Macro

23
06

Το μπόι και το ανάστημα

Είδα κι εγώ τη φιέστα της ελεεινής χαράς στη Σαντορίνη. Άκουσα κι εγώ τις πρωθυπουργικές αερολογίες για τον Τουρισμό Μας όπως και τις αρμόδιες υπουργικές ανοησίες για την Ελλάδα Μας. Είδα κι άκουσα τους επαίνους για το Νοσοκομείο Σαντορίνης, αλλά όχι την αγωνία όλου του προσωπικού για τις ελλείψεις. Α, ναι, όλα ήταν υπέροχα και ο πρωθυπουργός μια ζωγραφιά στο φημισμένο ηλιοβασίλεμα. Για την ακρίβεια, ένα master class αισθητικής ψευδολογίας, όπως όλες οι cart postal που προσπαθούν να μιμηθούν την ομορφιά την οποία βεβαίως ουδέποτε συνάντησαν. Γι’ αυτό και η εικόνα του πρωθυπουργού στο ηλιοβασίλεμα ήταν ένα μάθημα αισθητικής τυφλότητας που όμως (σαν να εκδικείται η πραγματικότητα) αποκάλυψε το πώς βλέπουν τον κόσμο τα μπουκωμένα μάτια. Πώς βλέπει τον κόσμο η πανάκριβη τυφλότητα των 20 εκατομμυρίων. Είδα και το ωραίο φως να τυλίγει τις κυρίες των κυρίων στο μπαλκόνι του Αιγαίου. Σαν διαφήμιση ρούχων ήταν, σαν αρχιτεκτονική του άδειου, άρτι αφιχθείσες από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους όπου χειροκρότησαν τους Γιατρούς Μας, τους Υγειονομικούς Μας, τα Νοσοκομεία Μας για την ηρωική τους προσπάθεια στην πανδημία του φονικού ιού. Πάνε όμως αυτά. Περασμένα ξεχασμένα. Είναι να απορείς γιατί τα θυμούνται ακόμα... οι χειροκροτημένοι. Οι χειροκροτημένοι που ΔΕΝ τους είδα (σε ακόμα ένα master class τυφλότητας) να βγαίνουν στους δρόμους, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα, διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα στήριξής του χειροκροτημένου Εθνικού Συστήματος Υγείας. Το μαυλιστικό ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης κάλυψε τα πάντα. Μαζί και το πανό της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας που έγραφε: «We can’t breathe. Σ’ αυτό το σύστημα που Θεό έχει το κέρδος και η Υγεία είναι εμπόρευμα, οι ανάγκες ασθενών και υγειονομικών δεν χωράνε».
Περισσότερα »
23
06

Νίκος Φίλης: Ο αγώνας δεν είναι ταχύτητας, αλλά αντοχής

Χρειαζόμαστε κόμματα αρχών με μέλη που θα συμμετέχουν αυτοπρόσωπα, κατακτώντας τα πολιτικά τους δικαιώματα. Αντιθέτως, επιβαρύνει την κρίση δημοκρατικής νομιμοποίησης η μετατροπή των κομμάτων σε σύνολο εικονικώς συμμετεχόντων ευκαιριακών μελών-ψηφοφόρων, φαινόμενο που παραπέμπει σε πελατειακά δίκτυα και σε λογικές μετα-δημοκρατίας. Η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει σε έναν αναστοχασμό για τα κυβερνητικά πεπραγμένα του, όχι σε μια γραμμική συνέχεια, με μια περίοδο που είχε σημαντικά επιτεύγματα αλλά και μεγάλα ελλείμματα και λάθη, καθώς η πολιτική ασκείτο με βάση τους μνημονιακούς καταναγκασμούς που στον πυρήνα τους ήταν νεοφιλελεύθεροι. Χρειάζεται να πιάσουμε το νήμα από τη Συμφωνία των Πρεσπών, σε μια περίοδο που επιδεινώνονται οι εκκρεμότητες στην εξωτερική πολιτική. Χρειάζεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας, να θέσουμε στο επίκεντρο την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών της υγείας, της παιδείας, του ασφαλιστικού συστήματος, της ενέργειας, αλλά και του νερού που απειλείται με ιδιωτικοποίηση. Χρειάζεται να θυμηθούμε χωρίς ενοχές τον αγώνα που δώσαμε το πρώτο εξάμηνο του 2015 για την αλλαγή των ευρωπαϊκών πολιτικών, τώρα που οι κυρίαρχες δυνάμεις αναγκάζονται να συζητήσουν την αμοιβαιοποίηση του χρέους και πολλά από όσα προτείναμε τότε για να αποφευχθεί η διάλυση της Ε.Ε. Χρειάζεται να μην εμπλακούμε σε οικονομίστικη-κοντόφθαλμη θεώρηση των επάλληλων κρίσεων, την ώρα που κεντρικό διακύβευμα είναι ένα απελευθερωτικό-δημοκρατικό μήνυμα για τη ζωή των ανθρώπων και ειδικά της νέας γενιάς.
Περισσότερα »
23
06

Γιώργος Ψυχογιός: Αλληλεγγύη είναι η απάντηση στην ξενοφοβία που σπέρνει η κυβέρνηση

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Πρόσφυγα. Η μέρα που ο κόσμος πρέπει να θυμάται -και ο ελληνικός λαός ξέρει από προσφυγιά και μετανάστευση- ότι ο νόμος της ζούγκλας και της επιβίωσης του ισχυρού δεν έχει θέση πια στην κοινωνία των ανθρώπων και ότι πρέπει να διαχειριστούμε το ζήτημα με ανθρωπιά, πολιτικές ένταξης και συνεχή πίεση προς την Ευρώπη. Δυστυχώς -μέχρι ώρας-, η Ε.Ε. περί άλλων τυρβάζει και προσπαθεί να χωρέσει τον ελέφαντα κάτω απ’ το χαλί. Σήμερα θα ήταν μια καλή ευκαιρία να ανακοινώσει την έμπρακτη αλληλεγγύη της τόσο στους πρόσφυγες όσο και στις χώρες πρώτης εισόδου, τις οποίες καταδίκασε ως ασπίδα της με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, αλλά φευ.
Περισσότερα »
22
06

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε τις ανισότητες στο χαμηλότερο σημείο που έχουν βρεθεί τουλάχιστον την τελευταία 20ετία

Δημοσιεύτηκαν την Παρασκευή η Έρευνα Εισοδήματος και Συνθήκων Διαβίωσης των Νοικοκυριών και το Δελτίο Τύπου για την Οικονομική Ανισότητα της ΕΛΣΤΑΤ που αφορά το έτος 2018. Βλέπουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που «κατέστρεψε την χώρα» από το 2015 έως το 2018, αύξησε το μέσο διαθέσιμο ατομικό εισόδημα κατά 700 ευρώ, ενώ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που την έσωσαν το μείωσαν από το 2010 έως το 2015 κατά 5.187 ευρώ. Βλέπουμε ότι το 2018, τη χρονιά εξόδου από τα μνημόνια, το μέσο ισοδύναμο ατομικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 3,9%. Βλέπουμε επί ΣΥΡΙΖΑ ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας μειώθηκε κατά 670.000, ενώ από το 2010 έως 2015 οι άνθρωποι που αντιμετώπιζαν κίνδυνο φτώχειας αυξήθηκαν κατά 800.000. Βλέπουμε ότι Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε τους βασικούς δείκτες ανισότητας, τον συντελεστή Gini και τον S80/S20, στο υψηλότερο σημείο τους και τους παρέδωσε στο ιστορικά χαμηλότερο. Με απλά λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ σε αντίξοες συνθήκες μείωσε τις ανισότητες στο χαμηλότερο σημείο που έχουν βρεθεί στη χώρα τουλάχιστον την τελευταία 20ετία. Βλέπουμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος «κατέστρεψε την μεσαία τάξη» το εισόδημα μίας οικογένειας με μεσαίο εισόδημα και 2 παιδιά αυξήθηκε κατά από 1.250 έως 1.390 ευρώ τον χρόνο ενώ από το 2010 έως το 2015 έπεσε από 8.926 έως 14.000 ευρώ! Προφανώς το αποτύπωμα της κρίσης εξακολουθεί να υπάρχει. Όμως τα κόμματα που χρεοκόπησαν την χώρα και φτωχοποίησαν τον κόσμο, οι πολιτικοί που αυξήσαν τις ανισότητες σε ιστορικά υψηλά, τα media που σιγόνταραν όλα αυτά, καλό θα ήταν να κοιτάνε που και που τα στοιχεία. Θα βοηθούσε στο να μην εκτίθενται.
Περισσότερα »
21
06

Άγγελος Τσέκερης: Επισημάνσεις

Παιδιά, μην τρώγεστε άλλο για τη λίστα Πέτσα, όλα είναι πλήρως κοστολογημένα. Πέντε ολοσέλιδες καταχωρήσεις προς 3.000 η μία συν 308.000 το άρθρο για τον «Μωυσή», μας κάνει ακριβώς 323.000. Εντάξει, το άρθρο για τον «Μωυσή» μπορούσε να κοστολογηθεί και 307.500, αλλά μην τα χαλάμε τώρα για μικροποσά. Άλλωστε, ένα έντυπο που καταγγέλλει με τόση συνέπεια τον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό δικαιούται κατιτίς παραπάνω. 869.000 πήρε ένα σάιτ με αναλύσεις τύπου «Παραμιλάει το ίνσταγκραμ με τα καλλίγραμμα οπίσθια». Διότι καλός ο «Μωυσής», αλλά πρέπει να στηρίζουμε λίγο και την ερευνητική δημοσιογραφία. Κι εσείς τώρα πώς κάνετε έτσι για μερικά φράγκα παραπάνω. Ούτε 15% ύφεση δεν θα έχουμε το β’ τρίμηνο του 2020. Περίπου όση είχαμε το β’ τρίμηνο του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μαζί. Αλλά δεν πειράζει, γιατί, όπως είπε ο Μητσοτάκης, θα μετατρέψουμε το καλοκαίρι σε καιρό σποράς και φροντίδας ώστε το φθινόπωρο να γίνει η άνοιξη της ελπίδας και να ανατείλει μέσα στον χειμώνα ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης. Είναι σύνθετο σχέδιο, αλλά άμα καταλαβαίνεις οικονομικά, βγάζει κάποιο νόημα. Μπορούσαμε βέβαια όλο αυτό να το καταφέρουμε και με λιγότερη από 15% ύφεση, αλλά δεν θα είχε πλάκα.
Περισσότερα »
21
06

Άγγελος Τσέκερης: Α, θίχτηκε η τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας

Στον καυγά που ξεκίνησε με αφορμή το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι κάπου έχουν δίκιο. Ναι δεν είναι όλοι οι μπροστινοί δημοσιογράφοι των ΜΜΕ, εξωνημενοι φασουλήδες. Υπάρχουν όμως και πολλοί μπροστινοί δημοσιογράφοι των ΜΜΕ, που είναι (έχω στο μυαλό μου μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις). Ούτε όλοι οι εξωνημενοι φασουλήδες είναι μπροστινοί. Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι οι εξωνημενοι φασουλήδες πάνε και κρύβονται πίσω από τους αξιοπρεπείς δημοσιογράφους και φωνάζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έθιξε την επαγγελματική τους υπόληψη. Και αν βάλεις εναντίον τους υπάρχει ο κίνδυνος να πλήξεις ανθρώπους που πραγματικά είναι αξιοπρεπείς. Η σχέση της κυβέρνησης με τα ΜΜΕ δεν είναι σχέση του αρκουδιάρη με την αρκούδα, του στυλ «εγώ σου πετάω λεφτά κι εσυ τα λες όπως θέλω». Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ αποτελούν ενιαίο Σύστημα: ο ένας υπάρχει για να κερδίζει ο άλλος. Όταν ένας εκδότης, για διαφήμιση 30.000 ευρώ, παίρνει 300.000, δεν τα παίρνει για να γίνει φιλοκυβερνητικός. Φιλοκυβερνητικος ήταν ούτως η άλλως. Τα παίρνει γιατί είναι η στιγμή που το Σύστημα κάνει διανομή μερίσματος. Στο Σύστημα υπάρχουν σοβαροί αναλυτές, συνομιλητές υπουργών, τραμπούκοι εκδότες, μούτρα του κοινού ποινικού δικαίου. Υπάρχουν, επίσης, δημοσιογράφοι που παίρνουν τρεις κι εξήντα αλλά υπηρετούν το Σύστημα με αδιάλλακτη ιδεολογική λύσσα. Αντίστοιχους τύπους δημοσιογραφίας θα βρεις και εκτός συστήματος. Οπως θα βρεις και σε όλους τους κλάδους, από τους γιατρους και τους ταξιτζήδες μέχρι τους δασκαλους γιογκας και τους τραγουδιστες. Το πρόβλημα λοιπόν είναι το Σύστημα. Εκεί που οι βαλίτσες με το δημόσιο χρήμα αλλάζουν χέρια. Σημαντική παρατήρηση 1: οι δημοσιογράφοι του Συστήματος δεν λαδώνονται για να γλείφουν. (Αυτό το κάνουν επι του προσωπικού.) Οι δημοσιογράφοι του συστήματος λαδώνονται κυρίως για να κρύβουν ειδήσεις. Σημαντική παρατήρηση 2: το Σύστημα δεν ζητάει λεφτά για να γλείφει και να αποθεώνει. Αυτό θα το έκανε ούτως η άλλως. Το Σύστημα όταν χρειάζεται λεφτά, εκβιάζει. Θα ήταν εξαιρετικό να γινόντουσαν αυτά σποτάκι.
Περισσότερα »
20
06

«Μπαμπά, σήκω, σήκω!»

Ο αγώνας ενάντια στις διακρίσεις, στην καταπίεση και την κακομεταχείριση των μαύρων είναι ένας αγώνας που δίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην Αμερική. Ένας από τους ανθρώπους που έχουν πρωτοστατήσει στην αντιρατσιστική πάλη είναι ο Μέντγκαρ Γουίλι Έβερς, ο οποίος διετέλεσε γραμματέας της Εθνικής Ένωσης για την Πρόοδο των Έγχρωμων Ανθρώπων (ΕΕΠΕΑ) και υπεύθυνος εκστρατείας για τα πολιτικά δικαιώματα. Η αποφασιστικότητά του να ενταχθεί στον αγώνα κατά των ανισοτήτων είχε αφετηρία τα προσωπικά του βιώματα και ενισχύθηκε μαθαίνοντας για τις άθλιες συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν οι φτωχές μαύρες κοινότητες στον Νότο των ΗΠΑ. Η δουλειά του ως ασφαλιστικός πράκτορας του έδινε τη δυνατότητα να επισκέπτεται πολλά αγροκτήματα στα οποία δούλευαν επίμορτοι αγρολήπτες, οι οποίοι του παρουσίαζαν λεπτομερώς την εικόνα για τη διαβίωσή τους και τη συμπεριφορά που αντιμετώπιζαν από τους λευκούς ιδιοκτήτες γης. Σημειώνεται ότι μεταξύ του 1889 και του 1940 είχαν λιντσαριστεί στις ΗΠΑ, και κυρίως σε φτωχές αγροτικές περιοχές του Νότου, σχεδόν 3.100 μαύροι. Ο Μέντγκαρ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή για τη διερεύνηση αυτών των επιθέσεων και αγωνιζόταν με πάθος για να τις φέρει στη δημοσιότητα. Για να συλλέξει στοιχεία για τα βίαια συμβάντα, μεταμφιεζόταν συχνά σε φτωχό επίμορτο αγρολήπτη, άλλαζε αυτοκίνητα και επισκεπτόταν περιοχές αργά το βράδυ. Η γνώση του για την κατάσταση και η θέληση που είχε για αντίσταση και ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης τον έφεραν στη θέση του ηγέτη του κινήματος των μαύρων στα μέσα της δεκαετίας του ’50, αλλά και στο στόχαστρο των λευκών ρατσιστών. Οι τηλεφωνικές απειλές είχαν μόνιμη θέση στην καθημερινότητα του Έβερς, ενώ το όνομά του βρισκόταν σταθερά στις λίστες θανάτου των ρατσιστών. Στις αρχές του 1963, στο σπίτι του Έβερς τοποθετήθηκε εμπρηστική βόμβα και λίγους μήνες αργότερα, στις 12 Ιουνίου του 1963, δολοφονήθηκε με πισώπλατο πυροβολισμό από τον λευκό εθνικιστή Μπάιρον Ντε Λα Μπέκγουιθ.
Περισσότερα »
20
06

Γιώργος Μπουγελέκας: Για τη σημασία της καλλιτεχνικής παιδείας

Με άξονα την εξυπηρέτηση των εφήμερων αναγκών της οικονομικής ολιγαρχίας και της αγοράς η κ. Νίκη Κεραμέως, υπουργός που στοχεύει στη μείωση του μαθητικού πληθυσμού μέσω της επαναφοράς της εξοντωτικής τράπεζας θεμάτων, εξοστρακίζει -αντί να αναβαθμίζει- από το νέο αναλυτικό πρόγραμμα του Γυμνασίου και του Λυκείου τις κοινωνικές επιστήμες, τις ξένες γλώσσες, την καλλιτεχνική και μουσική παιδεία, τη βιολογία. Περιορίζει έτσι δραστικά τη γενική παιδεία και, επομένως, καταδικάζει τις επόμενες γενιές των μαθητών της πατρίδας μας στην απόλυτη εξειδίκευση, στην ημιμάθεια και τελικά στην εύκολη χειραγώγησή τους από την πολιτική και εργοδοτική εξουσία. Απομακρύνει τον έφηβο από «[…] το κοινό ταμείο του πολιτισμού μας από το οποίο ο οιοσδήποτε πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εκταμιεύει τα αγαθά της αποθησαυρισμένης ευαισθησίας και της συσσωρευμένης γνώσης». (Α. Ελεφάντης, «Αυγή», 13.10.2006). Αυτή τη γενική παιδεία το σχολείο οφείλει να σεβαστεί και να καλλιεργήσει ως την κύρια αποστολή του, γιατί ποτέ ξανά, συντεταγμένα και μεθοδικά, δεν θα δοθεί η δυνατότητα στον άνθρωπο να κατακτήσει αυτό το αγαθό και να μπορέσει να ανοιχθεί στον κόσμο της κοινωνικής, της φυσικής και της καλλιτεχνικής πραγματικότητας. Η καλλιτεχνική παιδεία, όπως ίσως υπαινικτικά φάνηκε από τα προαναφερθέντα, αποτελεί προϋπόθεση αλλά και συστατικό στοιχείο της γενικής παιδείας. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη.
Περισσότερα »
20
06

Donatella della Porta: Πώς τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα μπορούν να σώσουν τη δημοκρατία στον καιρό της πανδημίας

Εκτός από τη διεκδίκηση κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα που δραστηριοποιούνται στην πανδημία προτείνουν επίσης ο δρόμος για την επίτευξή των στόχων τους να μην είναι μέσω του συγκεντρωτισμού της λήψης πολιτικών αποφάσεων, πολλώ δε μάλλον μέσω τεχνοκρατικών κινήσεων, αλλά μάλλον μέσω την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών. Η εποχή της πανδημίας ήταν καιρός όπου αναζητήθηκαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, οι άλλοι, οι φτωχοί, οι μετανάστες, που κατηγορούνται από τους δεξιούς πολιτικούς για τη διάδοση του ιού. Αυτές ήταν εποχές έλλειψης διαφάνειας και χαμηλής λογοδοσίας, με τις διακηρύξεις κατάστασης έκτακτης ανάγκης να χρησιμοποιούνται, σε διάφορες μορφές και βαθμούς, για τον περιορισμό της διαφωνίας. Ξενοφοβικές κυβερνήσεις αύξησαν τον αναγκαστικό επαναπατρισμό και έκλεισαν τα σύνορα ακόμη και στους πρόσφυγες. Μέσα από αυτοκινητοπομπές (όπως στο Ισραήλ) ή τις ποδηλατικές πορείες (όπως στη Σλοβενία), προοδευτικές ομάδες διαμαρτυρήθηκαν για τις κυβερνητικές προσπάθειες εκμετάλλευσης της κρίσης για τον περιορισμό της πολιτικής συμμετοχής και των δικαιωμάτων των πολιτών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, τα κινήματα μπορούν να χτίσουν πάνω στις δημοκρατικές καινοτομίες που αναπτύχθηκαν ως απάντηση στην οικονομική κρίση την τελευταία δεκαετία. Μέσω διαβουλευτικών πειραμάτων, άμεσης δημοκρατίας, συνταγματικών διαδικασιών που προέρχονται από πλήθος, καθώς και της οικοδόμησης κινηματικών κομμάτων, οι ιδέες των κοινών αναπτύσσονται και στρέφονται προς τα δημόσια αγαθά που πρέπει να τα διαχειριζόμαστε μέσω της ενεργού συμμετοχής των πολιτών, των χρηστών και των εργαζομένων. Επομένως, οι καιροί βαθιάς κρίσης μπορούν (βεβαίως όχι αυτόματα) να προκαλέσουν την επινόηση ενός εναλλακτικού, αλλά πιθανού μέλλοντος. Καθώς η πανδημία αλλάζει την καθημερινή ζωή, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα δημιουργούν τους απαραίτητους χώρους για προβληματισμούς σχετικά με έναν κόσμο μετά την πανδημία, έναν κόσμο που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός ως η συνέχεια του προ της πανδημίας κόσμου.
Περισσότερα »
19
06

Τι σημαίνει Antifa;

ο αντιφασισμός είναι μία πολιτική στάση κοινωνικής επαναστατικότητας, η οποία εστιάζει στην πάλη ενάντια στην Ακροδεξιά γενικότερα και όχι μόνο στο φασισμό με τη στενή έννοια του όρου. Πολλοί αντιφασίστες υπηρετούν αυτό το στόχο, μέσα από μία πλατιά γκάμα δράσεων, από το να τραγουδούν την ώρα που μιλάει κάποιος φασίστας και να καταλαμβάνουν χώρους συνάθροισης φασιστών, μέχρι του να παρενοχλούν φασιστικές συγκεντρώσεις και αντίστοιχες δραστηριότητες. Από την άλλη, πολλοί αντιφασίστες διαφωνούν με τις κρατικές απαγορεύσεις ενάντια στους «εξτρεμιστές», διότι αυτές οι πρακτικές συχνά χρησιμοποιούνται ενάντια στον επαναστατισμό της Αριστεράς παρά ενάντια στη Δεξιά. (...) Με δεδομένο το εύρος των ερμηνευτικών αποχρώσεων, το antifa κίνημα δεν θα πρέπει να γίνει κατανοητό ως μονολιθικό. Αντίθετα, αποτελεί μία από τις εκφράσεις της σοσιαλιστικής πολιτικής δράσης, με την ευρύτερη έννοια του όρου. Οι περισσότεροι αντιφασίστες ασχολούνται στη ζωή τους και με άλλες πολιτικές δράσεις (πχ. εργασιακός συνδικαλισμός, ακτιβισμός σε θέματα οικολογίας, καταλήψεις στέγης, αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, δράσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες). Η επιτυχία ή η αποτυχία του αντφασιστικού ακτιβισμού εξαρτάται συχνά από την ικανότητα του να κινητοποιεί ευρύτερα κοινωνικά στρώματα γύρω από την πάλη ενάντια στο φασισμό, όπως συνέβη στην περίπτωση του Λονδίνου το 1936 και την Μάχη της Cable Street, ή να οδηγεί σε ευρύτερη κοινωνική αντίδραση στο φασισμό, καταφέρνοντας να περιθωριοποιήσει φασιστικά γκρουπούσκουλα και τους ηγέτες τους. Στο κέντρο αυτής της σύνθετης διαδικασίας διαμόρφωσης της κοινής γνώμης βρίσκεται η κατασκευή κοινωνικών συνειδήσεων ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό, την ομοφοβία και σε άλλες μορφές καταπίεσης, οι οποίες αποτελούν τις βάσεις του φασισμού. Αυτές οι συνειδήσεις διαπλάθονται μέσα από μία δυναμική που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «καθημερινός αντιφασισμός».
Περισσότερα »