Αναδημοσιεύσεις

05
12

Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν: Είναι απαραίτητο το τρίπτυχο του σχεδιασμού, των δομών και των θεσμών

Πρέπει,, να βάλουμε στόχους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμελήσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά να δώσουμε τη δυνατότητα σε ιδιώτες επενδυτές και σε ξένους επενδυτές να εμπλακούν σε κατευθύνσεις τις οποίες εμείς θεωρούμε αναγκαίες. (...) Επαναλαμβάνουμε συνεχώς, ακόμη και πολλοί διεθνείς οργανισμοί και ευρωπαϊκοί θεσμοί, ότι έχει δυνατότητες στην Ελλάδα. Όμως ποιες είναι αυτές οι δυνατότητες, προς ποιες αγορές εξωτερικές ή εσωτερικές, με τι είδους επιχειρηματικότητα κτλ; Έχουμε πολλά τέτοια ερωτήματα που όταν αντιμετωπίσθηκαν σε άλλες χώρες ή στο παρελθόν στην Ευρώπη, πάντα έγινε με ένα τρίπτυχο το οποίο αφορά τον προγραμματισμό – τον σχεδιασμό θα έλεγα – τις δομές, τους θεσμούς οι οποίοι υποστηρίζουν αυτό τον σχεδιασμό, τον κατευθύνουν και μαζί τα κατάλληλα εργαλεία χρηματοδότησης. Όλο αυτό απαιτεί, βέβαια, σ’ ό,τι αφορά την επιχειρηματικότητα στη χώρα μας, μία επανάσταση.
04
12

Ο τροχός κινείται στο μετασχηματισμό της κοινωνίας και του κράτους

Η κριτική που ασκείται τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από μερίδα της ελληνικής κοινωνίας περί υποχωρήσεων από την πλευρά της πολιτείας είναι απολύτως σεβαστή. Μα, αλήθεια, όταν επιλέγεται η αμοιβαία συμφωνία των εμπλεκόμενων μερών, πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να επιβάλλει στον συνομιλητή του το σύνολο των θέσεών του; Αυτό συγκρούεται πλήρως με τη λογική της διαπραγμάτευσης και της συναίνεσης. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που όλα αυτά τα επιχειρήματα τα παρουσίαζαν κάποιοι ως αξεπέραστο εμπόδιο (κοινώς άλλοθι) για να παραμένουν αυτά τα σοβαρά ζητήματα κρυμμένα κάτω από το χαλί.
04
12

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης: Όποιος έζησε στις 3 του Δεκέμβρη, στις 4 μπορούσε να πεθάνει…

Με βήματα βουβά και ψυχή γιομάτη κοχλασμό ο λαός σταμάτησε πάνω απ’ τα 28 φέρετρα. ήταν 28 κορμιά που έφυγαν απ’ ανάμεσά μας με έκπληκτα μάτια. Τα φέρετρα έκλειναν 28 στόματα που φώναξαν ως το θάνατο «Δικαιοσύνη!».. Και τώρα ξαπλωμένα διαμαρτύρονται δυνατότερα. ….
04
12

Γαλλία: τι είναι τα «κίτρινα γιλέκα» και γιατί εξεγείρονται

Το Σάββατο 1η Δεκεμβρίου το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» πήρε χαρακτηριστικά λαϊκής εξέγερσης σε όλη τη Γαλλία. Σε δεκάδες πόλεις, χιλιάδες πολίτες όλων των ηλικιών συγκρούστηκαν για ώρες με την αστυνομία, άναψαν φωτιές, εισέβαλλαν σε μαγαζιά και δημόσια κτήρια, μπλόκαραν δρόμους κι άνοιξαν διόδια απαιτώντας την ακύρωση του φόρου στο ντίζελ που προβλέπεται να ισχύσει από 01/01/2019. Πλέον σε αυτό το αίτημα προστίθεται και μια σειρά άλλων οικονομικής αλλά και πολιτικής φύσης (αύξηση του κατώτατου μισθού, επαναφορά του φόρου υψηλής περιουσίας, παραίτηση του Μακρόν, διεξαγωγή εκλογών). Κατά τη γνώμη μου τρεις είναι οι λόγοι που εξηγούν αυτό το νέο φαινόμενο: 1) η συσσώρευση και όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στη χώρα ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια 2) η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης του Εμμανουέλ Μακρόν και της κυβέρνησης Φιλίπ για ένα μεγάλο κομμάτι των Γάλλων 3) η μαζική διείσδυση του διαδικτύου στον γενικό πληθυσμό και η ωρίμανση της πολιτικής χρήσης των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως του Facebook.
03
12

Μάκης Κουζέλης: Αγοραία η αντίληψη της ΝΔ για την παιδεία

Τα μεγάλα πανεπιστήμια, όπως το Χάρβαρντ, έχουν ιδιωτικό καθεστώς ως προς το νόμο και κατά κανόνα χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Έχουν επίσης μία παράδοση κληροδοτημάτων αιώνων. Από την άλλη, στην Ελλάδα υπάρχουν εξαιτίας της κοινωνικής ζήτησης, καλύτερες ή χειρότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις που παρέχουν μεταλυκειακή εκπαίδευση, τα επονομαζόμενα κολέγια. Κάποια από αυτά είναι αξιοπρεπή και κάποια είναι απολύτως προβληματικά. Κατά κανόνα πρόκειται για μικροεπιχειρήσεις που βάζουν μία ταμπέλα ότι είναι παράρτημα ξένου πανεπιστημίου στην Ελλάδα. Δεν είναι έτσι τα πανεπιστήμια. Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι ακόμα και η ΝΔ όταν δυσκολεύεται στη συζήτηση, αναγνωρίζει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Και έχουν και τη διεθνή αναγνώριση ότι είναι υψηλού επιπέδου, ακόμα και στις συνθήκες κρίσης, που στάθηκαν εντυπωσιακά. Ακούγονται διάφορα επιχειρήματα για τα μη κερδοσκοπικά, όπως ότι δεν είναι δυνατόν κάποιος που θέλει να δωρίσει χρήματα στην παιδεία για να γίνει κάτι, να μην μπορεί. Σαφώς και μπορεί, υπάρχει το νομικό πλαίσιο και δεν υπήρχε ποτέ εμπόδιο να δοθούν χρήματα για μη κερδοσκοπικούς λόγους στην παιδεία, όπως και συμβαίνει. Υπάρχουν κοινωφελή ιδρύματα που έχουν κάνει τέτοιες δωρεές. Οπότε αυτά τα επιχειρήματα είναι ψευδή.
03
12

Αντιμέτωποι με μια νέα καταστροφολογία

Η κυβέρνηση (...) χρειάζεται να είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα για την αμέσως επόμενη περίοδο, με βάθος τετραετίας και με στόχο να εξηγήσει με πειστικό τρόπο τι είναι σε θέση –και τι δεν είναι σε θέση– να κάνει σ΄ αυτή τη νέα σελίδα, που δικαιολογημένα λέει πως άνοιξε, ώστε να διευρύνει τον κύκλο των μέτρων υπέρ των λαϊκών τάξεων. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να καταθέτει τα στοιχεία που δείχνουν ότι κάθε της βήμα σ΄ αυτή την κατεύθυνση είναι βασισμένο σε ένα μελετημένο σχέδιο, που εξασφαλίζει τόσο τη βιωσιμότητα κάθε κατάκτησης όσο και τον δίκαιο κοινωνικά χαρακτήρα της. Με αυτό θα αντιπαλέψει τη νεοφιλελεύθερη ατομοκεντρική «σωφροσύνη» τής ΝΔ. Δεν φτάνει, δηλαδή, να είναι καλυμμένα τα βήματά της από οικονομική και δημοσιονομική άποψη, χρειάζεται να είναι και ζυγισμένα στη ζυγαριά της αλληλεγγύης και της κοινωνικής αντίληψης της ευημερίας. Με άλλα λόγια, σ΄ αυτό το μεσοπρόθεσμο σχέδιο μαζί με την ανάκτηση των υλικών στοιχείων που έχασαν οι λαϊκές τάξεις στην οχταετία των μνημονίων, χρειάζεται να υπάρξει φροντίδα για την ανάκτηση και ιδεολογικών στοιχείων, που καταστράφηκαν αρκετά νωρίτερα. Για παράδειγμα με την εγκατάσταση νέων προνομιούχων στη θέση των αδιαφοροποίητων «μη προνομιούχων», ή με την εφαρμογή νέων, «ανώτερων» μορφών πελατειακών σχέσεων. Αν θέλουμε η «δίκαιη ανάπτυξη» να γίνει πειστικό σύνθημα, χρειάζεται να δόσουμε πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο όχι μόνο στην ανάπτυξη, αλλά και στη δικαιοσύνη.
03
12

Νίκος Μπελαβίλας: Το «αφεντικό» δεν έσωσε τον Πειραιά

[Το φαινόμενο της γάγγραινας της ολιγαρχίας του Βαγγέλη Μαρινάκη] έχει αρχίσει να επεκτείνεται. Το συναντάμε ακέραιο στον Βόλο με πολύ πιο βίαιο τρόπο. Εμφανίστηκε και στη Νέα Φιλαδέλφεια και δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί. Να σκεφτούμε επίσης ότι πιθανόν να εμφανιστεί και στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή έχουμε το παλαιού τύπου φαινόμενο του Μπερλουσκόνι σε εποχές εξαιρετικά επικίνδυνες, γιατί ο Μπερλουσκόνι αποδείχτηκε φαιδρή φιγούρα που κατάφερε να σύρει την Ιταλία προς την ακροδεξιά. Ο Μπερλουσκόνι δεν ήταν ακροδεξιός, όμως εδώ το χειρότερο είναι ότι μέσα σ’ αυτούς τους τύπους κρύβεται η ακροδεξιά. Το είδαμε στον Πειραιά στις περασμένες εκλογές όταν κατέβηκαν τάγματα μαυροντυμένων με full face για να απειλήσουν την πόλη. Αυτές τις σκηνές δεν θέλουμε να τις ξαναζήσουμε. Αυτό είναι μια πραγματική ιστορία, την ξέρει και τη συζητάει όλη η Ελλάδα. Ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε είναι η ήττα του φαινομένου ακριβώς εκεί όπου γεννιέται, ακριβώς εκεί όπου επιχειρεί να αποκτήσει το πρώτο εφαλτήριο για να ανεβεί στην εξουσία. Δηλαδή στους δήμους και στις τοπικές ομάδες.
02
12

Επισημάνσεις

Στο άβατο των Εξαρχείων είχε το στρατηγείο του ο Ριχάρδος, έγραψαν «Τα Νέα». Έτσι εξηγούνται όλα. Και κυρίως οι καθημερινές επιθέσεις μπαχαλάκηδων εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων με ράβδους χρυσού. Δεν υπάρχει ανομία εκτός Εξαρχείων. Και το Noor1, Βαλτετσίου και Εμμανουήλ Μπενάκη γωνία ξεφόρτωνε. Κρίμα πάντως. Κυνηγάνε την υγιή επιχειρηματικότητα την ώρα που έξω από την ΑΣΟΕΕ διακινούνται ανεξέλεγκτα από μαύρους θήκες για κινητά μπροστά στα μάτια των παιδιών μας. Δεν υπάρχουν άλλοι πλανήτες, δήλωσε ο μητροπολίτης Άνθιμος. Διαδώστε. Όχι, για να μη λέτε ότι τζάμπα κάψαμε τόσους αιρετικούς στον Μεσαίωνα.
02
12

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: «Δεν μου αρέσει η λογική της “περιστρεφόμενης πόρτας” στην πολιτική»

Εδώ είναι δύσκολο να πείσεις σε συνθήκες παρατεταμένης κοινωνικής κρίσης και ανεργίας ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι μια «συζήτηση πολυτελείας». Και ότι ειδικά σε αυτές τις συνθήκες η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εξαιρετικά κρίσιμη, αφού αυτά αποτελούν ασπίδα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. (...) [Ο ρατσισμός] διαπερνάει οριζόντια τα περισσότερα πολιτικά κόμματα. Και ενώ υπάρχει ο συνειδητοποιημένος ρατσισμός από κάποιους που το διαλαλούν, υπάρχει και ένας υποβόσκων που βασίζεται στη λογική του «εγώ ρατσιστής δεν είμαι, αλλά…». Αλλωστε, ο ρατσισμός δεν στρέφεται μόνο ενάντια στον ξένο, αλλά και ενάντια σε αυτούς που είναι διαφορετικοί, σε όσους η κοινωνία μας έχει τον τρόπο της να τους κατατάσσει στους «τρομακτικούς Αλλους».