Αναδημοσιεύσεις

24
06

Περί… κοπροπολιτικής και πάσης φύσεως αποβλήτων

Από τη μια μου είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε σε μια διαδικασία όπου η Αμερική του Τραμπ θα βάλει δραματικά στο περιθώριο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, κλείνοντας τις πόρτες των ευκαιριών σε πολλούς τομείς της κοινωνίας. Αλλά, να σημειώσω ότι, σύμφωνα με το βιβλίο του James Baldwin «5th avenue town», το οποίο αγαπώ ιδιαιτέρως, αυτό το κλείσιμο των ευκαιριών είναι μια διαδικασία με μεγάλη ιστορία πίσω της. Κάθε γενιά που συνδέθηκε με το αμερικανικό όνειρο και τους μύθους της κινητικότητας και της δυνατότητας έχει επίσης υποχρεωθεί σε μια «δομική βία»: σε έναν βαθμό αγγίζει τα όρια τού «προκειμένου να αναρριχηθώ, πατώ επί πτωμάτων». Γιατί; Τις τελευταίες δεκαετίες διαπιστώσαμε ότι στην αμερικανική κοινωνία ο πλούτος δεν μοιράστηκε ισότιμα κι αυτό δεν είναι θέμα μόνο οικονομικών σφαλμάτων, είναι θεμελιώδες. Η πραγματικότητα δείχνει ότι οι ρατσιστικές διακρίσεις κερδίζουν έδαφος. Αυτό που συμβαίνει με τη διακυβέρνηση Τραμπ δεν είναι έκπληξη. Το τρομακτικό όμως είναι πως έπεσαν οι μάσκες. Δεν υπάρχει υποκρισία. Κάποιες φορές παραπαίω: Μετανοώ πικρά γιατί έχουμε έναν εθνικοσοσιαλιστή στον Λευκό Οίκο. Από την άλλη πλευρά όμως ίσως το ότι αυτό είναι τόσο σαφές να είναι ο μοναδικός τρόπος να οδηγηθούμε σε δράσεις.
24
06

Το υπουργείο Πολιτισμού είναι βασικός πυλώνας για την έξοδο από την κρίση

Η διασφάλιση της προστασίας και του δημόσιου χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι βασική επιλογή της κυβέρνησης. Θέλουμε να διαχωρίσουμε τη στρατηγική μας σε σχέση με επιλογές που έχουν, ενδεχομένως, άλλοι πολιτικοί χώροι που βλέπουν την πολιτιστική κληρονομιά ως πεδίο ανάπτυξης με έντονη τη δράση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δεν είμαστε απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ωστόσο οι όποιες συνεργασίες πρέπει να βασίζονται σε στρατηγικό σχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού. Το δεύτερο αναντίρρητο είναι ότι η πολιτιστική κληρονομιά μας μπορεί να βοηθήσει την οικονομία και τα δημόσια έσοδα γιατί είναι πόλος έλξης εκατομμυρίων επισκεπτών. Στόχος μας είναι να αυξήσουμε τον περυσινό αριθμό των 14.700.000 εισιτηρίων και ταυτόχρονα να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που διατίθενται στα πωλητήρια. Η στρατηγική μας είναι αύξηση των εσόδων και βελτίωση παροχών.
24
06

Ο «φιόγκος» Σαμαρά και Βενιζέλου

Για την ιστορία, και με βάση τουλάχιστον την πρώτη ανάγνωση, η χθεσινή συμφωνία στο Eurogroup θα αποφέρει στην Ελλάδα καθαρό όφελος σε όρους ελάφρυνσης του χρέους της τάξης των 50 δις. Αντίστοιχο είναι το όφελος – άλλα 50 δις – που υπολογίζεται ότι έχει ήδη υπάρξει από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος τα οποία εφαρμόστηκαν πέρσι. Δεν πρόκειται προφανώς για ονομαστικό κούρεμα – μπορεί όμως και να πρόκειται για την πραγματική πολιτική απόσταση ανάμεσα στην… γραβάτα και τον φιόγκο…
23
06

«Μακεδονικό» και Αριστερά

Η επιλογή «καταψηφίζω τη συμφωνία γιατί δεν θέλω την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ» είναι προβληματική ως θέση αρχής γιατί κλείνει τα μάτια στο ζήτημα των εθνικισμών. Το να ηττηθούν οι εθνικισμοί και στις δυο μεριές, μόνο κέρδος μπορεί να είναι για τους δυο λαούς και για τους συσχετισμούς δύναμης στις δύο χώρες.
23
06

Ιερές συμφωνίες κατά περίσταση

H εγχώρια αντιπολίτευση σε όλες τις εκδοχές της και τα μέσα ενημέρωσης που την κανακεύουν, ελπίζοντας ότι όταν επιστρέψει η Δεξιά στην εξουσία τα δανεικά που έχουν πάρει θα γίνουν αγύριστα, ισχυρίζονται ότι τα περί καθαρής εξόδου είναι το μεγάλο ψέμα του Τσίπρα, η μεγάλη απάτη και κάνουν λόγο για τέταρτο μνημόνιο που περιέχει μέτρα χωρίς όμως χρήματα. Συμπεριφέρονται σαν τα μικρά κακομαθημένα παιδιά που χτυπιούνται όταν οι γονείς τους δεν ικανοποιούν τα καπρίτσια τους. Είναι σαν να λένε, κυρίως στο Βερολίνο, «μαζί βρίζαμε τον Τσίπρα, μαζί τον υπονομεύαμε, μαζί στήναμε σκευωρίες για να τον ρίξουμε, μαζί κινδυνολογούσαμε και σήμερα μας εγκαταλείπετε, μας πουλάτε». Η ερμηνεία αυτής της κατάστασης είναι αρμοδιότητα ψυχιάτρων.
23
06

Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης: Δυναμική που οδηγεί προς το καλύτερο

Αυτό που λείπει τώρα, είναι σίγουρα η συνεργασία της Ελλάδας με τα τρία όμορα βαλκανικά κράτη, την Αλβανία, τη Βόρεια Μακεδονία και τη Βουλγαρία. Ακόμα και με την τελευταία που είμαστε και οι δύο στην ΕΕ, δεν υπάρχει ευρεία επικοινωνία, σε ανθρώπινο επίπεδο. Πάμε πολύ πιο εύκολα στο Παρίσι και στο Λονδίνο με αεροπλάνο και δεν πάμε στην Οχρίδα, στα Σκόπια, στη Σόφια, στα Τίρανα κτλ. Μας λείπει σε κοινωνικό επίπεδο η επικοινωνία με τα βαλκανικά κράτη. Έχουμε μια δυσκολία σε αυτό. Η συμφωνία αυτή τώρα προάγει πάντως τη συνεργασία με τη Βόρεια Μακεδονία, έχει πολλά σχετικά άρθρα, και θα μπορούσε η ίδια λογική να επεκταθεί και για τη συνεργασία με τα υπόλοιπα κράτη. Για παράδειγμα, η περιοχή των Πρεσπών από «ακριτική» μπορεί να μεταλλαχθεί σε «κεντρική» μεταξύ των τριών όμορων κρατών, μέσα από τη δημιουργία κοινού εθνικού πάρκου και την εύκολη εκατέρωθεν πρόσβαση μέσω των λιμνών.
23
06

«Καταψηφίστε τη μονοκρατορία του Ερντογάν»

Σελαχατίν Ντεμιρτάς: «Ο φόβος έχει επικρατήσει στον πληθυσμό. Ταυτόχρονα, διεξάγει μια προεκλογική εκστρατεία έχοντας στη διάθεσή του όλη την κρατική μηχανή και τα ΜΜΕ είναι σχεδόν όλα υπό τον έλεγχό του».
23
06

Αλεξάνδρα Ιωαννίδου: Στιγμή απελευθέρωσης και ανάσας η συμφωνία

Η συμφωνία αυτή αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ανοίγονται ορίζοντες συνεργασίας, συνεννόησης, ειρήνης και καλής γειτονίας. Επίσης, δεδομένης της προϊστορίας του συγκεκριμένου θέματος, θεωρώ τη συμφωνία μια πράξη μεγάλου πολιτικού θάρρους. Για τους επιστήμονες στις σπουδές της περιοχής, αλλά και ειδικότερα, για τους φιλολόγους, ιστορικούς, γλωσσολόγους, διεθνολόγους κλπ., πρόκειται για μια στιγμή απελευθέρωσης και ανάσας. Επιτέλους, θα μπορέσουν να ανοίξουν ευκαιρίες ανταλλαγής, αλληλογνωριμίας και κατανόησης. Έζησα πολύ καλά το καθεστώς άτυπης —και γι’ αυτό ιδιαίτερα σκληρής— λογοκρισίας και δίωξης όσων δεν ταυτίζονταν με την «εθνική» σύμπνοια στο ζήτημα «των Σκοπίων».
23
06

Ακροδεξιά χωρίς αρβύλες

Με αφορμή το προσφυγικό, η Ακροδεξιά στην Ευρώπη σηκώνει κεφάλι. Ένα μέτωπο που αποτελείται από τον Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, τον Κουρτς της Αυστρίας και τον Ζεεχόφερ των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, έχει ήδη διαμορφωθεί και, όπως φαίνεται, είναι έτοιμο να διεκδικήσει την ηγεσία της ευρωπαϊκής Δεξιάς από τη Μέρκελ. Και είναι επίσης ώριμο να διευρυνθεί προς τον Νότο, ενσωματώνοντας και τον Σαλβίνι. Η ρητορική τους προσπαθεί να μετατρέψει την οικονομική, εργασιακή και κοινωνική ανασφάλεια, που αποτελεί πλέον καθεστώς στην Ευρώπη, σε κίνημα κατά των προσφύγων: οι πρόσφυγες απειλούν την κοινωνική συνοχή των χωρών τους, τις αλλοιώνουν πολιτισμικά, είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, τρώνε το ψωμάκι του φτωχού. Όπως και ο Τραμπ, όσο περισσότερες χοντράδες λένε, τόσο περισσότερο ανεβαίνει η δημοτικότητά τους.