Macro

03
05

Ο ρατσισμός, η Αριστερά, ο καπιταλισμός

Αν ο Διαφωτισμός ήθελε να είναι συνεπής προς τον εαυτό του, θα έπρεπε αναμφίβολα να περιλαμβάνει στις αξιώσεις του την πλήρη εξάλειψη των αδικιών και των ανισοτήτων τις οποίες μάχονται τα «νέα» κοινωνικά κινήματα. Τόσο ιστορικά όσο και αξιακά τα αιτήματα που αφορούν την ισότητα των φύλων και την κατάργηση των διακρίσεων εις βάρος των ατόμων άλλης θρησκείας, διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού ή μη ευρωπαϊκής γεωγραφικής καταγωγής, δεν είναι παρά εξειδικεύσεις των οικουμενικών αρχών της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Περισσότερα »
02
05

Το Airbnb είναι όπως η αντιπαροχή;

Είναι κακή οικονομική προοπτική να δημιουργούνται εισοδήματα από το Airbnb για μικροϊδιοκτήτες σε μια χώρα όπου τα συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα έχουν πληγεί ιδιαιτέρως από την κρίση; Μήπως η οικονομία διαμοιρασμού στη βραχυχρόνια μίσθωση δημιουργεί μια ευνοϊκή εισοδηματική διασπορά που αλλιώς δε θα συνέβαινε ποτέ; Κατά πόσο είναι καλό για μια πόλη οι νέοι και οι φοιτητές της να μη μπορούν να διαμένουν στο κέντρο της;
Περισσότερα »
30
04

Eve Kosofsky Sedgwick: Πώς να κάνετε τα παιδιά σας ομοφυλόφιλα

Προφανώς: είναι εκατοντάδες τα εγχειρίδια λαϊκής ψυχολογίας, τα μαθήματα, τα νομοθετικά πλαίσια, που σου λένε πώς να μεγαλώσεις το παιδί σου ως «έμφυλα» κανονικό και ετεροφυλόφιλο και που, όσο κι αν βάζουν και καμιά παρένθεση γι’ άλλα ενδεχόμενα, προγραμματικά επαναλαμβάνουν τι είναι το ορθό και ποιο θα είναι και το ευτυχέστερο (στρέιτ) αποτέλεσμα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, υπό αυτές τις συνθήκες, κάθε παιδί που καταφέρνει να μεγαλώσει και να υιοθετήσει μια μη κανονιστική έκφραση φύλου και σεξουαλικότητας ως ενήλικας έχει νικήσει σε αγώνα πολύ δύσκολο. Κάθε παιδί που γίνεται γκέι, που γίνεται bi, που γίνεται τρανς, είναι ουσιαστικά μια μορφή ηρωική, μια άσκηση επιβίωσης ενάντια σε ένα πολύ επίσημο και πολύ βροντερό σύστημα που κατεξοχήν απευχόταν την ύπαρξή του, όταν δεν απεργαζόταν (σε έναν χώρο τεράστιο, εκτεινόμενο από την τουαλέτα του σχολείου ώς το γραφείο του γιατρού) την προγραφή ή/και καταστροφή του.
Περισσότερα »
30
04

Γιώργος Πάλλης: Υπάρχουν προβλήματα, αλλά ο φασισμός δεν περνάει στη Λέσβο

Προφανώς ο κόσμος της Λέσβου είναι πιεσμένος, υπάρχει συσσωρευμένη κούραση, που δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε αφ’ υψηλού ή ηθικοπλαστικά ούτε να την αγνοούμε. Και η παρουσία των προσφύγων τις προηγούμενες μέρες στην πλατεία Σαπφούς είναι γεγονός πως είχε δημιουργήσει μια δυσφορία, η οποία ωστόσο, μετά τη φασιστική επίθεση, έδωσε τη θέση της σε ένα βαθύ αίσθημα ντροπής. Η επίθεση ήταν προϊόν συγκροτημένου σχεδίου των συγκοινωνούντων δοχείων Δεξιάς και Ακροδεξιάς στο νησί, που σε διάφορες φάσεις και με διάφορους τρόπους έχουν προσπαθήσει να εκμεταλλευτούν το προσφυγικό. Ευτυχώς η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου της Λέσβου καταλαβαίνει πως δεν το κάνουν για το καλό του τόπου, αλλά για να διατηρήσουν ή να αυξήσουν τη δική τους ισχύ και επιρροή. Με αυτή την έννοια είναι ενθαρρυντικό πως, παρά την όποια κόπωση και δυσφορία δημιουργεί ο εγκλωβισμός των προσφύγων και μεταναστών στο νησί, η μισανθρωπία και ο φασισμός δεν περνάνε.
Περισσότερα »
29
04

Ξαναδιαβάζουμε τον Άγγελο Ελεφάντη, στοχεύουμε στη Γενική Παιδεία

Σ’ αυτά τα κρίσιμά χρόνια του λυκείου συντελείται η ηλικιακή ωρίμανση του εφήβου, πραγματοποιείται η δέουσα συσσώρευση γνώσεων, μορφοποιούνται οι δεξιότητες και τα ενδιαφέροντα του μαθητή. Ώστε µόνο σ’ αυτά τα τελευταία χρόνια το αγαθό της γενικής παιδείας μπορεί να γίνει πλέον ο ώριμος καρπός, το αποτέλεσμα μιας μακράς σχετικά μαθητείας, άσκησης, προσωπικής βίωσης, ανεξάρτητα από τον μελλοντικό επαγγελματικό προσανατολισμό. (...) ∆εν υπάρχει άλλη λύση παρά η δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και η πλήρης αποσύνδεση του λυκείου από τις διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η απεξάρτηση της λυκειακής αποφοίτησης από την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τότε και οι εξετάσεις σε όλα τα διδασκόμενα στο λύκειο μαθήματα, οι προαγωγικές και οι απολυτήριες, θα αποκτούσαν την παιδευτική τους λειτουργία. (...) Δεν είναι να διαμορφώσει φυσικούς, βιολόγους, μαθηματικούς, γλωσσολόγους, ιστορικούς, μουσικούς, λογοτέχνες κ.λπ. Σκοπός της είναι οι απόφοιτοι του λυκείου να εγκολπωθούν στοιχεία της αποθησαυρισμένης γνώσης και ευαισθησίας ώστε οι μαθητές να κατανοούν το σώμα τους, να επικοινωνούν µε τις τέχνες, να γνωρίζουν την ιστορία της χώρας τους και του κόσμου, να εγκολπωθούν βασικές έννοιες μαθηματικών, φυσικής, χημείας, να τους ανοίγεται µε δυο λόγια ο κόσμος της κοινωνικής, της φυσικής και της καλλιτεχνικής πραγματικότητας.
Περισσότερα »
29
04

To τέλος του «τέλους της ιστορίας»

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, με την έκρηξη της καπιταλιστικής ευφορίας και με την αλαζονεία της αμερικανικής αυτοκρατορίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ο Μπιλ Κλίντον υποσχέθηκε ότι η Κίνα θα γινόταν δημοκρατική μόλις οι πολίτες της γεύονταν την ελευθερία των αγορών. Χρησιμοποίησε αυτά τα επιχειρήματα για να πιέσει το Κογκρέσο, ώστε να περάσει τον νόμο περί Μόνιμων Κανονικών Εμπορικών Σχέσεων με τη χώρα, το 2000.
Περισσότερα »
28
04

Αστικές κοινότητες

Η ιδέα του αστικού χωριού αναδύθηκε στην Βρετανία, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και καθόρισε την κυβερνητική πολιτική στα χρόνια μεταξύ 1997-1999. Χαρακτηριστικά αυτού του μοντέλου αστικής ανάπτυξης είναι η δόμηση μέτριας πυκνότητας, οι μεικτές χρήσεις γης, οι δημόσιες μεταφορές, οι πεζόδρομοι και οι δημόσιοι χώροι. Προϋποθέτει την απεξάρτηση απ’ τη χρήση αυτοκινήτων και προωθεί τη χρήση ποδηλάτου, βάδισης και δημόσιας συγκοινωνίας. Η βάση της λειτουργικής αποτελεσματικότητας ενός τέτοιου σχήματος είναι η αξιοποίηση της ίδιας περιοχής τόσο για κατοικία όσο και για εργασία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ελαχιστοποιούνται οι μετακινήσεις και η χρήση αυτοκινήτου, με τεράστια οικολογικά οφέλη αλλά και εξοικονόμηση χρόνου και ενέργειας από τους πολίτες. Σε μια ουσιαστικότερη εφαρμογή του μοντέλου, που όμως ξεφεύγει από το καθαρά πολεοδομικό επίπεδο και επεκτείνεται στο οικονομικό/πολιτικό, η κοινότητα μπορεί να στοχεύσει στην οικονομική αυτάρκεια και την αμεσοδημοκρατική αυτοδιαχείριση. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι κοινοτικές δομές έχουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των κατοίκων και στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνοχής.
Περισσότερα »
28
04

Αννέτα Καββαδία στο Συμβούλιο της Ευρώπης: «Σοβαρή διπλωματική ήττα της Ευρώπης στη Συρία»

Θα έπρεπε να είναι προφανές ότι η μόνη λογική πορεία δράσης, είναι μια συνολική ειρηνευτική λύση στη συριακή τραγωδία. Για την Ευρώπη, αυτό θα έπρεπε να αποτελεί ενοποιητικό στόχο, καθώς πολλές από τις κύριες προκλήσεις που η ίδια αντιμετωπίζει, φαίνεται να συγκλίνουν στη Συρία: η αναζωπύρωση της έντασης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, η άνοδος του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας που συνδέεται με το Ισλαμικό Κράτος και -κυρίως-η χειρότερη ανθρωπιστική και προσφυγική κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Περισσότερα »