Βασιλική Παρασκευοπούλου

10
11

Η βαθιά αντιτσιγγανική μας κοινωνία

παρά τις αντιδράσεις αριστερών κομμάτων και συλλογικοτήτων, κι ενώ οι αξίες της ελληνικής κοινωνίας συχνά είναι ισχυρές, με κυρίαρχη την αλληλεγγύη, ο επιθετικός εθνικισμός που γαλούχησε γενιές στη χώρα μας, ο αντισημιτισμός, η ξενοφοβία, η ομοφοβία, ο αντιτσιγγανισμός που περιθωριοποιούν το μειονοτικό, το διαφορετικό, καταλαμβάνουν μεγάλη διάσταση της πολιτικής κουλτούρας, με το φαινόμενο να σημειώνει έξαρση τα δύο τελευταία χρόνια, που εντείνεται λόγω φιλελευθερισμού. Δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού μαθαίνουμε ότι «δεν μπορούν να υπάρξουν κοινωνίες χωρίς ανισότητες –κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση» ή των δηλώσεων του υπουργού Προστασίας του Πολίτη ως απάντηση στη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη για αυστηροποίηση των ποινών που συνήθως κατηγορούνται Τσιγγάνοι/Ρομά ή στη δημόσια κατάθεση της ικανοποίησής του που η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι οι 7 αστυνομικοί χωρίς περιοριστικό όρο». Στον δημόσιο λόγο των ΜΜΕ κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι Τσιγγάνοι δεν έχουν κανέναν στο πλευρό τους, σαν να μην μιλούμε για έλληνες πολίτες κι ας αφορούν ένα ποσοστό πλέον του 2% του πληθυσμού κι ένα σημαντικό τμήμα της πολιτισμικής παράδοσης και ιστορίας μας. Στα πιο δραματικά περιστατικά, που ο ρόλος των ΜΜΕ γίνεται πιο κρίσιμος, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει ζητήματα δομικού ρατσισμού να παίρνουν περισσότερο χώρο στην κάλυψη των ειδήσεων. Οι Τσιγγάνοι/Ρομά στα δελτία ειδήσεων δεν έχουν όνομα, παρά μόνο την αναφορά της καταγωγής τους, είτε κλέβουν, είτε δολοφονούνται. Κι έτσι, απολύτως απροσχημάτιστα, κυνικά, ολοκληρωτικά, απαξιώνεται η δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι μια στιγμή, είτε αυτή είναι η στιγμή που χύνεται αίμα στο όνομά της, είτε είναι η στιγμή που αποφασίζει γι’ αυτήν ένα πολιτικό κέντρο λέγοντας ότι το πολίτευμα είναι δημοκρατικό. Η δημοκρατία είναι διαρκής, καθημερινός αγώνας για την αλλαγή κουλτούρας, νοοτροπίας, για την αποδοχή του διαφορετικού, την ενθάρρυνση της ανεκτικότητας από κάτω προς τα πάνω, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς εκπτώσεις σε ανθρώπους και αξίες.