Ο Σαρτρ και το πορτρέτο του αντισημίτη
«Ο Εβραίος δεν είναι παρά ένα πρόσχημα: αλλού θα χρησιμοποιήσουν τον νέγρο, αλλού τον Κινέζο», o αντισημιτισμός δεν είναι πρόβλημα μόνο των Εβραίων: είναι και δικό μας!
ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ 1974: Ο ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
Το ερώτημα «πώς έπεσε η χούντα» έχει απασχολήσει τους κοινωνικούς επιστήμονες της μεταπολιτευτικής γενιάς, χωρίς όμως κατά τη γνώμη μας να έχει δοθεί ικανοποιητική απάντηση. Όχι τόσο γιατί ενδέχεται κάποιες κρίσιμες πληροφορίες που αφορούν τις «υψηλές» επαφές εγχώριων και διεθνών παραγόντων να μη μας είναι σε ικανοποιητικό βαθμό γνωστές, αλλά επειδή υπάρχει τουλάχιστον ένας παράγοντας που δεν έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη, ο λαός. Αναφερόμαστε στην έννοια όχι ως οργανωμένη ή ανοργάνωτη πολιτική οντότητα, αλλά ως μέρος του στρατεύματος. Με άλλα λόγια επιχειρούμε να εντάξουμε στην πολιτική εξίσωση του Ιουλίου του 1974 έναν από τους πλέον κρίσιμους παράγοντες, τους επίστρατους. Ωστόσο το ερώτημα καθεαυτό, το οποίο πέραν των ακαδημαϊκών κύκλων έχει απασχολήσει ευρύτερα την ελληνική κοινωνία, θα ήταν υπεραπλουστευτικό και θα αδικούσε οιαδήποτε απάντηση δινόταν σε αυτό, αν υπονοούσε πως πίσω από την πτώση της χούντας υπήρξε ένα και μοναδικό γεγονός, μία και μόνο αιτία. Παρ’ όλα αυτά οι δομολειτουργικές προσεγγίσεις από τη μία και η θεωρία των ελίτ από την άλλη έχουν αφήσει λίγο χώρο για μια εμπεριστατωμένη εκτίμηση της βαρύτητας των συλλογικών δράσεων και του ρόλου της κοινωνίας πολιτών στον ιστορικό χρόνο.
Επιστολή υποστήριξης δεκάδων πανεπιστημιακών για τη Συμφωνία των Πρεσπών στον Guardian
Αυτές τις κρίσιμες στιγμές που η Ευρώπη αντιμετωπίζει την άνοδο του ακροδεξιού εθνικισμού και ρατσισμού και επικίνδυνοι αναθεωρητισμοί ξαναέρχονται στην επιφάνεια στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, διαιρώντας τους ανθρώπους σε "προδότες" και "πατριώτες", είναι σημαντικότερο από ποτέ να υποστηριχθούν αυτοί που αναλαμβάνουν το ρίσκο για την συμφιλίωση. Υποστηρίζουμε αυτήν την δίκαιη συμφωνία και καλούμε όλες τις πλευρές να εκπληρώσουν το δικό τους μέρος της συμφωνίας.
21η Ιουλίου 1965: Δολοφονείται ο Σωτήρης Πέτρουλας
Ο Σωτήρης ήταν ένας μεγάλος αγωνιστής της αριστεράς, που πάλευε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια και χωρίς αποκλεισμούς, για μια κοινωνία ελεύθερη και δημοκρατική. Ήταν ένας φοιτητής που δολοφονήθηκε σε μία διαδήλωση, ενώ πάλευε να κάνει τα οράματά του πραγματικότητα. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας. Το μήνυμα της θυσίας του, ένα μήνυμα αντίστασης που μας παίρνει το φόβο, μας εμψυχώνει, μας εμπνέει, μας οδηγεί.
Ο Γκασόλ και ο ιστορικός του μέλλοντος
Σε λίγα χρόνια, ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναρωτιέται για την εποχή μας: Δεν ήξεραν, δεν έβλεπαν ή δεν ήθελαν να ξέρουν οι “απλοί άνθρωποι” της Ευρώπης τι γινόταν στη Μεσόγειο το 2018; Πώς χάθηκε τόσο γρήγορα η ευαισθησία που έδειξαν όλοι μπροστά στη συνταρακτική φωτογραφία του πνιγμένου παιδιού στις τουρκικές ακτές, που έκανε τον γύρο του κόσμου μόλις τρία χρόνια νωρίτερα; Πώς έπαψαν να συγκλονίζονται από τις τραγωδίες που συνεχίζονταν; Γιατί αδιαφορούσαν για τα πλοία φαντάσματα που γυρνούσαν σαν την άδικη κατάρα από χώρα σε χώρα, χωρίς καμιά να θέλει να τους επιτρέψει να πιάσουν λιμάνι; Και θα είναι δύσκολο να απαντήσουμε στα παιδιά μας.
Ο τύπος του ακροδεξιού διαδηλωτή
Δεν ευσταθεί ο συλλήβδην χαρακτηρισμός των εθνικιστών διαδηλωτών ως ακροδεξιών. Ομως η ιδεολογική συγγένεια και η προσήλωσή τους στο κοινό αίμα («αίμα – τιμή») δεν είναι καθόλου αμελητέα από ιστορική, κοινωνική και πολιτική άποψη. Χωρίς άλλο, τους απομακρύνει από την πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Η τελευταία δομείται με βάση το κοινωνικό κριτήριο του κοινού τόπου, σε αντιδιαστολή με εκείνο του κοινού αίματος. Αυτό που εικαστικά είναι ολοφάνερο (η εικόνα της συμπαράταξης σε μια πορεία με τους ακροδεξιούς) είναι επίσης και ουσιαστικό. Οι οπαδοί των γονιδίων δεν διστάζουν, ευκαιρίας δοθείσης, να σχολιάζουν τη δημοκρατία απαξιωτικά («αυτά κάνει η πολλή δημοκρατία»). Δεν ενδιαφέρονται ή δεν γνωρίζουν την παρρησία ή την ισηγορία ως θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αποδοκιμάζουν με κραυγαλέο τρόπο («προδότες» κ.λπ.) την αντίθετη άποψη, καλλιεργούν διχασμούς.
Συμφωνία για το χρέος, «μην κλαίς και μη γελάς, μονάχα να καταλαβαίνεις»
Η ρύθμιση του ελληνικού χρέους που αποφάσισε το Eurogroup επιβραβεύει από τη μια τα βήματα που έχουν γίνει στην Ελληνική οικονομία, σαν αποτέλεσμα των τεράστιων θυσιών του Ελληνικού λαού στα χρόνια των μνημονίων, αντανακλά ταυτόχρονα τις καχυποψίες και τις αμφιβολίες του νεοφιλελευθέρου ιερατείου των υποτιθέμενων ‘‘εταίρων’’ και δανειστών για τη συνέχιση των σκληρών μέτρων που έχουν επιβληθεί στην Ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα στέλνει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση της Αριστεράς για τις όποιες προθέσεις της να ασκήσει κοινωνική πολιτική .
Αττίλας ’74: Ο βιασμός της Κύπρου
Το ντοκιμαντέρ του Μιχάλη Κακογιάννη αναφέρεται στην εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο το 1974. Γυρίστηκε ένα χρόνο αργότερα όταν οι μνήμες των γεγονότων ήταν φρέσκες. Προσπαθεί να ανιχνεύσει τι οδήγησε στην εισβολή, τον αντίκτυπό της και τις συνέπειες. Εμφανίζονται πολλοί από τους πρωταγωνιστές της πολύνεκρης τραγωδίας.
Ο Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ στις φυλακές νέων Αυλώνα: Η μόνη απάντηση στον άφρονα σωφρονισμό είναι η παιδεία και ο πολιτισμός
Η επίσκεψη της αντιπροσωπείας (Πάνος Λάμπρου, Κορίννα Ρεπούση), με την παρουσία και του υπουργού Χρήστου Σπίρτζη, είχε ως στόχο να διερευνήσει τις υπαρκτές δυνατότητες και ασφαλώς τις δυσκολίες, για μια ουσιαστική τομή, που να αλλάζει τα δεδομένα της τιμωρητικής σωφρονιστικής πρακτικής. Το ζητούμενο, άλλωστε, είναι η δημιουργική επανένταξη και το σπάσιμο του φαύλου και αδιέξοδου κύκλου του κοινωνικού αποκλεισμού, της βίας, της παραβατικότητας και εντέλει της "εξαφάνισης" μέσω του εγκλεισμού».
«Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει βηματισμοί απομάκρυνσης από το βάναυσο αυταρχικό μοντέλο. Ωστόσο, απέχουμε χιλιόμετρα από το βασικό στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος, ειδικά για τους νέους, από την μετατροπή των χώρων αυτών σε παιδαγωγικά -με την ευρεία έννοια- κέντρα», τονίζει η ανακοίνωση του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.
«Καλούμε το υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρει άμεσες νομοθετικές και άλλες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Οποιαδήποτε καθυστέρηση ή ολιγωρία δεν δικαιολογείται. Η όποια παραβατικότητα, που είναι ασφαλώς υπαρκτή, συνδέεται με τις ζώνες του κοινωνικού αποκλεισμού, τις διακρίσεις, με τη διαρροή ή διαφυγή από την εκπαιδευτική διαδικασία, με την ακραία φτώχεια. Και η απάντηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο άφρονας σωφρονισμός, τα μουχλιασμένα κελιά, η συνεχής τιμωρία. Η απάντηση, η μόνη πειστική, είναι η παιδεία και ο πολιτισμός.
Κάρλο Τζουλιάνι: Γράφοντας με αίμα τη σύγχρονη ιστορία
Σαν σήμερα ο Carlo Guiliani κειτόταν νεκρός στη πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα. Η σφαίρα του αστυνομικού Mario Placanica ήταν η αιτία που ο τότε 23χρονος Ιταλός έχασε τη ζωή του, διαμαρτυρόμενος με το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.
Εκείνη την Παρασκευή του 2001, ο Carlo Guiliani βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο στη Γένοβα για να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των ηγετών της G8. Χιλιάδες όμως ήταν και οι αστυνομικοί που σκοπός τους ήταν να προφυλάξουν την «ομαλή διεξαγωγή» της συνάντησης των ισχυρών του πλανήτη.