Macro

26
05

Ζιλ-Ερίκ Σεραλινί για Monsanto: Τα πειράματα γίνονται πάνω στους καταναλωτές

Ο Σεραλινί τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας το 2012 όταν δημοσίευσε την έρευνά του, σύμφωνα με την οποία οι επιπτώσεις των μεταλλαγμένων οργανισμών στην υγεία μπορεί να εκδηλωθούν με την εμφάνιση καρκίνου, την πρόκληση τοξικότητας στα νεφρά και στο συκώτι, σε προβλήματα υπογονιμότητας ή ακόμη και στον πρόωρο θάνατο.
26
05

“Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει παρά μόνο από τον ίδιο τον Έλληνα.”

«Θα σας αναφέρω δύο περιπτώσεις που υπήρξαν οι αφορμές για να ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Η πρώτη ήταν όταν επισκέφθηκα τη στοά Κοραή 4 στην Αθήνα, όπου στις μέρες της απελευθέρωσης ήταν τα γραφεία του ΕΑΜ. Εκεί, Δεκέμβρη του 1944, μπήκε ένα εγγλέζικο τανκς. Συνέλαβαν του ΕΑΜίτες και έναν που κατάφερε προς στιγμή να διαφύγει τον σκότωσε με πυροβολισμό ένας Βρετανός στρατιώτης. Εκεί λοιπόν ρώτησα έναν σερβιτόρο αν ήξερε κάτι για το γεγονός αυτό. "Το τανκς ήταν αμερικανικό", μου απαντά. "Και δεν είχε μπει στη στοά αλλά στο Πολυτεχνείο!". Η δεύτερη περίπτωση ήταν όταν στη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στας Σέρρας άκουγα τον εκφωνητή των σχετικών συνθημάτων να λέει για τη διπλή φασιστική κατοχή από Γερμανούς και Ιταλούς και όχι από τους Βουλγάρους. "Δεν το ήξερα", μου λέει».
25
05

Την Αλήθεια σύντροφοι, όλη την αλήθεια!

Ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η πιο μεγάλη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει στην κυβέρνηση αυτήν τη στιγμή είναι η επαγρύπνηση και ο διαρκής αγώνας για την εκπροσώπηση των εκμεταλλευόμενων τάξεων και των αοράτων της κρίσης στις προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ο αγώνας για τα κοινωνικά δικαιώματα, είναι η αυστηρή κριτική και η επισήμανση των λαθών, είναι η αλληλεγγύη, που θα επιτυγχάνεται μέσα από το γκρέμισμα των δομών και την εξουδετέρωση των προσώπων εκείνων, που εξυπηρετούν καθεστωτικές λογικές και αναπαράγουν τις μεθόδους και τις συνταγές του παρελθόντος. Είναι η ενεργοποίηση της κοινωνίας προς αυτήν την κατεύθυνση.
24
05

Η ξεκάθαρη πολιτική του Κόρμπιν και η στάση του Κέντρου

Οι Εργατικοί δεσμεύτηκαν όχι μόνο να αντιστρέψουν τις περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά τάχθηκαν υπέρ την έννοιας ενός καθολικού κοινωνικού κράτους που περιλαμβάνει ένα σύστημα παιδικής πρόνοιας βασισμένο στο σκανδιναβικό μοντέλο. Το κόμμα δεσμεύτηκε να επανεθνικοποιήσει το σιδηροδρομικό σύστημα, τις επιχειρήσεις ενέργειας και το ταχυδρομικό σύστημα. Υιοθέτησε, δε, τη φορολόγηση του πλούτου, όχι μόνο των εισοδημάτων των εταιρειών και των υψηλών εισοδημάτων, ως το μέσο πληρωμής γι’ αυτές τις εθνικοποιήσεις.
24
05

Το σόφισμα του «χρυσού μέσου όρου» ως η θεωρία των δύο άκρων

Η παγίδα της θεωρίας των δύο άκρων μοιάζει με μια παρωχημένη καραμέλα που αυτοπαρουσιάζεται ως η έσχατη και μοναδική λύση. Είναι η διαλληλία των πολιτικών ελίτ που έχασαν τον έλεγχο της διακυβέρνησης που τόσα χρόνια κατείχαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα λογικό σφάλμα, τόσο αβάσιμο όσο είναι και το να εξισώνει κανείς τον Χίτλερ με τον Βαν Γκογκ, επειδή ζωγράφιζαν και οι δύο με νερομπογιές.
23
05

ΕΝΚΛΩ, πολλαπλά μαθήματα

Αυτή η πικρή ιστορία της «ΕΝΚΛΩ» δείχνει πόσο έχει δέσει το σύστημα ο νεοφιλελευθερισμός και το έχει κάνει Λερναία Ύδρα. Δείχνει πόσο βαθύς πρέπει να είναι ο διοικητικός και νομοθετικός εκδημοκρατισμός. Να γιατί τα μνημόνια δεν είναι μόνο υπόθεση διακανονισμού ενός άδικου χρέους, αλλά επεκτείνονται σε προσπάθεια επιβολής του νεοφιλελευθερισμού. Να γιατί μεταξύ των άλλων ζητούν την εξυπηρέτηση των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούν. Να γιατί λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία που κρατούν σταθερά τη στάθμη των συμφερόντων που εξυπηρετούν χωρίς να επιτρέπουν ανατροπές.
23
05

Δεν είναι ώρα για γραβάτες

Με το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης βρισκόμαστε σε μια κατάσταση, που δεν προσφέρεται για απλοποιήσεις. Είναι καλό που κλείνει η αξιολόγηση, αλλά είναι κακό που το κλείσιμο συνοδεύεται από μέτρα που θα επιβαρύνουν σημαντικά τις λαϊκές τάξεις, έστω κι αν αυτό θα συμβεί σε δύο χρόνια και όχι άμεσα. Είναι καλό που από τη διαπραγμάτευση προέκυψε η δέσμη των αντίμετρων, αλλά είναι κακό που η ελάφρυνση από αυτά δεν αντισταθμίζει ακριβώς στην επιβάρυνση που θα υποστούν ολόκληρες κατηγορίες. Είναι καλό που αποκτούν υπόσταση ξανά οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, καθώς και ότι οι ομαδικές απολύσεις παρέμειναν στο 5%, είναι, όμως, κακό που αυτό το 5% δεν διασφαλίζεται πλήρως από την εργοδοτική αυθαιρεσία. Είναι καλό που, όπως φαίνεται, θα προσδιοριστούν επιτέλους τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αλλά είναι κακό που καθυστερούν και πιθανότατα θα συνοδεύονται από διαρκείς ελέγχους…
22
05

Έξι λόγοι για τη στροφή στο θρησκευτικό συντηρητισμό

Η Νεωτερικότητα χαρακτηρίστηκε από την εμπεδωμένη πίστη των ανθρώπων ότι η ζωή τους μπορεί να αλλάξει και ότι πλέον είναι στα χέρια τους. Ωστόσο, στην εποχή της νεοφιλελεύθερης μετανωτερικότητας καλλιεργήθηκε η ιδέα πως η ζωή μας δεν μπορεί να αλλάξει, παρόλο που συνεχίζει να είναι στα χέρια μας. Ή μήπως μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι στο αόρατο χέρι της Αγοράς να αποφασίσει γι αυτό; Σήμερα την Ιστορία διεκδικούν τρεις διεκδικητές: νεοφιλελεύθεροι, «συντηρητικοί» οπαδοί της Νεωτερικότητας, και θρησκευόμενοι οπαδοί της προνεωτερικότητας (φορείς της μεσαιωνικής ιδέας ότι «η ζωή μας μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι στο χέρι του Θεού»). Εδώ, υποθέτω, εδράζεται και η περίεργη ιδέα του Ζίζεκ, ότι «σήμερα πραγματικά ριζοσπάστης μπορεί να είναι μόνο ο συντηρητικός». Η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι και συλλογικότητες που αντιμετώπιζαν υπέρτερες δυνάμεις, καθώς και ένα ζοφερό παρόν και μέλλον, δύσκολα αντιστάθηκαν στις αποκαλυψιακές ιδέες. Τέτοιες συνθήκες γέννησαν τον εβραϊκό μεσσιανισμό, το χριστιανισμό, την Αποκάλυψη του Ιωάννη κλπ κλπ. Βέβαια, η ανάγκη για συνεπικουρία ανώτερων δυνάμεων δεν είναι υποχρεωτικό να ξαναζωντανέψει πεθαμένους Θεούς· οι άθεοι βολευόμαστε και με ανθρώπους εξολοθρευτές του Κακού. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ανάγκη για ελπίδα, όταν δεν υπάρχει ελπίδα, γεννά Θεούς.
22
05

Υπέρ των πολλών

Σήμερα ξεκινάμε το ταξίδι του μετασχηματισμού της Βρετανίας στον 21ο αιώνα. Αυτό το πρόγραμμα είναι το πρώτο σχέδιο ενός καλύτερου μέλλοντος για το λαό αυτής της χώρας. Ένα περίγραμμα της Βρετανίας που θέλουμε και μια δέσμευση της διαφοράς που μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση των Εργατικών.