Αναδημοσιεύσεις

22
04

Μια συστημική «αντι-συστημικότητα»

Η επικράτηση του ασυγκράτητου νεοφιλελευθερισμού, με την οποία σταδιακά ευθυγραμμίστηκε και η σοσιαλδημοκρατία, σήμαινε πως οι ηγετικές κοινωνικές ομάδες πήραν διαζύγιο από τη στρατηγική των «θυσιών» που στόχευε στην εξασφάλιση κοινωνικής συνοχής. Η εξαιρετικά ριψοκίνδυνη στρατηγική μετάθεση της ηγεμονίας στο αποκλειστικά ιδεολογικό επίπεδο είχε ως συνέπεια την ακόλουθη δυνάμει εκρηκτική κοινωνική κατάσταση: Η ανηλεής προώθηση των «ιδανικών» της ανταγωνιστικότητας και του ατομοκεντρισμού, σε όλους τους τομείς του κοινωνικού βίου, αφ’ ενός εξασφάλισε τη ραγδαία υποχώρηση, αλλά και τη μη επάνοδο των συλλογικών ιδεωδών της Αριστεράς. Αφ’ ετέρου, όμως, για τους «μη τυχερούς» ή «μη επαρκώς ανταγωνιστικούς» της κοινωνίας, δεν έμενε άλλη διέξοδος από τον ενστερνισμό των άκρως μισαλλόδοξων και μισάνθρωπων ιδεωδών του φασισμού. Για την ασφάλεια του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, η έντονη κοινωνικο-οικονομική δυσαρέσκεια κάπου έπρεπε να διοχετευθεί. Ο «ήπιος φασισμός» των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων ήταν ένας εξόχως κατάλληλος υποδοχέας.
22
04

Κοινωνία πολιτών στη δικτατορία των συνταγματαρχών

Όπως είναι γνωστό, καθ’ όλη τη διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου, κυρίως η Αριστερά αναγκάστηκε συχνά να ισορροπήσει ανάμεσα σε λιγότερο και περισσότερο αφανείς δομές, δημιουργώντας μια οργανωτική παράδοση που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
21
04

Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα ριζοσπαστισμού

Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα αριστερού και οικολογικού ριζοσπαστισμού, που θα συμβάλλει και θα διαμορφώνει, μέσα από αντιφάσεις είναι η αλήθεια, τους όρους μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με σαφές αριστερό, οικολογικό και προοδευτικό πρόσημο
21
04

Παρεμβάσεις στο κέντρο της Αθήνας

Εί­ναι προ­φα­νές ό­τι ό­λες αυ­τές οι πα­ρεμ­βά­σεις, με τον τρό­πο που γί­νο­νται, δεν δη­μιουρ­γούν κα­μία αι­σιο­δο­ξία για βελ­τίω­ση των συν­θη­κών στην πό­λη μας. Μέ­χρι τώ­ρα, κα­μία δη­μο­τι­κή αρ­χή δεν έ­χει α­ντι­με­τω­πί­σει την πό­λη ως έ­να σύ­στη­μα που χρειά­ζε­ται συ­νο­λι­κό σχε­δια­σμό, ώ­στε να εί­ναι λει­τουρ­γι­κό. Η Ανοι­χτή Πό­λη έ­δι­νε πά­ντα στο πρό­γραμ­μά της με­γά­λη ση­μα­σία στο κέ­ντρο της Αθή­νας, ό­πως και σε ό­λες τις γει­το­νιές της πό­λης. Η πρό­τα­σή μας εί­χε πά­ντα στη βά­ση της ό­τι πρώ­τα θα πρέ­πει το κέ­ντρο να κερ­δί­σει τους κα­τοί­κους του, με ε­νί­σχυ­ση της κα­τοι­κίας και έ­λεγ­χο των χρή­σεων γης. Χω­ρίς κα­τοί­κους κα­μία πό­λη δεν έ­χει μέλ­λον.
20
04

21η Απριλίου: Κι όμως, γελοίοι, μας έδεσαν

Αυτό που δεν θέλει να παραδεχτεί και αυτή η Ιστορία είναι ότι υπήρξε αποδοχή της χούντας από το σύνολο σχεδόν των δεξιών (τρεις ή δέκα εξαιρέσεις δεν μετράνε), η ενσωμάτωση στην υποκουλτούρα των ημιμαθών στρατιωτικών ενός ικανού τμήματος του κρατικού μηχανισμού, η ευλογία από την Ιεραρχία και η έμπρακτη στήριξη της οικονομικής ελίτ. Το βαθύ κράτος της εποχής ενισχύθηκε, έμεινε στο απυρόβλητο στη Μεταπολίτευση και πέρασε άνετα την «ιδεολογία» του στους επίγονους. Όποιος διαφωνεί ας επιχειρήσει μια συζήτηση με έναν αξιωματικό του στρατού ή της αστυνομίας, έναν δικαστικό, βιομήχανο ή μητροπολίτη. Οι πλείστοι θα ισχυριστούν πως το πραξικόπημα στηρίχτηκε από μια μειοψηφία του κλάδου τους. Και, δυστυχώς, αυτό ακούμε και από επίσημα χείλη. Κούνια που μας κούναγε...
17
04

Σία Αναγνωστοπούλου: Η «εχθροπραξιακή» ορολογία δεν βοηθά

Η Τουρκία, αν δεν θέλει να κόψει κάθε επαφή με όλες τις έννοιες του δικαίου (καλής γειτονίας, διεθνούς, κλπ), θα απελευθερώσει άμεσα τους έλληνες στρατιωτικούς. Προσπάθησε να συνδέσει αυτό το απλό, μεθοριακό επεισόδιο με τους 8 τούρκους αξιωματικούς, γνωρίζοντας ευθύς εξαρχής και η ίδια ότι αυτό δεν γίνεται. Σ’ αυτή την παγίδα ωστόσο έπεσαν και κάποιοι από την Ελλάδα. Γενικώς, τον τελευταίο καιρό επικράτησε η λογική του πολέμου της ατάκας με την Τουρκία: ποιος θα πει τη μεγαλύτερη «πατριωτική εξυπνάδα».
17
04

Το θέμα είναι για ποιον μεροληπτείς

Ο ασφαλιστικός νόμος που ίδρυσε τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), είναι σαφές ότι διαμορφώθηκε μέσα στα στενά περιθώρια της επιτροπείας των δανειστών και φέρνει πάνω του τα σημάδια αυτής της συνθήκης, κυρίως όσον αφορά το ύψος των συντάξεων και τους όρους απονομής τους. Δεν πρέπει, όμως, γι’ αυτό το λόγο να υποτιμήσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά του συνταξιοδοτικού συστήματος που διαμορφώθηκε, τα οποία δεν ήταν δεδομένα. Πρώτα απ’ όλα ο δημόσιος και διανεμητικός χαρακτήρας του, σε αντίθεση με τις υποδείξεις για τρεις πυλώνες (δημόσιο, επαγγελματικό, ιδιωτικό) και ανταποδοτικό-κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα, οι οποίες γίνονταν και από το εσωτερικό, όχι μόνο από το εξωτερικό.
16
04

Διεθνείς επαφές για οικονομία και ελληνοτουρκικές σχέσεις

Τον τελευταίο καιρό, η μία πυκνή σε εξελίξεις εβδομάδα διαδέχεται την άλλη επίσης πυκνή και η ανάλυση στη στήλη αυτή, ως είναι φυσικό, αδυνατεί να δώσει το κύριο στίγμα τους. Αλλά αν υποχρεωτικά το επιχειρούσαμε αυτό, για άλλη μια φορά, βρισκόμαστε μπροστά στην, συνεχώς τροφοδοτούμενη, σύγκρουση ΝΔ και κυβέρνησης. Οι εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο, οι οποίες, εν πολλοίς, είναι εύλογες και δρομολογημένες δημιουργούν, ως πολιτικός καταλύτης, μεγάλη αμηχανία και ανησυχία στη συντηρητική παράταξη ενώ κάθε βήμα που πραγματοποιείται στο μακεδονικό, παρά τα λεγόμενα του Κ. Μητσοτάκη, μειώνει την αξιοπιστία του ως ηγέτη φέρνοντας, επιπλέον, στο προσκήνιο τον ανοικονόμητο και για τον ίδιο τον πρόεδρο της ΝΔ δεξιό Α. Σαμαρά. Από κοντά, μια κάποια χαλάρωση στην ένταση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας αφαιρεί ένα πεδίο πρόσφορο για τη ΝΔ ως τώρα το οποίο, εκτός των άλλων, άκρως δεκτικό για την προβληματική και βλαπτική ρητορική του κ. Καμμένου.
15
04

Boaventura de Sousa Santos: Η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στο σχολείο του κόσμου. Ως μαθητής

Η Ευρώπη και οι χώρες του Βορρά, στο σύνολό τους πλήττονται από ένα αίσθημα ιστορικής και πολιτικής εξουθένωσης. Μετά από πέντε αιώνες επιβολής των αποφάσεων της στον κόσμο, η Ευρώπη φαίνεται ανίκανη να επιλύσει τα δικά της προβλήματα και εναποθέτει τις σχετικές αποφάσεις σε πολυεθνικές.
15
04

Πεθαίνοντας στον 21ο αιώνα

Πριν από δύο εβδομάδες, μια φίλη μου έστειλε με χαλαρή διάθεση μια υπενθύμιση ότι σε λίγες ημέρες θα είχε γενέθλια. Το κάνει κάθε χρόνο. Το πρόβλημα είναι ότι απεβίωσε πριν από μερικά χρόνια και απλά δεν αντέχω να την μπλοκάρω (μαζί και τα ψηφιακά της μηνύματα) από τον λογαριασμό μου. Κι ούτε θα το ήθελα: τα σατιρικά μηνύματά της με κάνουν να χαμογελώ. Όπως εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων, η συνεχιζόμενη ψηφιακή της ζωή χρησιμεύει ως υπενθύμιση της μοναδικής της ταυτότητας. Τα μηνύματά της από τον τάφο είναι ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα μιας σύγχρονης επανάστασης στη διαδικασία του θανάτου και τον ίδιο τον θάνατο.