Συνεντεύξεις

    «Από την έναρξη της πανδημίας, η κυβέρνηση όφειλε να χαράξει μια γραμμή προστασίας…

Πώς βγαίνει η κυβέρνηση από τον χιονιά; Επιχειρεί να στηριχθεί και πάλι στα συστημικά μίντια,…

Η ακροδεξιά καθιστά την αμφιβολία μίσος. Η ακροδεξιά που τροφοδοτείται από την αδυναμία των πολιτικών ελίτ να επικοινωνήσουν με το «πόπολο», η ακροδεξιά που αναπνέει από το «αντιλαϊκιστικό» οίστρο των περισσοτέρων κυβερνήσεων, η ακροδεξιά που εκφράζει το μίσος των αδυνάμων απέναντι στους πιο αδύναμους εδραιώνοντας τις δομές της κοινωνικής ανισότητας. Είναι λάθος να ταυτίζουμε την ακροδεξιά με την υπανάπτυξη. Η Άκρα Δεξιά δεν είναι πολιτισμική υστέρηση. Είναι σύμπτωμα των καιρών των ολοένα και βαθύτερων κοινωνικών ανισοτήτων και της ολικής αδυναμίας των πολιτικών ελίτ να μιλήσουν με το λαό. Όσο περισσότερη ανισότητα ξερνά ο παγκόσμιος καπιταλισμός, τόσο κάποιοι θα έρχονται να εκφράζουν πειστικότερα το “make our country great again”, όπως ο Τραμπ, ο Ερντογάν και ο Μπολσονάρου κι ο Όρμπαν. Να το πω απλά: αν δεν ήταν η Χίλαρι Κλίντον, μια πολιτικός βγαλμένη από τη βαθιά καμαρίλα του αμερικάνικου κατεστημένου, πιθανώς να είχαμε γλιτώσει τον Τραμπ.

Ας αρχίσουμε λέγοντας ότι η δική μας λιγότερο ή περισσότερο ταλαιπωρημένη ιδέα για τις εκλογικές διαδικασίες δεν έχει καμία σχέση με την αρχαιοελληνική πραγματικότητα. Στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν περίπου 30.000 πολίτες με πλήρη δικαιώματα και στη συνέλευση που αποφάσιζε για τη διακυβέρνηση της πόλης μετείχαν το πολύ 5.000. Μετείχε δηλαδή στην πράξη μια πολιτικοποιημένη μειοψηφία, αποτελούμενη από άπορους, που είχε το δικαίωμα να διοικεί. Αυτό ήταν η αρχαία δημοκρατία. Το 1920, ένας Γερμανός ιστορικός, ο Αρθουρ Ρόζενμπεργκ, όρισε το αθηναϊκό μοντέλο ως «δικτατορία του προλεταριάτου».

· «Τις τελευταίες μέρες και ώρες ζούμε μια κατάσταση απόλυτου χάους και δεν φαίνεται να…

«Δεν μπορεί να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτήν την κυβέρνηση. Αν δούμε τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις τρείς πρόσφατες κρίσεις, τις φωτιές του καλοκαιριού, την κακοκαιρία και την πανδημία, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για την χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής και της εμμονικής της αντίληψης, ότι μόνο η αγορά και ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να δίνει λύσεις στα προβλήματα. Αυτή η κυβερνητική αντίληψη επιβαρύνεται επιπλέον με την καθεστωτική αλαζονεία που θεωρεί ότι υπάρχει το ανάχωμα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης που θα καλύψει όλα τα λάθη. Όμως η ανάληψη ευθύνης σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορεί παρά να είναι, η παραίτηση της κυβέρνησης», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούστης. Η κυβέρνηση επιτείνει την ανασφάλεια των πολιτών. Νωρίτερα σήμερα, η κυβερνητική εκπρόσωπος κ Πελώνη, είπε ότι το 95% των βλαβών και των εκκρεμοτήτων της ΔΕΗ αποκαταστάθηκαν εχθές το βράδυ. Είναι ντροπή. Πρόκειται για απίστευτη αθλιότητα παραπληροφόρησης η οποία αυξάνει το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών. Χαρακτηριστικό είναι ακόμα το γεγονός, ότι τη Δευτέρα στις πέντε το απόγευμα, έβγαιναν εκπρόσωποι της Αττικής Οδού στα μέσα ενημέρωσης και λέγανε ότι σε μία ώρα ανοίγει η λεωφόρος Κατεχάκη προς την Ηλιούπολη. Αυτές οι δηλώσεις είναι σε γραμμένες εκπομπές και στη διάθεση κάθε εισαγγελέα. Επίσης δεν είναι σωστό, ότι έχει απόλυτη ευθύνη μόνο η ιδιωτική εταιρεία, εν προκειμένω η Αττική Οδός και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Σύμφωνα με το νόμο, σε αυτές τις περιπτώσεις, στα επιχειρησιακά κέντρα που υπάρχουν σε αυτές τις μεγάλες εταιρείες από όπου γίνεται και η διευθέτηση της κυκλοφορίας, υπάρχουν υποχρεωτικά εκπρόσωποι της Πυροσβεστικής, της Τροχαίας και της Πολιτικής Προστασίας. Όταν είναι να ληφθεί απόφαση παραδείγματος χάρη, για να μην διέρχονται τα βαρέα οχήματα ή προκειμένου να κλείσει ο δρόμος όπως επίπσης για το πότε θα κληθεί ο στρατός, την τελική απόφαση λαμβάνει η Πολιτική Προστασία. Η Αττική Οδός προφανέστατα ήταν ανέτοιμη και απροετοίμαστη όπως σχεδόν όλες οι ιδιωτικές εταιρίες που επιδιώκουν την κερδοφορία, αλλά η ευθύνη για την κατάρρευση των υποδομών, ανήκει στην Πολιτική Προστασία, στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό. Δεν αρκεί μία συγγνώμη, ούτε να ζητάει κανείς επιμέρους ευθύνες σε υπουργό ή σε διευθυντές του ιδιωτικού τομέα που σαφώς έχουν ευθύνη. Έχουμε επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά πάνω σε δυο συγκυριακές κλιματικές κρίσεις και στην επελαύνουσα πανδημία που καταδεικνύουν την απόλυτη χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής. Η ανάληψη ευθύνης δεν μπορεί να είναι άλλη από την παραίτηση της κυβέρνησης».

«Θα δώσουμε τη μάχη της κάλπης για να παραμείνει το Μπλόκο της Αριστεράς σε θέση…

Μου αρέσει να εναλλάσσομαι μεταξύ ανεξάρτητων και μεγάλων, δομημένων παραγωγών. Πρόκειται για μια πολυτέλεια που μου δίνεται αυτή τη στιγμή στη ζωή μου, το να εισχωρώ στους δύο αυτούς κόσμους. Και ελπίζω να συνεχίσω. Πολύ θα μου άρεσε να κάνω πάλι μια ταινία με τον Λέβαν ή έναν νέο Ελληνα σκηνοθέτη, όπως και να συνεχίσω να σκηνοθετώ τις δικές μου ταινίες στην Ελλάδα. Από την άλλη μεριά, οι επιλογές στενεύουν καθώς οι μεγάλες παραγωγές έχουν περιοριστεί στα μπλοκμπάστερ της «Μάρβελ» και της «Ντίσνεϊ». Το γεγονός αυτό με ανησυχεί γιατί η δική μου δουλειά συνήθως κυμαίνεται στα μεσαία μεγέθη του προϋπολογισμού και ιστορίες για ενήλικες. Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι πρέπει να διατηρήσω την επαφή με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο που λάτρεψα και με διαμόρφωσε.

Η ακροδεξιά είναι επικίνδυνη, κινητοποιείται εναντίον των προσφύγων, της μετανάστευση και της πολυπολιτισμικότητας. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή σύγκρουση. Έχουμε την ευκαιρία να προωθήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη στην Ευρώπη μέσω της δύναμης των συνδικάτων και της Αριστεράς. Αυτό όμως σημαίνει ότι τα αριστερά κόμματα, οι σοσιαλδημοκράτες και άλλοι θα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους και όχι να συμμαχούν με τις κεντρώες και δεξιές δυνάμεις προκειμένου να κερδίσουν πλειοψηφίες στα κοινοβούλια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η κυβέρνηση της Πορτογαλίας αλλά και το Ισπανικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Στη Γερμανία από την άλλη, οι Σοσιαλδημοκράτες ήρθαν σε συμφωνία με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, ένα κόμμα με έντονο επιχειρηματικό προσανατολισμό. Παρόλο που εξασφάλισαν πλειοψηφία μέσα από αυτό, υποψιάζομαι ότι θα βρεθούν όμηροι των επιχειρηματικών συμφερόντων που εκπροσωπεί το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα. Μακάρι να κάνω λάθος.

Η πραγματικότητα απαιτεί μεγάλες αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας όσο διαρκεί η αναστολή του, ιδίως στην αντιμετώπιση του χρέους. Αυτό καίει όλη την Ευρώπη και πρωτίστως το Νότο, και φυσικά την Ελλάδα, που έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος σε όλη την Ευρωζώνη. Και αν δεν γίνουν ρεαλιστικές αλλαγές στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, που αυτή τη στιγμή, μόνο το Λουξεμβούργο από όλη την Ευρωζώνη πληρεί τα κριτήριά του, θα έχουμε ένα νέο γύρο λιτότητας και κρίση χρέους με πρώτο θύμα την Ελλάδα. Εδώ χρειάζεται μια μεγάλη συμμαχία και των προοδευτικών δυνάμεων και του Νότου. Δυστυχώς, ενώ ο Ντράγκι, ο Μακρόν, ο Κόστα κι ο Σάντσες διεκδικούν, η Ελλάδα, που καίγεται περισσότερο από όλους, απλώς ψελλίζει κάτι, γιατί ο Μητσοτάκης φοβάται να αντιπαρατεθεί με την πλήρως αρνητική θέση των «φειδωλών» και την ακαμψία που δείχνει η νέα γερμανική κυβέρνηση. Κρατώ μικρό καλάθι για τον τελικό συμβιβασμό, που θα επιτευχθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. εισέρχεται σε προσυνεδριακή περίοδο, σε μια συγκυρία βέβαια που η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη μοιάζει να εντείνεται.