Ευρωπαϊκή Ένωση

15
09

Οι κυβερνητικοί κύκλοι της Γερμανίας δεν έχουν κανένα όραμα ευρωπαϊκού προσανατολισμού – Συνέντευξη με τον Βρετανό ιστορικό Geoff Eley

Οι προοπτικές που αναδύονται στη σύγχρονη Γερμανία για έναν «πραγματικά ευρωπαϊκό» προσανατολισμό, δηλαδή εκείνον που θα είναι ικανός να την καταστήσει δημοκρατικά συνεργάσιμη ακόμα και με τους περιορισμένους όρους της δεκαετίας του 1970 και του 1980, ώστε οι μη κανονιστικές αρχές που κινητοποιούν το κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο να μπορούν με αυτοπεποίθηση να ανακτηθούν και να διατηρηθούν αποτελεσματικά, δεν είναι ακόμη πολύ μεγάλες. Όπως έδειξε πάνω από όλα η ελληνική κρίση, η συνεχιζόμενη σταθερότητα του άξονα Μέρκελ – Σόιμπλε μέσα στη γερμανική κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει αποκλίσεις από τις σημερινές νεοφιλελεύθερες επιλογές, ενώ η τρέχουσα προεκλογική εκστρατεία αποκαλύπτει, επίσης, ότι η πολιτική δημοτικότητα της Μέρκελ είναι ακόμα αρκετά ακαταμάχητη. Όσον αφορά τη συνολική οικονομική σφαίρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αδυσώπητη προσκόλληση του Σόιμπλε στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ορθοδοξίες, υπονοεί, ακόμη, ένα είδος επιθυμίας/προσκόλλησής του στις προηγούμενες γερμανικές αντιλήψεις για την κεντρική Ευρώπη, μια υπόνοια που επιβεβαιώθηκε θλιβερά με την αντίδρασή του στην ελληνική κρίση χρέους. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η απάντησή μου στα δύο μέρη αυτής της ερώτησης πρέπει να είναι «όχι» και «ναι».
25
07

Προοπτικές της Αριστεράς στην Ευρώπη

Ο αγώνας μας πρέπει να εστιάζει στο πώς θα αποδομήσουμε το ίδιο το νεοφιλελεύθερο νόημα για την ζωή. Ο Μαρξ έγραψε πως «οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους.» Δεν είναι αλήθεια αυτό ή μάλλον, είναι μερικώς αληθές. Έχουν μια ζωή να χάσουν. Έχουν να χάσουν το πώς αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους μέσα στις κοινότητες και την κοινωνία. Πώς έχουν «εκπαιδευτεί» να ζουν, να αγαπούν, να γελούν. Αυτό είναι ένα σπουδαίο σχέδιο για την Αριστερά.
17
03

Νίκος Βούτσης: «Μας ενδιαφέρει μόνον μια Ευρώπη η οποία να είναι κοινωνική»

Θεωρώ θετικό το ότι δημιουργήθηκε μια συνεργασία ανάμεσα στις χώρες του Νότου, και με πρωθυπουργούς διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών. Η προμετωπίδα περί Ευρώπης ομόκεντρων κύκλων ή των πολλαπλών μεγαλύτερων και μικρότερων ταχυτήτων είναι στον αντίποδα σε σχέση με μια πραγματική ισονομία μεταξύ των κρατών, με την αλληλεγγύη, με την κοινωνική συνοχή και την πορεία προς την πολιτική Ευρώπη.
08
02

Άξελ Τρόοστ: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε υπαρξιακή κρίση

Εμείς υπερασπιζόμαστε την κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε να έχουμε κάτι να προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά, φυσικά, υπάρχουν και κάποιοι που υποστηρίζουν το AfD επειδή είναι εναντίον των ξένων, των ομοφυλοφίλων και άλλων μειονοτήτων. Δεν θα συμβιβαστούμε σχετικά με τα ζητήματα αυτά, και το μήνυμά μας προς αυτούς τους ανθρώπους είναι μόνο ένα: ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε κατά του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του αντισημιτισμού και όλων των αποκλεισμών.
21
12

Πώς φτιάχτηκε η γερμανική Ευρώπη

Ένα είναι βέβαιο: η Γερμανία εξυπηρετεί τα συμφέροντά της με συνέπεια και κυνισμό. Οι άλλες χώρες, όμως, και ιδιαίτερα οι μικρότερες, όπως η Ελλάδα, δεν έπραξαν τα προηγούμενα χρόνια τίποτε για να μην εδραιωθεί σε απόλυτο βαθμό η γερμανική Ευρώπη. Με αποτέλεσμα πλέον να επικρατεί έντονη λαϊκή δυσπιστία έναντι της Ευρώπης, αλλά και να συζητείται δικαίως ολοένα και περισσότερο το πώς θα ανατραπεί η πολιτική της κυριαρχία.
29
09

Ώρα μεγάλων αποφάσεων για τη Γερμανία

"Η Γερμανία είναι η μόνη απέναντι στις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, που δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το εργαλείο της ποσοτικής επέκτασης και της αύξησης της ζήτησης, για να αποφευχθεί ένα σπιράλ αποπληθωρισμού, μια μακρόχρονη ύφεση και μια υψηλή ανεργία, που παράγει κοινωνική, οικονομική και πολιτική ένταση και αποσταθεροποίηση. Και σίγουρα αυτό που δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι αυτό το κρυφτούλι με το ανεφάρμοστο Σύμφωνο Σταθερότητας. Δεν εφαρμόζεται στην Ισπανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και την Πορτογαλία. Οι απαιτήσεις των καιρών είναι πάρα πολύ πιεστικές για τη Γερμανία, τη στιγμή που ορθώνεται και μία συνιστώσα ευρωσκεπτικισμού, αλλά είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων." Γιώργος Καπόπουλος
14
09

Ούτε λιγότερη, ούτε περισσότερη, αλλά καλύτερη Ευρώπη

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μια νέα ώθηση για να αντιμετωπίσει τις κοινές προκλήσεις για τα κράτη-μέλη διατηρώντας τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των κανόνων δικαίου, όπως και της αλληλεγγύης και της ανεκτικότητας. Αυτό το όραμα για την Ευρώπη πρέπει να βασίζεται σε σταθερά μέτρα που θα συμβάλλουν στην ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών και θα βελτιώσουν τις ζωές τους. Θα επιβεβαιώσουν τον παγκόσμιο και τοπικό ρόλο της Ευρώπης, θα βελτιώσουν τη λειτουργία των Ευρωπαϊκών θεσμών και θα εξασφαλίσουν την δημοκρατική τους ευθύνη. Επιπλέον, πιστεύουμε ακράδαντα ότι, προς όφελος ολόκληρης της Ευρώπης, το κοινό μας ευρωπαϊκό σχέδιο θα βασιστεί πάνω στην προοπτική της Μεσογείου ως περιοχής ειρήνης, σταθερότητας και προόδου."
10
07

Η στιγμή της απόρριψης

Περάσαμε ήδη το κατώφλι της διαδικασίας αποσύνθεσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όχι εξαιτίας του βρετανικού δημοψηφίσματος, αλλά λόγω των όσων αποκαλύπτει, σε ό,τι αφορά τις τάσεις πόλωσης του ευρωπαϊκού συνόλου και της πολιτικής κρίσης του, που είναι και κρίση ηθική. Όχι μόνο, όπως έχω γράψει, βρισκόμαστε στο στάδιο της «μεσοβασιλείας», αλλά παριστάμεθα μάρτυρες μιας διαδικασίας απόρριψης που, για την ώρα, δεν έχει υπόσταση ως προς τη σύστασή της.
09
07

Κατασκευές που Καταρρέουν: Σκέψεις για τη Βρετανική Έξοδο

Θα καταλάβει η γερμανική πολιτική τάξη ότι ίσως έχει επιταχύνει καθοριστικά την κατάρρευση της βρυξελλιώτικης παραμυθοχώρας; Η βρετανική κοινή γνώμη παρακολούθησε με κατάπληξη και τρόμο την κυβέρνηση Μέρκελ/Γκάμπριελ να χρησιμοποιεί την «Ευρώπη» τους για να καταστρέψει την οικονομία της Ελλάδας και να ταπεινώσει τη χώρα, σώζοντας τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες στο όνομα της διάσωσης της Ελλάδας και της «ευρωπαϊκής ιδέας».
25
06

Ο Θεός σώζοι τη Βασίλισσα ‒ των υπηκόων (μη) συμπεριλαμβανομένων

Μπορεί η Βρετανία να υπήρξε μέλος της ΕΕ για 43 συναπτά έτη, ουδέποτε όμως το «νησί» υπήρξε πραγματικά οργανικό τμήμα του ενοποιητικού ευρωπαϊκού σχεδίου. Ωστόσο το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος, με την ενίσχυση της Ακροδεξιάς, που ιδιοποιείται τη διαμαρτυρία και τον ευρωσκεπτικισμό, δημιουργεί μεγάλη αναταραχή και θέτει μια σειρά από ερωτήματα που αφορούν όλο τον ευρωπαϊκό χώρο και απαιτούν απάντηση ‒ ιδίως από την ευρωπαϊκή Αριστερά.