Αναδημοσιεύσεις

16
02

Ράνια Σβίγκου: Να μην υπάρξει νέα «Θουριγγία»

Το δίδαγμα της Θουριγγίας είναι αυτό όλων των αντίστοιχων περιπτώσεων ανά την Ευρώπη. Όποτε η Κεντροδεξιά προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει ένα ακροδεξιό ακροατήριο, υιοθετώντας την ατζέντα της Ακροδεξιάς, ενσωματώνοντας συνθήματα και προγράμματά της, όχι μόνο χάνει, αλλά και μετατοπίζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και την πολιτική ατζέντα προς τα ακροδεξιά. Και, αντί να καταπολεμήσει τον ρατσισμό, την αντιμεταναστευτική ρητορεία και τη μισαλλοδοξία, ενσωματώνει τον διχαστικό λόγο και ενισχύει τα ακροδεξιά μορφώματα. Καμιά συνεργασία με την Ακροδεξιά, αλλά ένα ευρύ μέτωπο εναντίον της. Είναι απαραίτητη η οικοδόμηση ενός μεγάλου προοδευτικού μετώπου, που να αγωνίζεται κατά του μίσους και του ρατσισμού, υπέρ της δημοκρατίας και της συνύπαρξης, αλλά και, ταυτόχρονα, ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που συμβάλλουν στην άνοδο της Ακροδεξιάς, όπως και μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ενσωμάτωσης προσφύγων και μεταναστών. Μόνο έτσι το «πείραμα» της Θουριγγίας δεν θα επαναληφθεί, ούτε εκεί, ούτε πουθενά αλλού.
Περισσότερα »
16
02

Μπονγκ Τζουν-χο: Ζούμε μέσα σε ένα γιγαντιαίο καπιταλιστικό έθνος

Οταν η οικογένεια Κιμ εισβάλλει στο σπίτι, δεν έχουν σκοπό να γίνουν πλούσιοι. Απλά είναι άνεργοι και το μόνο που θέλουν είναι να βρουν δουλειά. Είναι μάλιστα απόλυτα φυσιολογικοί και ικανοί άνθρωποι, όχι τίποτα χαμένοι. Το θλιβερό της κατάστασής τους όμως είναι η ανεργία. Πρόκειται για μια κατάσταση που ισχύει πιστεύω όχι μόνο για τη Νότια Κορέα αλλά σε χώρες παντού στον κόσμο – όπου ικανοί άνθρωποι παραμένουν άνεργοι. Οταν ο γιος στο τέλος λέει πως θα αγοράσει το σπίτι για τον πατέρα του, είναι θλιβερό γιατί μάλλον το ξέρει πως δεν μπορεί. Μάλιστα υπολόγισα πως ένας νέος άνθρωπος με μεσαίο μισθό θα χρειαζόταν 547 χρόνια για να αγοράσει ένα τέτοιο σπίτι (γέλια). Αισθάνθηκα στενοχωρημένος και μπερδεμένος όταν έγραψα αυτόν τον διάλογο, που νομίζω ότι τελικά μιλάει για το χάσμα μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων, την πόλωση που κυριαρχεί στη σημερινή κοινωνία.
Περισσότερα »
16
02

“Μου λείπει πολύ το φαγητό της μαμάς μου. Μου λείπει πολύ η αίσθηση του να έχω μια οικογένεια”

Όσο ήμουν στη Συρία ονειρευόμουν να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες και να γίνω πολιτικός. Ποτέ όμως, δεν ονειρεύτηκα ότι θα ζω στην εξορία. Στη Γερμανία που μένω τώρα, δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάω σχολείο, γιατί πρέπει πρώτα να μάθω την γλώσσα. Δεν ήρθα εδώ με την διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης. Οι δικοί μου αναγκάστηκαν να πουλήσουν το σπίτι τους για να βρουν τα 6.000 ευρώ που χρειάζονταν για να κάνω το ταξίδι από την Ελλάδα, οπότε είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω το σχολείο, δεν μπορώ να μην βοηθήσω την οικογένειά μου σε αυτή την δύσκολη στιγμή. Είμαι πια 19 ετών, πρέπει πια να δουλέψω και να βοηθήσω την οικογένειά μου. Οπότε σύντομα θα ψάξω και για δουλειά. Κι εδώ όμως, πάλι μόνος μου είμαι.  Όλα τα όνειρά μου για το μέλλον είναι πια νεκρά.
Περισσότερα »
15
02

Δημήτρης Χριστόπουλος: Μια «κλειστή» κοινωνία δεν έχει ελπίδες να είναι δίκαιη

Η κοινή γνώμη δεν είναι αρνητικά διακείμενη στην κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και πάνε σε ελληνικό σχολείο. Η επιφύλαξη αφορά περισσότερο τους ενήλικες. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι εξαιρετικά επιφυλακτική στην κτήση της ιθαγένειας από έγχρωμους μετανάστες. Εκτός φυσικά εάν πρόκειται για τον Πολυτιμότερο Παίκτη (MVP) στο πρωτάθλημα Μπάσκετ του NBA, όπως ο νιγηριανής καταγωγής Γιάννης Αντετοκούνμπο που, ως ανιθαγενής στην πράξη, δεν διέθετε ούτε τα στοιχειώδη ταξιδιωτικά έγγραφα και πήρε την ελληνική ιθαγένεια κατ’ εξαίρεση τον Ιούλιο του 2013 –όταν η κυβέρνηση Σαμαρά είχε παγώσει τις χορηγήσεις ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών– προκειμένου να κάνει το άλμα πάνω από τον Ατλαντικό. Για τους υπόλοιπους, ίσχυε το «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι». (...) [Έλληνας πολίτης του αύριο] θα είναι ο άνθρωπος που ζει σε τούτη τη χώρα, που ευτυχεί ή δυστυχεί μαζί μας, ο άνθρωπος που έχει ένα πρόγραμμα ζωής όπου η Ελλάδα κατέχει μείζονα χώρο. Φυσικά, η κτήση της ιθαγένειας δεν είναι φάρμακο για όλες τις χρήσεις. Ομως όταν ένας άνθρωπος έχει την ιδιότητα του πολίτη σε μια χώρα, είναι πάντα καλύτερα θωρακισμένος από θεσμική άποψη απέναντι στις διακρίσεις και τον αποκλεισμό.
Περισσότερα »
15
02

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Είμαστε έτοιμοι για δεύτερη φορά Αριστερά (Video)

"Υποστηρίζω πάρα πολύ την διεύρυνση αλλά χρειαζόμαστε ένα κόμμα που έχει ταυτότητα, τις δικές του αναλύσεις και με αυτή τη βάση μπορεί να συμμαχήσει και με τον κ. Βαρουφάκη και το ΚΚΕ, αν αποφασίσει ότι δεν μπορεί να περιμένουμε πότε θα καταρρεύσει από μόνο του το καπιταλιστικό σύστημα αλλά πρέπει να έχουμε μια στρατηγική αλλαγής." "Είναι ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα ο απολογισμός, η αποτίμηση και η κριτική του έργου μας. Έχουμε το θάρρος να τα αναλύσουμε όλα. Είναι μια μεγάλη κατάκτηση αυτό. Μόλις γίνει και δεύτερη φορά Αριστερά πάλι θα υπάρχουν οι συσχετισμοί δύναμης, πάλι θα υπάρχει Ε.Ε. και ΔΝΤ αλλά θα μιλάμε με διαφορετικό τρόπο διότι έχουμε περάσει από την κυβερνητική εμπειρία –δεν θα βασιζόμαστε σε παραδείγματα άλλων χωρών- και έχουμε πλήρη επίγνωση ότι οι συσχετισμοί δύναμης πάντα θα είναι εναντίον της Αριστεράς και αυτό μας δίνει μια δύναμη να μπορούμε να εξετάσουμε τις πολιτικές και τις προοπτικές. "
Περισσότερα »
15
02

Η χαμέρπεια του φασισμού

Όλοι ξεχνούν ένα πράγμα: ότι ο αγώνας για αξιοπρέπεια δεν έχει τέλος «μέχρι η αξιοπρέπεια να γίνει το έθιμο όλων μας», όπως λέει και το βασικό σύνθημα του πάνδημου ξεσηκωμού των υποκινούμενων στη Χιλή. Ένα όνειρο δρόμος από τη Μόρια...
Περισσότερα »
14
02

Ούτε κόμμα-χυλός ούτε κόμμα-άθροισμα φραξιών

Σιγά σιγά ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το νερό στ’ αυλάκι. Το σχέδιο απολογισμού που κατατέθηκε στην Πολιτική Γραμματεία ως βάση συζήτησης είναι μια καλή αρχή. Περιέχει μπόλικη αυτοκριτική για τα λάθη και τις παραλείψεις της περιόδου 2012-2019, αποφεύγει τους εξωραϊσμούς και τις μεγαλοστομίες -σύνηθες φαινόμενο στα κομματικά κείμενα της Αριστεράς- και περιγράφει την κατάσταση με την επιβαλλόμενη αυστηρότητα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ενότητα που αναφέρεται στο κόμμα. Για την Αριστερά ο ρόλος του κόμματος είναι αναντικατάστατος, συνιστά θεμελιώδη συνθήκη της ύπαρξής της. Σήμερα, από τη θέση της αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συζητήσει σοβαρά και σε βάθος το θέμα της δομής και της λειτουργίας του κόμματος, αφού όπως αναφέρεται στο σχέδιο απολογισμού, «το κόμμα συνιστά το πεδίο όπου σχηματίζεται και διαπλάθεται δημοκρατικά η συνολική πολιτική μας, το πεδίο όπου δοκιμάζονται και κρίνονται πάντα δημοκρατικά οι ιδέες και οι προτάσεις που αφορούν τη στρατηγική και την τακτική μας». Για να συμβεί αυτό απαιτείται να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέπουν τη συμμετοχή των μελών και των στελεχών στις διαδικασίες συζήτησης και κυρίως στη λήψη των αποφάσεων. Αναρωτιέμαι όμως τι είδους συζήτηση μπορεί να γίνει σ’ ένα συνέδριο στο οποίο, όπως υπολογίζει η ηγετική ομάδα, θα λάβουν μέρος 6.000 σύνεδροι. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας με 80 εκατομμύρια μέλη οργανώνει λιγότερο μαζικά συνέδρια. Αυτό δεν θα είναι συνέδριο, θα είναι διαδήλωση. Και ως γνωστόν στις διαδηλώσεις δεν συζητούν, φωνάζουν συνθήματα και χειροκροτούν. Επίσης πόσο αποτελεσματικό θα είναι και πόσο συχνά θα συνέρχεται ένα όργανο -η Κεντρική Επιτροπή, δηλαδή το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο- που θα έχει 251 μέλη. Ο γιγαντισμός δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα. Αν ο στόχος είναι να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ «κόμμα-χυλός», όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη φάση του, ή «κόμμα-άθροισμα φραξιών», όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη διάσπαση το 2015, κάποιο άλλο μοντέλο πρέπει να επινοηθεί.
Περισσότερα »
13
02

Οι «παράξενοι καρποί» στα δέντρα του Νότου…

«Τα δέντρα του Νότου βγάζουν παράξενους καρπούς / αίμα στα φύλλα και αίμα στη ρίζα», τραγουδούσε το 1939 η Μπίλι Χόλιντεϊ για τους λιντσαρισμένους Μαύρους που αιωρούνταν απαγχονισμένοι στα δέντρα. «Strange fruit», ένα παλιότερο ποίημα του Έιμπελ Μέροπολ, που το υπέγραψε με ψευδώνυμο, αφού από τη μια οι στίχοι ήταν «επικίνδυνοι», από την άλλη ο ίδιος ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Το 1955, ωστόσο, η ρατσιστική βία και το συστηματικό λιντσάρισμα Μαύρων στον Νότο των ΗΠΑ απέκτησε πρόσωπο, ένα εφιαλτικό πρόσωπο που το είδαν οι πάντες, όταν δολοφονήθηκε με τον πιο βάρβαρο τρόπο ο Έμετ Τιλ και η φωτογραφία του κυκλοφόρησε σε ολόκληρη τη χώρα.
Περισσότερα »
13
02

Θεανώ Φωτίου: Η Χρυσή Αυγή και οι πολιτικοί λόγοι της κατάρρευσής της

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγεται, το 2015, ο πρώτος νόμος που ψηφίζει αφορά την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης: Με κάρτα αλληλεγγύης για τρόφιμα, με επανασύνδεση του ρεύματος σε 100.000 νοικοκυριά, με 300 δωρεάν kwh το μήνα και με επιδότηση ενοικίου. Η κάρτα αλληλεγγύης καταργεί τις εξευτελιστικές σακούλες. Τα σχολικά γεύματα ξεκινούν στο Πέραμα. Πολύ σύντομα 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστοι έχουν δωρεάν πρόσβαση σε νοσοκομεία και φάρμακα. 650.000 άτομα που βιώνουν την ακραία φτώχεια εντάσσονται για πρώτη φορά στο δίχτυ προστασίας που δημιουργεί το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ). Η ανεργία μειώνεται στο 17% και η ανάπτυξη, αναιμική μεν αλλά υπαρκτή, επιστρέφει. Παράλληλα η ενίσχυση με 3,5 δις από 789 εκατομμύρια του προνοιακού κράτους και η ψηφιακή του λειτουργία δίνουν αξιοπρέπεια στον πολίτη και τη σιγουριά ότι το κράτος τον φροντίζει χωρίς να δημιουργεί πελατειακές σχέσεις. Αυτά όλα δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα στο υλικό πεδίο που παύει να τρέφει τη Χρυσή Αυγή
Περισσότερα »
12
02

Δώρα Κοτσακά: Πώς οι πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα υπερέβησαν τον ρόλο τους σε βάρος της ανθρωπότητας

Δεν υπάρχει καμία αποδεδειγμένη συσχέτιση ανάμεσα στα πνευματικά δικαιώματα και τα κίνητρα για την καινοτομία. Στην πραγματικότητα, οι αποφάσεις για την εφαρμογή των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων τη δεκαετία του ‘80 στις ΗΠΑ μείωσαν την καινοτομία και μεταφράστηκαν σε μείωση της έρευνας και της ανάπτυξης στις βιομηχανίες και τις εταιρείες που ήταν πιο δραστήριες στο πατεντάρισμα του έργου τους. Την ίδια στιγμή, στη φαρμακευτική βιομηχανία η κύρια αιτία που οδήγησε σε απαιτήσεις για αύξηση της παραγωγής ήταν η ανάγκη αύξησης των κερδών σε ένα περιβάλλον σημαδεμένο από τη μείωση της καινοτομίας από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Η ενίσχυση του συστήματος πνευματικής ιδιοκτησίας -ακόμα και αν ο αγώνας ταχύτητας για την ιδιοκτησία της πατέντας είναι θέμα επιβίωσης για κάποιες εταιρείες- με πολλούς τρόπους συνιστά μπλοκάρισμα της κίνησης κυκλοφορίας της παραγωγής γνώσης. Πολιτισμικοί ή γνωσιακοί πόροι, όπως τα αποτελέσματα της ακαδημαϊκής έρευνας, η γνώση, ο κώδικας, και το σχέδιο, μπορούν να διαμοιραστούν ελεύθερα και γενναιόδωρα, διότι καθίστανται περισσότερο χρήσιμα για όλους όσο περισσότερο τα μοιραζόμαστε. Το μόνο που μας εμποδίζει από το να μοιραζόμαστε τη γνώση γενναιόδωρα είναι το κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο που μας περιβάλλει και απαιτεί ολοένα και περισσότερα αποκλειστικά δικαιώματα για την αυτοσυντήρησή του. Όσο υιοθετούμε το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από μεγιστοποιητές της ατομικής μας ωφέλειας και του ατομικού κέρδους, το νομικό πλαίσιο που θα συγκροτούμε θα διατρέχεται από αυτή τη λογική και αυτό τον τύπο ανθρώπου θα αναπαράγει. Πέραν της κοινωνικής αδικίας και της ανισότητας, το ανθρώπινο είδος με αυτή την αυτοεικόνα μπλοκάρει την πραγμάτωση των δυνατοτήτων του.
Περισσότερα »