Εφημερίδα των Συντακτών

28
01

Αρχαία και νεότερη δημοκρατία

Ας αρχίσουμε λέγοντας ότι η δική μας λιγότερο ή περισσότερο ταλαιπωρημένη ιδέα για τις εκλογικές διαδικασίες δεν έχει καμία σχέση με την αρχαιοελληνική πραγματικότητα. Στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν περίπου 30.000 πολίτες με πλήρη δικαιώματα και στη συνέλευση που αποφάσιζε για τη διακυβέρνηση της πόλης μετείχαν το πολύ 5.000. Μετείχε δηλαδή στην πράξη μια πολιτικοποιημένη μειοψηφία, αποτελούμενη από άπορους, που είχε το δικαίωμα να διοικεί. Αυτό ήταν η αρχαία δημοκρατία. Το 1920, ένας Γερμανός ιστορικός, ο Αρθουρ Ρόζενμπεργκ, όρισε το αθηναϊκό μοντέλο ως «δικτατορία του προλεταριάτου».
Περισσότερα »
25
01

Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Η τέχνη έχει τη χάρη να προσδίδει υπεροχή στον πολιτισμό που τη γεννά»

Μου αρέσει να εναλλάσσομαι μεταξύ ανεξάρτητων και μεγάλων, δομημένων παραγωγών. Πρόκειται για μια πολυτέλεια που μου δίνεται αυτή τη στιγμή στη ζωή μου, το να εισχωρώ στους δύο αυτούς κόσμους. Και ελπίζω να συνεχίσω. Πολύ θα μου άρεσε να κάνω πάλι μια ταινία με τον Λέβαν ή έναν νέο Ελληνα σκηνοθέτη, όπως και να συνεχίσω να σκηνοθετώ τις δικές μου ταινίες στην Ελλάδα. Από την άλλη μεριά, οι επιλογές στενεύουν καθώς οι μεγάλες παραγωγές έχουν περιοριστεί στα μπλοκμπάστερ της «Μάρβελ» και της «Ντίσνεϊ». Το γεγονός αυτό με ανησυχεί γιατί η δική μου δουλειά συνήθως κυμαίνεται στα μεσαία μεγέθη του προϋπολογισμού και ιστορίες για ενήλικες. Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι πρέπει να διατηρήσω την επαφή με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο που λάτρεψα και με διαμόρφωσε.
Περισσότερα »
24
01

Τζέρεμι Κόρμπιν: «O καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς έχει οδηγήσει στις πιο τραγικές ανισότητες»

Η ακροδεξιά είναι επικίνδυνη, κινητοποιείται εναντίον των προσφύγων, της μετανάστευση και της πολυπολιτισμικότητας. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή σύγκρουση. Έχουμε την ευκαιρία να προωθήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη στην Ευρώπη μέσω της δύναμης των συνδικάτων και της Αριστεράς. Αυτό όμως σημαίνει ότι τα αριστερά κόμματα, οι σοσιαλδημοκράτες και άλλοι θα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους και όχι να συμμαχούν με τις κεντρώες και δεξιές δυνάμεις προκειμένου να κερδίσουν πλειοψηφίες στα κοινοβούλια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η κυβέρνηση της Πορτογαλίας αλλά και το Ισπανικό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Στη Γερμανία από την άλλη, οι Σοσιαλδημοκράτες ήρθαν σε συμφωνία με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, ένα κόμμα με έντονο επιχειρηματικό προσανατολισμό. Παρόλο που εξασφάλισαν πλειοψηφία μέσα από αυτό, υποψιάζομαι ότι θα βρεθούν όμηροι των επιχειρηματικών συμφερόντων που εκπροσωπεί το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα. Μακάρι να κάνω λάθος.
Περισσότερα »
19
01

Ελένη Κωστοπούλου: Το λιντσάρισμα του παιδιού μας συνεχίζεται στη δικαστική αίθουσα

Η αστυνομία, όπως σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες κατηγορείται, προσπαθεί να καλύψει τον εαυτό της και κατ' επέκταση, σ' αυτή την υπόθεση, και τους άλλους δύο κατηγορουμένους. Υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο και ο λόγος είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι δεν υπάρχει πραγματική τιμωρία. Όμως η αστυνομία δεν κερδίζει όταν καλύπτει τα λάθη των μελών της, αλλά όταν τα αναδεικνύει, ώστε να βελτιώνεται και να εμπνέει αίσθημα εμπιστοσύνης. Θα μπορούσα να δεχτώ ότι παρασύρθηκαν, ότι είχαν λάθος πληροφορίες, ότι δεν είχαν την απαιτούμενη ψυχραιμία και εκπαίδευση, ότι ήταν ένα πρωτόγνωρο περιστατικό, αλλά τότε θα έπρεπε να παραδεχτούν τα εγκληματικά λάθη τους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δεχτούν την τιμωρία, όπως κάθε άνθρωπος. Στο βίντεο και στις καταθέσεις των μαρτύρων έχουν αποτυπωθεί οι κλοτσιές, η χρήση κλομπ, το γεγονός ότι έσερναν από τα πόδια τον Ζαχαρία με το κεφάλι πάνω στα γυαλιά. Όχι μόνο δεν τον προστάτεψαν, αλλά πέθανε στα δικά τους χέρια. Αντιθέτως, προστάτεψαν τους δράστες και συνεχίζουν να τους προστατεύουν. Δεν εξέτασαν τίποτα, δεν βρήκαν μάρτυρες, άφησαν να φύγει ο χρόνος και να χαθούν πολύτιμα στοιχεία, απέρριπταν τα αιτήματά μας να διερευνήσουν την υπόθεση, δεν έψαξαν τι οδήγησε τον Ζαχαρία μέσα στο μαγαζί, γιατί του φέρθηκαν μ' αυτόν τον τρόπο οι δύο κατηγορούμενοι πολίτες, τι άνθρωποι είναι, τι κρύβεται πίσω από το μίσος τους. Είπαν ότι «αυτή είναι η πρακτική». Δεν είναι πρακτική της αστυνομίας να βρίσκει στοιχεία, να αναζητήσει υλικό από τις βιντεοκάμερες, να κάνει άρση του απορρήτου των επικοινωνιών των κατηγορουμένων; Την πρακτική την επικαλούνται μόνο όταν τους βολεύει; Αντί να παραδεχτούν τα λάθη τους, αγκιστρώνονται στις καρέκλες τους για να μη χάσουν τα προνόμιά τους και πετούν λάσπη προς το θύμα για να βγουν αυτοί καθαροί.
Περισσότερα »
15
01

Οι νέοι είναι ο «εχθρός»

Η επιχείρηση ξεδιπλώνεται καταιγιστικά. Οι μηχανισμοί της προπαγάνδας και της καταστολής, οι κονδυλοφόροι και οι κρανοφόροι πυροβολούν. Οι λέξεις και τα κλομπ χτυπούν. Οι «στρατηγοί» υπουργοί δίνουν γραμμή και οι «δημοσιογράφοι» την αναπαράγουν. Ολα βαίνουν καλώς στην επιχείρηση «κατεδαφίστε το δημόσιο Πανεπιστήμιο» -εκτός από μερικές «λεπτομέρειες». Εκτός από τη «λεπτομέρεια» πως η κυβερνητική προπαγάνδα, που θέλει τα ελληνικά Πανεπιστήμια «τόπους ανομίας», διαψεύδεται καθημερινά από τους χιλιάδες φοιτητές και τους δασκάλους τους, οι οποίοι ακόμα και σε ακραίες συνθήκες όπως της πανδημίας εξακολουθούν να παράγουν έργο. Εκτός από τη «λεπτομέρεια» πως τα μονίμως υποχρηματοδοτούμενα δημόσια Πανεπιστήμια ξεχωρίζουν γι' αυτό ακριβώς το έργο, συναγωνιζόμενα επαξίως ιδρύματα άλλων χωρών. Εκτός από τη «λεπτομέρεια» πως η πανεπιστημιακή κοινότητα -ακόμη και η μάλλον συντηρητική Σύνοδος των Πρυτάνεων- στέκεται απέναντι στην κυβέρνηση. Εκτός από τη «λεπτομέρεια» πως όχι μόνο φοιτητικοί σύλλογοι, αλλά και σύλλογοι εργαζομένων ξεσηκώνονται. Καλό το παραμύθι της κυβέρνησης με δράκο την «ανομία στα ΑΕΙ», αλλά εκτός από τη χορωδία των πρόθυμων μέσων ενημέρωσης που το παπαγαλίζει, υπάρχει και η πραγματικότητα. Και σε αυτήν κανένας σοβαρός πολίτης δεν πιστεύει πως το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι τα φοιτητικά στέκια. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να δει «εσωτερικό εχθρό» στα μάτια παιδιών 20 χρονών. Κανένας δεν νιώθει απειλή επειδή οι φοιτητές έχουν έναν χώρο μέσα στην πανεπιστημιούπολη για να συζητούν, να πολιτικοποιούνται, να οραματίζονται, να αμφισβητούν, να διεκδικούν. Ωστόσο αυτή η κυβέρνηση στήνει πολεμικό σκηνικό στα ΑΕΙ και όχι μόνο για να πείσει την κοινή γνώμη πως η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι απαραίτητη περισσότερο και από το να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρειάζεται έναν εικονικό πόλεμο για να ξεχάσουμε τον πραγματικό που χάνει καθημερινά -με χιλιάδες νεκρούς. Η κυβέρνηση χρειάζεται μια σκιαμαχία -με πραγματικά χτυπήματα ωστόσο- για να πλήξει την εμπροσθοφυλακή κάθε αντίστασης, κάθε σκιρτήματος αμφισβήτησης, τη νεολαία. Με την ανεργία να ανεβαίνει και τη νεανική ανεργία να φτάνει στο 39%, με την οικονομία να παραπαίει, με την ακρίβεια να τσακίζει τα νοικοκυριά, η κυβέρνηση ξέρει ότι σπέρνει ανέμους και επιχειρεί να αποδυναμώσει αυτούς που μπορεί να ξεσηκώσουν θύελλες, τους νέους.
Περισσότερα »