Κωστής Παπαϊωάννου

14
11

Κωστής Παπαϊωάννου: Σ’εσένα που φοβάσαι. Ένα γράμμα τώρα που έσβησαν τα κάρβουνα από το μπάρμπεκιου

Πρέπει να ακούσεις μια «πικρή» αλήθεια: έτσι κι αλλιώς θα ζήσουμε με αυτούς τους ανθρώπους. Αν όχι με όλους, πάντως με τους περισσότερους. Οι επιστροφές που σου υπόσχονται δεν θα γίνουν, γιατί δεν μπορούν να γίνουν. Και θα ζήσουμε και με άλλους που θα έρθουν. Γιατί θα συνεχίσουμε να έχουμε αφίξεις. Κανένας δεν χαίρεται, δεν το διαλέξαμε. Έτσι έχει κάτσει η φάση, για να σ' το πω απλά. Οπότε πες τι σε φοβίζει και προσπάθησε να δεις λογικά τα πράγματα. Ο «αγανακτισμένος» που ψήνει πανσέτες στα Διαβατά παίζει μπάλα στην πλάτη σου. Σπεκουλάρει. Σε κοροϊδεύει. Είναι προς το συμφέρον σου να τον κάνεις στην άκρη αυτόν, να τον απομονώσεις.
04
10

Κωστής Παπαϊωάννου: Οι αν-ορθοδοξίες του Συμβουλίου Επικρατείας στην απόφαση για το μάθημα των θρησκευτικών

Επί χρόνια παλεύουμε για ένα μάθημα που θα χωράει όλους τους μαθητές. Ένα μάθημα ευρύχωρο και υποχρεωτικό για να μην υπάρχει λόγος απαλλαγής. Ε, λοιπόν, η πλειοψηφία του ΣτΕ προτιμά ένα μάθημα δογματικό και προαιρετικό, κι ας μείνουν στην αίθουσα τρεις κι ο Αμβρόσιος.
13
08

Κωστής Παπαϊωάννου: Εθνική μνήμη ή «Δερβενάκια ΑΕ». ;

Για τρεις λόγους είναι σχεδόν βέβαιο ότι πάμε για μεγάλα λόγια με μεγάλα πυροτεχνήματα. Ο πρώτος είναι η ταχύτητα της κυβέρνησης που δείχνει πόσο επενδύει στην επικοινωνιακή εξαργύρωση του συμβολισμού. Θέλει επικοινωνιακά με το «είκοσι-εικοσιένα 2021» να κάνει ένα συλλογικό flash back στα ένδοξα βράδια του 2004 και να προσθέσει μια άκοπη αίσθηση ιστορικού βάθους σε αυτό που διαφημίζεται ως γαλάζια επιστροφή στην κανονικότητα. Δεύτερον, η γνωστή διατύπωση για την «ανάπτυξη του εθνικού αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό την δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους» δεν επιτρέπει και πολλή αισιοδοξία για το περιεχόμενο της προσπάθειας. Δεν είναι μόνο ακραία συντηρητική η προσέγγιση. Είναι σχεδόν ωμή και η διατύπωση. Και τρίτον, η επιλογή της κ. Αγγελοπούλου δείχνει με τρόπο εμβληματικό το εύρος, το στίγμα αλλά –φευ- και τα μέσα και τους πόρους που ίσως χρησιμοποιηθούν για τη νέα επιχείρηση «Δερβενάκια ΑΕ». Με την έννοια αυτή, δύσκολα μπορώ να φανταστώ πιο εύστοχη επιλογή.
10
03

Η κρυφή γοητεία της ψευδοεπιστήμης

Η συνταγή είναι δοκιμασμένη: βάλτε λίγη ανατολική θρησκεία, προσθέστε μια δόση μυστικισμού, λίγο new age, μπόλικη αρχαιολατρία και προγονοπληξία, αρκετή αστρολογία, κάμποση lounge ψυχολογία. Για πιο καυτερά, βάλτε λίγη ευγονική και συνωμοσίες του DNA. Έτοιμο το φαγητό: (ψευδο)επιστήμη με βάση κβαντική και σάλτσα ακροδεξιά. Σερβίρετε σε social media και τηλεόραση.
09
02

Φωτιά θα πέσει να μας κάψει

Στα '80s ο πολιτικός γάμος και η αποποινικοποίηση της μοιχείας έβαζαν βόμβα στα θεμέλια της οικογένειας, θα γινόμασταν Σόδομα και Γόμορρα. Μετά, η κατάργηση της σχολικής ποδιάς τραυμάτιζε το κύρος του σχολείου: η νεολαία θα βουλιάξει, οι μαθήτριες θα καλλωπίζονται, τα αγόρια θα ξεμυαλίζονται. Στα '90s ήρθε το τέλος του κόσμου με το θρήσκευμα στις ταυτότητες: αφελληνισμός, προδοσία, 666, «Ελλάς σημαίνει Ορθοδοξία», ο Χριστόδουλος με το λάβαρο της Αγίας Λαύρας. Μετά, το έθνος κινδύνευσε από τον αλλοδαπό σημαιοφόρο που κρατούσε τα εθνικά σύμβολα. Έπειτα, πήγαν να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία. Ξεσηκωθήκαμε, είναι σαν να αλλάζει το Ευαγγέλιο, η Αγία Γραφή, ο Εθνικός Ύμνος και οι δέκα εντολές μαζί. Κάτω τα χέρια από την ιστορία μας, τα σχολικά βιβλία είναι θεόπεμπτα, χαραγμένα στο μάρμαρο. Κι ύστερα ήρθε ο νόμος για την ιθαγένεια. Νυν υπέρ πάντων. Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, και δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ. Και αφού ξεμπλέξαμε και μ' αυτό, ήρθε το σύμφωνο συμβίωσης και μετά η ταυτότητα φύλου. Συντέλεια. Θα μας κάνουν όλους γκέι, θα αλλάζουν τα αγόρια φύλο για να γλιτώνουν τον στρατό ή γιατί τους το είπαν οι εξωγήινοι στον Υμηττό.
26
01

Κωστής Παπαϊωάννου: Το Μακεδονικό καλλιέργησε συλλογικά σύνδρομα, παρόξυνε την εθνική αυτοθυματοποίηση, επιτάχυνε την αποκοπή από τη διεθνή πραγματικότητα

Το Μακεδονικό είναι μια πληγή. Είναι όμως και πολιτικό εργαλείο. Υποστηρίζω σταθερά πως το Μακεδονικό είναι μια μεγάλη επιχείρηση με τεράστια κέρδη, πολιτικά και οικονομικά. Το Μακεδονικό έφτιαξε πολιτικές και εκκλησιαστικές καριέρες. Το Μακεδονικό κατέστησε την εκκλησία συνδιαμορφωτή της εξωτερικής πολιτικής, οδήγησε σε ακόμα πιο σφιχτό εναγκαλισμό με το κράτος και, με την έννοια αυτή, με κάποιον τρόπο προετοίμασε τη μάχη των ταυτοτήτων. (...) Το Μακεδονικό επανανομιμοποίησε την Ακροδεξιά, για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση. Έγινε κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Λίγοι θυμούνται ότι στο μακεδονικό συλλαλητήριο της 10ης Δεκεμβρίου 1992 μια ομάδα ροπαλοφόρων έκανε οργανωμένες επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας αφήνοντας πίσω της αντιπάλους -ανθρώπους που επέλεγε με κριτήριο την εμφάνιση- βαριά τραυματίες στα πεζοδρόμια. Ήταν η Χρυσή Αυγή που αποφάσισε να ξεπλύνει το ναζιστικό στίγμα και να ανοιχτεί στα πελάγη του αναδυόμενου εθνικισμού. Σε αυτά τα πελάγη πλέει και σήμερα, ιδίως όσο στριμώχνεται από την επικείμενη ετυμηγορία για τις εγκληματικές της δραστηριότητες. Το Μακεδονικό καλλιέργησε συλλογικά σύνδρομα, παρόξυνε την εθνική αυτοθυματοποίηση, επιτάχυνε την αποκοπή από τη διεθνή πραγματικότητα. Στον τόπο μας φούντωσε ένας ιδιότυπος «αμυνόμενος μεγαλοϊδεατισμός». Οι πλατείες σείστηκαν από το μυριόστομο σύνθημα «Ο γιαλός είναι στραβός, εμείς καλά αρμενίζουμε». Όσοι ανέβαιναν στην εξέδρα χτυπούσαν τα πλήθη γλυκά στην πλάτη: «Δεν πα’ να τη λένε όλοι Μακεδονία, μη τους ακούς. Εμείς θα κλείνουμε τα αυτιά μας. Θα σπαταλήσουμε διπλωματικό κεφάλαιο, θα κάνουμε πείσματα, θα αποσυρόμαστε από καλλιστεία και τουρνουά σκακιού, θα σβήνουμε τα αρχικά της ακατονόμαστης χώρας από την οθόνη σου όταν θα βλέπεις μπάσκετ, θα τους κρατάμε μούτρα, θα κάνουμε μποϊκοτάζ στο ένταμ και εμπάργκο στο πετρέλαιο. Θα καταψηφίζουμε στη Γιουροβίζιον. Θα γεμίζουμε ψησταριές και ΚΤΕΛ με αστέρια της Βεργίνας. Θα μιλάμε με δάκρυ στη φωνή, θα τεντώνουμε ορθόδοξα τόξα».
19
06

Μακεδονικό: το πολιτικό κοντραμπάντο της ΝΔ

Εάν τα πράγματα καταλήξουν όντως σε Συμφωνία, θα πρόκειται για μείζονα επιτυχία των δυο κυβερνήσεων. Καλούνται να δείξουν επιμονή και ψυχραιμία μπροστά στις πιέσεις, τους αλληλοτροφοδοτούμενους εθνικισμούς, στην εύκολη αντιπολιτευόμενη ψηφοθηρία. Εάν δεν καταλήξουμε σε Συμφωνία, σκούρα τα πράγματα. Αφενός δύσκολα θα ξαναβρούμε Ζάεφ. Αφετέρου δύσκολα θα ξαναβρούμε ελληνική κυβέρνηση να μη στέκεται ψοφοδεής μπροστά στο φάντασμα του Βουκεφάλα, τους ιεράρχες και τους εφέδρους. Χωρίς Συμφωνία, το Μακεδονικό θα συνεχίσει να επιδρά τοξικά και οι θιασώτες του τέλματος θα έχουν πάρει την παρτίδα. Όχι μόνο δηλαδή θα μείνουμε με την πληγή ανοιχτή αλλά θα έχουν κερδίσει μπόι εκείνοι που τριάντα χρόνια κάνουν πολιτικές μπίζνες με το Μακεδονικό. Θα συνεχίσουμε να ζούμε με συλλαλητήρια και εθνικοπατριωτικό οίστρο. Θα επιβραβευτούν οι γραφικοί τηλεαστέρες που δαιμονοποίησαν κάθε αποκλίνουσα άποψη κάνοντας εμπόριο πατριωτισμού.
10
04

Ακροδεξιά με τιμές αρχηγού κράτους

Η προηγούμενη εβδομάδα σημαδεύτηκε από δύο σημειακές θεσμικές υποχωρήσεις απέναντι στην Ακροδεξιά. Η πρώτη σημειώθηκε στην υποδοχή του «Αγίου Φωτός», την οποία η Αριστερά παλιότερα αντιμετώπιζε σκωπτικά. Ακόμα και σήμερα κυβερνητικοί βουλευτές αποστασιοποιούνται, επιχειρώντας να διασκεδάσουν την εύλογη αμηχανία τους. Ομως η «κυβερνώσα» Αριστερά δεν άλλαξε την εκδήλωση αυτή, δεν διατυπώνει καν θέση για το θέμα. Η φλόγα συνεχίζει να έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους.
25
08

Το μιντιακό καρτέλ και ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Πήρε χρόνια η οικοδόμηση του καθ’ ημάς βαλκανικού μπερλουσκονισμού με οσμή Κολομβίας. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και επιμερίζονται σε διαδοχικές κυβερνήσεις (με τις προηγούμενες να έχουν τη μερίδα του λέοντος). Και βοούν οι στενές σχέσεις ορισμένων πολιτικών που είχαν στασίδι στα πλατό και στα ρεπορτάζ έναντι αδρής στήριξης προς τους μιντιάρχες. (...) Και για να είμαστε σαφείς: όσο σιωπούν για το μείζον, την αυτοκρατορία Μαρινάκη, αυτοαναιρούνται με τρόπο κραυγαλέο σε μια σειρά από θέματα. Οταν αύριο μιλήσουν ξανά για τη δημοκρατία, τον κίνδυνο από την Ακροδεξιά, τη διαφάνεια ή το κύρος των θεσμών, ο λόγος τους θα ακουστεί σαν λόγος με σημαία ευκαιρίας.
29
06

Το δεύτερο unfair της οικογένειας Μητσοτάκη

Το 1988 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αρχηγός τότε της Ν.Δ. και διεκδικητής της πρωθυπουργίας, απαντώντας σε δημοσιογραφική ερώτηση στο Λονδίνο δήλωσε ότι το δημοψήφισμα του 1974 που απέβη καθαρά υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας ήταν unfair, ήτοι άδικο. Δεν πραγματοποιήθηκε δηλαδή με ίσους όρους. Η φωτιά γύρω από το πολιτειακό ξανάναψε και αυτό το unfair σημάδεψε ανεξίτηλα το όνομα του προσφάτως εκλιπόντος πατρός Μητσοτάκη. Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επίσης αρχηγός της Ν.Δ. και διεκδικητής της πρωθυπουργίας, υποπίπτει σε ένα άλλο unfair. Μιλώντας στο ειδησεογραφικό πόρταλ των Βρυξελλών «Politico» επιχειρεί να «ντοπάρει» ιδεολογικά την παράταξή του επισείοντας τον κίνδυνο της αριστερής βίας και μάλιστα ονοματίζει την Αριστερά ως τη μόνη στην Ελλάδα μήτρα πολιτικής βίας τα τελευταία χρόνια.