Σήμερα, ένα χρόνο μετά, φαίνεται πως το προσφυγικό ζήτημα στη Λέσβο βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Το ένα βήμα μπρος, που έγινε πέρυσι, κινδυνεύει να γίνει πολλά βήματα πίσω, αν η κυβέρνηση συνεχίσει να επιδεικνύει αυτή την αδικαιολόγητη αδράνεια. Ζητήματα που χρονίζουν και δημιουργούν πληγές, όπως η αξιοποίηση των χρηματοδοτήσεων για το προσφυγικό από την πολιτεία και όχι από τις ΜΚΟ, η απομάκρυνση των ασυνόδευτων ανήλικων από το κέντρο κράτησης της Μόριας και η ένταξη τους σε δομές, δεν μπορούν να καθυστερούν άλλο. Η κοινωνία, ειδικά τα τμήματα της που σήκωσαν πέρυσι το πιο μεγάλο φορτίο της αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης, δείχνει σημάδια «κόπωσης». Φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού κάνουν όλο και πιο ανοιχτά την εμφάνιση τους στα χωριά του νησιού, με διαδηλώσεις «αγανακτισμένων» πολιτών που δεν θέλουν πρόσφυγες στο τόπο τους. Στελέχη της ΝΔ μιλούν ανοιχτά για φόβους δήθεν «ισλαμοποίησης» του νησιού, καλώντας τους πολίτες σε δράση.
Ό,τι κερδήθηκε, κινδυνεύει να χαθεί, αν δεν δράσουμε άμεσα.
