Macro

Το Πολατλί, που έχει μεγάλη παραγωγή κρεμμυδιών, βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο στόχαστρο των επιθεωρητών, οι οποίοι ερευνούν τις αγροτικές αποθήκες για ενδείξεις αποθεματοποίησης. Ένα τηλεοπτικό κανάλι μετέδωσε σε απευθείας σύνδεση την έρευνα σε μια αποθήκη, με τον ανταποκριτή να είναι περικυκλωμένος από σακιά γεμάτα με τους βολβούς. Με βλέμμα γεμάτο ένταση, ο ρεπόρτερ τόνισε πως οι επιθεωρητές έλεγξαν 24 μονάδες αποθήκευσης και διαπίστωσαν ότι μόλις τρεις από αυτές πουλούσαν τα προϊόντα τους, απόδειξη -όπως είπε- του τυχοδιωκτισμού και της απόκρυψης των αποθεμάτων τους. Στο βάθος διακρινόταν ένας ολοφάνερα ανήσυχος έμπορος, ο οποίος διαμαρτυρόταν στους επιθεωρητές, κουνώντας απεγνωσμένα το κεφάλι του και κάνοντας χειρονομίες. Η άνοδος στις τιμές των τροφίμων αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την Τουρκία. Η χώρα δίνει μάχη με τον καλπάζοντα πληθωρισμό μετά τη βουτιά της λίρας. Η μέση τιμή των κρεμμυδιών ήταν 3,6 λίρες (0,7 δολάρια) το κιλό τον Νοέμβριο, σύμφωνα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία, έναντι 1,3 λιρών ένα χρόνο νωρίτερα. «Όταν γυρίζεις σπίτι δεν καίνε τα μάτια σου, αλλά η τσέπη σου» διαμαρτυρήθηκε μια ειδησεογραφική ιστοσελίδα.

Χθες, η “Ανοιχτή Πόλη” ανακοίνωσε ότι υποψήφιος για τον Δήμο της Αθήνας στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές, θα είναι ο οικονομολόγος Νάσος Ηλιόπουλος. Στα 35 του χρόνια, ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι ήδη αναγνωρισμένος ως ένα από τα πιο δραστήρια, μαχητικά και αποτελεσματικά κυβερνητικά στελέχη. Η Αριστερά διεκδικεί ξανά τον Δήμο της Αθήνας με τα μεγάλα της όπλα: τον σοβαρό προγραμματικό λόγο, την κοινωνική οπτική, το ήθος και την ηλικιακή ανανέωση. Και θα πάει ακόμα πιο μπροστά!

Είναι πλέον σαφές ότι ο ορίζοντας της Ευρώπης σκοτεινιάζει από την άνοδο των ακροδεξιών πολιτικών που κηρύττουν το μίσος για καθετί διαφορετικό και τρέφονται από την αύξηση των ανισοτήτων. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση έρχεται η ώρα της δικής μας ευθύνης, έρχεται η ώρα της ευθύνης των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, πώς δηλαδή θα απαντήσουμε μπροστά στην απειλή. Η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πολλάκις αποδείξει πώς απαντάμε σε όλη αυτή την πρόκληση, έχοντας καταβάλει από το 2015 μια πολυεπίπεδη προσπάθεια, χωρίς να πανηγυρίζουμε ότι τα έχουμε κάνει όλα καλά, με λάθη, με καθυστερήσεις, με δύσκολες συνθήκες να παραμένουν σε κάποια από τα νησιά, αλλά και με νίκες μαζί με την τεράστια πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας στην πρόσβαση των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την εργασία και την κοινωνική πρόνοια, με βήματα βέβαια ακόμα να υπάρχουν για να γίνουν. Αυτό είναι, άλλωστε, και το αξιακό φορτίο της Αριστεράς που βασίζεται στις αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας και του σεβασμού των δικαιωμάτων.

Όσον αφορά τη ΧΑ, ο κύριος Μπακογιάννης έχει απλώς παραλείψει από την αυστηρή δήλωσή του κάθε χαρακτηρισμό: «τον φασισμό τον τρέφει η εγκατάλειψη στην οποία έχει καταδικάσει την πρωτεύουσα η πολιτεία». Δεν είναι απλά αφελής η δήλωση, είναι ανατριχιαστική. Η εγκληματική οργάνωση, οι νεοναζί, τα εγκλήματα, η ασυδοσία και ο τρόμος που είχαν επιβάλει στον Άγιο Παντελεήμονα, δεν αφορούν τον νέο πολιτικό. Ειδικά στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου οι νεοναζί χρησιμοποίησαν αυτήν ακριβώς την ρητορική, της εγκατάλειψης, για να συγκαλύψουν πίσω από την «επιτροπή κατοίκων» τα τάγματα εφόδου που γέμισαν την γειτονιά με ρατσιστικά συνθήματα, έκλεισαν την παιδική χαρά για να μην έχουν πρόσβαση οι μετανάστριες και τα παιδιά τους, επεδίωξαν να επιβάλουν την απομάκρυνση της αριστεράς και των κινημάτων. Η «Ανοιχτή Πόλη» ήταν στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση του ακροδεξιού αποστήματος και της ρατσιστικής βίας. Η «Ανοιχτή Πόλη» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αντιφασιστικού μετώπου και αγωνίζεται αδιαλείπτως για να παραμείνει η Αθήνα κλειστή στο φασισμό, όπως είναι και το σύνθημά της.

Η τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε προχθές. Δεν έχει εμφανιστεί καν επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ. Η 17 Νοέμβρη δρούσε συνεχώς και παρέμενε ασύλληπτη από το 1974 έως το 2002, για 28 ολόκληρα χρόνια. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι κάποια από τις δέκα κυβερνήσεις αυτού του διαστήματος ωφελήθηκε πολιτικά από τη δράση της και επομένως είχε κάποιον λόγο να την υποκινήσει. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το εξής: υπάρχει ένα σύστημα που αρνείται να αποδεχτεί ότι η πολιτική αλλαγή του 2015, η οποία προέκυψε από δύο διαδοχικές εκλογές, έγινε με δημοκρατικό τρόπο. Κατά τη δική τους αντίληψη, η σημερινή κυβέρνηση έχει καταλάβει την εξουσία με δόλο και εξαπάτηση. Είναι καταχραστές. Και μόνο αν φύγουν από τη μέση και γυρίσουν στα παλιά τους ποσοστά, αν υποστούν την περίφημη “στρατηγική ήττα”, θα επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα. Η άποψη αυτή είναι περίπου υποχρεωτική για τους εκφραστές της. Μέχρι τις εκλογές του 2012, το σύστημα αυτό ήταν πανίσχυρο. Διέθετε περίπου το 80% του εκλογικού σώματος και την υποστήριξη από το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας. Αν παραδεχτεί ότι υπέστη συντριπτική ήττα εφαρμόζοντας τα δύο πρώτα Μνημόνια και ότι ευρύτατα κοινωνικά στρώματα του γύρισαν την πλάτη, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Θα πρέπει να αποδεχτεί ότι ωφελήθηκε το ίδιο καταληστεύοντας τον τόπο και οδηγώντας τον στη χρεοκοπία. Και βεβαίως θα πρέπει να ανανεωθεί για να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταγγέλλει τους συριζομαδούρους για σφετερισμό και παράνομη κατοχή της εξουσίας. Καμία πολιτική αντιπαράθεση λοιπόν, γιατί η πολιτική αντιπαράθεση νομιμοποιεί τον αντίπαλο. Μόνο ανελέητος πόλεμος: εκστρατεία πατριδοκαπηλίας με κρεμάλες για το μακεδονικό, εκστρατεία απύθμενου μίσους για την τραγωδία στο Μάτι, διαρκής σπέκουλα για την “ανομία” και το προσφυγικό. Το τέλος των Μνημονίων και η θέσπιση διορθωτικών μέτρων από την κυβέρνηση οξύνουν την αγωνία και την επιθετικότητα αυτού του συστήματος. Και το σπρώχνουν μοιραία στην αγκαλιά της Ακροδεξιάς - όπως είδαμε και από τον θλιβερό Α. Σαμαρά στο συνέδριο της Ν.Δ. Ο ΣΚΑΪ υπήρξε οργανικό κομμάτι αυτού του συστήματος, τόσο στην αρχική του προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία, όσο και στην τωρινή του προσπάθειά του να επανακάμψει. Για να πετύχει τους στόχους του, έχει καταφύγει σε ένα απεχθέστατο είδος δημοσιογραφίας, τόσο σε επίπεδο περιεχομένου, όσο και σε επίπεδο προσώπων. Ο ΣΚΑΪ γνωρίζει πολύ καλά ότι αν αυτό ικανοποιεί την εμπάθεια ενός τμήματος της κοινωνίας, σε ένα άλλο κομμάτι, προκαλεί οξύτατες αντιδράσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι απεχθάνονται το δημοσιογραφικό προϊόν του ΣΚΑΪ, είναι υπόλογοι για ηθική αυτουργία σε τρομοκρατικές επιχειρήσεις εναντίον του. Υπό το πρίσμα αυτό, η άθλια ενέργεια της ιδιοκτησίας του ΣΚΑΪ να υποδείξει την κυβέρνηση ως ηθικό αυτουργό της προχθεσινής βομβιστικής επίθεσης, αλλά και η συστράτευση του παλιού πολιτικού συστήματος σε αυτή τη βρόμικη καμπάνια ούτε αυτονόητη αντίδραση σε μια τρομοκρατική ενέργεια είναι, ούτε την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του ελεύθερου λόγου υπηρετεί. Είναι συνέχεια της διαρκούς εκστρατείας διχασμού που αποσκοπεί στο να φύγουν από την κυβέρνηση οι “καταχραστές” και να επανέλθει η χώρα στους “νόμιμους ιδιοκτήτες” της. Και όπου πλειοδοτούν σε αθλιότητες οι γνωστοί πολιτικοί τραμπούκοι και διάφορες δημοσιογραφικές περσόνες που διαγκωνίζονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο για μια θέση στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Τόσο απλά.

Στη δημοκρατία, όσο είναι αυτονόητο το δικαίωμα ενός μέσου να διαμορφώνει τη γραμμή του με τον τρόπο που νομίζει, άλλο τόσο αυτονόητο είναι για οποιονδήποτε να ασκεί δημόσια την κριτική του. Συνεπώς, η προσπάθεια να φωτογραφηθεί η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος ως ηθικός αυτουργός της βομβιστικής ενέργειας μόνο ως άθλια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης μπορεί να εκληφθεί. Για να το πούμε απλά: όταν βάζεις τα διαγράμματα ανάποδα για να δείχνουν κατηφορικά, έχει δικαίωμα και ο άλλος να σε καταγγείλει ή να σου κάνει εμπάργκο.