Από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας
Στις ΗΠΑ, το Δημοκρατικό κόμμα, έχοντας να διαλέξει «μεταξύ δύο κακών» διάλεξε αυτό που θεωρεί "λιγότερο κακό". Διάλεξε να ρισκάρει να βγει πρόεδρος ο Τραμπ, παρά να πάει με τον Σάντερς που είναι αριστερός
Οι εκλογές της απελπισίας
Οι πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ που έγιναν μέσα σε βαθιά οικονομική κρίση, ολοκληρώθηκαν με την Χίλαρι Κλίντον να κλείνει τον κύκλο της αμερικανικής "σοσιαλδημοκρατίας" που είχε ανοίξει ο Μπιλ Κλίντον, και με ένα πολιτικό κατεστημένο που αγνόησε αλαζονικά τον αμερικανικό λαό, που με τη σειρά του, του γύρισε την πλάτη αγνοώντας το επιδεικτικά.
Ε… Όχι δεν πουλάμε…
ANOIKTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΟΜΠΑΜΑ, με κοινοποίηση στην Ελληνική Κυβέρνηση, στα Πολιτικά Κόμματα της Ελλάδας και στους πολίτες της χώρας μας
Η τύφλωση της Κεντροαριστεράς
Όταν η εποχή ευνοεί την οικονομική απορρύθμιση, η κύρια πολιτική αντίθεση δεν είναι πια η αντίθεση Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά η αντίθεση δύο μερίδων της Δεξιάς, της φιλελεύθερης, που ωθεί στην απορρύθμιση, και της εθνικιστικής, που αντιμάχεται την απορρύθμιση με όρους εθνικής αναδίπλωσης.
ΗΠΑ: Το παράδοξο του πειθαναγκασμού
Η “θεωρία των δύο άκρων” τιμωρήθηκε στις ΗΠΑ όπως τιμωρήθηκε και στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως σε αυτή την περίπτωση κύριος ωφελημένος βγήκε η Ακροδεξιά (Τραμπ) και όχι η Αριστερά (Σάντερς). Το πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό, καλλιτεχνικό κ.λπ. σύστημα των ΗΠΑ στην συντριπτική του πλειονότητα για όλο το διάστημα της μακράς προεκλογικής εκστρατείας βομβάρδιζε το εκλογικό σώμα με το μονότονο μήνυμα “ο Τραμπ είναι επικίνδυνος και διαβολικός”, αφήνοντας να εννοείται πως η ψήφος σας ως “κανονικών” πολιτών είναι να ψηφίσετε Χίλαρι. There Is No Alternative. Μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων αντέδρασε σε αυτό τον εκβιασμό, όπως αντέδρασε και στις ελληνικές εκλογές του 2015, οπότε ψήφισε ενάντια σε όλο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, εγχώριο και διεθνές.
Τα lumpen αστικά κόμματα
Κανένα από τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα δεν κυβερνά και άρα οι πόροι στους οποίους είχαν πρόσβαση πλέον είναι είτε λιγότεροι, είτε δεν υπάρχουν. Βρέθηκαν να χρωστούν στις τράπεζες 400 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που δεν πρόκειται να αποπληρώσουν ποτέ. Η απληστία με την οποία εξουσίαζαν στη χώρα αποδεικνύει πως θεωρούσαν ότι θα είναι αιωνίως κουμανταδόροι και γι’ αυτό δεν φρόντισαν να καλύψουν τα ίχνη αυτής της πλεονεξίας για την οποία τώρα είναι κοινωνικά και κάποιες φορές δικαστικά υπόλογοι.
Ό,τι θέλουν οι καναλάρχες!
Μετά από 27 χρόνια λοιπόν, η ΝΔ, επιτέλους αναγνωρίζει στην πράξη ότι το τηλεοπτικό τοπίο χρειάζεται διευθέτηση. Αλλά αυτό επιχειρεί να το κάνει με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα αυτών που λυμαίνονται μέχρι τώρα τον χώρο, αλλά και όσων φιλοδοξούν, από εδώ και πέρα, να μπουν σε αυτόν.
Ευημερία και δείκτες «πλούτου», μια επαναθεώρηση υπό το πρίσμα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας
Η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αρνείται τον εκχρηματισμό όλων των ανθρώπινων πράξεων και όλων των φυσικών στοιχείων και την εμπορευματοποίησή των. Επιπλέον, συμβάλλει στην προστασία ακόμα και στην επέκταση των μη εμπορευματικών και μη εγχρήματων πεδίων, με πρωτοβουλία των πολιτών (και όχι των ειδικών). Τέλος, προσπαθεί να διευρύνει την αξία χρήσης, διακρίνοντας το πεδίο της από αυτό της ανταλλακτικής αξίας. Από αυτή την άποψη, η διάκριση ανάμεσα στην αλληλέγγυα οικονομία και την καπιταλιστικο-εμπορευματική σηματοδοτεί και το πραγματικό νόημα της (οικονομικής) επιστήμης: η πρώτη εκφράζει μια ποιοτική, μη ποσοτικοποιήσιμη (μη μετρήσιμη) κανονικότητα, άμεσα συνταυτισμένη με τη βιωμένη σχέση και την «πρωτεύουσα» ιδιότητα των πραγμάτων (όχι δηλαδή την αφηρημένη όψη αυτών), ενώ στη δεύτερη η ουσία του πράγματος ανάγεται στην ανταλλακτική του αξία, η οποία σταδιακά απορροφά όλες τις ποιοτικές αξίες (Φ. Τερζάκης, 2012). | Δημήτρης Καπογιάννης - Τάκης Νικολόπουλος
Το μοντέλο ηγεσίας του Κόρμπιν
Οι ιδέες του Κόρμπιν έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξιοπιστία επειδή τώρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι μια ομάδα από ανθρώπους με μέση ευφυΐα που σκέφτονται διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, είναι πιο έξυπνη από μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Η ποικιλία κερδίζει την ικανότητα. Γι’ αυτό το να αφήνουμε τις σημαντικές αποφάσεις σε ανθρώπους με παρόμοιο υπόβαθρο, παιδεία και κοσμοθεωρία, είναι ο λάθος τρόπος για να χειριστούμε τις πολυπλοκότητες που οι κοινωνίες μας αντιμετωπίζουν στον 21ο αιώνα.
Τις πταίει για το θεσμικό αδιέξοδο;
Η διαμόρφωση μιας μάλλον παράδοξης πολιτικής και θεσμικής πραγματικότητας δεν προήλθε προφανώς από το υπερπέραν. Κάποιοι εμπνεύσθηκαν και ψήφισαν ένα πλέγμα συνταγματικών κανόνων που επιτρέπει σε μια ισχνή μειοψηφία να επιβάλλει την παράλυση της λειτουργίας του Κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου οι θεσμοί ασφυκτιούν και ο σκοπός του Συντάγματος παραμένει επί 27 χρόνια ανεκπλήρωτος, κάποιοι πανηγύριζαν προχθές, επειδή, κατά την αντίληψή τους, η απόφαση του ΣτΕ αποκατέστησε τη νομιμότητα.