόμα επιτυχίας, που δεν θα είχε επιτευχθεί, αν η κυβέρνηση δεν είχε προνοήσει να προηγηθεί μια αποτυχία.
Ήταν τέτοια η αποτελεσματικότητα του επιτελικού κράτους στο ζήτημα αυτό, που χρειάστηκαν μόνο έξι μήνες, δέκα συσκέψεις, τέσσερις υπουργοί, ένας εθνικός συντονιστής, δυο «υποσυντονιστές», ένας ειδικός γραμματέας, δεκάδες εξοργισμένοι «γαλάζιοι» αυτοδιοικητικοί και μόλις ένα παρ' όλιγον λιντσάρισμα του Νότη Μηταράκη στη Χίο!
Υπάρχει, βέβαια, ένα μικρό... αγκαθάκι στο στρουμφοχωριό που προκλήθηκε από τις ακροδεξιές κορώνες που εκτόξευαν προεκλογικά, για κάτι συριζαίους που έφερναν τους πρόσφυγες και δεν διαχειρίζονταν σωστά τα πράγματα, αλλά στην στρουμφοκυβέρνηση ελπίζουν ότι αυτά τα προβληματάκια μπορούν να λυθούν με συχνούς εκκλησιασμούς, όπως εισηγείται η κ. Κεραμέως. Υπάρχει επίσης πάντα στο τραπέζι η πρόταση της κ. Μανωλίδου για συλλογική προσευχή, που, όπως λέει και η ίδια, είναι αδιαμφισβήτητη ακόμη και από την επιστήμη (που σηκώνει τα χέρι ψηλά...).