Οι «εχθροί» μπήκαν στην πόλη. Αυτοδικία, βαρβαρότητα, οι δήθεν «νοικοκυραίοι» στα όπλα, λιντσάρισμα, ο μεσαίωνας επιστρέφει, ένας άνθρωπος του «περιθωρίου», ξεχασμένος, ανήμπορος, μόνος απέναντι σε πολλούς.
Ανατριχιαστικό. Δυστυχώς όχι μοναδικό, αν σκεφτούμε τις συνεχόμενες ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, σε άστεγους. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν το βίντεο, η εικόνα, το μέρα μεσημέρι, η απελπισμένη προσπάθεια διαφυγής, εν τέλει ο θάνατος.
Ένας λιγότερος. Ένα παιδί, που πολύ πριν τα 33 του χρόνια είχε προλάβει να ζήσει το μπούλινγκ από τον κυρίαρχο καθωσπρεπισμό, το ρατσισμό, την κοινωνική απομόνωση.
Δεν αρκούσε, όμως για ορισμένους… Ο Ζακ Κωστόπουλος περίσσευε, όπως τόσοι άλλοι. Ο Ζακ, ένας άνθρωπος σε διαρκή κίνδυνο, ζωηρός, ακτιβιστής, τολμηρός, διαφορετικός, ένα παιδί που είχε απέναντί του θηρία έτοιμα να τον κατασπαράξουν. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά τώρα τα κατάφεραν. Και τον κατασπάραξαν. Δυστυχώς και μετά την άγρια δολοφονία του με μέρος των ΜΜΕ να υποκαθιστά, για άλλη μια φορά, τη δικαιοσύνη ή ακόμα χειρότερα να σκυλεύουν τον δολοφονημένο προς χάρη της όποιας τηλεθέασης.
Αυτοδικία… Ο Ζακ τιμωρείται χωρίς δεύτερη σκέψη με την ποινή του θανάτου, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς δικαιοσύνη, παρακάμπτοντας κάθε έννοια κράτους Δικαίου, η υπεράσπιση της ιδιοκτησίας υπέρτατη αξία, οι δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες υπερασπιστές του «τάξη και ασφάλεια», της ομοιομορφίας, του δόγματος της «μηδενικής ανοχής». Ο Ζακ δεν χωρούσε στο πλάνο τους.
Θα πούμε το αυτονόητο: χρειάζεται να διερευνηθούν όλες οι πτυχές της τραγικής υπόθεσης και να αποδοθούν άμεσα ευθύνες, τόσο στους φυσικούς αυτουργούς, αλλά και σε όσους πιθανά με τη στάση τους επέτρεψαν τη δολοφονία του. Αλλά δεν αρκεί. Η απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό και σε όσους, πολιτικά και κοινωνικά τον «νομιμοποιούν», προϋποθέτει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Προϋποθέτει συντεταγμένη παρέμβαση από την ίδια την Πολιτεία με στόχο τη συνολική πρόληψη του εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, παράλληλα με τη διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Προϋποθέτει μια διαφορετική προσέγγιση του φαινομένου της χρήσης των ουσιών και της αντιμετώπισής του. Προϋποθέτει ένα ενεργό αντιφασιστικό κίνημα με γρήγορα αντανακλαστικά. Μόνο έτσι θα διαμορφωθούν νέες συνειδήσεις και ταυτόχρονα θα περιφρουρηθούν οι αδύναμοι, όσοι και όσες ωθούνται στο περιθώριο της πόλης και της ζωής.
Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του και υπόσχεται να συνεχίσει τον αγώνα για μια κοινωνία, που η ανθρώπινη ζωή θα είναι η υπέρτατη αξία.
