Τα χειρότερα του νομοσχεδίου βρίσκονται στις αλλαγές που προτείνει στα κριτήρια χορήγησης των επιδομάτων για το παιδί και τη στέγαση: αφενός, υποχρεωτική 12ετή μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα για τους πολίτες τρίτων, μη…ευγενών ευρωπαϊκών, χωρών που αφορά και το επίδομα γέννησης. Αφετέρου, διακοπή επιδόματος εάν το παιδί δεν προβιβασθεί στην επόμενη τάξη (!).
Η προϋπόθεση μακρόχρονης παραμονής έχει εμφανή στόχο τον αποκλεισμό των μεταναστών από την κοινωνική προστασία. Η σημερινή πρόβλεψη για 5 χρόνια θα έπρεπε κανονικά να είναι σχεδόν μηδενική, ώστε κατ’ αρχάς να αρθούν οι διακρίσεις με βάση την εθνοτική καταγωγή που το ελληνικό σύνταγμα, ο ΟΗΕ, ο Χάρτης Θεμελιωδών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύουν. Αλλά και για να επαναφέρουμε στη συζήτηση θέματα ιθαγένειας με βάση το δίκαιο του εδάφους κι όχι του αίματος, της καταγωγής.
Απαραίτητη ιδεολογική αντεπίθεση, καθώς ακόμα και στα σχόλια της δημόσιας διαβούλευσης του σχεδίου νόμου, οι τοποθετήσεις, κυρίως από κύκλους πολυτέκνων και τριτέκνων, περιόριζαν την «χριστιανικότατη αγάπη» τους μόνο προς τον έλληνα συνάνθρωπο.
Όσον αφορά τις προτάσεις για την τιμωρία της οικογένειας που δικαιούται επίδομα παιδιού ή του νοικοκυριού που επιδοτείται το ενοίκιό του, επειδή το παιδί «μένει» από απουσίες, πρόκειται για αγριανθρωπισμό πρώτου μεγέθους. Βέβαια, στοχεύει κυρίως τους Ρομά, συμπαρασύροντας και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, ελαφρές νοητικές αναπηρίες, φτωχά ή αποκλεισμένα, καταπατώντας κάθε έννοια και πλαίσιο προστασίας του παιδιού, εθνικού ή υπερεθνικού.
Με αυτόν τον τρόπο, η υποχρεωτικότητα της βασικής εκπαίδευσης και η προσπάθεια για άρση κάθε εμποδίου, ώστε να εξαλειφθεί και η σχολική διαρροή, μετατρέπονται από διαρκής μέριμνα και ευθύνη της πολιτείας σε τιμωρητική διαδικασία με ευθύνη της.
Είναι γνωστό ότι οποιοδήποτε πρόβλημα εμφανίζεται σε ένα παιδί, εντός ή εκτός σχολείου, αντιμετωπίζεται μόνο ερευνώντας τα αίτια. Δηλαδή με χρήση κοινωνικών ερευνών από επαγγελματίες, που δεν έχουμε αρκετούς, αλλά οφείλουμε να έχουμε σε σχολεία, κοινωνικές υπηρεσίες δήμων, ειδικές δομές προστασίας του παιδιού κ.ο.κ. Πάλι ψιλά γράμματα για τους νεοφιλελεύθερους!
Ακόμη και το γεγονός ότι μετονομάζουν το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης σε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, χωρίς να αλλάζουν τίποτα άλλο, πλην της «τιμωρίας λόγω απουσιών», δείχνει ότι αυτό το σχέδιο νόμου παγιοποιεί την έντονη ιδεολογική επίθεση σε βασικές παραδοχές για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, πέραν της σημερινής.
Κλείνει το μάτι όχι μόνο στα συντηρητικά στρώματα ψηφοφόρων της Δεξιάς και της ακροδεξιάς, αλλά και στα ραγδαία συντηρητικοποιούμενα στρώματα, που ορκίζονται σε μια κανιβαλική «κανονικότητα». Και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί, μαζί με τη σταθερή άρνηση να γίνουν αποδεκτές οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις που αφήνουν ανθρώπους χωρίς στοιχειώδη στήριξη.
