Αναδημοσιεύσεις

17
06

Ο Κ. Μπακογιάννης φημίζεται ως… doer αλλά καμιά φορά δεν… σκέφτεται

Δεν είναι χαρακτηριστική η πρώτη ημέρα πιλοτικής εφαρμογής ενός μέτρου όπως οι ρυθμίσεις για τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας για να κριθεί, αλλά ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης που φημίζεται ως... doer, καμιά φορά δεν... σκέφτεται πριν κάνει τις παρεμβάσεις που θέλει. Και μετά το «do it!» αναγκάζεται να δει μήπως δεν τα έκανε και τόσο καλά. (...) Η δημοτική παράταξη είχε ζητήσει συγκρότηση δύο επιτροπών που θα παρακολουθούν την εξέλιξη και αξιολόγηση του έργου και των παρεμβάσεων, αλλά προς το παρόν δεν είναι επιτροπές διαβούλευσης, μόνο «σας ενημερώνουμε, σας λέμε τι κάναμε» χωρίς διαβούλευση. Αλλά δεν υπάρχει καμία πραγματική διαβούλευση, μόνο «δοκιμάζουμε και θα δούμε». (...) Θα πρέπει να υπάρχει μία σαφής στοχοθεσία για το κέντρο της Αθήνας, τόσα χρόνια στην κρίση συζητείτο η ενθάρρυνση της κατοίκησης στο κέντρο, αλλά δεν το έχουμε δει, αντίθετα ανθεί το airbnb, οι τουριστικές χρήσεις, η αύξηση των μαγαζιών εστίασης και διασκέδασης, τα τραπεζοκαθίσματα.
16
06

Κύρκος Δοξιάδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το 2010-12, ήταν ένα κόμμα που στις εκλογές έπαιρνε γύρω στο 3%. Ως τέτοιο, είχε συγγένειες, ιδεολογικές και οργανωτικές, με την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Με άλλα λόγια, βρισκόταν τελείως εκτός πολιτικής πραγματικότητας. Πιο πολύ εκτός και από το ΚΚΕ, που αρκείται στα αξιοπρεπώς χαμηλά ποσοστά του και δεν έχει διανοηθεί ποτέ του στα σοβαρά να κυβερνήσει. Με την κρίση και τα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχτηκε σε παράλογα υψηλά ποσοστά και -εκτός πραγματικότητας όπως ήταν- πήραν τα μυαλά του αέρα. Πίστεψε ότι μπορούσε να κυβερνήσει ως Αριστερά. Ευτυχώς όμως, ως κυβέρνηση από το 2015, και με τη γερή στάση του Γερούν και άλλων φίλων μας, αναγκάστηκε να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και να εφαρμόσει κι αυτός το δικό του μνημόνιο. Κάποιοι όμως εκεί μέσα δεν έχουν βάλει ακόμα μυαλό. Πιστεύουν ότι και μετά τα μνημόνια, στην εφαρμογή των οποίων συμμετείχε και το κόμμα τους, υπάρχουν περιθώρια για αριστερή διακυβέρνηση της χώρας. Ετσι, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει κόμμα εξουσίας, εκείνοι σκέφτονται όπως το 2010 – όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Πίσω λοιπόν από όλο αυτό το αφήγημα, το οποίο κρύβεται στη φράση «ΣΥΡΙΖΑ του 3%», βρίσκεται ο ακόλουθος στρατηγικός στόχος: η ήττα που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, που ήταν ξεκάθαρα μια ήττα υλικών συσχετισμών δύναμης, να μετατραπεί σε ιδεολογική ήττα της Αριστεράς. Να δεχτεί δηλαδή η τελευταία πως αν θέλει να ξανακυβερνήσει, πρέπει να αποβάλει τον αριστερό της χαρακτήρα.
16
06

Από το Λος Άντζελες στο Χιούστον

Η ευταξία της απομόνωσης των “περιττών” ανθρώπων ή των περιστασιακά απασχολούμενων σε καθεστώς στυγνής εκμετάλλευσης, γενικά των σύγχρονων κολασμένων της γης, είναι προσωρινή. Διακόπτεται από εξεγέρσεις, εκρήξεις της συσσωρευμένης οργής και απελπισίας των καθημαγμένων σωμάτων που καταπονούν ο αγώνας επιβίωσης, η καταστολή, η φυλακή, ναρκωτικές ουσίες, ο στιγματισμός, η περιφρόνηση της ανθρωπινότητάς τους, η μοναξιά και η αποξένωση από τον εαυτό τους και τους άλλους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν διαθέτουν θεσμικές διόδους έκφρασης των προβλημάτων και δεν έχουν, ακόμα και οι ντόπιοι, πρόσβαση σε κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όπου υπάρχουν. Η παγκόσμια εξουσία του κεφαλαίου έχει καταστήσει την πολιτική, όπως εκφράζεται μέσω της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σε μεγάλο βαθμό ανυπόστατη, ενώ δικτατορίες, μοναρχίες και άλλες μορφές ολοκληρωτικών καθεστώτων αποτελούν την πλειοψηφία της πολιτικής εξουσίας στον σύγχρονο κόσμο. Τούτων δεδομένων, οι εξεγέρσεις σε χώρες που δεν επιτρέπουν πιο ήπιες μορφές συγκρουσιακής πολιτικής έχουν πάρει τη θέση των οργανωμένων αστικών κοινωνικών κινημάτων της μεταπολεμικής περιόδου. Αυτή είναι η περίπτωση της εξέγερσης του Λος Άντζελες του 1992, όπου αντί κοινωνικών λύσεων επικράτησε η σκληρή καταστολή. Αντίθετα, στην εξέγερση των Watts το 1965 στην ίδια πόλη, η οικονομική ανάκαμψη έδωσε -τρόπος του λέγειν- τη λύση, περιορίζοντας μεν τις στρατιές των απόκληρων, χωρίς όμως να υπάρξουν κοινωνικοί θεσμοί στήριξης που να προνοούν για το μέλλον. Έτσι, σε μια Πολιτεία με υψηλότατα ποσοστά του ρεπουμπλικανικού κόμματος, η απάντηση της εξουσίας το 1992 ήταν η επίταση της καταστολής, της φυλάκισης και των διαχωρισμών.
16
06

Aihwa Ong: Ο νεοφιλελευθερισμός ως εξαίρεση

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά το βιβλίο στον βαθμό που παρουσιάζει και αναλύει πολύ σύγχρονα φαινόμενα διακυβέρνησης και οικονομικής οργάνωσης με παραδείγματα άλλοτε υψηλά και άλλοτε χαμηλά, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Περιπλανώμενες ελίτ, Κινέζοι επιχειρηματίες στη Σανγκάη, εκπατρισμένοι και γηγενείς γνωσιακοί εργάτες στη Σιγκαπούρη, εργαζόμενοι στον χώρο του outsourcing, οικιακές βοηθοί στη Σιγκαπούρη και στο Χονγκ Κονγκ, όλοι αυτοί διαπραγματεύονται τον «νεοφιλελεύθερο» χώρο τής επιχειρηματικότητας του εαυτού, του ατομικισμού της αγοράς. Εδώ η ανάλυση της Ονγκ συναντά την ανάλυση των Χαρντ και Νέγκρι στην «Αυτοκρατορία». Αν όμως οι Χαρντ και Νέγκρι υποστηρίζουν πως η πολιτειότητα στην εποχή του αυτοκρατορικού κεφαλαίου απελευθερώνεται όλο και περισσότερο από την εθνική ιδιότητα του πολίτη και ότι η ανερχόμενη μορφή της άυλης εργασίας ενώνει τους εργαζόμενους σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ονγκ υποστηρίζει ότι αυτά τα υπερεθνικά γεωγραφικά πλάτη πολιτειότητας που ενεργοποιούνται σήμερα συνδέονται όλο και περισσότερο με εθνικοποιημένα δίκτυα που αποκλείουν κάθε αλληλεγγύη. Και προσθέτει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι μια απλή μετάβαση από την πειθαρχική στη ρυθμιστική εξουσία, αλλά ότι ακόμη και σήμερα επιβιώνουν μορφές ζωής και εργασίας υπό τους όρους μιας νεο-δουλείας.
16
06

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ BY ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΑΙΝΑ: ΗΛΙΕ ΜΟΥ, ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΜΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Με φόντο το διάσημο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης έγινε η συνέντευξη Τύπου του ηφαιστειακού μας πρωθυπουργού. Καθώς ο ήλιος έπεφτε ο Κυρ. Μητσοτάκης καλούσε τουρίστες να έρθουν στην Ελλάδα για διακοπές. Συμβολική η επιλογή της δύσης του ηλίου, καθώς, αν σκεφτούμε ότι, με βάση το καταπληκτικό σχέδιο που προβλέπει να έρχονται τουρίστες χωρίς ελέγχους, τον ελληνικό τουρισμό τον περιμένει το μαύρο σκοτάδι.
16
06

Η παλιά αξέχαστη δεξιά

Ο κ. Πέτσας μας εξήγησε με λίγα λόγια και αρκετά έργα πως η κυβέρνηση της ΝΔ έχει το δικαίωμα να μοιράζει όπου θέλει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε μέσα ενημέρωσης, χωρίς να νιώθει την υποχρέωση να δώσει λογαριασμό τι έδωσε στον καθένα. Είναι λεφτά που δίνονται για το καλό της πατρίδας, που τυχαίνει να ταυτίζεται με το καλό της παράταξης που κυβερνά. Αυτή η ταύτιση βρίσκεται στον πυρήνα της λογικής των μυστικών κονδυλίων. Και της πολιτικής στρατηγικής στην οποία κάθε φορά εξελίσσεται αυτή η λογική. Δεν είναι η «απλή» διαπλοκή που συνηθίσαμε να λέμε και να βιώνουμε στις δεκαετίες προ και μετά το 2000. Δεν τα βρίσκουν «απλώς» κάποιοι που διαθέτουν το δημόσιο χρήμα – δηλαδή το δικό σας – με κάποιους μεγιστάνες των μίντια, που θέλουν να επωφεληθούν από αυτό με ικανό αντάλλαγμα. Πρόκειται και για την κατασκευή ενός πλέγματος υποτελών κυρίως στην εξουσία, που μπορεί χωρίς αυτή τη σχέση να μην είχαν καν στον ήλιο μοίρα, οι οποίοι εξυπηρετούνται και εξυπηρετούν, όχι μόνο στο πεδίο της προπαγάνδας, αλλά σ’ ένα ευρύτερο πεδίο δημιουργίας σχέσεων εξάρτησης και συνενοχής πολύ βαθύτερο από αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε πελατειακή σχέση. Μόνο έτσι εξηγείται αυτή η ενδόμυχη διάθεση αποφυγής της δημοσιότητας, της διαφάνειας, που απαιτείται εξ ορισμού στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Εδώ επιχειρείται, με τη μορφή της ιλαροτραγωδίας, η επανάληψη της εμπειρίας μιας τραγικής περιόδου, με στόχο την ενίσχυση ενός πλέγματος σχέσεων χρήσιμων στην εποχή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, του διαδικτύου και των σόσιαλ μίντια, με μετόχους που δεν συναλλάσσονται ισότιμα, ώστε να μιλάμε για δια-πλοκή, αλλά συνδέονται με σχέση υπαγωγής στην εξουσία. Κι αν διανοηθούν κάποιοι να σηκώσουν κεφάλι, μπορεί να πεταχτούν στο ρείθρο της εθνικής οδού.
15
06

Πάνος Σκουρλέτης: Βλέπουμε μια εμμονή σε ένα παρωχημένο, αντικοινωνικό και ακραία νεοφιλελεύθερο σχέδιο

Έχουμε τη μεγαλύτερη ύφεση στις 27 ευρωπαϊκές χώρες, το τελευταίο τρίμηνο του 2019. Η ύφεση αυτή εξακολουθεί να υφίσταται όλο το πρώτο τρίμηνο του 2020, όταν μονάχα το τελευταίο 15νθήμερο αυτού επηρεάστηκε από τον κορονοϊό. Μιλάμε, λοιπόν, για μια υφεσιακή πορεία που θα επιταχυνθεί από την υγειονομική κρίση, αλλά που είχε ξεκινήσει από πριν και αφού ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η Νέα Δημοκρατία. Είναι κατανοητό, ωστόσο, γιατί η εύθραυστη σταθεροποίηση και ανάκαμψη της χώρας άλλαξε πορεία με τη ΝΔ. Πρώτον, το θετικό γεγονός της αύξησης του κατώτατου μισθού ήταν το 2018 και το 2019 δεν υπήρξε ένα αντίστοιχο γεγονός να συντηρήσει αυτή την πορεία. Δεύτερον, οι συλλογικές συμβάσεις, που οδήγησαν σε διάφορους κλάδους στην αύξηση των αποδοχών, ακρωτηριάστηκαν επί ΝΔ. Τρίτον, κόπηκαν και περιορίστηκαν τα επιδόματα. Τέταρτον, καταργήθηκε η 13η σύνταξη. Όλα αυτά, συν η ματαίωση των όποιων προσδοκιών υπήρχαν για μια επενδυτική έκρηξη οδήγησαν στο να υπάρχει αυτή η υφεσιακή πορεία. Βέβαια, η κυβέρνηση προσπαθεί να κρυφτεί –μάταια- πίσω από την υγειονομική κρίση. Όμως, όπως διαπιστώνουμε στις περιοδείες των τελευταίων ημερών ο κόσμος έχει επίγνωση της κατάστασης.
15
06

Wendy Brown: Στην Αμερική γίνεται ένας πολιτικός σεισμός

Οι εξεγέρσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων είναι το πιο εκπληκτικό πράγμα που συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δεκαετίες, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις σημαντικές και εξαιρετικές διαδηλώσεις του Occupy το 2011. Δεν είναι μόνο μια δυναμική εξέγερση ενάντια στη λευκή υπεροχή, μέσω των διαμαρτυριών πολιτικοποιείται και εκπαιδεύεται μια ολόκληρη γενιά. Η βαθιά μοιρολατρία και η απελπισία που πλανιόνταν στις κοινότητες των μαύρων και των Λατίνων αποτινάσσονται, μαζί με τη βαθιά πολιτική απαισιοδοξία και μια αίσθηση ανημπόριας που είναι διάχυτες σε ολόκληρη τη χώρα. Εσείς στην Ελλάδα μπορεί να βλέπετε μόνο τις διαμαρτυρίες στις μεγάλες πόλεις, ιδιαίτερα εκείνες που από τα ΜΜΕ επικεντρώνονται σε σκηνές βίας ή λεηλασιών. Όμως, υπάρχουν χιλιάδες συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά σε όλη τη χώρα, ακόμα και σε περιοχές που θεωρούνται προπύργια του Τραμπ. Οι διαδηλώσεις προσελκύουν νέους, ηλικιωμένους, ανθρώπους όλων των χρωμάτων, και, το σημαντικότερο, σχετικά απολίτικους ανθρώπους, που στους δρόμους μπορούν και να εκφραστούν οι ίδιοι, και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους σε άλλους. Η αλλαγή είναι εμφανής: όταν ακόμη και η Εθνική Ομοσπονδία Αμερικανικού Ποδοσφαίρου ζητά συγγνώμη για τη συνενοχή της στην προαγωγή της λευκής υπεροχής, καταλαβαίνουμε ότι αυτό που γίνεται είναι ένας πολιτικός σεισμός. Πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό; Τι προκάλεσε αυτή την έκρηξη; Σίγουρα υπάρχει το άμεσο ζήτημα της δολοφονικής φυλετικής βίας, από την αστυνομία, από το κράτος, από τις ομάδες επαγρύπνησης λευκών της μεσαίας τάξης (2), από τον καπιταλισμό. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Οι σχεδόν τρεις μήνες εγκλεισμού και ανησυχίας για τον Covid είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που έδωσε την ευκαιρία να υπάρξει ένας προβληματισμός σχετικά με τον κόσμο στον οποίο ζούμε: πώς είναι οργανωμένος, τι έχει αξία και τι όχι, τι είναι εντελώς λάθος, και πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε διαφορετικά. Ορισμένες από αυτές τις σκέψεις προκλήθηκαν από τα αποτελέσματα του ίδιου του λοκντάουν, που περιλαμβάνουν την αναζωογόνηση της φύσης, τους καθαρούς ουρανούς, τον καθαρό εισπνεόμενο αέρα (λόγω της μειωμένης χρήσης ορυκτών καυσίμων), και περιλάμβαναν τις απλές ανάγκες της ζωής: τροφή, στέγη, υγειονομική περίθαλψη, διαδίκτυο, έρωτας. Σε αυτό το πλαίσιο, υπήρχε χώρος για να προβληματιστούμε σχετικά με το πώς ζούμε συνήθως, ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, και τι λάθος υπάρχει σε αυτήν την «κανονικότητα». Πιστεύω ότι αυτός ο προβληματισμός, και όχι μόνο η φρικτή δολοφονία του Φλόιντ, όχι μόνο ο εγκλεισμός μας για μήνες, όχι μόνο η εκτεταμένη ανεργία, είναι εκείνο που δημιούργησε αυτήν την υπέροχη έκρηξη στους δρόμους. Όχι άλλη «κανονικότητα»! Δεν φτάνει μόνο να λέμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, ήρθε η ώρα να τον δημιουργήσουμε εδώ και τώρα.
14
06

Άγγελος Τσέκερης: Επισημάνσεις

Μην δείτε ανάπτυξη με κάπως αρνητικό πρόσημο, αμέσως να την πείτε ύφεση. Ύφεση τη λέμε όταν αναφερόμαστε σε κυβέρνηση μαδούρων. Όταν αναφερόμαστε σε κυβέρνηση αρίστων, είναι πρόσκαιρη επιβράδυνση πριν από τον καλπασμό προς την ανάπτυξη. Αλλά δεν κάθεστε να διαβάσετε λίγη οικονομία. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνετε τα διαγράμματα του ΣΚΑΪ. Άμα θέλετε ένα καλό βιβλίο για οικονομία, να διαβάσετε αυτό του Πλεύρη για τους Εβραίους. Και ο Άδωνις ό,τι ξέρει για την οικονομία από ’κεί το έμαθε. Για να καταλάβετε τα βασικά, όταν οι μαδούροι φέρνουν 2,8% ανάπτυξη, φωνάζουμε ότι η χώρα καταστρέφεται και, όταν οι άριστοι φέρνουν 0,6% ύφεση, πανηγυρίζουμε που δεν πάθαμε χειρότερα. Δεν είναι πολύ εύκολο στην κατανόησή του, αλλά με 20 εκατομμύρια κρατικό χρήμα καταλαβαίνεις πώς ακριβώς λειτουργεί.
14
06

Θεανώ Φωτίου: Μας αφορά όλους το εισόδημα έκτακτης ανάγκης

ΣΗΜΕΡΑ όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, από τον ΟΟΣΑ μέχρι το ΔΝΤ, συμφωνούν ότι θα δοκιμαστεί ο ευρωπαϊκός Νότος από την πανδημία (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα), διότι δεν έχει ισχυρό κοινωνικό κράτος (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια). Προβλέπουν ότι η πανδημία λειτουργεί ως καταλύτης για την ασύμμετρη διεύρυνση των ανισοτήτων. Δηλαδή δεν θα γίνουν απλά οι φτωχοί φτωχότεροι, αλλά και τα μεσαία και ανώτερα στρώματα κινδυνεύουν, γι’ αυτό τα γνωστά δίχτυα ασφάλειας δεν επαρκούν. Το εισόδημα έκτακτης ανάγκης, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο «Μένουμε Ορθιοι», ενισχύει το εισόδημα 1,9 εκατ. νοικοκυριών που συρρικνώθηκε λόγω πανδημίας. Ορίζει ότι εφόσον ένα μέλος τους ανήκει στις κατηγορίες που περιγράψαμε στην αρχή [άνεργοι, εργαζόμενοι στον πολιτισμό, ή εποχικά και επισφαλώς εργαζόμενοι (με μπλοκάκι ή εργόσημο), ΑμεΑ, αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ.], να λαμβάνει κάθε μήνα 400 ευρώ ο δικαιούχος, κάθε ενήλικο μέλος 200 ευρώ και κάθε παιδί 100 ευρώ. Εξαιρούνται τα μέλη που δεν είδαν καμία αλλαγή στα εισοδήματά τους, ενώ ωφελούνται 4 εκατ. πολίτες με κόστος 3,5 δισ. ευρώ για τέσσερις μήνες. ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ έκτακτης ανάγκης είναι ένα νέο δίχτυ ασφάλειας. Στηρίζει την κοινωνία, αλλά και την αγορά, ενισχύοντας την ενεργό ζήτηση. Το συνολικό του κόστος θα μειώνεται όσο τα εισοδήματα των νοικοκυριών θα αποκαθίστανται. Στη νέα πραγματικότητα των επαναλαμβανόμενων ενδογενών και εξωγενών παγκόσμιων κρίσεων αποκτά ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα.