Αναδημοσιεύσεις

11
11

«Το νερό, νεράκι» με ευθύνη της ΝΔ

Ισχυρίζεται κανείς στα σοβαρά ότι η ΕΥΔΑΠ κάνει κακή διαχείριση του κόστους συντήρησης του ΕΥΣ, ή ότι οι εργαζόμενοι που απασχολούνται σε αυτό δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; Όσον αφορά την ποιότητα του νερού, έχει ποτέ αμφισβητηθεί αυτό που φτάνει στις βρύσες μας; Ανεξαρτήτως, λοιπόν, από βελτιώσεις, εκσυγχρονισμό, επεκτάσεις και βεβαίως τις αναγκαίες συντηρήσεις, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι η ΕΥΔΑΠ, μέχρι σήμερα, δεν ανταποκρίθηκε. Άρα, ποιοι λόγοι επιβάλλουν αυτή την κυβερνητική στάση και αυτές τις επιλογές; Η απάντηση είναι γνωστή: αν μπορούσε η κυβέρνηση της ΝΔ να εξαφανίσει το γράμμα Δ (δημόσια) και να το αντικαταστήσει με το Ι (ιδιωτική) σε ό,τι αφορά τη δημόσια περιουσία, θα το είχε κάνει. Το δικό μας χρέος Χρέος όλων μας είναι να μην της επιτρέψουμε να συνεχίσει αυτή την καταστροφική πολιτική. Γιατί η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα δεν είναι μόνο υπόθεση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις αυτές. Είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Συνδικάτα, επιχειρηματικοί φορείς, επιμελητήρια, επιστημονικοί σύλλογοι, πρέπει με αγωνιστικές, και όχι μόνο, πρωτοβουλίες να αποτρέψουν αυτή την αρνητική εξέλιξη. Οι πρόσφατες εξελίξεις στο ενεργειακό τοπίο, που οδήγησαν στις υπέρογκες αυξήσεις του ρεύματος σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη. Αποτελεί, όμως, και πολιτικό καθήκον, πρώτιστα του ΣΥΡΙΖΑ –που και επί δικής του κυβερνητικής θητείας, δεν λύθηκε το ζήτημα της ανανέωσης της σύμβασης ΕΥΔΑΠ ΑΕ - Δημοσίου– αλλά και όλων των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων που αντιτίθενται στην ιδιωτικοποίηση του νερού και το υπερασπίζονται ως δημόσιο και ανθρώπινο αγαθό. Είναι θετικό, πρώτο βήμα, ότι η συγκεκριμένη νομοθετική παρέμβαση καταψηφίστηκε τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και την υπόλοιπη αντιπολίτευση. Χρειάζεται, όμως, και δεύτερο βήμα. Δεν αρκεί μία ανακοίνωση αντίθεσης στην προκήρυξη ΣΔΙΤ από τον αρμόδιο κοινοβουλευτικό τομέα. Απαιτείται συνολική καταδίκη από τον όλο ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως ρητή, δημόσια δέσμευση ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει ξανά τα ηνία της διακυβέρνησης, ο νόμος αυτός θα καταργηθεί. Ενημερώνοντας από τώρα για τις προθέσεις του, τους πιθανούς ενδιαφερόμενους επενδυτές. Άλλωστε, σε αυτό το πνεύμα κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Προγραμματικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτηριστικα αναφέρει: «Ανάκτηση του δημόσιου χώρου από τη νεοφιλελεύθερη επιχείρηση εκποίησής του».
Περισσότερα »
11
11

Κώστας Καλλωνιάτης: Συνέδριο για ένα κόμμα ανοικτό όσο και συνεκτικό

Όσον αφορά τις ποσοστώσεις για συμμετοχή στη νέα Κ.Ε., εκτός από αυτή των γυναικών, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να είναι και υψηλότερη από το 1/3, δεν νοείται οποιαδήποτε άλλη ποσόστωση. Η πρόταση για επιπλέον ποσόστωση 20% νέων μελών (50 στα 250 μέλη της Κ.Ε.), εκ των οποίων τα 35 να προέρχονται από αυτό που λέμε Προοδευτική Συμμαχία (Γέφυρα, ΔΗΜ.ΑΡ. κ.λπ.), με το σκεπτικό να εκπροσωπούνται όλες οι τάσεις, προσκρούει στις εξής τέσσερις αντιρρήσεις: * Πρώτο, εάν με τον όρο «νέα μέλη» εννοούμε τα νέα μέλη στο κόμμα, τότε λογικά είναι μόνον όσα εγγράφονται τους τελευταίους 5-6 μήνες, αμέσως μετά τη Συνδιάσκεψη, και τα οποία είναι μάλλον απίθανο να συγκεντρώνουν τα απαραίτητα πολιτικά χαρακτηριστικά (κυρίως απειρία ή άγνοια των πολιτικών μας θέσεων) που να τα καθιστούν ικανά να εκλεγούν στην Κ.Ε. Όσοι προσχώρησαν το 2019-2020 στον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. δεν μπορούν να θεωρούνται πλέον νέα μέλη. Εάν πάλι με τον όρο «νέα μέλη» εννοούνται τα καινούργια πρόσωπα που μπορούν να εκλεγούν στην Κ.Ε., τότε πρέπει να τονιστεί: α) Ότι η ανανέωση της Κ.Ε. είναι ζήτημα πολιτικών ιδεών και όχι προσώπων. β) Η ανανέωση σε πρόσωπα είναι διπλάσια της ποσόστωσης, δεδομένου ότι προτείνεται διεύρυνση της Κ.Ε. από 150 σε 250, δηλαδή εξασφαλίζεται αυτομάτως. * Δεύτερο, στην Ιδρυτική Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., που ψηφίστηκε ομόφωνα, ξεκάθαρα λέγαμε: «Όλες και όλοι εμείς, άνθρωποι με διαφορετικές παραδόσεις, αριστεροί, σοσιαλιστές, αγωνιστές και αγωνίστριες του κομμουνιστικού, του οικολογικού και του φεμινιστικού κινήματος, προοδευτικοί δημοκρατικοί πολίτες του Κέντρου, όλοι εμείς διακηρύσσουμε την πρόθεσή μας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να οικοδομήσουμε την Αριστερά της εποχής μας. Και καλούμε όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία». Με άλλα λόγια, η πρόσκληση απευθυνόταν σε όλες τις πολιτικές τάσεις και ρεύματα του δημοκρατικού τόξου, όχι μόνο στους κεντρώους και σοσιαλδημοκράτες (πασοκογενείς). Συνεπώς, είναι μεροληπτική και άδικη κάθε ποσόστωση που περιλαμβάνει μόνον τους πασοκογενείς, οι οποίοι, εκτός τού ότι δεν αποτελούν πλέον νέα μέλη, έχουν εκφρασμένες και γνωστές σε όλους απόψεις, για τις οποίες μπορούν να κριθούν και να εκλεγούν χωρίς καμία πριμοδότηση. * Τρίτο, η έννοια της ποσόστωσης και πριμοδότησης (πλην των γυναικών) πρέπει να αποκλειστεί από τα εργαλεία και το λεξιλόγιο της Αριστεράς γιατί καθιερώνει την ευνοιοκρατία και την ανισότητα που αντιπαλεύουμε και οδηγεί σε κόμμα δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων. * Τέταρτο, ο ισχυρισμός ότι «αφού ποσοστώσεις είχαμε και στο παρελθόν, γιατί όχι και τώρα;» πολύ απλά στερείται λογικής: ένα λάθος που έγινε στο παρελθόν δεν δικαιολογεί την επανάληψή του σήμερα. Όχι στους "άριστους" προσκεκλημένους Αντίστοιχα, πιστεύουμε ότι πρέπει να αποσυρθεί η πρόταση της Κ.Ε. για 100-150 επίσημους προσκεκλημένους συνέδρους, οι οποίοι θα επιλεγούν ως «άριστοι» και «προσωπικότητες του δημόσιου βίου» για να συμμετάσχουν με δικαίωμα ψήφου στο συνέδριό μας. * Πρώτο, γιατί η διάκρισή τους σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο των γραμμάτων, των τεχνών ή του αθλητισμού δεν τους καθιστά αυτομάτως και γνώστες των πολιτικών προβλημάτων της χώρας και πολύ περισσότερο των αναγκών και δυνατοτήτων του κόμματός μας. * Δεύτερο, γιατί η έννοια της κομματικής πριμοδότησης της «αριστείας» δεν συνάδει με τις δημοκρατικές αξίες της Αριστεράς περί συλλογικών διαδικασιών, που βρίσκονται στους αντίποδες των αριστοκρατικών προσεγγίσεων: «Πρέπει να ξεφύγουμε από την πολιτική των προσωπικοτήτων και να δουλέψουμε κατά βάση με οργανωμένες συλλογικότητες. Να μη φοβηθούμε τη μαζικοποίηση, αλλά και να μην δημιουργήσουμε λέσχη οπαδών» (Απολογισμός, σ. 88). Όπως επίσης δεν συνάδει με τη λογική της πραγματικής αριστείας, αφού οι πραγματικά άριστοι δεν χρειάζονται καμία πριμοδότηση για να ξεχωρίσουν, καθώς το επιτυγχάνουν με την αξία τους, ενώ είναι αρκετά ταπεινοί ώστε να μη δεχθούν καμία προνομιακή μεταχείριση. * Τρίτο, γιατί είναι άλλο να καλείς ως προσκεκλημένους κάποιες αναγνωρισμένες προσωπικότητες με προοδευτικό πρόσημο -κάτι απολύτως θεμιτό- και άλλο να τους δίνεις και δικαίωμα ψήφου κανονικού σύνεδρου. Αν πάντως περάσει το προτεινόμενο μέτρο, ελπίζουμε η επιλογή τους να γίνει σε ομόφωνη βάση.
Περισσότερα »
11
11

Βασίλης Ρόγγας: «Είμαστε με τον νοικοκυραίο ή με τον διαρρήκτη»;

Βραδυκίνητοι νεαροί ρόμποκοπ, με 45 μέρες εκπαίδευση, πάνω σε μηχανάκια προβαίνουν διαρκώς σε παρανομίες του ΚΟΚ, ελέγχουν νεαρούς με «περίεργη» εμφάνιση κι «όποιον δεν λέει καλά τα ελληνικά». Ενίοτε πυροβολούν και Τσιγγάνους και τη βγάζουν καθαρή και με εύγε από την κυβέρνηση. Το δόγμα «νόμος και τάξη» για να είναι σημαιοφόρος της προσπάθειας για δεξιά ηγεμονία χρειάζεται και ισχυρούς δικαϊκούς παραστάτες: τον νομικό λαϊκισμό (λόγου χάρη οι αλλαγές στον ποινικό κώδικα) και το θεσμικό ρατσισμό. Και η κυβέρνηση τα παρέχει και τα δυο. Ενώ αυξάνουν την ποσότητα των πόρων αστυνόμευσης (οχήματα, προσλήψεις, όπλα κ.ο.κ.) δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα της εκπαίδευσης και την κατεύθυνση τους εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη. ΕΔΕ, αυτή η μάστιγα, που έχει αποδώσει τίποτα και ποτέ. Προκύπτει εύκολα πως η ασφάλεια των πολιτών στον τομέα της αστυνόμευσης εδράζεται αλλού. Λύσεις υπάρχουν και μάλιστα διόλου επαναστατικές, βρίσκονται στο επίπεδο της αστικής μεταρρύθμισης και έχουν προταθεί εδώ και χρόνια. Πόσο παράλογη φαντάζει η ενίσχυση της οικονομικής αστυνομίας ως εξαιρετικά σημαντική σε μια χώρα με τόση διαφθορά; Γιατί δεν αντιμετωπίζουμε την ατιμωρησία των ΕΔΕ και με εξωτερικό έλεγχο από κληρωτούς πολίτες ή ένα Ανεξάρτητο Συμβούλιο Αστυνόμευσης; Γιατί δεν καταργούνται οι παραστρατιωτικές μονάδες της αστυνομίας για να ενισχύσουν την πραγματική, καθημερινή αστυνόμευση; Γιατί η καριέρα των αστυνομικών να έχει συχνά να κάνει είτε με την επίτευξη αργομισθίας, είτε με τον διαγκωνισμό για αξιώματα κύρους στην υπηρεσία; Πότε, δηλαδή, το esprit de corps των αξιωματικών θα αποδράσει από αυτά και θα αφορά την υπηρεσία στις κοινότητές μας; Δεν πρέπει να είναι πλήρης η εκπαίδευση των αστυνομικών κι όχι μόνο 45 ημέρες; Δεν πρέπει, επίσης, να είναι διαρκής, να έχει αντιρατσιστικό προσανατολισμό, κοινοτική διάσταση, ΛΟΑΤΚΙ μέριμνες συμπερίληψης; Πέρα από τις αλλαγές στο οργανόγραμμα, τους καταμερισμούς και τα συστήματα εργασίας, δεν πρέπει να καλυτερέψουν και οι χώροι και οι συνθήκες εργασίας των αστυνομικών; Εκδημοκρατισμός της αστυνομίας, αυτό είναι το σύνθημα που θα μετριάσει τα αισθήματα ανασφάλειας των πολιτών κι όχι oι αχαλίνωτoι πόθοι για αστυνομικούς τύπου Die hard. Όποιος φαντασιώνεται Τζον Μακλέιν, να τους βλέπει στην οθόνη του, όχι να τους επιβάλει στη σύγχρονη κοινωνία.
Περισσότερα »
11
11

Νίκος Φίλης: Όχι κ. Μητσοτάκη. Δεν μας προσβάλλει όλους η Ολλανδή δημοσιογράφος

Στις 21 Οκτωβρίου, ζήτησα από τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής να διαψεύσει έμπρακτα, με αποδείξεις, ότι δεν επαναπροωθήθηκαν παράνομα στην Τουρκία 22 πρόσφυγες / μετανάστες. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν αποβιβαστεί στην Ικαρία (γεγονός καταγεγραμμένο σε πλήθος φωτογραφιών) και βρέθηκαν λίγες ώρες μετά σε φουσκωτό, να τους μαζεύει η Τουρκική Ακτοφυλακή (με νέες φωτογραφικές αποδείξεις). Η ταυτοπροσωπία ήταν εμφανής. Το πράγμα ήταν απλό: αρκούσε ο κ. Μηταράκης να εμφανίσει τους 22 σε μια συνέντευξη Τύπου από το καμπ που είχαν οδηγηθεί, για να διαψεύσει την επαναπροώθηση. Αυτό ζήτησα. Δυστυχώς, ο υπουργός δεν έκανε τίποτα τέτοιο, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι η επαναπροώθηση είχε λάβει χώρα. Έκτοτε, περιμένω τους εισαγγελείς που σίγουρα διερευνούν την πολύ σοβαρή καταγγελία να ενημερώσουν το κοινό για τις ενέργειές τους. Όπως και για τη διερεύνηση πολλών ακόμα τεκμηριωμένων καταγγελιών 10 μεγάλων ειδησεογραφικών οργανισμών της Ευρώπης, που έχουν οδηγήσει την Επίτροπο Γιόχανσον να απευθύνει αυστηρή προειδοποίηση στην Ελλάδα για κυρώσεις. Χθες ως γνωστόν, μια ξένη δημοσιογράφος ρώτησε τον πρωθυπουργό για τις παράνομες επαναπροωθήσεις, λέγοντας το αυτονόητο: ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα. Αν έλεγε αλήθεια εξάλλου, είχε την ευκαιρία στις 21 Οκτωβρίου που πιάστηκε στα πράσα, να το αποδείξει. Δυστυχώς, ό,τι ακολούθησε ήταν εξαιρετικά αρνητικό. Ο πρωθυπουργός, έχασε την ψυχραιμία του, ύψωσε τους τόνους και έδειξε στα διεθνή ΜΜΕ πώς αντιμετωπίζει μια «επιθετική» δημοσιογραφική ερώτηση: όπως ακριβώς ο Ντόναλντ Τραμπ. Όμως η πιο θλιβερή διαπίστωση δεν αφορά τον πρωθυπουργό, αλλά την κατάσταση σε σημαντικό μέρος των ΜΜΕ. Από το πρωί έχει εξαπολυθεί επιχείρηση «damage control» με επίστρωση εθνικής υπερηφάνειας! Ούτε κουβέντα για το γεγονός καθ’ αυτό… Πόσοι δημοσιογράφοι εξάλλου στα μεγάλα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με την σοβαρή καταγγελία της 21 Οκτωβρίου, όλο αυτό το διάστημα; Πόσα Μέσα έκαναν πρώτη είδηση τις έρευνες των διεθνών δικτύων ή τις δηλώσεις της Ευρωπαίας Επιτρόπου; Από την άλλη, ο κόσμος πήρε μια γεύση πώς εννοούν οι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι τη δουλειά τους και πώς αντιδρά ο πρωθυπουργός όταν σε ζωντανή κάλυψη, πάψει να βρίσκεται σε προστατευμένο περιβάλλον. Και ένα τελευταίο: ο πρωθυπουργός είπε στη δημοσιογράφο ότι θέτοντας το ζήτημα «προσβάλλει» εκείνον και όλο τον ελληνικό λαό. Λάθος. Δεν μας προσβάλλει όλους η Ingeborg Beugel, κ. Μητσοτάκη. Δεν κάνουμε «όλοι μαζί» τις επαναπροωθήσεις.
Περισσότερα »
10
11

Ψάχνοντας σπίτι στην Αθήνα ή αλλιώς το θέατρο του παραλόγου

Ένας νέος άνθρωπος που ψάχνει ένα τίμιο σπίτι στην πόλη σήμερα, μετατρέπεται σε μίνι κυνηγό. Και προφανώς σε αυτό το κυνήγι δεν είναι μόνος. Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που θέλουν το ίδιο πράγμα με εκείνον. Με αυτή τη λογική, δεν είναι λίγες οι φορές που ένα σπίτι, μια αγγελία, μετατρέπεται σε τρόπαιο και καταλήγουν οι υποψήφιοι ενοικιαστές να κλείνουν ομαδικά ραντεβού με τον εκάστοτε σπιτονοικοκύρη ή μεσίτη. Ναι, πρακτικά, αντί να τσεκάρουν εκείνοι αν τους κάνει ο χώρος ή όχι, περνάνε από mini bootcamp και αυτός που έχει την τελευταία κουβέντα είναι ο ιδιοκτήτης. Ο Μιχάλης, ένας 29χρονος εργαζόμενος έζησε μια τέτοια εμπειρία, το περασμένο καλοκαίρι, που έψαχνε ένα διαμέρισμα στον Πειραιά. "Ο μεσίτης είχε κλείσει ραντεβού με όλους τους ενδιαφερόμενους την ίδια ώρα, έτσι ήμασταν μαζεμένοι επτά άγνωστοι, που χωρίς λόγο είχαμε μετατραπεί σε ανταγωνιστές. Φεύγοντας άκουσα μια κυρία που το ήθελε για την κόρη της να λέει στο τηλέφωνο ότι θα παλέψει με νύχια και με δόντια για αυτό το σπίτι, λες και μιλούσε σε κάμερα reality show”. Το θέμα με τους ιδιοκτήτες δε σταματάει στο επίπεδο του πόσο λάθος προγραμματίζουν τα ραντεβού τους. Οι ερωτήσεις και τα στάνταρ τους για τον ιδεατό ενοικιαστή δυσκολεύουν λίγο παραπάνω την κατάσταση. Η Εύα (29) και ο Γιώργος (33), είναι ζευγάρι, και έψαχναν καιρό ένα διαμέρισμα στα Νότια Προάστια, που να μην είναι τουλάχιστον ισόγειο που τιμολογείται σαν ρετιρέ. Αυτό είναι ένα γνωστό φαινόμενο στα Νότια Προάστια ούτως ή άλλως. Το θέμα που οι ίδιοι αντιμετώπισαν έμεινε σε ένα επίπεδο κουτσομπολίστικων σχεδόν συζητήσεων με τον εκάστοτε ιδιοκτήτη. "Μιλάμε για πολλές και αδιάκριτες ερωτήσεις. Τι δουλειά κάνετε; Είστε παντρεμένοι; Η μηχανή σας είναι πολλά κυβικά; Άρα κάνει θόρυβο! Ειλικρινά πιστεύω ότι αν μπορούσαν να ρωτήσουν αν και πώς κάνουμε σεξ, θα το έκαναν", είπε χαρακτηριστικά. Παρόμοια εμπειρία είχε και ο Κώστας, ο οποίος βρήκε εν τέλει ένα διαμέρισμα στα Δυτικά Προάστια. Μέσα από τη διαδικασία αναζήτησης όμως κατέληξε σε κάποιες προτιμήσεις που έχουν οι ιδιοκτήτες σε σχέση με τους ενοικιαστές. "Ζευγάρια, δημόσιοι υπάλληλοι και φοιτητές είναι οι αγαπημένοι τους". Φαντάζομαι πως ο ίδιος ως single στα 30κάτι και χωρίς την ασφάλεια του δημοσίου, χρειάστηκε να πείσει αρκετό κόσμο πως δεν είναι ελέφαντας. Το θέμα με τους φοιτητές στο μεταξύ συχνά παίρνει και έμφυλη διάσταση. Η Μελίνα, μάλλον είχε έναν ακόμα άσσο στο μανίκι της, ούσα και γυναίκα πέρα από φοιτήτρια. "Οι σπιτονοικοκύριδες προτιμούν «κοριτσάκια». Φοιτήτριες, διαβαστερές που στερεοτυπικά στο μυαλό τους είναι εννοείται και νοικοκυρές". Αυτά, για τα πρακτικά, τα άκουσε να λέγονται μπροστά της.
Περισσότερα »
10
11

Καθιέρωση στην ελληνική ποινική νομοθεσία του εγκλήματος με σεξιστικά χαρακτηριστικά (ιδίως γυναικοκτονία)

Β. ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΣΘΗΚΗ Άρθρο ….. Το άρθρο 82Α του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 82Α. --΄Εγκλημα με ρατσιστικά και σεξιστικά χαρακτηριστικά». 1. Εάν έχει τελεστεί έγκλημα κατά παθόντος, η επιλογή του οποίου έγινε λόγω των χαρακτηριστικών φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκείας, αναπηρίας, γενετήσιου προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, το πλαίσιο ποινής διαμορφώνεται ως εξής: α) Στην περίπτωση πλημμελήματος, που τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος, το ελάχιστο όριο της ποινής αυξάνεται κατά έξι μήνες. Στις λοιπές περιπτώσεις πλημμελημάτων, το ελάχιστο όριο αυτής αυξάνεται κατά ένα έτος. β) Στην περίπτωση κακουργήματος το ελάχιστο όριο ποινής αυξάνεται κατά δύο έτη. 2. Στο έγκλημα του άρθρου 299, όταν στρέφεται κατά ανήλικης ή ενήλικης γυναίκας, συνιστά επιβαρυντική περίσταση η τέλεση του λόγω του φύλου της (γυναικοκτονία). Η κρίση για τον χαρακτήρα του εγκλήματος ως γυναικοκτονίας, μπορεί να στηρίζεται στο ότι η πράξη, όπως προκύπτει από τις περιστάσεις πριν από την τέλεση ή κατά την τέλεσή της, περιλάμβανε σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας ή παράνομη πράξη που προσέβαλε σοβαρά την αξιοπρέπεια της παθούσας ή πρόκληση τρόμου ή παρακολούθηση ή καταδίωξη ή παράνομη κατακράτηση με σκοπό τη ματαίωση επιλογών της ή τον εξαναγκασμό της σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή πράξης, που σύμφωνα με τις αντιλήψεις του δράστη όφειλε ως γυναίκα απέναντι στον ίδιο, στους οικείους του ή στο κοινωνικό σύνολο. Ο χαρακτήρας του εγκλήματος του άρθρου 299 ως γυναικοκτονίας μνημονεύεται ρητά στην αιτιολογία της απόφασης, ακόμη και όταν ο δράστης τιμωρείται για τις περιστάσεις του προηγούμενου εδαφίου δυνάμει άλλης ποινικής διάταξης.
Περισσότερα »
10
11

Γρηγόρης Γεροτζιάφας: Τα 11+3 μέτρα που πρέπει να ληφθούν εδώ και τώρα για την αποτροπή lockdown

Η άμεση εφαρμογή των αρχών αυτού του σχεδίου θα επιτρέψει τον σχετικό έλεγχο του 4ου κύματος και θα αποτρέψει το επερχόμενο lockdown. Δεν υπάρχει χρόνος για στείρες πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι ατάκες επιπέδου φοιτητικού αμφιθεάτρου δεν προσφέρουν τίποτα και η προβολή των χρόνιων συνδικαλιστικών διεκδικήσεων δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση της κρίσης. Χρειάζεται μεγάλη μετακίνηση πόρων, πολιτική συνεννόηση, ενεργοποίηση των πολιτών, των δήμων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων για να αντιμετωπιστεί η παρούσα κρίση και να γίνει μια δομική οργάνωση για την αντιμετώπιση των επόμενων κύκλων της πανδημίας. Καθώς ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε είναι ακόμη μακρύς σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση το κύριο όπλο μας είναι η αλληλεγγύη, η κοινωνική συνοχή, η προστασία και ενίσχυση του κράτους πρόνοιας.
Περισσότερα »
10
11

Ανατομία της Ιταλικής ακροδεξιάς

Εδώ και χρόνια στην Ιταλία διεξάγεται μια άγρια ακροδεξιά πολιτισμική επίθεση, στην οποία η Δεξιά κλείνει τα μάτια -όταν δεν κλείνει το μάτι- με στόχο την επίσημη αναθεώρηση της Ιστορίας για το τι ήταν πραγματικά ο φασισμός και ο εγκληματικός νεοφασισμός του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Όπως έγραψε πρόσφατα, η μεγαλύτερη εν ζωή αριστερή διανοούμενη της Ιταλίας, η Λουτσιάνα Καστελίνα: «Αν πάμε στην ουσία του φασισμού, σίγουρα βρίσκουμε την ίδια ουσία με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο: αδιαφορία για την ανθρωπότητα και, συνεπώς, αδιαφορία για τις ανισότητες και για την ελευθερία. Εξάλλου, η στενή σχέση μεταξύ οικονομικής εξουσίας και φασισμού δεν είναι μια νέα ανακάλυψη. Σήμερα, μαζί με το αίτημα να καταστούν παράνομοι οι νεοφασιστικοί σχηματισμοί, θα πρέπει να αναζωπυρώσουμε την επιθυμία για μια εναλλακτική λύση. Το να είμαστε επαναστάτες και όχι ρεφορμιστές σήμερα έχει να κάνει με την ποιότητα της προτεινόμενης εναλλακτικής λύσης»
Περισσότερα »
10
11

Η βαθιά αντιτσιγγανική μας κοινωνία

παρά τις αντιδράσεις αριστερών κομμάτων και συλλογικοτήτων, κι ενώ οι αξίες της ελληνικής κοινωνίας συχνά είναι ισχυρές, με κυρίαρχη την αλληλεγγύη, ο επιθετικός εθνικισμός που γαλούχησε γενιές στη χώρα μας, ο αντισημιτισμός, η ξενοφοβία, η ομοφοβία, ο αντιτσιγγανισμός που περιθωριοποιούν το μειονοτικό, το διαφορετικό, καταλαμβάνουν μεγάλη διάσταση της πολιτικής κουλτούρας, με το φαινόμενο να σημειώνει έξαρση τα δύο τελευταία χρόνια, που εντείνεται λόγω φιλελευθερισμού. Δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού μαθαίνουμε ότι «δεν μπορούν να υπάρξουν κοινωνίες χωρίς ανισότητες –κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση» ή των δηλώσεων του υπουργού Προστασίας του Πολίτη ως απάντηση στη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη για αυστηροποίηση των ποινών που συνήθως κατηγορούνται Τσιγγάνοι/Ρομά ή στη δημόσια κατάθεση της ικανοποίησής του που η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι οι 7 αστυνομικοί χωρίς περιοριστικό όρο». Στον δημόσιο λόγο των ΜΜΕ κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι Τσιγγάνοι δεν έχουν κανέναν στο πλευρό τους, σαν να μην μιλούμε για έλληνες πολίτες κι ας αφορούν ένα ποσοστό πλέον του 2% του πληθυσμού κι ένα σημαντικό τμήμα της πολιτισμικής παράδοσης και ιστορίας μας. Στα πιο δραματικά περιστατικά, που ο ρόλος των ΜΜΕ γίνεται πιο κρίσιμος, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει ζητήματα δομικού ρατσισμού να παίρνουν περισσότερο χώρο στην κάλυψη των ειδήσεων. Οι Τσιγγάνοι/Ρομά στα δελτία ειδήσεων δεν έχουν όνομα, παρά μόνο την αναφορά της καταγωγής τους, είτε κλέβουν, είτε δολοφονούνται. Κι έτσι, απολύτως απροσχημάτιστα, κυνικά, ολοκληρωτικά, απαξιώνεται η δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι μια στιγμή, είτε αυτή είναι η στιγμή που χύνεται αίμα στο όνομά της, είτε είναι η στιγμή που αποφασίζει γι’ αυτήν ένα πολιτικό κέντρο λέγοντας ότι το πολίτευμα είναι δημοκρατικό. Η δημοκρατία είναι διαρκής, καθημερινός αγώνας για την αλλαγή κουλτούρας, νοοτροπίας, για την αποδοχή του διαφορετικού, την ενθάρρυνση της ανεκτικότητας από κάτω προς τα πάνω, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς εκπτώσεις σε ανθρώπους και αξίες.
Περισσότερα »
10
11

Αντεγκληματική πολιτική με όλο και περισσότερη ποινική καταστολή

Ο αρμόδιος για την εσπευσμένη και εν πολλοίς ατεκμηρίωτη μεταρρύθμιση των ποινικών κωδίκων Υπουργός Δικαιοσύνης δηλώνει ότι «η αυστηροποίηση των ποινών αποτελεί μία "πολύ δύσκολη άσκηση ισορροπίας", ανάμεσα στη φιλοσοφία που υπάρχει στο μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης για σχετικά χαμηλές ποινές και "δεύτερη ευκαιρία” σε όλους τους ανθρώπους που έχουν μια παραβατική συμπεριφορά, και από την άλλη πλευρά "στο δικαίωμα του Έλληνα πολίτη να αισθανθεί ασφαλής και να μη βλέπει κακοποιούς ή παραβάτες να μην τιμωρούνται καν"». Φαίνεται ότι, εκτός από τις θέσεις του μέχρι πρότινος υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο υπουργός Δικαιοσύνης αγνοεί και τις διαπιστώσεις - υποδείξεις του Συμβουλίου της Ευρώπης ότι «η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνιων και πολύ μακροχρόνιων ποινών στερητικών της ελευθερίας στην Ευρώπη, ενώ τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι χαμηλότερα ή ίσα με την ευρωπαϊκή διάμεσο. Μια πιο μετριοπαθής ποινική πολιτική είναι δυνατή χωρίς να επηρεάζεται η προστασία της κοινωνίας από το έγκλημα». Επίσης, μια κοινωνική πολιτική που θα παρενέβαινε προληπτικά και θα βασιζόταν στον εντοπισμό των πηγών που παράγουν και ενισχύουν την εγκληματικότητα που ο νομοθέτης επιλέγει αποκλειστικά να καταστείλει, μπορεί να εξασφάλιζε μεγαλύτερη προστασία στα (δυνάμει) ευάλωτα θύματα αυτής της εγκληματικότητας από τη μετατόπιση όλο και μεγαλύτερου βάρους της διαχείρισής της στην ποινική καταστολή και στις φυλακές.
Περισσότερα »