Αναδημοσιεύσεις

06
10

H γεωπολιτική στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού

Ύστερα από ένα πολύ μακρό χρονικό διάστημα παραμερισμού της, η γεωπολιτική έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Η αναβίωσή της συνδέεται άμεσα με τη διεθνή συγκυρία: Με την ένταση στη σχέση ανάμεσα στην παγκοσμιοποίηση, ενιαία οικονομική, οικουμενική διαδικασία, από τη μιά και την κατακερματισμένη σε 250 περίπου κρατικές οντότητες πολιτική εξουσία στη διεθνή κοινότητα, από την άλλη.
05
10

Το ηθικό πλεονέκτημα: Από τις σπηλιές της Αλοννήσου στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Το ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι δεδομένο υπερόπλο. Θα πρέπει να επιβεβαιώνεται στην πράξη. Θα πρέπει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ να ξανακάνει εύπορη την ελληνική κοινωνία χωρίς να πλουτίσουν οι Συριζαίοι, να αντλεί την εξουσία του από τη στήριξη των λαϊκών τάξεων και από μια αποτελεσματική κρατική μηχανή (που θα χτίσει), χωρίς να βασίζεται σε εφήμερους και μη ηθικούς συμμάχους (όσο ισχυροί και διαθέσιμοι κι αν είναι), διότι οι συμμαχίες -έστω και προσωρινές- δημιουργούν και υποχρεώσεις.
05
10

Να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω

Σχηματικά, αυτό που πρέπει να κάνει το κόμμα είναι η σύγκρουση οριζόντια, να νικήσει δηλαδή στην κοινωνία, και αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι η σύγκρουση κάθετα, να κερδίσει δηλαδή μάχες στην πολιτική.
05
10

Η κατάσταση στη Λέσβο μέσα από μια ψύχραιμη ματιά…

Η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι για τη σημερινή δύσκολη συγκυρία δεν είναι υπεύθυνοι οι πρόσφυγες. Στο κέντρο της προσοχής, των προσδοκιών και των αγώνων της είναι και παραμένει η αναβάθμιση της καθημερινής ζωής, της δημόσιας υγείας και παιδείας, της κοινωνικής πρόνοιας και της καταπολέμησης της ανεργίας. Η εκπόνηση και εφαρμογή ενός συνεκτικού αναπτυξιακού σχεδίου που θα στηρίξει αποτελεσματικά πρωτοβουλίες στον αγροτικό και μεταποιητικό τομέα, που θα ενισχύει και θα διαφοροποιεί τον τουρισμό, που θα αναδείχνει τα πολιτιστικά και περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα των νησιών του Αν. Αιγαίου και θα συνοδεύεται από τα αναγκαία, χρόνια τώρα, έργα υποδομής. Αυτά προέχουν, και όχι ο ορυμαγδός, η υστερία και το μίσος, ο κραυγαλέος ρατσισμός και ο «αντιμουσουλμανισμός». Αυτά προέχουν όπως προέχει επίσης η βελτίωση της κυβερνητικής πολιτικής για το προσφυγικό, με ανθρωπιά, ταχύτητα και ψυχραιμία.
04
10

Στους δρόμους ενάντια στη βαρβαρότητα

Η σημερινή πολωνική νομοθεσία για τις εκτρώσεις είναι μια από τις πιο περιοριστικές στην Ευρώπη. Επιτρέπει την έκτρωση μόνο σε τρεις περιπτώσεις: όταν είναι σε κίνδυνο η υγεία της μητέρας, όταν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού ή αιμομιξίας και σε περίπτωση μόνιμης βλάβης στο έμβρυο. Το νέο νομοσχέδιο επιδεινώνει τον ισχύοντα νόμο, αφού επιτρέπει την έκτρωση μόνο αν η εγκυμοσύνη απειλεί άμεσα τη ζωή της γυναίκας. Εισάγει, επίσης, την έννοια της «προγεννητικής δολοφονίας», για την οποία προβλέπεται ποινή φυλάκισης από 3 έως 5 χρόνια για την γυναίκα που θα αποφασίσει να κάνει έκτρωση, καθώς και για όλους όσους την βοήθησαν (ιατρός, οικογένεια). Εάν το νομοσχέδιο περάσει, οι φυλακές θα γεμίσουν, αφού οι αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου και επιβολής του νόμου θα μπορούν να διερευνούν τις ζωές των γυναικών και να τις κατηγορούν για «ανάρμοστη συμπεριφορά εγκύου». Επίσης, η εισαγωγή του νόμου θα μειώσει δραστικά τους προγεννητικούς ελέγχους, αφού αν κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας δοκιμής καταστραφεί το έμβρυο, ο γιατρός θα έχει μεγάλες νομικές συνέπειες. Είναι δύσκολο να περιμένουμε ότι οι γιατροί θα αναλάβουν έναν τέτοιο κίνδυνο.
04
10

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Επιστρέφουμε στα μικρά, φυλετικά κράτη

Με την ευγενική χορηγία της παγκοσμιοποίησης και το συνεπακόλουθο διαχωρισμό ισχύος και πολιτικής, τα κράτη, όντως, μετατρέπονται σε όχι κάτι περισσότερο από μεγάλες γειτονιές, που περιορίζονται στο εσωτερικό αμυδρά καθορισμένων, διαπερατών και αναποτελεσματικά φρουρούμενων συνόρων. Παράλληλα, οι γειτονιές του παλιού καλού καιρού, που κάποτε αναμένονταν να ακολουθήσουν τα υπόλοιπα «ενδιάμεσα σώματα» στη λήθη της ιστορίας, αγωνίζονται να αναλάβουν το ρόλο των «μικρών κρατών», προσπαθώντας να επωφεληθούν τα μέγιστα από τα απομεινάρια των οιονεί τοπικών πολιτικών και του απαράγραπτου και μονοπωλιακού δικαιώματος του κράτους, που κάποτε φυλασσόταν ως κόρη οφθαλμού, να διαχωρίζει «εμάς» από «αυτούς» (και το αντίστροφο φυσικά). Η φράση «εμπρός προς τα μικρά κράτη» συνοψίζεται στη φράση «πίσω στις φυλές».
04
10

Πάμπλο Ιγκλέσιας: Η κρίση του Σοσιαλιστικού Κόμματος ως κρίση του καθεστώτος

Μπροστά στην αβεβαιότητα εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε από κοντά τον κόσμο. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για να κυβερνήσουμε ή για να επαναλάβουμε τις εκλογές, αλλά και επίσης, εάν στο τέλος επιβάλλουν οι αντίπαλοί του να δώσουν την κυβέρνηση στο Λαϊκό Κόμμα, πρέπει να είμαστε σίγουροι για το ρόλο μας ως πολιτική δύναμη που προσφέρει εγγυήσεις και που θα πρέπει να οικοδομηθεί ως εργαλείο ενός λαϊκού κινήματος που θα συνεχίσει να ωθεί για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Κανείς δεν αμφιβάλει στην Ισπανία ότι εμείς δεν θα δώσουμε το χέρι στο Λαϊκό Κόμμα. Σε αυτούς τους καιρούς της αβεβαιότητας και των ολιγαρχικών πραξικοπημάτων το Unidos Podemos πρέπει να αποτελεί το σημείο αναφοράς και ασφάλειας για όσους θέλουν μια καλύτερη κοινωνία σε αντιπαράθεση με τις ελίτ.
03
10

Αννέτα Καββαδία: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία

Συνέντευξη // στον Ηλία Μπενέκο: Αν οι δανειστές δεν ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους για το θέμα του χρέους «τότε είναι πιθανές όλες οι εξελίξεις», δηλώνει σε συνέντευξή της στην «ΗτΣ» η Ανέττα Καββαδία. Για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών σημειώνει ότι «δεν φτιάχνουμε νόμους και διαγωνισμούς για να εξυπηρετήσουμε ημέτερους». Για το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει με νόημα ότι η διεύρυνση «δεν έχει σχέση με ‘μετεγγραφές’ επιφανών ή μη στελεχών», ενώ για τον επικείμενο ανασχηματισμό τονίζει: «Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι πρόσωπα προηγούμενων δικομματικών κυβερνήσεων μπορούν να φανούν σήμερα χρήσιμα».
02
10

Ο Μαρξ είχε δίκιο: 5 γεγονότα του σήμερα που προέβλεψε σωστά

Η ηθική κριτική του Μαρξ για τον καπιταλισμό και η οξυδερκής κατανόηση των εσωτερικών λειτουργιών και του ιστορικού του πλαισίου, αξίζουν ακόμα της προσοχής μας. Όπως γράφει ο Robert L. Heilbroner, “Στρεφόμαστε στον Μαρξ, ως εκ τούτου, όχι επειδή είναι αλάθητος, αλλά επειδή είναι αναπόφευκτος“. Σήμερα, σε έναν κόσμο ανήκουστου πλούτου και ταυτόχρονα απόλυτης φτώχειας, όπου οι πλουσιότεροι 85 άνθρωποι κατέχουν περισσότερο πλούτο από τα φτωχότατα 3 δισεκατομμύρια ανθρώπων, η περίφημη κραυγή, «Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε – Δεν έχετε τίποτα να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας,” διατηρεί ακόμα δυνατή τη δραστικότητά της.
02
10

Δημήτρης Χριστόπουλος: Η Ευρώπη σήμερα δεν έχει μόνο πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι η ίδια πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Η κράτηση δεν είναι τρόπος να αντιμετωπιστεί κάποιος που εισήλθε παράνομα στην περιοχή σου. Δεν είναι εγκληματίες. Ακόμα κι αν η κράτηση ήταν τέλεια, που δεν είναι, θα ήμουν εναντίον της, διότι δεν πιστεύω ότι άνθρωποι που πέρασαν σύνορα επειδή φοβούνται αυτό που συμβαίνει πίσω στα σπίτια τους, θα πρέπει να κρατούνται. Το βρίσκω επαίσχυντο για την Ευρώπη στις αρχές του 21ου αιώνα, να κρατούνται άνθρωποι επειδή είναι πρόσφυγες.