Left.gr

Από τα όσα είπαν και τα όσα απάντησαν σε ερωτήσεις μας οι φορείς, αποδείχθηκε περίτρανα ότι πολύ σωστά χαρακτηρίσαμε το νομοσχέδιο πρόχειρο, λανθασμένο και αναποτελεσματικό. Σχεδόν στο σύνολό τους οι φορείς εξέφρασαν απόψεις που κυμαίνονταν από την πλήρη αντίθεση στον τρόπο που είναι διαμορφωμένα τα προγράμματα και την παραπομπή της ουσίας των διατάξεων σε ΚΥΑ μέχρι ισχυρές αμφιβολίες για το πόσο εφαρμόσιμα είναι τα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο Για όλα τα θέματα που υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει το παρόν νομοσχέδιο η κυβέρνηση δίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό μόλις 12 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα προέρχονται από το Ταμείο Ανάκαμψης και θα απορροφηθούν μέχρι το 2025. Με τα ελάχιστα αυτά κρατικά χρήματα η κυβέρνηση ευτελίζει τον θεσμό του υπευθύνου από την κακοποίηση ανηλίκων, ηλικιωμένων και ανάπηρων και τον θεσμό του προσωπικού βοηθού αναπήρου και δεν διασφαλίζει την εφαρμογή τους. Παραπέμποντας την ουσία των προγραμμάτων σε ΚΥΑ, η ΝΔ νομοθετεί με υπουργικές αποφάσεις και όχι στη Βουλή, η οποία καλείται να δώσει λευκή επιταγή για τη διαχείριση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης στο όνομα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των αναπήρων.

«Ο αγώνας αρχίζει από την καθημερινή πάλη για το ψωμί, για τα συσσίτια, τα μεροκάματα, τα φάρμακα, ενάντια στην εξαθλίωση του λαού και τη λιμοκτονία του» Ο Δ. Γληνός έγραψε τότε μια μπροσούρα “Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ”. Παραθέτουμε εδω μερικα αποσπάσματα… “Ο σημερινός αγώνας του λαού μας στο περιεχόμενό του δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο παρά απελευθερωτικός. Πρόκειται να κατακτήσουμε τη λευτεριά μας, να διώξουμε τους ξένους επιδρομείς από τη χώρα μας, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας στη ζωή και τον πολιτισμό. Πρόκειται ν’ ανοίξουμε το δρόμο για μιαν ελεύτερη, πολιτισμένη κι ευτυχισμένη Ελλάδα. Αυτός είναι ο πρώτος, ο υπέρτατος, ο μόνος σκοπός που μας προβάλλεται σήμερα επιτακτικά όσο ποτέ.Στη μορφή του, ο σημερινός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι παλλαϊκός, ν’ αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη και τον αστό και τον αγρότη και τον διανοούμενο. Και μ’ αυτή την έννοια της παλλαϊκότητας, ο αγώνας αυτός χαρακτηρίζεται σαν αγώνας εθνικός. Ο σημερινός, λοιπόν, αγώνας που βγαίνει από τα πράγματα και την ψυχική διάθεση όλου του λαού, είναι αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός, και μόνο αν έτσι κατανοηθεί και οργανωθεί μπορεί να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα…”. ”Ορισμένα κόμματα συνειδητοποίησαν καθαρά τα συνθήματα που βγαίνουνε σήμερα και από τις αντικειμενικές συνθήκες και από τη διάθεση του λαού να παλέψει για τη ζωή του και τη σωτηρία του.Και τα κόμματα αυτά συγκροτήσανε πριν από ένα χρόνο το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, σα μια κοινή αφετηρία και κοινό στάδιο δράσης για όλη την πολιτική ηγεσία και καθοδήγηση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Από τη στιγμή που διαπιστώνεται πως ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας επιβάλλεται αναπόδραστα από τις σημερινές αντικειμενικές συνθήκες της χώρας μας και ανταποκρίνεται στην αγωνιστική διάθεση όλου του λαού, από τη στιγμή που διαπιστώνεται πως ο αγώνας αυτός είναι παλλαϊκός και ομαδικός και δεν μπορεί να πετύχει παρά μόνο με την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, βγαίνει επιτακτικό το χρέος, από τη μια μεριά, για όλο το λαό να ενταχθεί σε μιαν ενιαία εθνική ενότητα, αφήνοντας για την ώρα κατά μέρος κάθε διαφορά πολιτική ή ιδεολογική, που πηγάζει από τα μερικότερα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων, όταν για όλους τους Ελληνες και για όλες τις κοινωνικές τάξεις προβάλλει τώρα το υπέρτατο συμφέρον να σωθούν, να κατακτήσουν και να διατηρήσουν τη λευτεριά τους. Μπροστά σ’ αυτό το υπέρτατο παλλαϊκό συμφέρον, υποχωρούν όλα τ’ άλλα για τούτην τη στιγμή. Αρα, κάθε Ελληνας έχει την υποχρέωση ν’ αφήσει κατά μέρος όλα τα άλλα και να μπει στη γραμμή του αγώνα. Πλάι σ’ όλα τ’ άλλα αδέρφια του, γιατί μόνο η ένωση μπορεί να φέρει τη νίκη.Παράλληλα τώρα μ’ αυτό, από τους ίδιους όρους, βγαίνει, από την άλλη μεριά, και το χρέος για όλα τα πολιτικά κόμματα και για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, όσοι είναι σύμφωνοι για την ανάγκη και τους σκοπούς του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα, να συγκροτήσουνε την ενιαία πολιτική και καθοδήγηση του αγώνα μέσα στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.Ποια κόμματα και ποιοι πολιτικοί αρχηγοί μπορεί να μην είναι σύμφωνοι για την ανάγκη και τους σκοπούς του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα; Οι προδότες και οι φασίστες μόνο. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως ο λαός πρέπει να δεχτεί μοιρολατρικά τη σκλαβιά ή να περιμένει να τον σώσουν άλλοι από τη σκλαβιά; Ας το δηλώσουν. Μα, κι αν δεν το δηλώσουν το ίδιο συμπέρασμα θα βγει από τη στάση τους απέναντι στον αγώνα και απέναντι στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο…”. ”Τι πρέπει να κάνεις; Να τι πρέπει να κάνεις. Πρώτα πρώτα, δεν πρέπει ποτέ, για κανένα λόγο, για καμιά περίπτωση να μείνεις μόνος, ξεκομμένος από το σύνολο, άτομο ξεμοναχιασμένο. Ενώσου με τους άλλους. Ενώσου με τους συναδέλφους σου, τους συντρόφους σου, τους συντεχνίτας σου. Εμπα στην οργάνωσή σου, στο σωματείο σου, στο συνεταιρισμό σου, στην ένωσή σου, στο επαγγελματικό σωματείο και γίνε μέλος ενεργητικό. Παίρνε μέρος σ’ όλους τους αγώνες, στις συζητήσεις για τα καθημερινά ζητήματα, προστάτευε τα δικαιώματά σου στη ζωή, για να εξασφαλιστεί η ζωή σου, η συντήρηση η δική σου και των δικών σου.Επειτα αναζήτησε γύρω σου τους φίλους και γνωστούς σου που μπορείτε να καταρτίσετε μια ομάδα του ΕΑΜ, ΕΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΑΜΝ, Εθνικής Αλληλεγγύης κτλ. Οργανωθείτε στην ομάδα αυτή, βγάλτε γραμματέα και συνδεθείτε με την τοπική επιτροπή.Διάβαζε τα δημοσιογραφικά όργανα της οργάνωσής σου και διάδινέ τα γύρω σου. Δίνε ταχτικά τη συνδρομή σου και παίρνε μέρος όσο μπορείς γενικότερα στους εράνους.Σκόρπιζε γύρω σου τα συνθήματα της καθημερινής πάλης και γενικότερα τα συνθήματα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Φρονημάτιζε και δυνάμωνε τους γύρω σου, εμψύχωνε τους δισταχτικούς, τους δειλούς και κοίταξε με κάθε τρόπο να πλατύνεις την οργάνωσή σου. Παίρνε μέρος ενεργητικό στους αγώνες, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, σε κάθε ομαδική εκδήλωση. Δείχνε απόλυτη αλληλεγγύη με όλους τους συναγωνιστές. Ξεσκέπαζε και κυνήγα τους προδότες και τους χαφιέδες. Ξεσκέπαζε όλους τους διασπαστές της απελευθερωτικής πάλης. Προφύλαττε τις γυναίκες από την επαφή με τους ξένους, από τη διαφθορά και την εκπόρνεψη. Σε κάθε στιγμή, κάνε το χρέος σου και μην αφήνεις ποτέ να περάσει μια μέρα χωρίς να ρωτήσεις τον εαυτό σου: Τι έκαμα σήμερα για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα; Σε τι έβλαψα τους εχθρούς, σε τι βοήθησα το λαό μας να λυτρωθεί;”.

Κατέστησε σαφή τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι η Κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει την έκτακτη σύνοδο των οργάνων της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, ώστε να προχωρήσει η μετακίνηση όλων όσων κινδυνεύουν σε ασφαλείς, για εκείνους, όμορες χώρες και στη συνέχεια η επανεγκατάσταση απευθείας σε χώρες της Ε.Ε. στις οποίες θα επιμεριστούν με τρόπο δίκαιο και αναλογικό, ώστε να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες εκεί. Πρόσθεσε ότι η Κυβέρνηση επιμένει να αναλαμβάνει το ρόλο του χωροφύλακα και της «Ασπίδας» της Κεντρικής Ευρώπης συνεχίζοντας των εγκλωβισμό ανθρώπων, εξακολουθεί να μην προχωρά σε αναστολή των επιστροφών προς το Αφγανιστάν και συνεχίζει να χαρακτηρίζει τους Αφγανούς μετανάστες και όχι πρόσφυγες, παράλληλα με την ΚΥΑ για την Τουρκία ως ασφαλή τρίτη Χώρα, παραβιάζει δικαιώματα και καθιστά τη χώρα αποθήκη απορριφθέντων δημιουργώντας γκρίζες ζώνες ανθρώπων. Ο τομεάρχης τόνισε ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να διασφαλιστεί ότι το αυτονόητο δικαίωμα και υποχρέωσης του κράτους να προστατεύει τα σύνορα της χώρας θα φτάνει μέχρι τα όρια της απαρέγκλιτης τήρησης των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου και της ΕΣΔΑ. Ο κος Ψυχογιός επί των διατάξεων του νομοσχεδίου ανέφερε ότι η Κυβέρνηση συνεχίζει το ξήλωμα των εγγυήσεων που σχετίζονται με τις διαδικασίες απελάσεων και επιστροφών, εστιάζει στην επικοινωνία και όχι στην ουσία του ζητήματος, προσπαθώντας να αναγάγει σε πρώτη και αποκλειστική παράμετρο του προσφυγικού τις επιστροφές, ενώ υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα στο σύνθετο θέμα της διαχείρισής του.

Στην επίσκεψη μας αυτή διαπιστώσαμε την όξυνση των προβλημάτων διαβίωσης στις φυλακές, προβλημάτων που εντείνονται από τα περιοριστικά μέτρα λόγω covid-19 και παίρνουν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω των ελλείψεων στο προσωπικό (μεγάλη έλλειψη στον Ελεώνα) και στον υπερπληθυσμό των κρατουμένων (στο Μαλανδρίνο οι 110 περίπου υπεράριθμοι κρατούμενοι κοιμούνται καταγής.) Διαπιστώσαμε επίσης, για μία ακόμη φορά τα ιδιαίτερα προβλήματα που δημιουργεί η απαράδεκτη εγκατάσταση μιας φυλακής δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από μια μικρή έστω πόλη (Μαλανδρίνο-Άμφισσα) με τους κρατούμενους, αλλά εν μέρει και τους εργαζόμενους στο έλεος της αρρώστιας, της  πυρκαγιάς (λίγο πιο πέρα σταμάτησαν προχθές μόλις οι φλόγες), της απομόνωσης. Με τα επισκεπτήρια για τις οικογένειες των κρατουμένων σχεδόν αδύνατα, με τους αδειούχους ή αποφυλακισμένους κρατούμενους να περπατούν χιλιόμετρα στον καύσωνα η στο χιόνι λόγω έλλειψης μέσων μεταφοράς για να φτάσουν κάπου. Μία δυσπρόσιτη περιοχή που κάνει ακόμη και την διαθεσιμότητα ειδικών επιστημόνων (γιατρών, ψυχολόγων κλπ) σπάνια περίπτωση με αποτέλεσμα τεράστια κενά. Με λίγα λόγια συνθήκες που κάνουν αφόρητη την ζωή των κρατουμένων, αλλά δυσκολεύουν εξαιρετικά και τις προσπάθειες των εργαζομένων και της διεύθυνσης να βρουν λύσεις. Τέλος διαπιστώσαμε με λύπη ότι μια σειρά από  πρωτοβουλίες και πρόνοιες "ανοίγματος" των φυλακών και επαφής με τις τοπικές κοινωνίες και την πραγματική ζωή ( σχολεία φυλακών, θεατρικές παραστάσεις,καλλιτεχνικά μαθήματα,αθλητικές εκδηλώσεις, παιδότοποι) πρωτοβουλίες που ενθαρρύνθηκαν και θεσμοθετήθηκαν κυρίως από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα υπό την σκιά και του covid-19 δεν πραγματοποιούνται. Είναι προφανές, ότι κανένα εμπόδιο δεν θα πρέπει να μπει από την νεοσυντηρητική πολιτική ηγεσία του αρμόδιου-αναρμόδιου Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ, στο να συνεχιστούν αυτές οι ανάσες ζωής αμέσως μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Καταρχάς εισβολή είναι όταν αυτοί που έρχονται διεκδικούν εδάφη ή πλούτο, όχι όταν ζητάνε άσυλο. Δεύτερον, καμία χώρα δεν έχει δικαίωμα να διαπράττει εγκλήματα υπό την επίκληση της υπεράσπισης των συνόρων. Αυτά για τα οποία μιλάμε τόση ώρα είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έχουμε καταλάβει ότι η χώρα μας από τον Ιανουάριο του 2021 κατηγορείται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Δεν λέω κάτι ριζοσπαστικό αυτή τη στιγμή. Όταν έχεις βασανιστήρια, όταν έχεις άρνηση διάσωσης, όταν έχεις απαγωγές, ξυλοδαρμούς και παράνομες απελάσεις, όταν γίνονται συστηματικά και σε αμάχους εν καιρώ ειρήνης, νομικά, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει κανένα λιμενικό στον κόσμο που να βλέπει ναυαγούς μπροστά του και να κάνει οτιδήποτε άλλο πέρα από διάσωση. Αυτός είναι ο πιο αρχέγονος νόμος της ανθρωπότητας. Γραπτός, άγραφος, σε τρεις διεθνείς συμβάσεις. Δεν υπάρχει καμία άλλη πράξη που να νομιμοποιείται να κάνει ένας λιμενικός σε αυτές τις περιπτώσεις, πέρα από τη διάσωση. Τέλος! Όποιοι μιλάνε για "αποτροπές", όποιοι λένε "να τους σπρώχνουμε στην Τουρκία", όσοι μιλάνε για "δυναμική φύλαξη των συνόρων", ουσιαστικά αποκρύπτουν μια κατάσταση τρομακτικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είχε όλο τον χρόνο να διαβάσει Μαρξ, Λένιν, Μάο, Γκεβάρα και βιβλία για τον στρατηγό Εζέκιελ Ζαμόρα (1817-1860), τον οποίο θαύμαζε. Ο Ζαμόρα ήταν μία από τις ηγετικές προσωπικότητες των φιλελευθέρων στις εμφύλιες συγκρούσεις με τους συντηρητικούς μεγαλοτσιφλικάδες της Βενεζουέλας το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα. Η εμπλοκή του στην καταδίωξη επαναστατικών οργανώσεων της Αριστεράς και η σκληρότητα που τις αντιμετώπιζε ο στρατός, τον έπεισε ότι η χώρα χρειαζόταν μία αριστερή κυβέρνηση για να πατάξει τη διαφθορά, που βασίλευε τόσο στο στρατό, όσο και στην πολιτική εξουσία, στην οποία εναλλάσσονταν δύο κόμματα, ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό. Το 1983 ίδρυσε μέσα στους κόλπους του στρατού ένα μυστικό πυρήνα με την επωνυμία «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» (MBR-200), με πηγή έμπνευσης τον Ζαμόρα, αλλά και τον Σιμόν Μπολιβάρ, τον απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής από την ισπανική κατοχή. Στις 4 Φεβρουαρίου 1992 ηγήθηκε πραξικοπήματος κατά του κεντροαριστερού προέδρου της Βενεζουέλας, Κάρλος Άντρες Πέρες, το οποίο είχε αιματηρή κατάληξη, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες. Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και ο Τσάβες συνελήφθη. Μέσα από τη φυλακή πραγματοποίησε και δεύτερη απόπειρα πραξικοπήματος, το Νοέμβριο του 1992, το οποίο απέτυχε επίσης. Το 1994 ο Τσάβες βγήκε από τη φυλακή με αμνηστία και αποφάσισε να κινηθεί με κοινοβουλευτικά μέσα για την κατάληψη της εξουσίας και την πραγμάτωση των οραμάτων του. Το «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» έγινε πολιτικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία» (MVR) και άρχισε να αποκτά μαζικό χαρακτήρα. Στις 6 Δεκεμβρίου 1998 εξελέγη πρόεδρος της Βενεζουέλας και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμά του, που περιλάμβανε αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς. Ακολούθησε η σαρωτική νίκη του κόμματός του στις εκλογές για τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση, αφού κατέλαβε της 120 από τις 131 έδρες του κοινοβουλίου. (...)