Αναδημοσιεύσεις

31
01

Πώς να αδρανοποιήσετε έναν ελεγκτικό μηχανισμό

Ακυρώνοντας στην ουσία το σύστημα προστίμων –που αποτελεί το βασικό εργαλείο για να αποτραπεί η παραβατικότητα–, το ΣΕΠΕ οδηγείται στην αδρανοποίηση. Το ότι ο στόχος είναι ακριβώς αυτός, αποδεικνύεται από τη συνέχεια και τη συνέπεια των κινήσεων σε αυτή την κατεύθυνση. Η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ άλλωστε έγινε τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας κυβέρνησης. Η ίδια κυβέρνηση που δεν χάνει ευκαιρία να μιλάει για τον νόμο και την τάξη, έρχεται να δώσει το μήνυμα ότι η παράβαση του νόμου, όταν αφορά την εργατική νομοθεσία, δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Η αγορά εργασίας έχει αποδείξει ότι έχει τον δικό της τρόπο να παίρνει το μήνυμα κάθε φόρα και γρήγορα μάλιστα. Ηδη τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει σε μια σειρά από ευθείες επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων. Οταν η παραβατικότητα γίνεται επικερδής επιχείρηση με την υπογραφή του υπουργού Εργασίας, η στέρηση και των πιο βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν είναι παρά το φυσικό επακόλουθο της κυβερνητικής πολιτικής.
31
01

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Παράνομη η αποτροπή προσφύγων και η ΝΔ το ξέρει

Ουσιαστικά η ΝΔ επιδιώκει να βρει νόμιμους τρόπους για να εφαρμόσει μια πρακτική η οποία είναι παράνομη, όπως είναι η αμφισβήτηση του θεμελιώδους δικαιώματος των ανθρώπων αυτών να μπορούν να έχουν εδαφική πρόσβαση έτσι ώστε να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα του ασύλου.
30
01

Κύρκος Δοξιάδης: Η αληθινή εσωστρέφεια

Δεν υπάρχει τίποτε πιο εσωστρεφές –στην κυριολεξία κιόλας– από το να αποφασίζεται η τύχη του κόμματος και η μετάλλαξή του πίσω από κλειστές πόρτες – είτε από μη εκλεγμένα όργανα είτε σε «πρωινούς (ή απογευματινούς) καφέδες» με «προσωπικότητες» και «ειδικούς συμβούλους». Δεν υπάρχει πιο άγονη ομφαλοσκόπηση από τη μάταιη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στο άλυτο πρόβλημα διοργάνωσης συνεδρίου ενός φορέα που δεν θα είναι ούτε κόμμα ούτε συμμαχία, αλλά κάποιο απίθανο «υβρίδιο» μεταξύ των δύο. Δεν υπάρχει πιο μίζερη εσωκομματική «φαγωμάρα» από το να αναλώνονται Νομαρχιακές Επιτροπές στο πώς θα «διευρυνθούν» κατά τρόπο ούτως ή άλλως αυθαίρετο, ώστε να συμπεριλάβουν άτομα τα οποία θα συναποτελούν μη εκλεγμένα όργανα του κόμματος, που θα υποκαθιστούν στην πράξη τα ήδη υπάρχοντα εκλεγμένα. Το αντίθετο της εσωστρέφειας είναι η επικέντρωση όλων των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στα επίμαχα πολιτικά ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο και που ήδη έχουν εντοπιστεί ως τέτοια: κοινωνικές ανισότητες, κλιματική κρίση, προσφυγικό ζήτημα, άνοδος της Ακροδεξιάς – και πιο συγκεκριμένα όσον αφορά την Ελλάδα, στη νεοφιλελεύθερη και αυταρχική ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει εναντίον της ελληνικής κοινωνίας η κυβερνώσα Δεξιά. Ολα αυτά βέβαια όχι ανεξάρτητα από το συνέδριο αλλά σε άμεση συνάφεια με αυτό. Το άνοιγμα στην κοινωνία εν προκειμένω συνίσταται στη συνεργασία με τους κοινωνικούς φορείς κατά τη διαδικασία της κατάρτισης του προγράμματος που θα παρουσιαστεί και θα συζητηθεί στο συνέδριο.
30
01

Οσοι φοβούνται την κριτική δεν είναι δημοκράτες

Αυτοί συνεπώς που προκρίνουν αρχηγικά κόμματα, υπηρετούν άριστα την κυρίαρχη αστική ιδεολογία και τα συμφέροντα που εκφράζει. Οπως, δε, η Ιστορία μάς έχει δείξει, τέτοια αρχηγικά κόμματα είναι οι κατεξοχήν καλοί αγωγοί του λαϊκισμού και του αυταρχισμού, εύκολα καταπατούν προγράμματα και προεκλογικές δεσμεύσεις, με τελικό αποτέλεσμα τη φθορά ή και την εξαφάνισή τους.
30
01

Πάνος Λάμπρου: Νοσηρό το φαινόμενο της ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής

[Το ζήτημα] έχει φύγει από μια διαμάχη ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού κι έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη πιο έντονη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής (...) Είναι νοσηρό φαινόμενο και έχω την εντύπωση ότι ακόμη και βουλευτές της ΝΔ ένιωσαν αμήχανα ψηφίζοντας μια τροπολογία που είναι εκφυλισμός και πολιτική ντροπή για τη ζωή του τόπου (...) όταν παίρνει αυτές τις διαστάσεις η πολιτική, όταν εισχωρεί το ποδόσφαιρο στην πολιτική και αντίστροφα, όταν οι βουλευτές και τα κόμματα νιώθουν την ανάγκη να στηρίξουν τη μία ή την άλλη ομάδα ή προσπαθούν να φανεί ότι στηρίζουν όλες, χάνεται η λογική μιας στάσης που πρέπει να τηρούμε όλοι απέναντι στον αθλητισμό και τις ΠΑΕ και έχουμε να κάνουμε μόνο με συμφέροντα και τίποτα παραπάνω.
30
01

Ειρήνη Αγαθοπούλου: Τόσα χρόνια διακυβέρνησης από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ η επιδοματική πολιτική ήταν ένα απέραντο χάος (βίντεο)

Η θέσπιση μέτρων, όπως το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης, το κοινωνικό μέρισμα, το επίδομα ενοικίου και θέρμανσης, τα επιδόματα παιδιών, η παροχή γευμάτων στο σχολείο, η αύξηση των βρεφονηπιακών σταθμών, οι άδειες μητρότητας και στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς βοήθησαν ουσιαστικά ευρείες κοινωνικές ομάδες. Όλα αυτά που με ελάχιστα μέσα και πόρους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, και που η ΝΔ με μεγάλη ευκολία ομολογουμένως ξηλώνει. Αν πραγματικά σας ενδιαφέρει η αντιμετώπιση σοβαρών κοινωνικών ζητημάτων όπως η ανεργία, ή το δημογραφικό, οφείλετε να ακολουθήσετε πολιτικές ενίσχυσης της εργασίας και της οικογένειας όπως είναι η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση κατώτατου μισθού, τις οποίες όχι μόνο δεν προωθείτε αλλά είτε τις καταργήσατε είτε τελούν υπό κατάργηση και συρρίκνωση.
29
01

Θεανώ Φωτίου: Το παιδί ως προμετωπίδα για τη συντηρητική αναδίπλωση

Η Νέα Δημοκρατία παρέδωσε το 2015 μια χώρα όπου τα κονδύλια και υπηρεσίες της πρόνοιας δεν υπήρχαν στον κοινωνικό χάρτη της Ευρώπης (0,4% του ΑΕΠ με μέσο όρο στην ΕΕ 4% του ΑΕΠ). Εμείς το κάναμε 2% του ΑΕΠ. Τώρα επιστρέφει ως τιμωρός των παιδιών, των ανθρώπων που δεν έχουν ιδιόκτητη στέγη και των μεταναστών που ζουν και φορολογούνται στη χώρα μας, τη στιγμή που υποτίθεται ότι χτίζει με το διχίλιαρο «τα νέα θεμέλια της σύγχρονης δημογραφικής πολιτικής της χώρας». Είναι ντροπή να υπογράφουν υπουργοί Παιδείας και Κοινωνικών Υποθέσεων την καταπάτηση του δικαιώματος των παιδιών σε αξιοπρεπή διαβίωση, και να δηλώνουν περήφανα πως υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση.
29
01

Διονύσης Τεμπονέρας: Η μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων θα έχει μειωμένο εισόδημα

Δυστυχώς, όλες οι αλλαγές γίνονται σε βάρος της μισθωτής εργασίας, που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλισμένων. Σταθερή εισφορά για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ποσοστιαία επί των αποδοχών για τους μισθωτούς. Για παράδειγμα, γιατρός που έχει εισόδημα 80.000 ευρώ το έτος, θα έχει τη δυνατότητα να καταβάλλει 220Χ12=2.640 ευρώ ετήσια ασφαλιστική εισφορά συνολικά. Μισθωτός με 12.000 ευρώ ετήσιες αποδοχές πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές (χωρίς επικουρική και κρατήσεις ΟΑΕΔ κ.λπ.) 270 ευρώ περίπου τον μήνα και τον χρόνο συνολικά 3.240 ευρώ. Πόσο δίκαιο είναι άραγε αυτό, όταν το ΣτΕ χαρακτήρισε την εισφορά ως δημόσιο βάρος και το σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 5) λέει ότι «οι Έλληνες συμμετέχουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους»; Επιπλέον προβλέπεται ποσοστιαία εισφορά υπέρ υγείας για τους μισθωτούς, σταθερή εισφορά 66 ευρώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες κ.λπ.
29
01

Πάνος Σκουρλέτης: Η μεσαία τάξη βλέπει τις προσδοκίες της για οικονομική ανάπτυξη να ματαιώνονται

Δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πολιτική-προγραμματική [μας] διεργασία αποκομμένη από τις επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής στους ίδιους του εργαζόμενους και την ανάγκη να αποκρουστεί. Βλέπουμε πρωτόγνωρα πράγματα. Στις τράπεζες που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού, γίνονται απολύσεις. Στον ΟΤΕ με τα υπερκέρδη απολύεται κόσμος για να προχωρήσει η «εργολαβοποίηση». Αυτές οι καταστάσεις ενθαρρύνθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση. Ανάλογη τάση θα δούμε και στη μεσαία τάξη που βλέπει τις προσδοκίες της για οικονομική ανάπτυξη να ματαιώνονται.
28
01

Από τον έναν πόλεμο στον άλλο…

Το έργο του Ρεμάρκ μετατρέπεται σε μια διαρκή αντιπολεμική κραυγή και σε μια καταγγελία για την ολέθρια παγίδα του εθνικισμού, καθώς ο συγγραφέας δεν διστάζει να θέσει δύσκολα ερωτήματα για θέματα ταμπού, όπως η πατρίδα και ο πατριωτισμός, τι ακριβώς, δηλαδή, σημαίνει η υπεράσπισή της πατρίδας («ανακαλύψαμε ότι δεν υπερασπιζόμασταν παρά μόνο το κομμάτι της πατρίδας που, αν ήταν στο χέρι μας, θα το αφήναμε μετά χαράς να πάει στον διάολο – μεταξύ άλλων και τον γουρουνοκέφαλο εθνικιστή εκεί πέρα»), αλλά και για τις ευθύνες των κυβερνήσεων στην καλλιέργεια του εθνικισμού και τις καταστροφικές επιπτώσεις του («σήμερα έχουμε πέντε εκατομμύρια ανέργους, πληθωρισμό και μια ήττα στην καμπούρα μας, επειδή είχαμε προηγουμένως να μας κυβερνούν οι λατρευτοί σας εθνικόφρονες! Επειδή η ίδια κυβέρνηση οδήγησε τη χώρα σε πόλεμο, τυφλωμένη από τη μεγαλομανία της!»). Η θρησκεία και η Εκκλησία δεν ξεφεύγουν από τα «ασεβή» βέλη του συγγραφέα – ο καθολικός και ο προτεστάντης ιερέας ξεχνούν τις διαφορές τους την «κρίσιμη» στιγμή: «οι αντίπαλοι ιερείς ένωσαν τις φωνές τους για να ασκήσουν βέτο στη συμμετοχή του ραβίνου». Άλλωστε… «μην υποτιμάτε τη σοφία της Εκκλησίας! Είναι η μοναδική δικτατορία που κρατιέται στην εξουσία εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, χωρίς ποτέ κανένας να καταφέρει να την ανατρέψει». Και βεβαίως, καθώς η Δημοκρατία της Βαϊμάρης αρχίζει να κλονίζεται, τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν στη χώρα: «σκεφτόμουν να παραγγείλω μια στολή των Ταγμάτων Εφόδου. Μόλις κυκλοφόρησαν στο Μόναχο».