Διάλογος για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχει ανάγκη να διευκρινίσουμε τη φυσιογνωμία μας: αυτοί είμαστε, αυτό πρεσβεύουμε, αυτά νομίζουμε ότι πρέπει να γίνουν, αυτό κρίνουμε ότι μπορεί να κάνουμε, σε κάποια θα διαφωνείτε (αλλά από τη φύση μας δεν μπορούμε να μην «σηκώνουμε» πράγματα που τα θεωρούμε σωστά), σε κάποια δεν θα δείτε τις δικές σας προτεραιότητες, αλλά υπάρχουν πολλά για πολλούς σ’ αυτά που λέμε. Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους και άρα θέλει να συμφωνηθούν προτεραιότητες στις κοινωνικές μας αναφορές αλλά και στις προτάσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Συγχρόνως, πρέπει να καταλάβουμε τη σημασία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Παρά τις σημαντικές πρωτοβουλίες -για την πατέντα των εμβολίων, προτάσεις για το νέο σύμφωνο σταθερότητας κ.λπ.- χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα για να ξανακερδίσουμε την αίγλη που είχαμε, παρά τη ζήτηση που υπάρχει, όχι μόνο από κινήματα και την Αριστερά, αλλά ακόμα και από την ίδια τη Σοσιαλδημοκρατία! Πάμε για να κερδίσουμε με τις αξίες μας, τις κοινωνικές μας αναφορές, τις αναλύσεις μας Πάμε για να κερδίσουμε. Και θα το κάνουμε ξέροντας τι πρεσβεύουμε, ότι είμαστε κόμμα της Αριστεράς. Έτσι μπορούμε με αυτοπεποίθηση να έχουμε πολιτικό σχέδιο συμμαχιών για μια εναλλακτική κυβερνητική προοπτική. Ο κομματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα προοδευτικά κόμματα θα συνεχίσει, αυτό να μην μας ανησυχεί. Το θέμα είναι να υπάρχει πίεση για το πόσο επείγον είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να αρχίσει μια εναλλακτική πορεία για τον τόπο όχι μόνο από εμάς αλλά και από την κοινωνία. Αυτό το κοινωνικό αίτημα εμείς θα κληθούμε να το υπηρετήσουμε. Πάμε για να κερδίσουμε. Και για να το κάνουμε, το κόμμα πρέπει συνεχώς να αντλεί πόρους από την κοινωνία. Αυτή είναι η πραγματική έννοια του ανοιχτού κόμματος, όπου η διεύρυνση και τα νέα μέλη είναι απόλυτα αναγκαία, αλλά δυστυχώς όχι επαρκής συνθήκη κοινωνικής γείωσης. Το πολιτικό σχέδιο οφείλει να επιλέξει κάποιες -λίγες στην αρχή λόγω δυνατοτήτων- κοινωνικές μάχες όπου δείχνουμε αλληλεγγύη, αλλά και διάθεση να μαθαίνουμε από την κοινωνία και τις ευρύτερες προθέσεις μας. Πάμε για να κερδίσουμε. Με τις αξίες μας, τις κοινωνικές αναφορές μας, τις αναλύσεις μας. Όλα πρέπει να μετατραπούν σε ένα συνεκτικό πολιτικό αφήγημα και σχέδιο - και ριζοσπαστικό, και ρεαλιστικό. Το χρωστάμε στην ιστορία μας και στον κόσμο που πια όλο και περισσότερο ψάχνει διέξοδο.

Ο Νίκος Φίλης δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης από προπηλακισμούς. Η δημόσια παρουσία του και ο πολιτικός-κοινοβουλευτικός λόγος του εμπλουτίζουν τη δημόσια σφαίρα. Εχει κερδίσει με την αξία του το να είναι αυτός που είναι και να τιμά τον πολιτικό κόσμο, και όχι μόνο την Αριστερά, χρόνια τώρα. Εικάζω ότι αυτό θα του το πιστώνουν και πολιτικοί αντίπαλοι, τουλάχιστον όσοι δεν ενδιατρίβουν στον φανατισμό. Η αντιμετώπισή του, όμως, δείχνει ότι δεν υπάρχουν μόνο δυο διαφορετικά σχέδια –πράγμα απολύτως θεμιτό– για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά δυο διαφορετικές νοοτροπικές στάσεις. Ο ίδιος πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ- Π.Σ. θα πρέπει να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό δημοκρατικό, σοσιαλιστικό κόμμα. Αυτό, σε αναφορά προς την προοπτική ενός δημοκρατικού, πολιτικά φιλελεύθερου –δηλαδή με όλα τα γνωρίσματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου– αλλά και ρεπουμπλικανικού, ως προς τη δημόσια αρετή και τη διαρκή πρόκριση του δημοσίου συμφέροντος, δημοκρατικού σοσιαλισμού, θα ασκήσει μία πραγματικά σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Ως τέτοιο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα ασκήσει μια πολιτική ανασύνταξης του κοινωνικού κράτους, διασφάλισης των δημοσίων αγαθών και δικαιότερης διανομής του πλούτου, επεξεργαζόμενος, όμως, και προτάσεις για το πώς θα παραχθεί ο προς διανομή πλούτος. Και εν επιγνώσει ότι όλα αυτά συνιστούν μείζονα διακυβεύματα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, άρα ότι το κρίσιμο ζητούμενο είναι το αν είναι εφικτή η πολιτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης και η δημοκρατική διακυβέρνησή της, με πρώτο βήμα την πολιτική και συνταγματική συνοργάνωση της Ευρώπης και, μάλιστα, μιας Ευρώπης με στρατιωτική αυτάρκεια, η οποία θα επιτελέσει στρατηγικό ρόλο ως προς την εξισορρόπηση του ανταγωνισμού με τις άλλες δυνάμεις. Οπως και τα προβλήματα, έτσι και οι λύσεις τους υπερβαίνουν τα όρια του εθνικού κράτους, χωρίς, βέβαια, να εκμηδενίζεται η σημασία του τελευταίου. Τα παραπάνω συνεπάγονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ως κατεξοχήν δύναμη υπεράσπισης της ευρωπαϊκής και της δημοκρατικής ιδέας, θα ανελάμβανε καθοριστικές πρωτοβουλίες για συντονισμό με τις άλλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται, προκειμένου να επιτευχθούν αυτά, να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε ένα κόμμα-δίκτυο. Μπορεί να είναι ένα κόμμα με συνεκτικό οργανωτικό ιστό και με δικτύωση στην κοινωνία και με ψηφιακές δυνατότητες. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να είναι ούτε κόμμα-φρούριο ούτε κόμμα-χυλός, ολίγον άγευστος, αρκετά νερόβραστος, ώστε να πέφτει ευκολοχώνευτος σε όλους. Η σοσιαλδημοκρατική του πολιτική θα είναι ο τρόπος για να βελτιώνει το σήμερα και το αύριο των ανθρώπων. Και αυτό είναι το πραγματικό ανεξάλειπτο ίχνος μιας στρατηγικής επιδίωξης για κοινωνικό μετασχηματισμό, στο πλαίσιο του οποίου ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν θα είναι ένα άλλο πολίτευμα, αλλά θα είναι η κοινωνικά δικαιότερη πολιτική δημοκρατία.

Ενόψει του συνεδρίου μας, οφείλουμε με σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις να δώσουμε φωνή σε αυτούς που δεν έχουν. Στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, στα ΑμεΑ, στα μέλη της LGBTQ+ κοινότητας, στους φυλακισμένους, στη μειονότητα της Θράκης, στις γυναίκες, στους Ρομά, να δηλώσουμε με σαφήνεια τις προθέσεις μας για τη δημόσια Υγεία και τη δημόσια Παιδεία, να καταργήσουμε κάθε αντεργατικό νόμο, να διώξουμε την αστυνομία από τα ΑΕΙ, να ξεκινήσουμε τον πραγματικό εκδημοκρατισμό κυρίαρχων δομών του κράτους, όπως π.χ. της Αστυνομίας, να προχωρήσουμε θαρραλέα στον χωρισμό της Πολιτείας από την Εκκλησία. Να θυμηθούμε ότι η μεγάλη μας άνοδος ξεκίνησε και με τη σύνδεσή μας με τα κοινωνικά κινήματα εκείνα που ζητούσαν ζωή και αξιοπρέπεια. Να επαναβεβαιώσουμε ότι τα δικαιώματα είναι ταυτοτικό στοιχείο της δικής μας Αριστεράς. Να καταθέσουμε μια συγκεκριμένη πρόταση για τη στεγαστική πολιτική. Γιατί σήμερα ένας εργαζόμενος αυτής της χώρας πρέπει να δώσει πάνω από το μισό μηνιαίο εισόδημά του για στέγαση. Είναι λοιπόν καθήκον μας να απευθυνθούμε με ανοιχτή καρδιά στους πολίτες για όλα αυτά τα θέματα. Γιατί η ενασχόληση με τα δικαιώματα δεν μπορεί να θεωρείται μια εξεζητημένη ενασχόληση κάποιων περίεργων στο κόμμα ούτε να αποτιμάται με στυγνή ψηφοθηρική λογική, αλλά βιωμένη, ματωμένη πραγματικότητα της δικιάς μας Αριστεράς, κτήμα και βασική συνιστώσα των συζητήσεων κάθε Ο.Μ. στον προσυνεδριακό διάλογο.

Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το κεντρικό επίδικο του συνεδρίου και πως μπορεί το…

Μία οφειλόμενη απάντηση στη σοσιαλδημοκρατική λογική των Ν. Μπίστη & Α. Λιάκου από τους Κώστα…

Οι προτεραιότητες που θέτουμε είναι σαφείς: ● Ανάκτηση της εργασίας με ρύθμιση της αγοράς εργασίας, αύξηση των μισθών και τόνωση της συλλογικής οργάνωσης. ● Ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, όχι απλώς ως μηχανισμού αντιμετώπισης της φτώχειας, αλλά ως πυλώνα κοινωνικής δικαιοσύνης. ● Διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θέτει στον πυρήνα του τον κόσμο της εργασίας. ● Ενίσχυση της δημοκρατίας μέσα από βαθιές θεσμικές τομές. ● Διεκδίκηση ενός διαφορετικού μέλλοντος για την Ευρώπη, με αξιοποίηση των ρωγμών που διανοίγονται στο μέχρι χθες άκαμπτο νεοφιλελεύθερο μπλοκ και συνέργειες με προοδευτικές δυνάμεις. ● Αποτελεσματική παρέμβαση στη μεγάλη συζήτηση για την επόμενη μέρα του οικονομικού περιβάλλοντος στην Ε.Ε. Είναι προφανές ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια σύγκρουση για τη διαχείριση του υπάρχοντος, αλλά με μια συνολική αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης. Και αυτή η αντιπαράθεση δεν διεξάγεται απλώς και μόνο στο επίπεδο της καθημερινής πολιτικής, αλλά και στο επίπεδο των ιδεών που υπο-προσδιορίζουν αυτή την πολιτική. Οφείλουμε, λοιπόν, να δώσουμε και τις δύσκολες ιδεολογικές μάχες. Διότι όταν οι ιδέες της Αριστεράς γίνονται υλική δύναμη, όταν δηλαδή αποκτούν φορείς και πολλαπλασιαστές, οδηγούν και σε μεγάλες πολιτικές νίκες. Γι’ αυτό είναι κρίσιμη η αντιστοίχιση της πολιτικής επιρροής του κόμματος με τα κοινωνικά του ριζώματα, με τη δυνατότητά του να οργανώνεται στη βάση της κοινωνίας και να παρεμβαίνει ουσιαστικά στους θεσμικούς φορείς εκπροσώπησής της. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για μια μεγάλη νίκη της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Είναι οι προϋποθέσεις για να ανατραπεί το επικίνδυνο καθεστώς της νέας Δεξιάς στη χώρα.