Τίποτα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε, οι υποσχέσεις για καλύτερες μέρες στην οικονομία αποδείχθηκαν φρούδες και η κοινωνική πρόοδος είναι ανύπαρκτη. Επί δύο χρόνια η κυβέρνηση της Χιλής επανέλαβε τα λάθη που είχαν διαπραχθεί και κατά την διάρκεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων του 2011, τις οποίες τότε η Δεξιά λοιδορούσε. Έπειτα, η ίδια δεξιά του προέδρου Piñera, όταν βρίσκονταν στη θέση της αντιπολίτευσης επί κυβέρνησης της Michelle Bachelet, μποϊκοτάρισε κάθε πιθανότητα κοινωνικού μετασχηματισμού, συμπεριλαμβανομένης και αλλαγής της θεσμικής βάσης του κράτους, του Συντάγματος δηλαδή που προέκυψε από την δικτατορία του Pinochet.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που οι διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους. Δεν ήταν τα 30 πέσος της αύξησης της τιμής του εισιτηρίου του μετρό, αλλά τα 30 χρόνια του βίαιου νεοφιλελευθερισμού, στην βάση του οποίου δομήθηκαν όλες οι κοινωνικές σχέσεις στην σύγχρονη Χιλή. Το σύνθημα «αρκετά!» το βλέπουμε σε άπειρα πλακάτ στις διαδηλώσεις που πολλαπλασιάζονται σε ολόκληρη τη χώρα. Διαδηλώσεις οι οποίες είναι οι μεγαλύτερες στη Χιλή από την εποχή του Pinochet.
Ο Sebastián Piñera αποφάσισε να καταστείλει με το μαστίγιο τους διαδηλωτές. Δείχνοντας το χειρότερο πρόσωπό του, δήλωσε ότι η Χιλή «βρίσκεται σε πόλεμο». Υπέγραψε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, διέταξε στους στρατιωτικούς να εξέλθουν από τα στρατόπεδα για να πάρουν τον έλεγχο της κατάστασης, παρόλο που αυτό οδήγησε σε πυροβολισμούς διαδηλωτών στο δρόμο και προκάλεσε σε πολλές περιπτώσεις την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ανάμεσα στις περιπτώσεις αυτές και η ίδια η ύπαρξη ενός σημείου βασανιστηρίων στον σταθμό Baquedano του μετρό στο κέντρο του Σαντιάγκο, θέμα το οποίο αποτελεί ήδη αντικείμενο έρευνας.
Υπάρχουν νεκροί και πάνω από 2.000 τραυματίες στη Χιλή, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Ακόμα κι εχθές, ένας παρατηρητής του Ινστιτούτου ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Χιλής, ο οποίος παρατηρούσε την κατάσταση σε ειρηνικές διαδηλώσεις, χτυπήθηκε με 7 βολίδες στο σώμα του. Οι εικόνες που προκάλεσε η καταστολή του Sebastián Piñera σοκάρουν και θυμίζουν τις χειρότερες μέρες της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας. Τις ημέρες αυτές, ελικόπτερα Puma του στρατού εκτελούν πτήσεις επάνω από μία πόλη ακινητοποιημένη από την απαγόρευση κυκλοφορίας, θυμίζοντας στους χιλιανούς τις εποχές κατά τις οποίες η δικτατορία χρησιμοποιούσε τα ίδια μέσα για να πετάει τα πτώματα όσων αντιδρούσαν στο καθεστώς στη θάλασσα, άνθρωποι οι οποίοι μέχρι σήμερα θεωρούνται αγνοούμενοι.
Αυτό που συμβαίνει στη Χιλή δεν είναι μία απλή κρίση. Είναι μία πραγματική «πολυκρίση», η οποία αγγίζει όλες τις πτυχές της ζωής. Καμία πολιτική λύση σε αυτή την κρίση δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, διότι η πολιτική τάξη είναι μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Η κοινωνία των πολιτών απηύδησε από τη λογική του «σατράπη». Η όξυνση των γεγονότων συνεχίζεται μέρα με τη μέρα. Η μόνη ελπίδα είναι να οικοδομήσουμε μία Χιλή αλληλέγγυα, μακριά από τους διαχωρισμούς του νεοφιλελευθερισμού. Ο αγώνας συνεχίζεται!
