Macro

Η πρωτοβουλία βρίσκεται σήμερα στην πλευρά της Αριστεράς και αφορά τη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου με ξεκάθαρη στρατηγική για την επόμενη ημέρα. Λέγοντας προοδευτικό μέτωπο, δεν εννοούμε φυσικά ούτε ευκαιριακές πολιτικές συμμαχίες μεταξύ κομμάτων -για τις οποίες, άλλωστε, δεν υπάρχουν σήμερα στοιχειώδεις προϋποθέσεις- ούτε μετεγγραφές άστεγων πολιτικών παραγόντων, αρκετοί από τους οποίους κινούνται με βάση το προσωπικό τους όφελος... Προοδευτικό μέτωπο μπορεί να συγκροτηθεί μόνο στη βάση μιας ηγεμονικής γραμμής. Επομένως, αυτό που προέχει είναι να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι άξονες που θα καθορίζουν το πρόγραμμά του και οι οποίοι ανταποκρίνονται στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη σήμερα η ελληνική κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο δεν είναι απλώς να διατυπώσεις τους στόχους. Το κρίσιμο για τη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου, είναι η Αριστερά -εκ των πραγμάτων βασικός κορμός του μετώπου αυτού- να πείσει για την αποφασιστικότητα, την ειλικρίνεια και την εντιμότητα με την οποία είναι διατεθειμένη να υπηρετήσει μια τέτοια ηγεμονική στρατηγική.

Η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί (με φραστική στήριξη όχι μόνο από την Ρωσία, αλλά και από την Γερμανία, την Γαλλία και την Κίνα) να οργανώσει την άμυνά της απέναντι στις πιέσεις του Ντόναλντ Τραμπ, που τόσο τραυματίζουν την ήδη εύθραυστη τουρκική οικονομία. Εφεξής θα είναι περισσότερο διαφωτιστικό να αντιμετωπίζουμε ως πολιτικό "τρίγωνο", τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ Μόσχας, Άγκυρας και Βερολίνου.

Από σήμερα «τα μνημόνια» τελειώνουν όμως οι πληγές τους παραμένουν εδώ. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Όσο κι αν κάποιοι πασχίζουν να αρνηθούν την πραγματικότητα, διαψεύδοντας ακόμα και τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους, σήμερα ξεκινάει μια νέα περίοδος για την κοινωνία. Χωρίς την ασφυκτική επιτροπεία, χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη των δόσεων, μια περίοδος ανοικοδόμησης και ριζικής αλλαγής. Γιατί η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης για την καταστροφή που πέρασε, για τις θυσίες του ελληνικού λαού, που τώρα πια πιάνουν τόπο, αλλά και η απαρχή ενός νέου αγώνα. Ανακτώντας την ελευθερία κινήσεων, με στοχευμένες κοινωνικές παρεμβάσεις, οφείλουμε να αλλάξουμε ακόμα πολλά. Να επουλώσουμε τα τραύματα που δημιούργησαν στον κοινωνικό ιστό οι πολιτικές των προηγούμενων χρόνων, να υλοποιήσουμε μια νέα αναπτυξιακή προοπτική για τη χώρα, να συνεχίσουμε τις ριζικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, την Παιδεία, το κράτος Πρόνοιας, τους θεσμούς, να εμβαθύνουμε και να επεκτείνουμε τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Σε αυτή τη νέα πορεία θα φανεί ποιοι θα επιλέξουν, τελικά, την πρόοδο ή τη συντήρηση, τη δημοκρατία ή την ακροδεξιά ρητορεία, την κοινωνική ανόρθωση ή την παλινόρθωση όσων μας οδήγησαν στην κοινωνική καταστροφή».

Τούτες τις μέρες η Ελλάδα βγαίνει από την επιτροπεία των «θεσμών». Αν η εν λόγω επιτροπεία συνίστατο στον εξαναγκασμό της εφαρμογής μιας ασφυκτικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη με τρόπο που υποτίθεται πως εξασφαλίζει τη (νεοφιλελεύθερη) βιωσιμότητα της τελευταίας, η έξοδος από τα μνημόνια πόρρω απέχει από την απαλλαγή εν γένει από τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και τις πρακτικές που τη συνοδεύουν. Ο ατομοκεντρισμός και η λατρεία της «ανταγωνιστικότητας» είναι «στο DNA» της ελληνικής άρχουσας τάξης. Κάτι που οι εγχώριοι «εκσυγχρονιστές» επιμελώς και πολλαχώς αποκρύπτουν είναι πως η «λαμογιά» ταιριάζει σαν γάντι στην ουσία της νεοφιλελεύθερης κοσμοαντίληψης που με τόσο ζήλο εκθειάζουν και προωθούν. Μετά τα μνημόνια όμως, η επίκληση της νομιμότητας, που για τον Ηλία Ηλιού το 1962 είχε έναν αμυντικό και κυρίως ιδεολογικό χαρακτήρα, ας γίνει τώρα επιθετικός και κυρίως πρακτικός στρατηγικός στόχος. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση της Αριστεράς ας κυβερνήσει ως Αριστερά.

«Το ζητούμενο είναι πώς στη νέα περίοδο, που η εκλεγμένη κυβέρνηση θα μπορεί αυτόνομα να κάνει τις επιλογές της και να θέτει τις προτεραιότητες, θα μπορέσει να χαράξει το δικό της αναπτυξιακό σχέδιο με βάση τις ανάγκες της χώρας και όχι τις ανάγκες των δανειστών όπως συνέβη τα προηγούμενα χρόνια»

Η 21η Αυγούστου είναι μια ιστορική μέρα. Η Ελλάδα βγήκε καθαρά, οριστικά και αμετάκλητα από τα μνημόνια. Αυτό οφείλεται πρωτίστως στη κοινωνία αλλά και στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορούν να υπερηφανεύονται για την υλοποίηση της προεκλογικής υπόσχεσης που έδωσαν τον Σεπτέμβριο 2015, για τερματισμό των μνημονίων και της ξένης νεοφιλελεύθερης επιτροπείας. Είναι η έξοδος από τα μνημόνια οριστική και αμετάκλητη; Κατηγορηματικά λέμε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος επιστροφής στο καθεστώς των μνημονίων, αν συνεχίσουμε με σωφροσύνη και όχι στον παλιό δρόμο της σπατάλης για εξυπηρέτηση του διεφθαρμένου-πελατειακού κράτους.

Η πολιτική παλινόρθωση των δυνάμεων που οδήγησαν στην κρίση και στα Μνημόνια δεν αποτελεί λύση. Εάν οι πολιτικές δυνάμεις του business as usual επικρατήσουν, το μέλλον είναι ζοφερό. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας νέος ισχυρός κεντρικός σχεδιασμός τόσο βαθύς που θα ισοδυναμούσε με το να επανεφεύρουμε την Ελλάδα