Macro

13
12

Δημοψηφίσματα, Άμεση Δημοκρατία και Πλατείες

Το βασικό πολιτικό και ιστορικό ζήτημα είναι πως θα συνδυάσουμε τις μορφές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με τις μορφές της άμεσης δημοκρατίας. Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι όταν δε χρησιμοποιείται το πάντρεμα τους τότε δημιουργούμε είτε μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία είτε έναν δεσποτισμό άλλου είδους.
13
12

Κύρκος Δοξιάδης: Ο καθωσπρέπει εθνικισμός

Πρόκειται για έναν εθνικισμό που έχει οριστικά πάρει διαζύγιο από τον «δημοκρατικό πατριωτισμό», από τη δημοκρατία εν γένει, από τον Διαφωτισμό σε οποιαδήποτε από τις παρακαταθήκες του. Ο δρόμος για τον εθνικοσοσιαλισμό είναι ορθάνοιχτος. Και τούτο ισχύει τόσο για τα συλλαλητήρια όσο και για τις μαθητικές καταλήψεις. Αυτό (παριστάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν όσοι θέτουν την (επιφανειακά) αφελέστατη ερώτηση: «Μα είναι δυνατόν να υπονοείτε ότι οι μετέχοντες σε συλλαλητήρια και οι μαθητές που διαμαρτύρονται με καταλήψεις είναι ακροδεξιοί;» Η προφανής απάντηση είναι: «Κι αν δεν είναι ήδη, τρέχουν ολοταχώς προς τα εκεί». Η άρχουσα τάξη τα γνωρίζει όλα αυτά, αλλά διακατέχεται από έναν απύθμενο κυνισμό, που οφείλεται κυρίως στο ότι ποτέ της δεν κατάφερε να αποκτήσει την περιπόθητη ηγεμονία που θα εξασφάλιζε την κυριαρχία της. (...) Οι ηγέτιδες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, απέναντι στις κυριαρχούμενες τάξεις, οφείλουν να προσφέρουν (και υλικές δυνατότητες για αξιοπρεπή διαβίωση), να δείχνουν (κατά τρόπο πειστικό) ότι συμπάσχουν, να ελέγχουν και να καθοδηγούν (και όχι μόνο να καταστέλλουν). Αν κάτι χαρακτηρίζει διεθνώς την άρχουσα τάξη στην παρούσα φάση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού είναι ότι τούτη την αρχαία συνταγή την έχει γραμμένη στα αρχαιότερα των υποδημάτων της. Οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι για τη δική μας άρχουσα τάξη. Σε ανύποπτο χρόνο, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, πριν καλά καλά επικρατήσει πλήρως ο νεοφιλελευθερισμός, με τον «καθωσπρέπει εθνικισμό» της αποκλειστικής ελληνικότητας της Μακεδονίας, επινόησε μια εύκολη λύση στο δύσκολο πρόβλημα της ηγεμονίας. Κι ας πρόκειται για λύση που πιθανότατα οδηγεί στην εύκολη «ηγεμονία» του φασισμού.
13
12

Ο Toni Negri για τη Γαλλική Εξέγερση

Η κυβέρνηση όχι μόνο σου βάζει φόρους στο “μέσο της δουλειάς” αλλά σε καθιστά όμηρο λέγοντάς μας ότι πρόκειται για την πληρωμή ενός κοινωνικού χρέους: την προστασία της ζωής έναντι της οικολογικής αλλαγής. Η απάντηση: “ο Μακρόν μας μιλάει για το τέλος του κόσμου, το δικό μας πρόβλημα είναι το τέλος του μήνα”. Θα αρκέσει το πάγωμα των φορολογικών μέτρων, ανάμεσα στα οποία είναι ο φόρος στα καύσιμα, που αναγγέλθηκε αυτό το απόγευμα από τον πρωθυπουργό Édouard Philippe να σβήσει αυτό το αναμμένο φιτίλι και να σταματήσει τη φωτιά; Είναι ενδιαφέρον να αναλύσουμε το κίνημα…Ένα κίνημα λοιπόν “χωρίς κεφαλή” (το λένε οι αντίπαλοι), δηλαδή χωρίς διευθύνοντες, το οποίο δηλώνει “ούτε της Δεξιάς ούτε της Αριστεράς” που βρίσκεται σε πόλεμο με την πολιτική αντιπροσώπευση την οποία θεωρεί διεαυτήν διεφθαρμένη, και κυρίως αυτοπροσδιορίζεται ως “αντι-Μακρόν”. Περίεργη μεταστροφή μεγάλων λαϊκών στρωμάτων τα οποία, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, πέρασαν από τη λαϊκιστική και κεντρώα εκλογή του Μακρόν (η οποία κατάφερε να αδειάσει τα κόμματα και τις αντίθετες ιδεολογίες) σε συμμετρική διαμαρτυρία απέναντί του – φαινόμενο “καθρέφτης” του λαϊκισμού.
13
12

Ανάμεσα σε τείχος και έναν δύσκολο τόπο: Για το Καραβάνι μεταναστών από την Ονδούρα

Περίπου 3.000 πολίτες της Ονδούρας, που περπάτησαν και έκαναν μαζικά ωτοστόπ από την πατρίδα τους μέχρι τη Γουατεμάλα και μετά το Μεξικό, βρίσκονται τώρα εγκλωβισμένοι στην μεξικανική πλευρά των συνόρων με τις ΗΠΑ, στην Τιχουάνα, περιμένοντας και ελπίζοντας ότι τα προσφυγικά τους αιτήματά θα εξεταστούν και ότι θα γίνουν δεκτοί στις ΗΠΑ. Μερικοί έχουν οικογένεια και φίλους στην άλλη πλευρά, άλλοι ήξεραν απλώς ότι έπρεπε να φύγουν. Η κεντροαμερικανική αυτή ομάδα ανθρώπων, γνωστή ως Καραβάνι, ξεκίνησε την 4.400 χιλιομέτρων πορεία της στην πόλη Σαν Πέδρο Σούλα της Ονδούρας, στις 12 Οκτωβρίου. Κατά το 1/3 της αποτελείται από παιδιά, ενώ υπάρχουν σε αυτήν πολλές γυναίκες με μωρά και παιδιά, ασυνόδευτοι ανήλικοι, LGBTQI νέοι και ενήλικες, ηλικιωμένοι και άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Εγκαταλείποντας την πιο επικίνδυνη περιοχή στον κόσμο, αναζήτησαν μαζικά ασφάλεια με το ταξίδι τους προς τον Βορρά.
13
12

Η νεοφανής περί εγγυήσεων του ΝΑΤΟ πρόταση

Είναι δυνατόν κάποιοι, υπό το φως αυτών των συντριπτικών τεκμηρίων της Ιστορίας, να διανοούνται σήμερα «εγγυήσεις» του ΝΑΤΟ με το αφελές επιχείρημα ότι βρισκόμαστε στη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή; Αναγκαία η υπενθύμιση της σοφής ρήσης: «Οσοι δεν διδάσκονται από την ιστορία είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν».
12
12

Οι «προκλήσεις» του Ζάεφ

Ο θόρυβος γύρω από τις δήθεν «νέες προκλήσεις» είναι συνεπώς καταφανώς τεχνητός. Πρόκειται για μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση μέσω του εκφοβισμού των βουλευτών της αντιπολίτευσης και των ΑΝ.ΕΛΛ. που σκοπεύουν να υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στηρίζεται σε συνειδητές διαστρεβλώσεις στα όρια των fake news. Ο Ζάεφ ούτε παραβιάζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ούτε εγείρει θέμα μακεδονικής μειονότητας. Αντίθετα, με τη συμφωνία αφίσταται από την επίκληση δικαιώματος που του δίνει το διεθνές δίκαιο. Αν ο Μητσοτάκης και οι μακεδονομάχοι ψάχνουν υπευθύνους για την έγερση θέματος μακεδονικής μειονότητας, ας καταγγείλουν (ως αυθεντικοί Ευρωπαίοι!) τις συμβάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, όχι τον Ζάεφ και τις Πρέσπες.
11
12

Αριστερά και τεχνολογία: το «τεχνικό» είναι πολιτικό

Οφείλουμε να αποφασίσουμε ως παγκόσμια κοινωνία αν ο στόχος της τεχνολογίας θα είναι η αναζήτηση νέων τρόπων πλουτισμού ή η πραγμάτωση του κοινού καλού. Κάπου η ζυγαριά πρέπει να γέρνει και γι' αυτό εξάλλου εντείνεται ο πόλεμος για/στην τεχνολογία. Αλλες τεχνολογίες, άλλα εργαλεία και διαφορετικά δεδομένα θα μπορούσαν να έχουν βοηθήσει στην εδραίωση, έστω λίγο παραπάνω, κοινωνικής δικαιοσύνης, αντί να πλουτίζουν τους μετόχους της μιας ή της άλλης πολυεθνικής. Ολη η δημιουργικότητα που δίνεται σε κλειστά εταιρικά συστήματα θα μπορούσε να έχει οικοδομήσει πολλές άλλες εναλλακτικές που στόχος τους δεν θα ήταν η μεγιστοποίηση των κερδών, αλλά η συνεργασία για το κοινό καλό και η βιωσιμότητα του πλανήτη. Παραδείγματα έχουμε, όπως η Wikipedia, το ελεύθερο/ανοικτό λογισμικό και υλισμικό (hardware), οι ανοικτές άδειες creative commons, οι συνεργατικές πλατφόρμες εργασίας, οι πλατφόρμες συμμετοχής πολιτών στη διοίκηση, οι ενεργειακές κοινότητες. Ομως η πλειονότητα των εργαλείων που επινοούνται, κατασκευάζονται και χρησιμοποιούνται (τα γνωστά μέσα παραγωγής), ως προς το λογισμικό, το υλισμικό, τις υποδομές, την αρχιτεκτονική, το δίκαιο ιδιοκτησίας και χρήσης, ως επί το πλείστον περιορίζουν τις δυνατότητες κοινωνικού μετασχηματισμού που θα έχουν οι προοδευτικές δυνάμεις τού αύριο. Με άλλα λόγια, τώρα διακυβεύεται το μέλλον.
11
12

Δεκέμβρης 2008: Καλώς ήρθατε στην εποχή των αντιφάσεων

Μια αριστερή στρατηγική, ειδικά σε μια εποχή που υπάρχουν παραδείγματα διακυβέρνησής της όχι στη μακρινή Λατινική Αμερική, αλλά στον πυρήνα του σύγχρονου δυτικού καπιταλισμού, μπορεί να συγκροτηθεί πάνω σε νίκες. Στην έμπρακτη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί. Στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, πολλώ δε μάλλον στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία, η Αριστερά, είτε στην παραδοσιακή κομμουνιστογενή, εργατική της εκδοχή είτε στην κοινωνική, ακτιβιστική της μορφή, έχει τη δυνατότητα να χτίσει τη νέα στρατηγική και τον δικό της πόλο στον πολιτικό ανταγωνισμό των επόμενων δεκαετιών. Είναι εκ των ων ουκ άνευ ότι και αυτή η πορεία θα είναι γεμάτη αντιφάσεις. Θα έχει την εικόνα των χιλιάδων που διαδήλωσαν στη μνήμη του - δολοφονημένου από κυρ - Παντελήδες - Ζακ Κωστόπουλου αλλά και του μαθητή που χαιρετά ναζιστικά. Θα έχει επαναφορά συλλογικών συμβάσεων αλλά και στόχους για πλεονάσματα. Θα έχει ξεσπάσματα σαν των «Κίτρινων Γιλέκων» στη Γαλλία, που μέσα τους θα συγκρούονται πολιτικά όχι η Αριστερά με την αναρχία, αλλά η Ακροδεξιά με την Αριστερά. Αυτή είναι η εποχή στην οποία μας εισήγαγε ο Δεκέμβρης με τρόπο απότομο και εκκωφαντικό. Σε τελική ανάλυση, ή θα γίνουμε οι καθοριστικοί δρώντες αυτής της εποχής ή θα σταθούμε αμήχανοι και τρομαγμένοι, σαν τους περαστικούς που εκείνο το βράδυ χάζευαν αποσβολωμένοι το φλεγόμενο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Πλατεία Συντάγματος.
10
12

Νομιμότητα με ενέχυρο το δίκαιο των άλλων

Όσο για τους «ριχάρδους», ας αφήσουμε τους προβεβλημένους νομικούς που τους υπερασπίζονται, να ψάχνουν πού στραβοπάτησαν οι διωκτικές και οι δικαστικές αρχές και αδίκησαν τους πελάτες τους. Όλοι οι άλλοι πλην αυτών θα ξέρουμε ότι αυτοί που αδικήθηκαν ήταν άλλοι. Εκείνοι που οι ίδιοι οι χρυσοκάνθαροι τους αδίκησαν αποδεδειγμένα. Γιατί δεν γίνεται να πλουτίζεις μέσα σε ελάχιστο χρόνο αγοράζοντας απλώς στην αξία τους πολύτιμα αντικείμενα, χωρίς να χάνει αυτός που τα εκποιεί ή αυτός που τα αγοράζει λιωμένα σε πλάκες. Και επειδή είναι μάλλον απίθανο να χάνουν όσοι έχουν λεφτά να αγοράσουν κιλά χρυσό σε πλάκες, πηγή του άνομου κέρδους τους είναι η ανέχεια και η ανάγκη των πολλών. Όσο νόμιμοι και να μας αποδείξουν οι συνήγοροί τους ότι είναι, ούτε δίκαιο, ούτε θεμιτό θα είναι ποτέ το κέρδος τους, όσο κι αν μας έχει γανώσει το μυαλό ο νεοφιλελευθερισμός.
10
12

Επισημάνσεις

Άνθρακες ο θησαυρός του ΚΕΕΛΠΝΟ. Μόνο κάτι κουνούπια του Νείλου βρήκανε, που είχαν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ και τα είχε αποσπάσει ο Άδωνις Γεωργιάδης στο πολιτικό του γραφείο. Απλώς η πρόσληψή τους, αντί να αναρτηθεί στη Διαύγεια, αναρτήθηκε εκ παραδρομής στη Θολούρα. Υπάρχει επίσης μια τρύπα 89 εκατομμυρίων, που την είχανε κλείσει πρόχειρα με γυψοσανίδα. Ήταν επιβεβλημένο να θάψουν τα σχετικά στοιχεία, γιατί, έτσι όπως ήταν εκτεθειμένα, υπήρχε ο κίνδυνος να πιάσουν ορκωτούς λογιστές.