Μισθός κομμένος, δίκαιο ραμμένο στα μέτρα των αφεντικών
"Εφυγα από τις Φιλιππίνες για να ξεφύγω από τη δικτατορία του Μάρκος. Πολλοί φίλοι μου φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν. Κατάφερα να πάρω άσυλο ως πολιτική πρόσφυγας. Πριν έρθω στην Ελλάδα δούλευα στο υπουργείο Γεωργίας στο τμήμα Ανάπτυξης. Πάνω από 15.000 Φιλιππινέζοι ήρθαν στην Ελλάδα τότε, οι περισσότεροι χωρίς χαρτιά. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να καταφέρουμε να κανονικοποιηθούμε. Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ώς και το 2002, περίπου το 70% από εμάς αποκτήσαμε χαρτιά, αποκτήσαμε ασφάλιση. Τώρα -και με πρόσχημα την οικονομική κρίση- μας έκοψαν τα χρήματα της ασφάλισης από τον μισθό, μας μείωσαν μισθούς ή ώρες εργασίας, εργαζόμενες απολύθηκαν. Ο μέσος μισθός για οικιακή βοηθό που εργάζεται ως εσωτερική είναι περίπου 500 ευρώ. Πρέπει πλέον μια γυναίκα να δουλεύει για 3-4 εργοδότες, γιατί αλλιώς δεν τα βγάζει πέρα. Ο,τι και όσα κι αν έχουν χάσει οι Ελληνες εργαζόμενοι λόγω της κρίσης, δεν ξέρουν τι είναι ρατσισμός και δεν χρειάζεται να παλεύουν συνεχώς μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα να παραμένουν εδώ. Ωστόσο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι λίγο καλύτερα σήμερα για να πάρουμε υπηκοότητα και τα παιδιά δεύτερης γενιάς μπορούν να πάρουν ιθαγένεια."