Macro

29
09

Ευκαιρία για δημοκρατική κάθαρση στην αστυνομία

Αν η νόμιμη βία είναι το ειδοποιό χαρακτηριστικό και το στήριγμα του κράτους σύμφωνα με τη βεμπεριανή αλλά και τη μαρξιστική προσέγγιση, οφείλουμε, σύμφωνα με τη δεύτερη τουλάχιστον, να αναγνωρίσουμε πως η «ημι-νόμιμη» βία του «ημι-κράτους» των μπράβων είναι εκείνη που κατά μέγα μέρος στηρίζει το σύστημα που σε άλλο άρθρο μου είχα ονομάσει «λαμογιανό καπιταλισμό». Τα φαινόμενα της βίας ως αυτοδικίας, λοιπόν, δεν αποτελούν τη σκανδαλώδη εξαίρεση, αλλά τον θλιβερό κανόνα. Η διάχυση των φαινομένων ακροδεξιάς βίας διευκολύνεται από την ήδη υπάρχουσα δομική βία του κυρίαρχου κοινωνικοοικονομικού συστήματος με τις «ιδιαιτερότητές του». Ας μην ξεχνάμε πώς λειτουργούν ως «συγκοινωνούντα δοχεία» οι οργανώσεις της Χρυσής Αυγής με εκείνες των οπαδών ποδοσφαιρικών συλλόγων.
Περισσότερα »
29
09

Ενα Σαββατοκύριακο πριν από το δημοψήφισμα, επίσκεψη στα Σκόπια

Η ελληνική αδιαλλαξία σε σχέση με το όνομα συνετέλεσε στο να συγκροτηθεί ένα ισχυρό μπλοκ συνωμοσιολογίας στην εκεί κοινή γνώμη που, αδυνατώντας να καταλάβει τα κίνητρα της ελληνικής αδιαλλαξίας για το όνομα, πιστεύει ότι η χώρα μας επιβουλευόταν την ύπαρξη της δικής τους. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις ακόμη και σε μετριοπαθείς ανθρώπους πως, παρά τη στάση της, η Ελλάδα δεν είχε πρόθεση να διαλύσει τη γείτονά της. Οπως κι εδώ, η διαμάχη για το όνομα κατέστη η πρώτη ύλη για τη συγκρότηση της νέας εθνικοφροσύνης, έτσι και εκεί, έγινε η μαγιά για την εσωστρέφεια, τη θυματοποίηση και τελικά τον γκροτέσκο εθνικισμό. Κοινώς, θρέψαμε αυτό που υποτίθεται πως μας απειλεί. Η Συμφωνία των Πρεσπών αποσταθεροποιεί αυτά τα μπλοκ και στις δύο χώρες.
Περισσότερα »
28
09

Νίκος Φίλης: Σχολείο και θρησκευτική ελευθερία

Η πρόσφατη παρέμβαση της Ιεραρχίας για τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών είναι άλλη μία απόδειξη της τάσης για εκκλησιαστική επιβολή στο χώρο της εκπαίδευσης. Ωστόσο, το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μάθημα γνώσης και όχι πίστης. Τα τολμηρά βήματα που έγιναν με τα νέα προγράμματα, μπορούν να αξιοποιηθούν ώστε, σταδιακά, και με βάση την εκπαιδευτική εμπειρία να δημιουργηθεί μάθημα Θρησκειολογίας ή, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να καθιερωθεί αργότερα μάθημα Φιλοσοφίας. Δεν είναι άραγε περίεργο ότι στη χώρα που γέννησε τη Φιλοσοφία δεν διδάσκεται στα σχολεία η Φιλοσοφία, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Και ακόμη, δεν είναι περίεργο ότι στο προτεινόμενο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην Γ’ Λυκείου, τα Θρησκευτικά παραμένουν υποχρεωτικό μάθημα σε όλες τις κατευθύνσεις. ενώ αφαιρείται η Ιστορία; Η διδασκαλία της σύγχρονης Ιστορίας θα γίνεται έτσι μία χρονιά, μόνο στη Γ’ Γυμνασίου, σύμφωνα με τα ισχύοντα προγράμματα, που η αλλαγή τους αποτελεί επείγουσα αναγκαιότητα. Η μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε μάθημα γνώσης και όχι πίστης αλλάζει το πολιτισμικό κλίμα μέσα στο σχολείο, καθώς και τις ξεπερασμένες νοοτροπίες και σιγά-σιγά βοηθά στη συνολική αλλαγή του τρόπου κατανόησης του θρησκευτικού φαινομένου. Γι’ αυτό, σε συνεργασία με Θεολόγους Εκπαιδευτικούς, επιλέξαμε την αλλαγή του μαθήματος, με πρωτοβουλία και τελική ευθύνη του Ιδρύματος Εκπαιδευτικής Πολιτικής, που αποτελεί τον επίσημο φορέα εκπαιδευτικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Περισσότερα »
28
09

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Μείζον ζήτημα από την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας

Είναι προφανές ότι πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος το συγκεκριμένο περιστατικό και να τιμωρηθούν οι ένοχοι αυστηρά, όπως ανακοίνωσε και η αρμόδια Υπουργός. Είναι προφανές ότι η πολιτική ηγεσία πρέπει να αναλάβει τώρα γενναίες πρωτοβουλίες και δράσεις, ώστε τα σώματα της αστυνομίας να λειτουργούν πλέον ουσιαστικά βάσει των κανόνων και των αρχών ενός δημοκρατικού, προοδευτικού σύγχρονου κράτους.
Περισσότερα »
27
09

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΜΕΛΩΝ 53+ – Για ένα νέο αριστερό ριζοσπαστικό κύμα

Το περασμένο Σαββατοκύριακο πραγματοπoιήθηκε πανελλαδική συνάντηση της πρωτοβουλίας μελών 53+.Το κείμενο που ακολουθεί είναι τα συμπεράσματα από τη συζήτηση που έγινε και συμβολή στο διάλογο που ήδη αναπτύσεται στο κόμμα αυτή την περίοδο. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά, που τα μέλη του θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, που δεν θα είναι χειροκροτητές της κυβέρνησης, αλλά η συνείδησή της. Θέλουμε, δηλαδή, ένα κόμμα ζωντανό, με τα μέλη του γειωμένα στην κοινωνία και τα κινήματα, που αποτελούν το φυσικό οξυγόνο για τις δυνάμεις της αριστεράς. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα αριστερό και ριζοσπαστικό, που θα ανοίγει δρόμους, θα τολμά, θα μιλά για το στρατηγικό του σχέδιο, για το όραμα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Ένα κόμμα, που δεν θα κυριαρχείται από τον «κυβερνητισμό», μακριά από λογικές παλαιάς κοπής και φαινόμενα αλαζονείας.Ένα κόμμα που θα καταρτίζει με συλλογικό τρόπο το δικό του πολιτικό πρόγραμμα –επίκαιρο όσο ποτέ το προγραμματικό συνέδριο-, ένα κόμμα σύγχρονο, μαζικό, ανοιχτό στις λαϊκές δυνάμεις, στους μετανάστες, στον κόσμο των κινημάτων και της αμφισβήτησης. Ένα κόμμα που το “εμείς” θα κυριαρχεί του “εγώ”, που το συλλογικό θα υπερισχύει του ενός, που τα μέλη του θα είναι όλα συμμέτοχα στις αποφάσεις και όχι οπαδοί και χειροκροτητές. Ένα κόμμα που θα σέβεται και θα περιφρουρεί τις ιδιαίτερες ευαισθησίες, με ισοτιμία ανάμεσα στα φύλα, χωρίς άβατα. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που δεν θα είναι αρχηγικό, με διαφάνεια, με απολογισμό της δουλειάς και της προσφοράς όσων έχουν θέση ευθύνης. Ένα κόμμα, που η λειτουργία του θα μας εμπνέει και θα μπορεί να εμπνεύσει και νέες γενιές αριστερών και για το όραμα και για την τόλμη, που όλες και όλοι μαζί αναλάβαμε, να βρεθούμε στο τιμόνι της χώρας κάτω από τόσο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που θα σέβεται την προσφορά των ανθρώπων του, που δεν θα θυσιάζονται στο βωμό των όποιων πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ένα κόμμα που θα ξέρει να συμμαχεί, αλλά να κρατά την ταυτότητά του, την αριστερή φυσιογνωμία του. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα μιλά για την ανάγκη ενότητας της αριστεράς, ιδιαίτερα όσων αποστασιοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια κάνοντας άλλες επιλογές, πρωταγωνίστησαν όμως στα κινήματα αλληλεγγύης και έμειναν σταθεροί και σταθερές στις όχθες του αριστερού κοινωνικού ριζοσπαστισμού και της διεθνιστικής αντίληψης. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που θα μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες στην Ευρώπη και τον κόσμο, υπερασπίζοντας την ειρήνη, όσους βρίσκονται στο ζυγό αυταρχικών καθεστώτων, όσους και όσες πολεμούν για την ελευθερία. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα συλλογικό διανοούμενο, με συνεχείς επεξεργασίες, με θεωρητικές αναζητήσεις, με πολιτική πρακτική. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα στο δρόμο και τα κινήματα, στα συνδικάτα, στους χώρους πολιτισμού και τις δομές αλληλεγγύης, που θα πρωταγωνιστεί στον αγώνα κατά του φασισμού και της ναζιστικής συμμορίας. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα ταπεινό, με επίγνωση των λαθών και των αδυναμιών του, της πραγματικής κατάστασης της κοινωνίας των πολλών, της φτώχειας, των ανισοτήτων, του κοινωνικού αποκλεισμού. Ένα κόμμα που θα έχει τη γενναιότητα να διορθώνει λάθη, να αναγνωρίζει αδικίες, να ζητάει συγγνώμη. Ένα κόμμα κοινωνικά και ταξικά προσηλωμένο, οικολογικό στην ουσία του, ριζοσπαστικό και διεθνιστικό.
Περισσότερα »
26
09

Στην αρένα της οδού Γλάδστωνος

Οι κραυγές έφυγαν από την Ομόνοια και κατακάλυψαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και όσους διαύλους παραδίδουν στο κοινό «μαθήματα αυτοάμυνας», με ασύγγνωστη ελαφρότητα. Το «καλά τού κάνανε» ακούστηκε ανατριχιαστικότερο, πολλαπλασιασμένο από τους αμέτρητους τηλεβόες της ανώνυμης ή ψευδώνυμης κακοψυχίας, αλλά και από ορισμένους «επώνυμους», κυνικούς υποστηρικτές του κοινωνικού αυτοματισμού και του δικαιώματος στην αυτοδικία, ακόμα και με τη χρήση ασύμμετρης βίας: καραμπίνα εναντίον χαρτοκόπτη. Ηδη άλλωστε είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό ότι ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν και τζάνκι και γκέι και οροθετικός και drag queen (αλλά και «ακτιβιστής κυρίως με αυτά τα θέματα», όπως ο ίδιος δήλωνε). Ενα σκουπίδι δηλαδή. Οπότε, σκούπα...
Περισσότερα »
25
09

Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ζακ Κωστόπουλο

Οι «εχθροί» μπήκαν στην πόλη. Αυτοδικία, βαρβαρότητα, οι δήθεν «νοικοκυραίοι» στα όπλα, λιντσάρισμα, ο μεσαίωνας επιστρέφει, ένας άνθρωπος του «περιθωρίου», ξεχασμένος, ανήμπορος, μόνος απέναντι σε πολλούς. Ανατριχιαστικό. Δυστυχώς όχι μοναδικό, αν σκεφτούμε τις συνεχόμενες ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, σε άστεγους. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν το βίντεο, η εικόνα, το μέρα μεσημέρι, η απελπισμένη προσπάθεια διαφυγής, εν τέλει ο θάνατος. Ένας λιγότερος. Ένα παιδί, που πολύ πριν τα 33 του χρόνια είχε προλάβει να ζήσει το μπούλινγκ από τον κυρίαρχο καθωσπρεπισμό, το ρατσισμό, την κοινωνική απομόνωση. Δεν αρκούσε, όμως για ορισμένους… Ο Ζακ Κωστόπουλος περίσσευε, όπως τόσοι άλλοι. Ο Ζακ, ένας άνθρωπος σε διαρκή κίνδυνο, ζωηρός, ακτιβιστής, τολμηρός, διαφορετικός, ένα παιδί που είχε απέναντί του θηρία έτοιμα να τον κατασπαράξουν. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά τώρα τα κατάφεραν. Και τον κατασπάραξαν. Δυστυχώς και μετά την άγρια δολοφονία του με μέρος των ΜΜΕ να υποκαθιστά, για άλλη μια φορά, τη δικαιοσύνη ή ακόμα χειρότερα να σκυλεύουν τον δολοφονημένο προς χάρη της όποιας τηλεθέασης. Αυτοδικία… Ο Ζακ τιμωρείται χωρίς δεύτερη σκέψη με την ποινή του θανάτου, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς δικαιοσύνη, παρακάμπτοντας κάθε έννοια κράτους Δικαίου, η υπεράσπιση της ιδιοκτησίας υπέρτατη αξία, οι δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες υπερασπιστές του «τάξη και ασφάλεια», της ομοιομορφίας, του δόγματος της «μηδενικής ανοχής». Ο Ζακ δεν χωρούσε στο πλάνο τους. Θα πούμε το αυτονόητο: χρειάζεται να διερευνηθούν όλες οι πτυχές της τραγικής υπόθεσης και να αποδοθούν άμεσα ευθύνες, τόσο στους φυσικούς αυτουργούς, αλλά και σε όσους πιθανά με τη στάση τους επέτρεψαν τη δολοφονία του. Αλλά δεν αρκεί. Η απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό και σε όσους, πολιτικά και κοινωνικά τον «νομιμοποιούν», προϋποθέτει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Προϋποθέτει συντεταγμένη παρέμβαση από την ίδια την Πολιτεία με στόχο τη συνολική πρόληψη του εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, παράλληλα με τη διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Προϋποθέτει μια διαφορετική προσέγγιση του φαινομένου της χρήσης των ουσιών και της αντιμετώπισής του. Προϋποθέτει ένα ενεργό αντιφασιστικό κίνημα με γρήγορα αντανακλαστικά. Μόνο έτσι θα διαμορφωθούν νέες συνειδήσεις και ταυτόχρονα θα περιφρουρηθούν οι αδύναμοι, όσοι και όσες ωθούνται στο περιθώριο της πόλης και της ζωής. Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του και υπόσχεται να συνεχίσει τον αγώνα για μια κοινωνία, που η ανθρώπινη ζωή θα είναι η υπέρτατη αξία.
Περισσότερα »
25
09

Αλέξης Χαρίτσης: Δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

Η πολιτική της Ν.Δ. για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως παρουσιάστηκε στη ΔΕΘ από τον κ. Μητσοτάκη, συμπυκνώνει την πεμπτουσία του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Συνδυάζει την οικονομική αφαίμαξη των δήμων με την περικοπή της χρηματοδότησής τους από το κράτος, τη διαιώνιση της υποστελέχωσής τους με την επαναφορά του κανόνα «1 προς 5» για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, που φανατικά υποστηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και την ιδιωτικοποίηση μέσα από την εκχώρηση κρίσιμων λειτουργιών των ΟΤΑ σε ιδιώτες. Πρόκειται για μια πρόταση ταυτόσημη σχεδόν με αυτή που εισηγούνταν το ΔΝΤ από την αρχή της κρίσης και η οποία στόχευε στη δραστική συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών σε επίπεδα αναπτυσσόμενου κόσμου.
Περισσότερα »
24
09

Επισημάνσεις

Πρώτη φορά τον ακούμε τον Σέρτζιο Πανούντσιο, εμείς τον μόνο με Σέρτζιο που ξέρουμε είναι ο Σέρτζιο Πιντσιόρλα. Η αλήθεια είναι ότι τους έθιξε ο παραλληλισμός με τον Σέρτζιο Πανούντσιο, αλλά με τα θεσμικά μέτρα κατά της Αριστεράς που εισηγείται ο Βορίδης δεν είδαμε να στραβώνει κανένας στη Ν.Δ. Δικαιωμένος δήλωσε ο Βρούτσης για την αύξηση του κατώτατου μισθού, τον οποίο καθήλωσε στα 586 ευρώ μετά από σκληρή διαπραγμάτευση 20 λεπτών με την τρόικα. Είναι δικαιωμένος γιατί η αύξηση του κατώτατου μισθού έγινε με τη χρήση ενός νόμου που είχε περάσει ο ίδιος, προκειμένου να υπάρχει παράθυρο για την περαιτέρω μείωσή του. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και κωλοτούμπα, αν ο όρος δεν ήταν πολιτικά φορτισμένος.
Περισσότερα »
24
09

Πάνος Λάμπρου: Θα πρέπει να δοθεί μία ουσιαστική απάντηση στον εκφασισμό

Υπάρχει μία προσπάθεια απεύθυνσης από τη μεριά συντηρητικών δυνάμεων, δεξιών, ακροδεξιών, απέναντι σε έναν κόσμο, ‘τους νοικοκυραίους’, καλλιεργώντας φοβικές αντιλήψεις, φοβικά σύνδρομα (...) θα έχουμε και συνέχεια δυστυχώς αν δεν απαντήσουμε με έναν αξιακό τρόπο και βεβαίως εάν δεν παρθούν μέτρα τα οποία θα είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που προσπαθούν να μας πλασάρουν και να κυριαρχήσει αυτή η αντίληψη.
Περισσότερα »